4.ช่วยพี่หน่อยนะครับ

Chepter04.ช่วยพี่หน่อยนะครับ

วันต่อมา…..

วันนี้น้ำหอมมีเรียนถึงสี่โมงเย็น หลังจากเลิกคลาสหญิงสาวก็รีบเดินออกมาจากห้องเรียนทันที เพราะตอนเย็นเธอมีนัดสัมภาษณ์งานที่ร้านคาเฟ่ใกล้ๆมหาลัย ถึงจะได้เงินรางวัลจากการประกวดดาวเดือนมาตั้งหนึ่งแสนบาท แต่ค่าเทอมที่เธอจ่ายไปในเทอมนี้มันทำให้เงินในบัญชีของเธอหายไปมากกว่าครึ่งแสน

เพราะงั้นสิ่งที่น้ำหอมคิดที่จะทำอยู่แล้วก็คือการหางานทำเพิ่มและก่อนหน้านี้น้ำหอมก็ได้สมัครงานที่ร้านคาเฟ่หน้ามหาลัยเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งเจ้าของร้านก็นัดเธอไปสัมภาษณ์ในวันนี้นี่เอง

“น้ำหอมแกจะรีบไปไหนอะ” เมษาที่รีบวิ่งตามเธอออกมาเอ่ยถามขึ้น

“ฉันต้องไปสัมภาษณ์งานอะเมษา”

“อ้าว แล้วงานถ่ายรูปโปรโมทมหาลัยล่ะ”

“พี่เขาขอนัดเป็นพรุ่งนี้แทน งั้นวันนี้ฉันไปก่อนนะเมษา เจอกันพรุ่งนี้”

“อะเอ่อ เอ้อ โอเคๆ เห้อ จะรีบอะไรขนาดนั้น” เมษามองตามหลังเพื่อนไปด้วยความปลงๆกับท่าทางรีบร้อนของอีกคน

เนื่องจากน้ำหอมได้รับตำแหน่งดาวของมหาลัยทำให้เธอต้องไปถ่ายรูปขึ้นปกเพจอันใหม่ของมหาลัยริชบูมพร้อมกับเดือนที่คว้าตำแหน่งไปโดย คาร์ดีน คณะวิศวะ

ตึก ตึก ตึก

เสียงเท้าเล็กรีบวิ่งลงมาจากบันได จริงๆเหลือเวลาอีกตั้งเกือบสี่สิบนาทีกว่าจะถึงเวลาสัมภาษณ์ แต่ด้วยความที่น้ำหอมเป็นคนมีความรับผิดชอบสูง เธอจึงมักจะกังวลเรื่องเวลาอยู่เสมอ

ถ้าไปถึงก่อนเวลาได้เธอจะสบายใจที่สุด!

ตุบ!

“อ๊ะ” แต่ด้วยความไม่ทันระวังและรีบวิ่งของเธอทำให้ร่างบางเผลอวิ่งไปชนเข้ากับอกแกร่งของใครคนหนึ่งส่งผลให้เธอเซถอยหลังเล็กน้อย แต่โชคดีที่ไม่ล้ม

“ขอโทษครับ/ขอโทษค่ะ”

ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาสบตากันก่อนที่น้ำหอมจะชะงักค้างไป หัวใจเต้นแรงขี้นมาอัตโนมัติเมื่อได้เห็นใบหน้าหล่อๆของอีกคนใกล้ๆ

“น้องคือน้ำหอมใช่ไหมครับ?” เคย์เดนเผยยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจในตัวของคนตรงหน้า

ส่วนน้ำหอมก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆ ตอนนี้เธอกำลังงอยู่ เพราะแวบแรกเผลอคิดไปว่าผู้ชายคนนี้คือครูซ ผู้ชายที่เธอแอบชอบในชั่วข้ามคืน แต่พอได้เห็นรอยยิ้มและท่าทางเป็นมิตรจากคนตรงหน้า หญิงสาวก็รับรู้ได้ในทันทีว่าเขา….ไม่ใช่

