บทที่ยี่สิบเก้า

"พ่อ !" 

แพรววามีสีหน้าที่ตกใจและตื่นตระหนกเพราะไม่คาดคิดว่า พศพัชร์จะโผล่มาที่นี้ทั้งที่ความจริงแล้วเขาควรอยู่ที่บ้านกับพจนวีร์ ด้านฝั่งจิตติพัฒน์ที่ถูกดึงกระซากตัวออกจากแพรววาเมื่อครู่ สามารถหลบหลีกหมัดที่อีกฝ่ายพุ่งซัดเข้ามาได้อย่างฉิวเฉียด และนี้เป็นครั้งแรกที่เด็กหนุ่มได้เจอกับพ่อของแพรววาและดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ ทว่าแพรววาก็โผล่มายืนขวางไว้ "พ่อ ! อย่าทำร้ายเขา" พศพัชร์ตกใจมากแต่ในขณะเดียวกันก็โกรธเป็นฝืนเป็นไฟด้วยเช่นกัน "แพรว ถอยไปอย่ามาขวางพ่อ" เขาร้องตะโกนและมองหน้าจิตติพัฒน์ไม่วางตา "พ่อมาที่นี้ได้ยังไง" เด็กสาวยิงคำถามแรกไปด้วยความสงสัยก่อนจะได้คำตอบกลับมาที่ทำให้แพรววารู้สึกเดือดในใจ เบลล่าคือคนที่บอกเรื่องราวทั้งหมดให้กับพศพัชร์ตั้งแต่เย็นวันที่เธอกับพิมพ์พรรณขึ้นรถเดินทางมาเมืองหลวง พศพัชร์จึงโกหกพจนวีร์ว่าจะไปหาเพื่อนแต่ความจริงแอบสะกดรอยตามแพรววามา จนได้เห็นภาพที่ลูกสาวจูบกับผู้ชายนี่แหละ แววอันโกรธจัดจับจ้องมาที่จิตติพัฒน์เพียงผู้เดียว

"แก..." เขาพูดกัดกรอด "ถ้าฉันจัดการกับแกไม่ได้ ก็ขอทิ้งชื่อพศพัชร์ไปซะ !"

"อย่านะ !" แพรววาตะโกนสุดเสียงจนทำให้พศพัชร์ "พ่อไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา ไม่อย่างนั้นหนูจะแจ้งตำรวจ" 

พศพัชร์ตกใจมากไม่คิดว่าลูกสาวจะเห็นคนนอกดีกว่าตนที่เป็นพ่อคน ทว่านาทีนั้นเองที่กลุ่มสุพิศาลรีบโผล่ออกมาจากที่ซ่อนตัว รวมทั้งมงคลพัสกับพิมพ์พรรณที่ตกใจมากกับการปรากฏตัวของพศพัชร์ ทำเอาพิมพ์พรรณวิตกกังวลไม่น้อยว่าพงศ์กิตติ์จะตามมาด้วยหรือไม่ สุพิศาลที่ในฐานะหัวหน้าแก๊งภูเขาไฟออกมาเผชิญหน้ากับพศพัชร์ "ผมแนะนำให้คุณกลับไปสงบสติอารมณ์ดีกว่า ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากเสียเวลาอยู่ในคุกสามวันเพียงเพราะอยากซัดหน้าทหารฟรอนเทียร์" เจอประโยคนี้ก็ทำให้พศพัชร์หยุดชะงักคล้ายเหมือนจะมีสติมากขึ้น เขาหันมามองพิมพ์พรรณกับแพรววาแทน "กลับบ้านกับพ่อ แพรว เรามีเรื่องต้องคุยกัน" แพรววาแสดงท่าทางชัดเจนว่าต้องการขัดขืนคำสั่งของพ่อ เพราะเธอคิดอยู่เสมอว่าพศพัชร์เป็นคนไร้เหตุผลอยู่แล้วโดยเฉพาะเรื่องนี้ จิตติพัฒน์ไม่ต้องการให้สองพ่อลูกมีเรื่องขัดแย้งเพราะตน

"แพรว กลับบ้านกับพ่อก่อน" จิตติพัฒน์หันมาพูดกับเด็กสาว "ฉันไม่อยากเป็นตัวการให้เธอกับพ่อทะเลาะกัน"

"ฉันกับพ่อยังไงต้องทะเลาะกันเรื่องนี้อยู่แล้ว ยังไงฉันก็ไม่...." 

