Ep.5

" งั้นอาขอตรวจร่างกายไว้ก่อนได้ไหม? " อาหมอเอ่ยถามด้วยความห่วงใย

"หนูอยากลืมค่ะอา " ฉันพยายามจะกลั้นน้ำตาเอาไว้

"เชื่อใจอานะแซมมี่ " อาหมอยังคงเกลี้ยกล่อมให้ฉันตรวจร่างกายอย่างละเอียดกับเธอตามขั้นตอน

เพราะยิ่งฉันบอกว่าไม่รู้ เธอก็คงจะกังวลในหลายๆเรื่อง

หลังจากที่ฉันเข้าตรวจร่างกาย เลือด และทุกอย่างแล้ว

ฉันจึงสามารถออกจากคลีนิคของอาหมอได้

" อีกสามอาทิตย์เจอกันนะลูก " อาหมอเดินออกมาส่งฉันถึงหน้าคลีนิคของเธอและยังโอบกอดฉันอย่างสงสาร

" ดูแลตัวเองให้ดีละ ถ้ามีอะไรก็โทรหาอานะ " เธอยังคงดูแลฉันเหมือนแม่อีกคนจริงๆ

ฉันพยักหน้าพร้อมกับยกมือไหว้เธออย่างเคารพราวกับบุพการี แท้ๆ

หลังจากที่ฉันได้ยาทั้งกินระงับประสาท และยาฉีดเข้าเส้นเลือดในยามฉุกเฉิน

ซึ่งเป็นยาที่ค่อนข้างแรงๆมาก ในทีแรกอาหมอไม่เคยคิดจะจ่ายยาตัวนี้ให้กับฉัน

แต่ก็เพราะเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ทำให้ฉันควรจะพกมันติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา

ยาที่ใช้รักษาตัวของฉัน มันแพงเอามากๆ ขนาดที่ว่าอาหมอยอมจ่ายให้เราในราคาทุนแล้ว

พ่อก็ยังต้องหาเงินเลือดตาแทบกระเด็นเพื่อมารักษาฉันอยู่ดี

ส่วนฉันถึงจะไขว่คว้าหางานเดินแบบมาเรื่อยๆ แต่ก็ช่วยพ่อได้ไม่มากเท่าที่ท่านจะจ่ายออกไป

อื้ออออ อื้อออออ โทรศัพท์มือถือของฉันสั่นขึ้นและขึ้นเบอร์มือถือของใครบางคน

-Unknown-

" สวัสดีค่ะ " ฉันรับสายไปอย่างสุภาพ

" เจ๊เองนะ " เสียงคุ้นหูนั่นทำให้ฉันค่อยๆฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อย

" เจ๊เฮเลนไงค๊าา" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงกว่าเมื่อวาน

" นัดถ่ายแบบเซ็นสัญญาวันนี้ แซมมี่ยังจะมาใช่ไหม?​" เธอเอ่ยถามฉันอย่างเสียงเล็กเสียงน้อย

" ไปสิคะ หนูไปแน่ๆ " ฉันกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นอย่างดีใจที่เธอโทรหาฉัน

" งั้นบ่ายนี้เข้ามาหาเจ๊ที่สตูดิโอนะลูก " เธอพูดอย่างเร่งๆ

" ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่โทรหาหนู​" ฉันตอบเธอไปอย่างใจเต้นแรง