“อะเอ่อ ค่ะ”

“พี่ชื่อเคย์เดน มีฝาแฝดชื่อครูซรู้จักไหม?” ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มโปรยเสน่ห์

หลังจากกลับเข้าผับไปเมื่อคืน เขาก็ได้รับคำบอกเล่าจากเพื่อนๆถึงเรื่องน่าอัศจรรย์ใจของแฝดพี่ที่เกิดขึ้น แผนการที่เตรียมอยู่ในใจจึงได้เวลาลงมือทำทันที เขาหาคนที่จะดึงพี่ชายตัวเองขึ้นมาจากหลุมที่มันขุดเอาไว้มานานเกือบๆเจ็ดปีได้สำเร็จแล้ว

“ระรู้จักค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” แม้เธอจะรีบแต่ตอนนี้ก็อยากจะคุยกับคนตรงหน้าก่อน เพราะท่าทางของเขาทำเอาเธอรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก

“เรารู้สึกยังไงกับพี่ชายพี่”

“คะ หมายถึงพี่ครูซน่ะเหรอคะ”

“ใช่” เคย์เดนพยักหน้าหงึกหงัก หากน้ำหอมชอบไอ้ครูซอย่างที่เขาต้องการให้เป็น เรื่องนี้มันจะง่ายเพียงแค่ดีดนิ้ว

“เอ่อ ก็ชอบนะคะ” เธอตอบไปตามความจริง แถมยิ่งงงไปกันใหญ่กับท่าทางดีใจของเคย์เดน

“จริงเหรอ งั้น….เราช่วยอะไรพี่หน่อยได้ม้้ยครับ”

“ช่วยอะไรคะ”

“พี่อยากจ้างน้องน้ำหอมไปนอนกับไอ้ครูซ”

“คะ!!” น้ำหอมตะโกนออกมาเสียงดัง แวบแรกเธอนึกว่าตัวเองหูฝาดไปด้วยซ้ำ

“ไม่ต้องตกใจ คือน้ำหอมเคยได้ยินข่าวลือว่าไอ้ครูซมันเป็นเกย์หรือเปล่า”

น้ำหอมนิ่งคิดตามคนตรงหน้าก่อนจะพยักหน้าตอบกลับมา

“ค่ะ”

“จริงๆมันไม่ได้เป็น แต่มันมีปมเรื่องผู้หญิงและพี่คิดว่าเราอาจจะช่วยมันได้”เคย์เดนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยพยายามหาผู้หญิงไปขึ้นเตียงกับพี่ชาย เขาทำแล้วหลายรอบด้วย แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือล้มเหลวไม่เป็นท่า เพราะครูซใจเเข็งมาก แถมเขายังทะเลาะกับมันทุกรอบที่มันจับได้ด้วย

ทันทีที่ได้ยินเรื่องของน้ำหอม เคย์เดนก็รู้สึกมีหวังขึ้นมาอย่างน่าเหลือเชื่อ เพราะมันนานมากแล้วจริงๆที่ครูซไม่ได้มองผู้หญิงอยู่ในสายตาของมัน เขาอยากให้พี่ชายเลิกเป็นคนเย็นชาไม่สนโลก เขาอยากให้มันมีความรักและใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไป เคย์เดนเชื่อมาเสมอว่า….หากครูซได้ลองมีเซ็กส์กับใครสักคน มันอาจจะช่วยดึงความเป็นมนุษย์กลับคืนสู่ตัวมันได้บ้าง

“ช่วยโดยการทำแบบนั้นเหรอคะ” น้ำหอมมองหน้าเคย์เดนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

“ครับ พี่เชื่อว่าถ้ามันได้ลองมีเซ็กส์ มันอาจจะเลิกกลายเป็นคนเย็นชาแบบนั้น”

