2

พศกรยังไม่ทันได้ตอบกลับ แต่เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นเสียก่อน

“ทำไมฮะแด๊ดดี้ เปอร์ปวดหัวแล้วก็อยากอ้วกด้วย”

“งั้นฉันต้องการหมอคนอื่น” อลันยืนกรานและกำลังจะเดินออกไปด้านนอก

พศกรรีบชิงออกไปเสียก่อน เขาไปเรียกพยาบาลให้มาดูคนไข้เด็กสักครู่เพราะว่ามีเรื่องต้องคุยกับพ่อของแก

“ผมขอคุยกับพี่หน่อย” เขาบอกเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมกับพยาบาล

อลันใช้เวลาตัดสินใจสักครู่ เขาหันไปส่งยิ้มให้ลูกชาย

“เดี๋ยวแด๊ดดี้มา” เขาบอกลูกแล้วหันมาจ้องพศกร

“จะคุยอะไรก็เชิญ”

เขาเดินรักษาระยะห่างระหว่างที่ตามพศกรไปยังห้องส่วนตัว

เมื่อปิดประตูห้องลงพศกรก็เริ่มคุยกับเขา “พี่อลัน…”

น่าเสียดายที่ทำได้เพียงแต่เรียกชื่อเขาเท่านั้น เมื่อปะทะกับสายตาเข้มที่จ้องมองมาอย่างดุดัน

“เราไม่ต้องการนาย พลู” เขาบอกเสียงเข้ม

คำพูดของเขาทำให้พศกรนึกถึงครั้งสุดท้ายที่เจอเขา เขาพูดประโยคเดียวกันด้วยความเกรี้ยวกราดเช่นเดียวกันนี้ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือกัน มันกระตุ้นความโกรธเขาขึ้นมา

“พี่คิดว่าผมจะทำอะไร ลักพาตัวแกหรือไง” พศกรย้อนถามเขา

“ก็ไม่แน่นะ” อลันย้อนด้วยสีหน้าดูถูก

พศกรกำมือแน่นเพื่อห้ามไม่ให้ตัวเองยกมือขึ้นตบหน้าเขาแรง ๆ

“งั้นเหรอครับ ถ้างั้นพี่ก็ประสาทเกินไปแล้ว”

“ก็พูดไปตามที่เห็น” เขาบอกโดยที่สีหน้าไม่มีความสำนึกขอโทษใด ๆ เลยสักนิด

“อ้อ งั้นขอผมพูดไปตามที่เห็นบ้างแล้วกันนะครับ ลูกของพี่นอนป่วยอยู่ และผมเป็นหมอมีหน้าที่รักษาแก ทำไมครับ ไม่พอใจหรือไง แต่ผมไม่สนใจหรอก” คุณหมอหนุ่มบอกแล้วเดินผ่านหน้าเขาไปโดยไม่สนว่าเขาเดินตามกลับมาหรือไม่

พศกรกลับมาที่ห้องคนไข้อีกครั้ง เดินตรงไปที่เตียง ส่งยิ้มให้เด็กชายที่นอนอยู่

“หนูชื่ออะไรครับ”

“คูเปอร์ฮะ”

“น้าชื่อหมอพลูจ้ะ ขอน้าถามอาการหนูหน่อยนะ”

อลันกลับมายืนที่อีกด้านหนึ่งของเตียง เขาจ้องไปยังพศกรไม่วางตา

“แกไข้ขึ้นสูง” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าเดิมเล็กน้อย

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”

“ไข้ขึ้น ๆ ลง ๆ สักหนึ่งวันแล้ว”

“แกกินอะไรได้บ้างมั้ยครับ”

อลันส่ายหน้า “ไม่ได้เลย ฉันพยายามให้แกดื่มน้ำหวานหรือน้ำผลไม้แต่ก็จิบได้นิด ๆ หน่อย ๆ และตอนนี้แกแทบไม่มีแรง”

“มีอาการไอด้วยมั้ยครับ”

“มี”

พศกรสอบถามอาการไปเรื่อย ๆ และวัดอุณหภูมิไปด้วย ก่อนที่จะสรุป “อาการของแกบอกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ แต่พลูจะให้ตรวจเลือดดูเพื่อความแน่ใจ”

“ขอบใจ” อลันที่อารมณ์เริ่มเย็นลงบอก

พศกรยิ้มให้กับคูเปอร์ “น้าจะรักษาให้หนูหายไว ๆ นะครับ”

บอกเสร็จเธอก็เดินออกจากห้องไป

“หมอพลูรู้จักเขาเหรอ เขาหล่อมากกกกก แต่ทำไมถึงทำท่าแต่จะกัดคุณหมอคะ” เพื่อนพยาบาลถามเมื่อเดินกลับมาถึงห้องพัก

“เขาเป็นสามีเก่าพี่สาวผม และนั่นก็เป็นลูกแท้ ๆ ที่พี่สาวผมทิ้งไป”