"ขอร้องล่ะ แพรว" จิตติพัฒน์พูดแทรกขึ้นทั้งที่แพรววาพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ

ด้านพิมพ์พรรณก็จำต้องรีบจูงมือแพรววาแยกออกจากจิตติพัฒน์ พร้อมกับกระซิบข้างหูน้องสาว "รีบกลับกันเถอะ" แล้วรีบพาแพรววาออกจากตรงนั้นทันที ส่วนพศพัชร์ก็มองหน้าจิตติพัฒน์ก่อนจะยอมถอยอย่างสันติ ทว่าก็มิวายเอานิ้วชี้หน้าเด็กหนุ่ม "อย่ามายุ่งกับเธออีก" นาทีนั้นเองที่จิตติพัฒน์ตระหนักได้ว่าพ่อของแพรววาเป็นพ่อจอมหวงลูกสาว ในระดับที่น่าปวดหัวอย่างที่เจ้าตัวกล่าวไว้จริง ๆ มงคลพัสเองเริ่มเป็นห่วงพิมพ์พรรณขึ้นมาแล้วเหมือนกัน บุญทรัพย์หันมาทางจิตติพัฒน์ "ทีนี้นายจะเอายังไงต่อละ เจต" 

จิตติพัฒน์ส่ายหน้าเล็กน้อยตอนนี้เขายอมรับว่า สถานการณ์ที่กำลังเจออยู่มันช่างมืดแปดด้านเหลือเกิน

++++++++++++++++++++

คติยากับยุวดีรู้สึกเดือดดาลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนหลังจากที่แพรววาเล่าให้ฟัง โดยหลังเหตุการณ์ที่สวนสาธารณะแพรววากับพิมพ์พรรณยอมเดินทางกลับมาอยู่บ้าน แต่เธอปิดห้องใส่หน้าพศพัชร์ไม่ยอมคุยด้วยทั้งวันรวมทั้งวันนี้ด้วย และวันนี้เธอก็รีบมาโรงเรียนเช้ามืดก่อนเจอหน้าพ่อด้วย แพรววายอมรับว่าเธอทั้งโกรธและเสียใจกับการกระทำอันไร้เหตุผลของพศพัชร์มาก ทว่าที่โกรธยิ่งกว่าคือคนที่อยู่เบื้องหลังกลับเป็นเบลล่าอีกแล้วและครั้งนี้แพรววาถือว่าอีกฝ่ายล้ำเส้นมากเกินไป อย่างไรก็ตามหยาดรุ้งมีความเห็นว่าวันนี้เธอตั้งใจจะไปคุยกับคริสติน่า อดีตเพื่อนในกลุ่มของเบลล่าเพราะหยาดรุ้งเชื่อว่ามันต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลังแน่ ขณะเดียวกันมณีอรก็สังเกตว่าระยะหลังนี้ความสัมพันธ์ของเบลล่ากับเสมอแมน เริ่มดูห่างเหินผิดปกติมากนับตั้งแต่เกิดเรื่องที่สวนน้ำในวันนั้น แพรววาบอกกับทุกคนว่าเรื่องเสมอแมนพิมพ์พรรณจะขอเป็นคนไปคุยเอง แต่ตอนนี้เธอต้องการสงบสติอารมณ์ก่อนจากนั้นเด็กสาวก็ก้มมองดูข้อความในโทรศัพท์ ไม่มีข้อความของจิตติพัฒน์ส่งกลับมานอกจากข้อความของพศพัชร์ ที่ส่งมาเพื่อบอกว่าตอนเลิกเรียนจะมารับ

"ยัยรุ้ง ฉันขอตามเธอไปคุยกับคริสติน่าได้ไหม" แพรววาเอ่ยในที่สุด "ฉันก็อยากรู้ความจริงข้อนี้เหมือนกัน" 

หยาดรุ้งพยักหน้า "งั้นดีเลย ฉันรู้ว่าคริสติน่าตอนนี้น่าจะอยู่ที่โรงอาหาร ถ้ารีบไปตอนนี้ก็จะเจอเธอ

