8.เผชิญหน้า

Chapter08. เผชิญหน้า

@The Winner Pud

“ทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง” นาวินหันไปถามผู้จัดการผับของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาคมสอดส่องมองไปทั่วร้านด้วยความพึงพอใจที่ผลตอบรับของการเปิดผับวันแรก แลดูน่าพึงพอใจมากกว่าที่เขาคิด

“คนเยอะกว่าที่คาดครับ แต่ผมคิดว่าเราควรจ้างพนักงานมาเพิ่ม โซนวีไอพีแขกเรียกบ่อยครับ” คีรินตอบกลับเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“อืม ฝากดูแลความเรียบร้อยด้วยนะ”

“ครับ”

“โห้ว พี่วินดูสิเขาจูบกัน” นาวาที่เดินตามหลังพี่ชายมาติดๆเผลอดึงเสื้อแจ็คเก็ตของคนตรงหน้าอย่างลืมตัว

สาวน้อยวัยย่างเข้าอายุสิบเก้าปีมองแสงสีเสียงวิบวับตรงหน้าด้วยแววตาระยิบระยับ เสียงเพลงและดนตรีจากดีเจมันๆทำเอาร่างสวยเริ่มรู้สึกหึกเฮิมและกระปรี้กระเป่าจนอยากเต้น

นาวายิ้มร่า....รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับทุกอย่างตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“อย่าไปมอง” นาวินได้ยินแบบนั้นก็ชะงักสายตา ดึงหน้าน้องสาวให้ผละออกจากฉากที่เด็กไม่ควรมองอย่างว่องไว

ถึงแม้ว่าตอนนี้เด็กน้อยในวันนั้นจะโตจนเกือบเป็นสาวเต็มตัวแล้ว แต่สำหรับคนเป็นพี่ ในสายตาของเขายังมองเธอเป็นเด็กอยู่เหมือนเดิม

”ชิ ทำเป็นหวงไปได้ ว่าแต่....เรากำลังจะไปไหนกันเหรอ“ ปากเล็กยู่หน้าใส่พี่ชายพร้อมถามออกมา

”ไปชั้นวีไอพี เพื่อนพี่นั่งอยู่โซนนั้น”

นาวาชะงักไปแทบจะทันทีเพียงแค่ได้ยินคำว่า‘เพื่อน’ของพี่ชาย ภาพของเจคอปก็เด้งเข้ามาในหัวของเธออัตโนมัติ หัวใจดวงเล็กสั่นไหวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยามนึกถึงความทรงจำในค่ำคืนนั้นที่ตัวเองพยายามลืมมันไป

“เพื่อนพี่...มีใครมาบ้างอะ”

“ก็น่าจะมาครบ“

”ไปเถอะ คนเริ่มเบียดแล้ว“

ฟึ่บ~

นาวินไม่รอช้าที่จะดึงแขนน้องสาวพาขึ้นไปข้างบน โดยไม่ทันสังเกตุเห็นสีหน้าร้อนรนใจของอีกคนเลยแม้แต่น้อย

เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดแทรกขึ้นมาตามกรอบหน้าสวย นาวาแทบจะกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอไปไม่ได้ เธอมัวแต่อยากออกมาเที่ยว จนลืมไปคิดไปเสียสนิทว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้

เหตุการณ์ที่เธอไม่อยากให้มันเกิด!

“ดะเดี๋ยวสิพี่วิน!”

แกร๊ก....

ในขณะที่นาวาได้สติกำลังจะเอ่ยท้วงออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว มือหนาของพี่ชายเธอได้ทำการเปืดประตูวีไอพีห้องสุดท้ายเข้าไปเสียแล้ว

ให้ตายเถอะ!

จังหวะนี้มันคืออะไรกัน!

“เฮ้ย เจ้าของร้านมาแล้วว่ะ”

เสียงแรกที่ฉันได้ยินคือเสียงของพี่ธีโอ ก่อนที่ดวงตาของฉันจะค่อยๆปรับโฟกัสได้ พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเะื่อสังเกตุว่ามีใครอยู่ในนี้บ้าง

วันนี้พวกพี่เขาอยู่กันครบเลยสินะ....รวมถึงผู้ชายคนนั้นด้วย

“อ้าว ยัยเปี๊ยกก็มาด้วยเหรอ” พี่เคย์เดนเอ่ยทักฉันออกมาเป็นคนแรก

ถึงแม้ว่าตอนนี้ทุกคนในโต๊ะจะหันมามองฉันกับพี่วินเป็นตาเดียวกัน แต่ดวงตาคมคู่นั้นของพี่เจคอปทำเอาฉันรู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง ยิ่งไปกว่านั้น....ฉันกลับต้องเป็นฝ่ายชะงักไปเอง เมื่อสังเกตุเห็นว่ามีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างเขาด้วย

หึ....พวกพี่เขาเรียกเด็กเอนเตอร์เทนมาด้วยสินะ

ชิ! เห็นแล้วหมั่นไส้!!

มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างๆแล้วจะมาเสียเวลามองฉันทำไมล่ะ

“วะหวัดดีค่ะ“ ฉันพยายามเลิกสนใจผู้ชายคนนั้นก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆเอ่ยทักพี่ๆทุกคนออกไปด้วยรอยยิ้มที่ฝืนสุดๆ ก่อนที่พี่วินจะดึงฉันให้นั่งลงข้างๆเขา

โชคดีที่เราได้นั่งคนละฝั่งกันและฉัรได้นั่งริมสุด!

”เหล้าโซดา แล้วก็น้ำเปล่า“

ควับ!

ฉันหันไปมองหน้าพี่วินทันทีเมื่อได้ยินพี่ชายสั่งให้พนักงานรินน้ำเปล่ามาให้ฉัน ทั้งๆที่ฉันมาเที่ยวร้านเหล้าแต่จะให้ฉันดื่มแค่น้ำเปล่าเนี้ยนะ ถามจริง?

”พี่วิน! วาไม่ใช่เด็กแล้วนะ“ ฉันทำสีหน้าบึ้งตึงใส่พี่ชายทันที สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในโต๊ะได้ไม่น้อย แต่ฉันไม่ตลกน่ะสิ!

“นั่นดิไอ้วิน มึงก็เกินไป ปล่อยๆน้องบ้าง” ฉันหันไปยิ้มหวานให้พี่ลูคัสที่รู้ใจฉันดีที่สุด เหอะ! เพราะพี่เขาเป็นคนดีไงล่ะ

“หึ รีบเลยไอ้วินก่อนที่มึงจะโดนน้องมึงแดกหัว“

”พี่เคย์!! หุบปากไปเลยนะ!“ ฉันหันไปแว้ดเสียงใส่พี่เคย์เดนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมาของตัวเองมาตั้งแต่เด็ก

ถึงพี่เคย์เดนกับพี่ครูซจะเป็นแฝดกัน แต่ให้ตายเถอะ นิสัยต่างกันชะมัด! อีกคนก็นั่งนิ่งบอกบุญไม่รับ อีกคนก็ได้แต่นั่งซุกนมสาว

”จะกินอะไร“ สุดท้ายพี่ชายของฉันที่เห็นว่าฉันตั้งท่าจะไม่ยอมแน่ๆก็หันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงปลงและชิน

”เหล้า“

”ไม่ได้ มันเข้มไป“

”งั้น....มีค็อกเทลไหม“ ฉันถามพี่วินออกไป เอาจริงๆฉันก็ยังดื่มอะไรพวกนี้ไม่เก่งหรอก ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเวลาเมาคนเรารู้สึกเป็นยังไง มันจะมีความสุขหรือทรมานร่างกายกันแน่!

“เอาScrewdriverมาแก้วนึง”

ฉันยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจที่สุดท้ายพี่วินก็ต้องตามใจฉัน ก่อนที่ดวงตาของฉันจะชะงักไปเมื่อเห็นว่าพี่เจคอปกำลังนั่งมองหน้าฉันนิ่งโดยไม่พูดอะกฃไรออกมาสักคำ ปกติสถานการณ์ระหว่างฉันกับพี่เขามันไม่ได้ดูอึดอัดขนาดนี้หรอกนะ แต่ว่า....หลังจากคืนนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

“ไอ้คอปทำไมเงียบวะ ปกติมึงต้องเถียงกับน้องรักไม่ใช่เหรอ” เสียงพี่มอแกนที่นั่งอยู่ข้างๆพี่เจคอปดังขึ้น

ตึกตัก ตึกตัก

ใบหน้าของฉันเริ่มชาขึ้นมาทีละนิด หัวใจสั่นรัวไปหมด เมื่อจู่ๆพี่มอแกนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็เอ่ยจุดชนวนขึ้นมาให้ฉันซะงั้น

“.....ผับมึงอายุยี่สิบไม่ใช่เหรอถึงจะเข้าได้” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาทำเอาฉันรีบเงยหน้าขึ้นไปมองเขา บอกตรงๆตอนนี้ฉันเดาไม่ออกเลยว่าพี่เขากำลังคิดอะไรอยู่

“อืม ใช่“ นาวินตอบกลับ

”แล้วน้องมึงอายุไม่ถึงเข้ามาแบบนี้จะไม่มีปัญหาเหรอ“ น้ำเสียงจริงจังของพี่เขาที่ดังขึ้นทำเอาทุกคนในโต๊ะหยุดชะงักคิดตาม

เขาต้องการอะไรกันแน่! ทำไมต้องทำสีหน้าเหมือนไม่พอใจฉันด้วยล่ะ!

