5.สวยขึ้น

Chapter05.สวยขึ้น

ปัจจุบัน….

เปิดเทอมวันแรก~

“ไม่น่าเชื่ออะ ตั้งแต่เดินออกมาจากหอประชุมมีแต่ผู้ชายมองแกทั้งแถบเลย” เสียงของนาวาดังขึ้น กลังจากที่ทั้งคู่เรียนเสร็จ ทั้งสองจึงพากันขับรถมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแถวๆมหาลัย

โดยวันนี้ยู่ยี่เป็นคนขับรถพาเพื่อนรักมาที่นี่เพื่อหาอะไรทานตามประสา นอกจากพ่อเลี้ยงของเธอจะออกค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับห้องที่เธอพักให้ทั้งหมด ชัชชาติยังใจดีสอนเธอขับรถและให้เอารถที่บ้านมาใช้อีกด้วย

“เวอร์น่า ฉันก็ไม่ได้สวยขนาดนั้นสักหน่อย” ยู่ยี่ตอบกลับขณะที่กำลังมองเมนูอาหารตรงหน้า

“ไม่จริงอะ เธอสวยขึ้นมากจริงๆนะ ขนาดพี่เคย์ยังมองตาไม่กระพริบเลย”

“…….” เจ้าของผมสีทองชะงักไปเมื่อได้ยินดังนั้น

เคย์เดน…..ผู้ชายที่ปฎิเสธเธออย่างไร้เยื่อใยในวันนั้น เขามีส่วนในการทำให้เธอเลือกที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองจนเป็นคนใหม่ในวันนี้

สองสาวนั่งสั่งอาหารกันไปจนเสร็จสิ้น ก่อนจะเริ่มพูดคุยกันต่อ นาวานั้นอยากรู้มากว่าปิดเทอมที่ผ่านมา ยู่ยี่ไปทำอะไรมากันแน่ ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้เยอะขนาดนี้ จากหน้ามือเป็นหลังมือเลย

“นี่ยี่ สรุปเธอไปทำอะไรมาบ้างทำไมจู่ๆถึงอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองล่ะ” นาวาถามขึ้นมาอย่างสงสัย ยู่ยี่เองก็ได้แต่ยกยิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ

“ก็แค่อยากลองทำอะไรที่ไม่เคยทำดูน่ะ”

ตลอดระยะเวลาที่ปิดเทอม เธอตัดสินใจไม่ลงเรียนซัมเมอร์ ยู่ยี่ดูแต่ยูทูปและหาข้อมูลเกี่ยวกับการดูแลตัวเอง จนกระทั่งเธอตัดสินใจเลิกใส่แว่นเป็นอันดับแรก หันมาใส่คอนเเทคเลนส์แทน บอกเลยว่ามันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แต่พอใส่ทุกวันก็เริ่มชิน

“ไม่อยากจะเชื่ออะว่าเธอจะย้อมผมสีทอง แถมแต่งหน้าด้วย” นาวาคุยจ้อไม่หยุดปาก เพราะยังรู้สึกทึ่งกับลุคใหม่ของเพื่อนไม่หาย

“ตอนนั้นฉันเห็นรูปโรเซ่ แบล็คพิ้งค์อยู่หน้าร้านพอดี ก็เลยบอกช่างว่าอยากทำสีนี้ แต่แกว่าฉันไปถอดเหล็กออกดีไหม อยากเปลี่ยนใจไปจัดแบบใสแทน”

“อืมมม ก็ดีนะ ดูแลง่ายกว่าด้วย”

“เนาะ งั้นพรุ่งนี้ฉันเข้าไปคุยกับหมอดีกว่า”

“นี่ไหนๆวันนี้เราก็ว่างแล้ว ไปผับพี่ชายฉันกันปะ”

จู่ๆนาวาก็เสนอความคิดเห็นขึ้นมา พอได้เห็นเพื่อนสวยแล้วเธอรู้สึกคันไม้คันมือ อยากพายู่ยี่ออกไปโชว์ต่อหน้าผู้ชายทั้งหลาย ไหนๆก็สวยขนาดนี้แล้ว มัวแต่ขลุกอยู่ในห้องเสียดายของแย่

“จะดีเหรอ แกก็รู้ว่าฉันไม่เคยไปอะไรแบบนี้”

“ดีสิ เดี๋ยววันนี้ฉันจะสอนแกแต่งหน้าเพิ่มด้วย รับรองเลิศ!!”

ยู่ยี่ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้เพื่อนสาว ก่อนที่ทั้งสองจะพากันรับประทานอาหารกันไปพร้อมกับพูดคุยนั่นนี่ไม่หยุด

ตกค่ำ

20.00 น.