" เจอกันจ่ะ ลูกสาว " พี่เฮเลนพูดขึ้นก่อนที่สายจะตัดไป

ฉันไม่รู้ว่าพี่เฮเลนเมาจนจำอะไรไม่ได้ หรือว่าเธอคิดยังไงกันแน่

เพราะเหตุการณ์เมื่อคืน หน้าของฉันเธอแทบจะไม่อยากมอง

แต่ยังไงก็ตามถ้าเอางานมาล่อฉันขนาดนี้แล้ว เป็นตายร้ายดียังไงฉันก็จะไป

โมเดลลิ่งสังกัดพี่เฮเลน งานดีงานดังและปังที่สุดแล้ว

ถ้าพลาดโอกาสนี้ ฉันคงไม่ได้เกิดในเวทีนางแบบสักที

ฉันเรียกแท็กซี่ตรงไปที่สตูดิโอใจกลางกรุงเทพนั่นอย่างไม่รอช้า

งานแคสติ้ง

" เข้ามาสิแซม " พี่เฮเลนเดินออกมาต้อนรับฉันทันทีที่เจอ

เธอจับมือของฉันและมองหน้าของฉันด้วยสายตาต่างจากเมื่อคืนก่อน

" เมื่อคืนนะเนตัลเขาบอกพี่หมดแล้วละ " พี่เฮเลนพูดขึ้นราวกลับมันไม่มีอะไร

" เนตัล? " ฉันทวนชื่อนั้นอย่างจำไม่ได้

" ก็แฟนของพี่ไงละ " พี่เฮเลนย้ำอีกครั้งทำให้ฉันนึกไปถึง ไอ้ผู้ชายที่เอาเจ้านั้นมาถูๆฉัน

" เขาบอกว่าเขาแค่ไปถามหาพี่จากแซมมี่ เพราะเห็นว่าพี่หายไปกับแซมมี่ " เธอเล่าคร่าวๆถึงเหตุการณ์

" พี่ก็เข้าใจผิดเอง ต้องขอโทษแซมด้วยนะ " พี่เฮเลนยิ้มแย้มอย่างจริงใจและเชื่อในทุกคำโกหกของเด็กของเขา

" ค่ะ" ฉันตอบได้แค่นั้นและฝืนยิ้มจางๆ เพราะฉันรู้ว่าความจริงคืออะไร

" มาๆ เรามาแคสงานกันเลยนะ จะได้ไม่เสียเวลา "

ฉันเปลี่ยนชุด และลองเดินแบบตามที่พี่เฮเลนจัดให้อยู่หลายเซ็ท

ยอมรับว่า ด้วยรูปร่างของฉันที่ออกกำลังกาย และกินอาหารควบคุมมาเสมอ

อาชีพนางแบบที่อาชีพที่ฉันใฝ่ฝัน และเวทีประกวดซุปเปอร์โมเดลนั้นก็เป็นสะพานให้ฉันได้มาเจอพี่เฮเลน จนได้เข้ามาในสังกัดของเธอ

" ผ่านจนไม่รู้จะผ่านยังไงละ เดินสวยมากลูก" พี่เฮเลนกลางหนังสือสัญญาใต้สังกัดของเธอให้ฉันได้อ่านดูอีกครั้ง

" ถ้าเซ็นสัญญาแล้ว พรุ่งนี้พี่จะพาไปเดินแบบชุดชั้นในแบรนด์VK ของอังกฤษที่จะมาเปิดที่ไทย "

" แน่นอนว่า พี่เชื่อว่าแซมจะเตะตากรรมการ จนได้เป็นนางแบบพรีเซนเตอร์แน่นอน"

" ส่วนเปอร์เซ็นต์แบ่งก็ตามนี้เลย " พี่เฮเลนโชว์ถึงสัญญาระหว่างเรา ซึ่งเธอก็ไม่ได้เอาเปรียบฉันมาก แบ่งเป็น 70/30 ทั้งทีงานแต่ละชิ้นของโมเดลลิ่งเธอระดับประเทศทั้งนั้น

ฉันจดปลายปากกาเซ็นชื่อลงไปทันทีอย่างไม่รีรอ

________________

"ขนาดนั้นเลยหรอลูกพ่อ " พ่อของฉันที่คุยโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีหลัง

จากที่รู้ว่า ฉันได้ไปเซ็นสัญญากับโมเดลลิ่งชื่อดัง ที่ฉันเคยเล่าให้พ่อฟังอยู่เสมอว่าอยากจะเป็นเด็กในสังกัดของพี่เฮเลน สาวประเภทสองมือทองคนนี้

​" หนูดีใจมากๆเลยนะคะพ่อ " ฉันคุยโม้ให้พ่อฟังอย่างภาคภูมิใจ

ที่ไม่ใช่ความฝันในสายงานเดินแบบ แต่ยังดีใจกับรายได้ที่กำลังจะเข้ามาหาฉันกับพ่ออีกด้วย