ทั้งสองแยกกับกลุ่มคติยาและเดินมาตรงโรงอาหารโรงเรียน ที่บัดนี้นักเรียนชายและนักเรียนหญิงเริ่มทยอยเดินออกกันหมดแล้ว หยาดรุ้งกับแพรววาช่วยกันมองหาคริตติน่า ที่น่าจะปะปนอยู่กับนักเรียนที่ยังอยู่ในโรงอาหารจนกระทั่งแพรววาหันไปเห็นคริสติน่ากำลังคุยกับนักเรียนชายคนหนึ่ง ซึ่งก็คือคริสเตียนพี่ชายฝาแฝดคนละฝาของคริสติน่า เมื่อเจอเป้าหมายแล้วแพรววาก็รีบก้าวเท้าเดินตรงไปยังเจ้าตัวทันทีโดยมีหยาดรุ้งเดินตามติด ๆ เธอเดินมานั่งตรงข้ามกับคู่แฝดอย่างเปิดเผย ทำเอาทั้งคริสติน่ากับคริสเตียนต่างพากันทำอะไรไม่ถูก "ฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย เกี่ยวกับเบลล่า" น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงด้วยอารมณ์โกรธที่ทำให้คริสติน่ารับรู้ได้ว่า เบลล่าคงกระทำบางอย่างที่ได้ล้ำเส้นเกินกว่าที่แพรววาจะอดทนแล้ว "คุยที่ด่านฟ้าของอาคารเรียน ตรงนี้ไม่สะดวกคุย" คริสติน่าบอกและเดินนำทุกคนไปยังด่านฟ้าของโรงเรียน คริสเตียนคอยสอดส่องดูว่าที่นี้มีนักเรียนหลงเหลืออยู่หรือไม่ นับว่าโชคดีเพราะส่วนใหญ่มันใกล้ได้เวลาเรียนแล้วจึงสะดวกที่จะพูดคุยกัน "ฉันรู้ว่าเธอมีหลายพันคำถามเกี่ยวกับเพื่อนฉัน เพราะงั้นถามมา ฉันยินดีที่จะตอบ" คำถามแรกหลุดมาจากปากหยาดรุ้งเรื่องว่าทำไมเบลล่าถึงไล่คริสติน่าออกจากกลุ่ม ทั้งที่เป็นเพื่อนสนิทที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กแท้ ๆ คำถามนี้เสมือนเป็นเข็มทิ่มแทงหัวใจของคริสติน่าพอสมควร

ทว่าคริสติน่าก็ยอมตอบคำถามและเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทั้งสองฟัง แพรววาจึงรู้ว่าสาเหตุที่เบลล่าไล่คริสติน่าออกเพราะความเห็นไม่ตรงกัน เหตุการณ์ที่สวนน้ำในตอนนั้นคริสเตียนมาสอบว่ายน้ำเพื่อเตรียมตัวสอบเข้าวิทยาลัยด้านกีฬา แล้วบังเอิญเห็นเสมอแมนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งคริสติน่าจำได้ว่าเคยเจอที่ชมรมมวยชื่ออาลแบร์ เคยได้ยินมาว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกันมากจนกระทั่งจู่ ๆ ก็เลิกคบกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่มีใครรู้ว่าเสมอแมนกับอาลแบร์คุยอะไรกันแต่ท่าทางที่มีต่อกัน มันมากกว่าแค่เพื่อนจะกระทำต่อกันแล้วอาลแบร์ก็พาเสมอแมนไปที่อื่น ตรงจังหวะที่เบลล่ากลับมาแต่เห็นสองหนุ่มเดินไปยังที่ลับตาคน แน่นอนว่าเบลล่าตัดสินใจเดินตามหลังสองหนุ่มไป คริสติน่าใจคอไม่ค่อยดีนักจึงสะกดรอยตามเพื่อนมายังตรงด้านหลังของสวนน้ำ มันเป็นบริเวณที่ไม่มีคนอยู่และตอนที่คู่แฝดเดินมาถึงก็เจอกับภาพสุดช็อคพร้อมกับเบลล่า นั้นก็คืออาลแบร์กับเสมอแมนจูบกันเหมือนคู่รักแถมยังเป็นการจูบที่ดูดดื่มมาก คริสเตียนโกรธเลือดขึ้นหน้าจึงพุ่งตรงเข้าไปซัดหมัดกับอาลแบร์ 

