ตอนที่4 ภาพติดตา

คฤหาสน์หรูบนที่ดินทำเลทองผืนงามยามค่ำคืนที่เงียบสงบ ไฟจากเสาร์ส่องสว่างสีเหลืองทองทอดยาวเป็นแนวให้ความรู้สึกอบอุ่น

เฟลมขับรถเข้าไปจอดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ขาเรียวก้าวลงจากรถก่อนจะเดินขึ้นบันไดที่ปูทับด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาดตา ทุกอย่างที่นี่ถูกออกแบบอย่างพิถีพิถันจากสถาปนิกชื่อดังระดับต้น ๆ ของประเทศ

ความสวยงามของตัวบ้านและคุณภาพชีวิตของเฟลมไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลอัครเดช ถูกเลี้ยงดูฟูมฟักมาราวกับเจ้าหญิงในวรรณคดี

ทุกอย่างถูกเติมเต็มด้วยค่าของเงินที่มีมากมายจนใช้ทั้งชาติก็คงไม่หมด. . .

คนที่มีทุกอย่างพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและทรัพย์สินเงินทอง จะต้องสนใจผู้ชายห่วย ๆ ไปทำไมกัน?

แต่รอยยิ้มกวนประสาทของหมอนั่น ก็ตามมาหลอกหลอนเป็นภาพติดตาเหลือเกิน

คนอะไรหน้าด้านชะมัด!!

“เฟลม…กินข้าวหรือยัง?” ขณะที่ร่างบางกำลังเดินใจคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ถึงใครบางคนในใจด้วยความหงุดหงิด เสียงของชายวัยกลางคนก็ดังขึ้นจากห้องนั่งเล่นที่อยู่ทางด้านซ้ายมือ

สายตาคมก้มมองนาฬิกาข้อมือแบรนด์หรู ที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนสิบห้า!!

ร่างเล็กหันไปมองบิดาที่กำลังสาวเท้าเข้ามาใกล้ “ทำไมยังไม่นอน?” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“พ่อรอเฟลมอยู่” ผู้เป็นบิดายิ้มให้ลูกสาวด้วยอ่อนโยน

“วันหลังไม่ต้องรอค่ะ…เฟลมโตแล้วดูแลตัวเองได้” พูดจบเฟลมก็ก้าวเท้าเดินขึ้นชั้นสองเข้าห้องนอนทันที

ชายวัยกลางคนทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังลูกสาว ถึงจะโตขนาดไหนเฟลมก็ยังเป็นเด็กสำหรับเขาเสมอ

แต่เพราะรักมากถึงไม่อยากจะพูดขัดใจ. . .

ปัง!!

เสียงปิดประตูดังลั่น ก่อนที่กระเป๋าสะพายราคาเฉียดล้าน จะถูกโยนไว้ที่โซฟาราวกับว่ามันไม่มีค่าอะไร

เสื้อผ้าบนเรือนร่างบางถูกปลดออกทีละชิ้น จนร่างสวยเปลือยเปล่าอวดผิวขาวเนียนนุ่ม ที่ถูกดูแลบำรุงมาอย่างดี

เส้นผมยาวสลวยถูกรวบรัดขึ้นลวก ๆ อย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนที่เจ้าของเรือนร่างงามจะก้าวเท้าเข้าห้องน้ำ หย่อนกายนอนแช่ในอ่างด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย

ครีมอาบน้ำถูกบีบลงบนฝ่ามือเล็ก นิ้วเรียวลูบไล้สัมผัสต้นคอขาวลากยาวลงมาตามผิวกายเนียนนุ่ม จนถึงหน้าอกอวบอันกลมกลึงที่ไม่เคยมีชายใดได้สัมผัส

ร่างกายที่ล้ำค่ายากจะหาผู้ใดมาเปรียบ บวกกับใบหน้าสวยคมราวกับหลุดออกมาจากโลกแห่งความฝันที่ไม่มีอยู่จริง ทุกอย่างเลอค่าดั่งเพรชเม็ดงามใช่ว่าใครจะได้ไปครอบครองง่าย ๆ

เฮือก!!

เฟลมค่อย ๆ หลับตาลงเพราะรู้สึกเหนื่อยล้า แต่หัวสมองเจ้ากรรมดันฉายภาพรอยยิ้มสุดสยองของชายคนหนึ่งขึ้นมาในหัว

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และดวงตาหวานเป็นประกายคู่นั้น. . .

“ไอ้บ้านี่จะตามหลอกหลอนกันไปถึงไหน!!” น้ำเสียงปนหงุดหงิดพึมพำออกมาเบา ๆ หมดกันช่วงเวลาอันแสนสุขในการอาบน้ำของฉัน

ภาพติดตาของใบหน้ากวนอารมณ์ ที่ซุกซ่อนความอันตรายเอาไว้ข้างใน มันมีทั้งเสน่ห์ที่น่าค้นหาและน่าหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

ใครอยากจะค้นก็ค้นเถอะฉันขอบาย!!

เฟลมรีบล้างตัวและเดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะเลือกหยิบชุดนอนตัวบาง มาสวมใส่ด้วยความรู้สึกหงุดหงิดในใจ

ร่างเล็กทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงใหญ่ในห้องที่เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ และไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปบ่นเพื่อนสาวอีกครั้ง ที่หายหัวไปกับผู้ชายทั้งคืน!!

ถ้าอีตาคารอสมันน่าไว้ใจฉันคงไม่นั่งเป็นห่วงแบบนี้หรอก จะมีผัวทั้งทีก็หาที่มันเป็นคนดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง

เห็น ๆ กันอยู่ว่าหมอนั่นกินไม่เลือกขนาดไหน คิดว่าเป็นผู้ชายแล้วจะสำส่อนแค่ไหนก็ได้งั้นเหรอ?

ไอ้พวกผู้ชายไร้คุณภาพ!!