" ถ้าหนูรวยนะ พ่อจะได้ไม่ต้องไปตรวจงานต่างจังหวัด หรือประเทศเพื่อนบ้านบ่อยๆ " ฉันบ่นอย่างน้อยใจพลางต้มไข่กินเพียงลำพัง

" เราจะได้กินข้าวพร้อมหน้ากันทุกๆวัน พ่ออยากได้อะไรนะแซมจะซื้อให้ทุกอย่างเลย" ฉันตักไข่ต้มกับผักลวกกินราวกับมันคือ เนื้อย่างชั้นดี

"ได้เลย ถ้าแซมมี่รวยแล้วแซมต้องเลี้ยงพ่อนะ" พ่อตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

" แต่ว่า " พ่อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กังวลเล็กน้อย

" เรื่องเดินแบบชุดชั้นในเนี่ยพ่อก็ไม่ค่อยเห็นด้วยหรอกนะ " พ่อเอ่ยขึ้นเบาๆ

" แต่ในเมื่อมันเป็นงานพ่อจะพยายามเข้าใจแล้วกัน " พ่อยังคงใจดีกับฉันเสมอจริงๆ และเธอก็พยายามจะเข้าใจ

" ขอบคุณนะคะพ่อ หนูรักพ่อนะ " ฉันแนบใบหน้าอ้อนๆไปทางโทรศัพท์

" ดูแลตัวเองนะลูก เดือนหน้าพ่อก็กลับแล้ว " พ่อยังคงไม่ยอมวางสาย

" กินยาให้ตรงเวลา และก็อย่าเครียด มีอะไรฉุกเฉินก็โทรหาอาหมอให้ช่วยนะลูก" พ่อยังคงเป็นห่วงฉันในทุกๆเรื่องจริงๆ

" พ่อก็ไปนอนพักเถอะค่ะ พรุ่งนี้ทำงานอีกแล้ว ฝันดีนะคะพ่อ " ฉันพูดไปอย่างคิดถึงท่าน

ก่อนที่เราสองคนจะวางสายไปพร้อมๆกัน

ฉันมองอาหารบนโต๊ะอย่างพยายามจะมโนให้ตัวเองอิ่มให้ได้

เพราะว่าวันพรุ่งนี้ เป็นอีกวันที่สำคัญสำหรับฉัน

หลังจากกินไข่ต้มผักลวก และน้ำผลไม้ปั่น ฉันก็ต้องมาออกกำลังกายเพื่อให้วันพรุ่งนี้ รูปร่างออกมาดีที่สุดในวันพรุ่งนี้ วันที่ฉันจะได้มีโอกาสทำตามคำฝันของตัวเองและทำเพื่อตัวของฉันเอง

@งานแฟชั่นโชว์เปิดตัวชุดชั้นใน VK

" พี่ไปแย่งชิงชุดที่สวยที่ชุดมาแล้ว " พี่เฮเลนเดินเข้ามาพร้อมกับชุดชั้นในปักเพชรหรูหรา

และชุดชั้นในลวดลายลูกไม้สีดำสุดเซ็กซี่ จากนักออกแบบชั้นนำของอังกฤษที่ ทำเพื่อเดินแฟชั่นมากกว่า ใช้งานจริงๆเพื่องานเปิดตัวในครั้งนี้

"ได้ชุดฟินนาเล่ ยืนข้างดีไซเนอร์อเล็กซาดร้า ถ้าไม่แจ้งเกิดวันนี้ พี่ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครได้เกิดแล้วละ " พี่เฮเลนชี้ไปที่ห้องลองเสื้อหลังเวที กลางห้างดัง และแสยะยิ้มราวกับผู้ชนะ

" ขอบคุณค่ะ " ฉันยิ้มออกมาและรับชุดชั้นในแบรนด์ดัง ชุดสุดท้ายที่เต็มไปด้วย บราลูกไม้สีดำพร้อมกับปีกสีดำสนิทที่ปักซ้ำด้วยเพชร จนวิ้งวับไปทั่วทั้งปีก