"เดี๋ยวก่อนนะ !" หยาดรุ้งร้องขึ้นพลางเอามือปิดปาก "พี่เสมอแมนเป็น... เกย์เหรอ" จากนั้นก็หันมามองแพรววาที่ตกใจไม่แพ้กับเธอ "แล้วทำไมถึงต้องมาตามจีบยัยแพรวด้วยล่ะ" 

"ฉันไม่รู้เหมือนกันหรอกแต่ที่แน่ ๆ เบลล่าคงแค้นพี่อาลแบร์จนถึงขั้นจ้างวานนักเลงไปทำร้ายเขา" คริสติน่าเอ่ย

แพรววาหวนนึกถึงเหตุการณ์ตรงหน้าโรงเรียนเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน ถ้าไม่ได้สองเพื่อนในกลุ่มจิตติพัฒน์เข้ามาช่วยบางทีอาลแบร์อาจบาดเจ็บสาหัสกว่านี้ และเธอตกใจไม่น้อยกับการกระทำของเบลล่ามันจะอุกอาจถึงเพียงนี้ ความคิดแรกของแพรววาคือต้องไปคุยกับรุ่นพี่คนนี้ให้รู้ความจริงของเรื่องทั้งหมดนี้ ทว่าอย่างไรก็ตามมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่เบลล่านำเรื่องจิตติพัฒน์ไปบอกกับพ่อของเธอ ซึ่งฝั่งคู่แฝดก็ตั้งใจจะคุยเรื่องนี้กับเบลล่าอยู่เหมือนกันทว่าวันนี้เบลล่าไม่มาเรียนด้วย คริสติน่าจึงตั้งใจจะไปหาเบลล่าที่บ้านเสียหน่อย สามนาทีต่อมาเสียงระฆังดังขึ้นเพื่อเป็นการบอกว่าได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว แต่ตลอดคาบเรียนทีเหลือแพรววาแทบไม่ได้สนใจมันเลยด้วยซ้ำ

+++++++++++++++++++++++

พิมพ์พรรณเดินพรวดพราดตรงมาหาเสมอแมนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ เขามีสีหน้าแปลกใจมากที่พิมพ์พรรณต้องการจะคุยกับเขา ทว่าถึงกระนั้นเสมอแมนก็ยอมเดินตามพิมพ์พรรณมาที่สวนนั่งเล่นของโรงเรียน "เธอมีอะไรจะถามฉันหรือ" เสมอแมนตัดสินใจถามอีกฝ่ายตรง ๆ ไป ซึ่งพิมพ์พรรณก็ไม่ต้องการจะเสียเวลาอยู่แล้ว "ฉันจะไม่พูดอ้อมโลกนะเปรม ที่สวนน้ำในวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" คำถามนี้เล่นเอาเสมอแมนทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียวพร้อมกับภาพเหตุการณ์ที่เขาต้องการจะลืมมันด้วย เมื่อเห็นท่าทางของเสมอแมนมันก็ทำให้พิมพ์พรรณพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง เธอถอนหายใจเล็กน้อย "ถ้าเธอไม่สะดวกที่จะคุย ฉันจะคุยกับอาลแบร์แทน" สีหน้าเด็กหนุ่มตื่นตระหนกทันที

"ไม่ ๆ ฉันยินดีที่จะตอบ" เสมอแมนพูดร้อนรนผิดปกติ "อย่าไปยุ่งกับหมอนั่นเลย" 

พิมพ์พรรณขมวดคิ้วกับท่าทางของเพื่อนร่วมห้อง

"เธออยากรู้แค่เรื่องนี้ใช่ไหม" เสมอแมนถามและไม่สบตากับอีกฝ่าย

"ฉันต้องการให้เธอบอกมาทุกเรื่องเลยต่างหากล่ะเปรม" พิมพ์พรรณพูด "เพราะเรื่องระหว่างเธอกับเบลล่ามันได้กระทบยัยแพรวกับฉันด้วย ฉันหวังว่าเรื่องที่เธอจะบอกฉันต่อจากนี้ขอให้เป็นเรื่องจริงไม่มีปรุงแต่ง ไม่อย่างนั้นฉันจะไปหาปืนของพ่อแล้วจัดการยิงอัดปากเธอซะ"

น้ำเสียงอันราบเรียบของพิมพ์พรรณทำเอาเสมอแมนเสียวสันหลังวาบฉับพลัน

++++++++++++++++++++++++