น้ำหอมคิดตามสิ่งที่เคย์เดนพูด นั่นก็หมายความว่าครูซ….ยังไม่เคยมีเซ็กส์งั้นเหรอ หล่อขนาดนั้นรอดมาได้ยังไง ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ

“นะครับน้องน้ำหอม ช่วยพี่หน่อยนะครับ พี่ให้เราเลยแสนนึง ขอแค่ขึ้นเตียงกับมันก็พอ”

หญิงสาวทำตาโตเมื่อได้ยินข้อเสนอที่ไม่อยากจะเชื่อหู แต่ถึงอย่างไรสำหรับเธอเรื่องบนเตียงมันก็ต้องเกิดจากความสมัครใจของคนสองคน….เพราะเธอเอง ก็ยังไม่เคยผ่านใครมาเหมือนกันและท่าทางของครูซวันนั้น มันก็ชัดเจนที่สุดแล้วว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ!

“ขอโทษด้วยนะคะพี่เคย์เดน น้ำหอมเข้าใจสิ่งที่พี่บอกนะคะ แต่ว่าสำหรับน้ำหอม การทำเรื่องแบบนั้นมันต้องเกิดจากความรู้สึกที่ตรงกันของทั้งสองฝ่ายค่ะ น้ำหอมชอบพี่ครูซจริงค่ะ แต่พี่ครูซไม่ได้ชอบน้ำหอมเลยและอีกอย่างน้ำหอมแค่ชอบพี่ครูซเพราะเขาหล่อ ไม่ได้อยากเป็นอะไรมากกว่านั้นเลยจริงๆค่ะ”

เธอตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ ถึงเธอจะรู้สึกประทับใจและถูกใจครูซมากแค่ไหน แต่เธอไม่อยากตื๊อให้เขาลำบากใจเพราะดูท่าทางเขาเองก็ไม่ได้ชอบเธอเลยจริงๆ เธอขอแอบชอบเขาต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ดีกว่าจะปล่อยให้มันเกิดเรื่องราวที่ทำให้มองหน้ากันไม่ติด

เคย์เดนยืนฟังคำพูดที่ตรงไปตรงมาของอีกคนนิ่ง เขาตกอยู่ในภวังค์รอยยิ้มของน้ำหอมอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แม้หัวใจจะรู้สึกเสียดายที่หญิงสาวไม่ยอมร่วมมือแต่เขาก็ไม่คิดที่จะบังคับคนไม่เต็มใจ

“ครับ ถ้าน้องน้ำหอมไม่สะดวกใจ ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าวันไหนเปลี่ยนใจติดต่อพี่มาได้เสมอนะ นี่เป็นนามบัตรของพี่”

น้ำหอมรับนามบัตรสีดำที่อีกคนยื่นให้มาไว้ในมือตามมารยาม ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปสัมภาษณ์งาน!!!

“ค่ะ น้ำหอมขอตัวก่อนนะคะ” บอกลาเท่านั้นร่างเล็กก็รีบวิ่งพุ่งไปหน้ามหาลัยทันที โดยมีสายตาของเคย์เดนมองตามไปติดๆ

ถ้าไม่ติดว่าน้ำหอมวางตัวดีเขาคงเสนอตัวเองแทนพี่ชายฝาแฝดไปแล้ว! เพราะที่ผ่านมาเขาก็ทำแบบนั้นตลอด ใครชอบไอ้ครูซ แต่มันไม่เอาก็เซมาซบอกเขาได้เสมอ แต่กับน้ำหอมเคย์เดนไม่กล้าทำแบบนั้น เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ครูซยอมช่วยเหลือและเขาเชื่อเหลือเกินว่าเรื่องราวของสองคนนั้นมันจะไม่จบอยู่แค่นี้เป็นแน่!