" เดินสับ สับ แบบ Dark Queen เลยนะ เจ๊ขอฟิลแบบนังปีศาจร้าย " เธอพูดทิ้งท้าย ก่อนจะชี้ไปที่ห้องลองชุด

" เจ๊จะไปรอถ่ายว่าที่นางแบบVK คนแรกของไทย " เธอพูดอย่างภาคภูมิใจก่อนจะชี้ไปทางห้องลองชุดที่อยู่ด้านหลังเวที

ฉันดึงเสื้อคลุมปิดชุดเรือนร่างที่สวมแค่ชุดชั้นในสำหรับเดินแบบของตัวเอง

ก่อนจะเดินไปที่ห้องลองชุด

" เก่งมากนะ " เสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆกับประตูห้องลองเอ่ยขึ้นด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์

" นาย? " ฉันก้าวถอยหลังเล็กน้อย เมื่อพบผู้ชายที่ชื่อเนตัลอะไรนั่น

" ให้ฉันช่วยเปลี่ยนชุดให้ดีไหม? " เขาเอื้อมมือเข้ามาหาฉัน

แต่

ฟุ๊บบบ

"​ช่วยออกไปให้พ้นที ฉันจะทำงาน " ฉันปัดมือของเขาทิ้งอย่างแรงและไม่ใส่ใจ

หมับ แต่เขากระชากจับแขนของฉันและดึงเข้าไปใกล้ๆทันที

" ถ้าฉันไม่พูดให้ " เนตัลเริ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"อิกระเทยโง่ๆนั้นไม่เอาเธอมาเป็นนางแบบของมันหรอก " ไอ้เลวนั้นพยายามจะข่มขู่ฉัน

" นึกถึงบุญคุณคนบ้างสิ " เขาจับที่เอวของฉันและขย้ำอย่างจนใจยั่วๆ

ผลักกก ฉันผลักเขาออกไปจากตัวอีกครั้ง

เนตัลเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างหื่นกาม

" ทุเรศ " ฉันพูดออกไปและพยายามจะเดินเข้าไปในห้องลอง เพราะกลัวว่าคนที่ผ่านไปผ่านมาจะเห็นเอา

ปัง ฉันกระแทกปิดประตูและลงกลอนไว้ทันที

ก่อนที่จะตั้งสติและรีบเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมตัวจะขึ้นเดินแบบบนเวทีเป็นคนสุดท้าย

มือของฉันเริ่มที่จะสั่นๆและฉันรับรู้ทันทีว่า อาการบ้าๆนั่นมันกำเริบขึ้นอีกครั้ง

ฉันพยายามจะหายใจเข้าและออก อย่างควบคุมมันเอาไว้

เพราะกระเป๋าถือของฉันอยู่ในห้องแต่งหน้า

แน่นอนว่าฉันไวต่อสัมผัสในเรื่องเพศมาก และตอนนี้ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าฉันอยากจะมีเซ็กส์ในตอนนี้แล้วจริงๆ

" ไม่ๆ แซม" ฉันพยายามเรียกสติของตัวเองกลับมา

ก่อนจะถอดสายเสื้อชั้นในออกอีกละสายช้าๆ

แต่ยังไม่ทันจะปลดตะคอ ฉันกลับรู้สึกว่าเหมือนมีใครกำลังแอบมองอยู่

ควับ!!! โทรศัพท์มือถือไอโฟนรุ่นล่าสุดเคสสีลายLV ที่กำลังหันกล้องส่งมาทางฉัน

" เฮ้ย " ยังไม่ทันทีที่ฉันจะคว้าโทรศัพท์นั่นมาได้ มันก็วิ่งหนีออกไปแล้ว ทำเอาฉันทำอะไรไม่ถูกเลย

แต่เพียงไม่นาน

ก็อกๆๆๆ

" แต่งตัวเสร็จรึยังแซมมี่ อีกสามคิวหนูต้องขึ้นเดินปิดงานแล้วนะ " เสียงของพี่เฮเลนเดินมาตามฉันถึงหลังเวทีห้องเปลี่ยนชุด