”เห้ย มีจะซีเรียสทำไม นี่น้องเจ้าของผับนะเว้ย มันไม่ปล่อยให้มีปัญหาง่ายๆหรอก“ พี่ธีโอที่นั่งควงสาวสวยคนหนึ่งเอ่ยพูดออกมาติดตลกทำให้บรรยากาศอึมครึมเมื่อครู่ดูดีขึ้นกว่าเดิม

ฉันตัดสินใจตวัดหางตาใส่พี่เขาก่อนจะยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่มด้วยความรู้สึกที่มีแต่คำว่าไม่เข้าใจสีหน้าท่าทางพวกนั้นเต็มไปหมด

หลายนาทีผ่านไป.....

“ชื่อเจคอปเหรอคะ ชื่อเพราะจัง”

ฉันเหลือบสายตาไปมองที่นั่งฝั่งตรงข้ามทันที เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงที่นั่งอยู่ระหว่างพี่เคย์เดนกับพี่เจคอปเอ่ยถามร่างสูงด้วยท่าทางสนใจอย่างปกปิดไม่มิด

“ครับ”

“รับงานนอกนะคะ เผื่อคืนนี้สนใจอยากมีเพื่อน“ ฉันแทบจะตาลุกโชน เมื่อเห็นว่าเด็กนั่งดริ้งคนนั้นกำลังใช้มือลูบไล้เป้ากางเกงของพี่เจคอปอยู่

ความรู้สึกหงุดหงิดเริ่มคลืบคลานเข้ามาในหัวใจของฉัน ทั้งๆที่ไม่ควรรู้สึกแบบนี้แท้ๆแต่ทำไมฉันถึง! ขนาดเจ้าตัวยังนั่งนิ่งปล่อยให้ยัยนั่นแนบชิดบดเบียดด้วยสีหน้าไม่ยินดียินร้ายใดๆ นมซิลิโคนไซซ์ยักถูไถไปกับเเขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม มาถึงขั้นนี้ทำไมไม่ลากกันไปเปิดห้องเลยล่ะ!

โอ้ย! แล้วฉันจะไปสนใจทำไมละเนี้ย!

อึก อึก ปึง!

ฉันเผลอกระดกค็อกเทลแก้วที่สามลงคอไปหวังดับความรู้สีกน่ารำคาญในหัวใจของตัวเอง ซึ่งแน่นอนว่าการกระทำของฉันคงทำให้พวกพี่ๆที่นั่งพูดคุยกันอยู่บนโต๊ะรู้สึกงุนงงขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ฉันไม่สนหรอก!

“เอามาอีกกะ.....”

“พอแล้วนาวา”

ฉันชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อกำลังจะอ้าปากสั่งค็อกเทลกับพนักงานอีกแก้ว แต่โดนพี่วินขัดคอขึ้นมาเสียก่อน

“อะไรกันอ่าพี่วิน คนกำลังสนุกเลย” ฉันหันไปงอแงใส่พี่ชายอย่างไม่รอช้า สถานการณ์ที่ฉันกำลังเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้ ถ้าไม่ได้ดื่มอะไรลงท้อง ฉันคงอกแตกตายแน่ๆ

“พี่ให้แก้วสุดท้าย”

“เยส! เอามาอีกแก้วนึงค่ะ”

“เชี้ย อย่างเอา!”

สั่งเครื่องดื่มเสร็จ ฉันก็หันไปตามเสียงของพี่ธีโอที่ดังขึ้นมาด้วยความรู้สึกชอบใจ

ก่อนที่ร่างกายของฉันจะรู้สึกชาวาบไปทั้งแถบ เมื่อหันไปเจอพี่เจคอปกำลัง......นั่งจูบนัวเนียกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆเขา

หัวใจของฉันเจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ฉันกำลังเป็นบ้าอะไร หึงเขาเหรอ? หรือว่าหวง? แล้วฉันมีสิทธิ์อะไรไปรู้สึกแบบนั้น ในเมื่อระหว่างเราสองคน....มันไม่มีสถานะอะไรต่อกัน มันก็แค่ ความสัมพันธ์ทางกายที่เกิดขึ้นด้วยความไม่ตั้งใจ

แต่ว่า....ทำไมฉันถึงได้รู้สึกเจ็บแบบนี้

พรึ่บ!

“วาจะไปเข้าห้องน้ำ” ฉันทนมองดูพี่เขาจูบกับคนอื่นต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้องนั้นทันที ท่ามกลางความจุกชาที่ยังคงไหลเวียนอยู่ในอกด้านซ้ายของฉัน