@คาเฟ่คาใจ

“พี่รับน้องเข้าทำงานนะคะ” เสียงเจ้าของร้านเอ่ยบอกทำเอาน้ำหอมยิ้มออกมาจนแก้มแทบปริ

“จะจริงเหรอคะพี่วัน รับน้ำหอมเข้าทำงานจริงนะคะ”

“จริงสิจ๊ะ สวยแบบนี้ลูกค้าหนุ่มๆเข้าร้านตรึมแน่เลย” วันนายกเอกสารขึ้นมากระแทกเพื่อเรียงให้มันเท่ากันเบาๆก่อนจะยิ้มตอบกลับสาวน้อยตรงหน้าด้วยความใจดี

“ขอบคุณมากค่ะ หอมจะตั้งใจงานสุดๆไปเลยค่ะ”

“จ้า สะดวกเริ่มงานวันไหนบอกพี่ในไลน์ได้เลยนะ แล้วก็ส่งตารางเวลาว่างของเรามาให้ด้วย พี่จะได้จัดตารางงานให้” วันนาตอบกลับ

หลังจากที่นั่งสัมภาษณ์สาวน้อยตรงหน้าไปไม่ถึงสิบนาที เธอก็ตกลงรับน้ำหอมเข้าทำงานเลยเพราะความน่ารักและจิตใจดีของหญิงสาวตรงหน้าถูกใจวันนาเหลือเกิน

“ได้ค่ะพี่วัน ขอบคุณนะคะ”

“จ้า วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว กลับไปพักผ่อนได้เลยนะ”

“ค่ะ งั้นน้ำหอมขอตัวก่อนนะคะ”

@บ้านของน้ำหอม

มือบางเดินเปิดรั้วบ้านเข้ามาด้วยอารมณ์ดีสุดๆ เธอฮัมเพลงมาตลอดตามทางตั้งแต่ลงจากรถเมล์เเล้วเดินเข้ามาในหมู่บ้าน กลิ่นกับข้าวหอมแตะจมูกทำให้หญิงสาวรู้ทันทีว่ามารดาของเธอกำลังเข้าครัวอยู่

น้ำหอมเดินไปชะเง้อคอมองแม่ของเธอที่กำลังยืนยุกยิกๆอยู่หน้าเตาแก๊ส ใบหน้าสวยฉายยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆเดินไปสวมกอดมารดาด้วยความรักใคร่

“อุ๊ย! น้ำหอม! จู่ๆมากอดแม่ทำไมเนี้ย แม่ตกใจนะลูก” นิดาบ่นลูกสาวออกมาอย่างไม่ค่อยจริงจังนัก

“หอมแค่อยากมาดูว่าแม่กำลังทำอะไรให้หอมกิน” เธอกล่าวหยอกเย้าก่อนจะเพ่งสายตามองไปในหม้อพะแนงหมูตรงหน้า

“พะแนงหมูของโปรดหนูกับน้องไง”

“จริงด้วย น่ากินจังเลย”

“หึๆ รอก่อนนะ ใกล้เสร็จแล้วลูก”

“ค่ะ แม่คะ หอมได้ที่ทำงานพาร์ทไทม์แล้วนะ” ร่างเล็กผละออกจากมารดาก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ

“จริงเหรอลูก แม่ดีใจด้วยนะ น้ำหอมขอบแม่โตขึ้นแล้วจริงๆสินะ” นิดาหันมามองลูกสาวด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวเบาๆด้วยความเอ็นดู

“ค่ะ ต่อจากนี้แม่ไม่ต้องให้ค่าขนมแล้วนะคะ”

“จ้ะ แต่ว่าถ้าเงินหนูไม่พอใช้ต้องรีบบอกแม่นะรู้ไหม” นิดาหันมาบอกลูกสาวก่อนจะหันไปปรุงแกงพะแนงต่อ

“ค่ะแม่ ว่าแต่…หวานอยู่ไหนคะ ทำไมเงียบจัง”

“น้องอยู่บนห้องน่ะลูก ขึ้นไปดูหน่อยซิว่าทำอะไรอยู่”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับคำสั่งมารดาก่อนจะเดินผ่านห้องโถงขึ้นบันไดไปด้านบน