ฉันก็เลยต้องลืมๆเรื่องที่โดนแอบถ่ายนั่นและเร่งสวมใส่ชุดเดินแบบ

และขึ้นไปแสตนบายรอหลัง เวทีเดินแบบนั้นทันที

แม้ว่าจะรู้สึกใจสั่น ด้วยความกังวล แต่ก็ต้องกัดฟันสู้เพราะว่าตอนนี้แสงไฟ และแขกในงานต่างจ้องมองตรงมาที่ฉันเป็นตาเดียว

แสงไฟบนเวทีที่สาดส่องตรงมาที่ นางแบบคนสุดท้ายที่ปิดด้วยชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำสนิท พร้อมกับปีกขนนกนางพญาใหญ่ที่กระพรือตามหลัง ประดับปักด้วยเพชรอัญมณีที่ดึงดูดสายตาผู้ชม

ราวกับต้องมนต์สะกด

ฉันก้าวขาสับและสับ ด้วยความรู้สึกที่เร่าร้อน แววตาที่แห่งไฟราคะที่ลุกขึ้นตามสัญชาตญาณ

สายตาที่สอดส่องมองผู้ชายทุกๆคนในงานอย่างวิงวอนและเย้ายวน

อย่างที่ฉันควบคุมมันไม่ได้เลย ฉันเดินด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง แอ่นหน้าอก และสะโพกที่โยกตามจังหวะเพลง มือเรียวยาวที่ลูบไล้เรือนร่างของตัวเองด้วยความร้อนรุ่ม

ฉันยืนเท้าสะโพกและจิกกัดฝีปากของตัวเองอย่างอดและทน ต่อความรู้สึกกระหายในเพศสัมพันธ์

ผู้คนต่างพากันยืนปรบมือให้กับโชว์ครั้งนี้ ฉันยืนแทบกับนักออกแบบชุดชาวต่างชาติ ขณะที่กล้องทุกตัวจับและถ่ายภาพไม่มีหยุดยั้ง

แต่ภาพในหัวของฉันมีเพียงแค่ฉันที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียง พร้อมๆกับ

" มอร์ฟิน" ฉันครางชื่อของเขาเบาๆกับตัวเอง

จนกระทั่งไฟหน้าเวทีดับลงสนิท

ฉันเร่งฝีเท้าวิ่งลงจากเวทีและตรงไปที่ห้องแต่งหน้านั่น

ก่อนจะหยิบยาขึ้นมาฉีดเข้าที่เส้นทันที เพื่อระงับอาการทางประสาทชนิดรุนแรง

เพราะว่ายาแคปซูลยับยั้งมันไม่ได้แล้วในเวลานี้

ฉันกดปลายเข็มทิ่มลงเส้นเลือด ก่อนจะอัดฉีดยาเข้าจนหมดหลอด

โชคดีที่ในห้องนี้ไม่มีใครอยู่เลย เพราะทุกคนออกไปด้านนอกเวทีกันหมด

ฉันทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ อย่างหอบเหนื่อยและใจยังคงเต้นระรัวๆ

ฉันเหมือนใช้ชีวิตปกติได้ ด้วยยาเท่านั้น

ทุกครั้งที่เกิดอาการบ้าๆนั่น ก็มีแค่ยาเท่านั้นที่ช่วยฉันได้

อุณหภูมิร่างกายที่ร้อนค่อยๆกลับมาเป็นปกติ

" พี่ตามหาแซมไปทั่วเลย ทำไมมาหลบอยู่ห้องนี้ละ"​ เสียงของพี่เฮเลนที่เดินเข้ามาในห้องเป็นครั้งแรก รีบเดินเข้ามาแตะที่ไหล่ของฉันเบา

มือของฉันที่จิกที่ต้นขาของตัวเองค่อยๆคลายช้าๆ ก่อนจะพยายามควบคุมอาการของตัวเองให้เป็นปกติ

ฉันโยนเข็มฉีดยาที่แอบเอาไว้ข้างกายลงถังขยะที่อยู่ไม่ไกลอย่างเบามือ

" หนูตื่นเต้นนะคะ คนเยอะ" ฉันยิ้มๆตอบไปอย่างโกหก

" ขนาดตื่นเต้นนะเนี่ย ผู้ชายทั้งงานเกือบจะตายเพราะเธออยู่แล้ว " พี่เฮเลนพูดอย่างเริงร่า

" ท่าเดินคือเผ็ด สายตาคือร้อน ถ้าพี่เป็นผู้ชายแท้ๆพี่จับปล้ำอะ พูดเลย " พี่เฮเลนพูดหยอกเล่นตามสไตล์ของแก

" ขอบคุณค่ะ " ฉันขอบคุณที่เธอออกปากชมฉันเรื่องการเดินแบบนั้น ทั้งที่จริงมันแทบจะไม่ใช่ตัวฉันเลยที่เดินร่านๆแบบนั้น

" ขนาดนั้นเลยหรอครับพี่เฮเลน​" เสียงของชายที่คุ้นเคยดังขึ้น

" อ้าวๆ เนตัลมาก็ดีแล้ววานถ่ายรูปพี่กับแซมมี่หน่อยสิ พี่จะเอาลงไอจีโมเดลลิ่งพี่​" พี่แซมมี่หันไปบอกกับเนตัล และพวกเขาก็แสดงต่อกันราวกับว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่

ซึ่งฉันก็พอมองออก

" โอเคครับ " เนตัลหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้น แต่ว่า

"​ มองกล้องแล้วยิ้มหน่อยสิ " เขาพูดขึ้นด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แต่ว่าเคสโทรศัพท์นั้นเป็นเคสเดียวกับที่ฉันเห็นในห้องลองชุดนิ

" ชีสสสส " เสียงของพี่เฮเลนที่ยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี กับฉันที่ฝืนยิ้มออกไป

" งั้นเดี๋ยวแซมแยกไปเปลี่ยนชุดนะ พี่จะไปคุยกับเจ้าของแบรนด์ต่อ "

" แล้วแซมก็กลับบ้านก่อนได้เลยนะ "

" เพราะว่าพี่มีดูหนังต่อกับเนตัลที่นี่น่ะ" พี่เฮเลนพูดและเดินเข้าไปค้องแขนของผู้ชายคนนั้นอย่างหวงแหน

ฉันทำได้แค่พยักหน้าและทำตามที่เธอบอก

" เงินนะพี่โอนให้แล้วนะ วันนี้แซมทำออกมาได้ดีมาก พี่ไม่เสียใจเลยที่เลือกแซม " พี่เฮเลนโชว์สลิปจากโทรศัพท์ของเธอ

จากยอดเงินที่ฉันมาเดินแบบในครั้งนี้ ซึ่งมันก็พอๆกับค่ายาหลอดที่ฉันเพิ่งจะฉีดไปเนี่ยแหละ

" ขอบคุณนะคะ " ฉันยกมือไหว้เธอไป

" รอฟังข่าวดีได้เลย " เธอพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

และเธอก็ลากเอา เนตัลเดินออกไปทันที

ฉันทำได้แค่กำหมัดแน่นอย่างเจ็บใจที่ถูกแอบถ่าย แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย

"ไอ้สารเลว" ฉันเจ็บใจที่ทำอะไรผู้ชายนิสัยแย่คนนั้นไม่ได้เลย

เพราะถ้าฉันพูดอะไรออกไปตอนนี้ มันต้องมีผลต่ออนาคตของฉันแน่ๆ

พี่เฮเลนดูหลงไอ้นั้นมากขนาดนั้น

" โถ้เว้ยยย " ฉันทำได้แต่กำหมัดอย่างไม่มีที่ระบายอารมณ์ใดๆ

" คนเรามันจะสามารถเจอเรื่องแย่ๆได้สักกี่เรื่องในชีวิตวะ " ฉันสบถออกมากับชีวิตของตัวเองที่เจอแต่เรื่องแย่ๆ

แต่ใครจะรู้ว่า นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของชีวิตแย่ๆเพราะความฮวงซวยในชีวิตของฉันมันยังไม่จบเพียงแค่นี้