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของนาวาดังขึ้นมาหลังจากที่เธอจัดการแต่งหน้าแต่งตัวให้ยู่ยี่เพื่อนรักเสร็จ แน่นอนว่าวันนี้พวกเธอไม่ได้จะไปที่ The Winner pub แค่สองคน นาวายังจัดการชวนเพื่อนร่วมสาขาไปอีกสอง

“ฮัลโหลมะปราง ฉันกำลังแต่งตัวอยู่”

“โอเค จองโต๊ะแล้วใช่ไหม บอกหรือเปล่าว่าฉันเป็นน้องพี่วินน่ะ”

“โอเคๆ ฉันเสร็จแล้วกำลังจะออกไป”

“จ้า เจอกัน”

ในระหว่างที่นาวากำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอีกคน ยู่ยี่ก็ได้แต่มองหน้าตัวเองด้วยความตกตะลึง เพราะแม้เธอจะพยายามทำความเข้าใจกับการแต่งหน้าจากยูทูปมากแค่ไหน แต่ก็ยังคงแต่งสู้นาวาที่แต่งมานานหลายปีไม่ได้

“พอใจหรือยังจ๊ะ วันนี้ฉันแต่งแบบสายฝอให้เธอเลยนะ” วางสายเสร็จ นาวาก็ก้มลงไปมองผลงานของตัวเอง ในขณะที่ยู่ยี่ยังรู้สึกไม่ค่อยชินกับลุคนี้ของตัวเองสักเท่าไหร่

“เอ่อ ก็สวยนะ แต่ฉันรู้สึกไม่ชินยังไงไม่รู้”

“แล้วนี่แกจะให้ฉันใส่ชุดนี้ไปจริงเหรอ?” ยู่ยี่หันมาถามเพื่อนสาว

แม้จะทำตัวเองให้ดูดีขึ้นมาแล้ว แต่ทว่าพอต้องแต่งตัวสุดเปรี้ยวเช่นนี้ ความไม่มั่นใจในตัวเองก็เริ่มกลับเข้ามา เกาะอกสีดำสนิทกับกางเกงยีนส์ขาสั้น ปกติเธอไม่แต่งตัวแบบนี้เท่าไหร่นักหรือเรียกได้ว่าแทบจะไม่เคยเเต่งเลย

“โอ้ย ไปผับก็ต้องแต่งแบบนี้แหละ ปะๆ ยัยมะปรางกับยัยนิวรอนานแล้ว” ว่าจบนาวาก็ลากเพื่อนรักออกไปขึ้นรถอย่างทันท่วงที ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงสองสาวก็ขับรถมาถึงจุดมุ่งหมายนั่นก็คือผับสุดดังของนาวินนั่นเอง

@The Winner Pub

“มากันแล้วเหรอ ว้าวว บุญตาแหะได้เห็นยี่ในลุคนี้”

มะปรางกับนิวมองเพื่อนร่วมห้องที่มีลุคต่างออกไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัดด้วยความตะลึงงัน ทั้งๆที่เมื่อตอนกลางวันก็อึ้งกันไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พอได้มาเห็นลุคสายฝอสุดแซ่บของอีกคนมันก็อดที่จะมองแบบตาค้างไม่ได้

นี่ถ้าไม่ถอดแว่นออก ทั้งสองก็จะไม่มีทางได้รู้เลยว่าภายใต้กรอบแว่นหนาเต๊อะของยู่ยี่นั้นมีใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ซ่อนอยู่ข้างใน

“จริงมึง เนี้ยวันนี้เพื่อนในห้องพูดถึงยี่ไม่หยุดเลยอะ” นิวเอ่ยสมทบ

แม้จะไม่ได้สนิทกับยู่ยี่จนถึงขั้นนั้น แต่เพราะเมื่อก่อนยู่ยี่ไม่ชอบออกมาเที่ยวสถานบันเทิงอะไรแบบนี้ นาวาจึงจำต้องตีสนิทกับเพื่อนคนอื่นๆเอาไว้ เวลามาเเหล่งอโคจรเธอจะได้ไม่เหงาและไม่ถูกพี่ชายบ่นเพราะมีเพื่อนมาด้วย

“ใครไม่พูดถึงเพื่อนฉันน่ะสิแปลก หึ แอบภูมิใจอยู่นะเนี้ย ที่มีเพื่อนสวยขนาดนี้”

“ไม่ต้องห่วงนะยี่ คืนนี้ฉันจะหาผู้งานดีให้แกเอง ฮ่าๆ”

ยู่ยี่ได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งไปให้นาวาที่ดูภูมิใจในทุกส่วนบนร่างกายของเธอ แถมเพื่อนรักยังดูมุ่งมั่นในการพาเธอไปหว่านเสน่ห์ในคืนนี้อีกต่างหาก

แม้จะไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนเลยในชีวิต แต่เมื่อบรรยากาศรอบข้างมันเป็นใจ แถมเพื่อนๆในโต๊ะก็รบเร้า มือบางของยู่ยี่จึงจำต้องหยิบเหล้าที่ชงแล้วมาจิบลงคอ แม้คราแรกจะขม แต่พอดื่มๆไปปากของเธอก็ชินกับรสชาติของมันเสียแล้ว

“มึงเห็นโต๊ะนั้นปะ” มะปรางชี้นิ้วไปที่โต๊ะๆหนึ่งที่มีกลุ่มวัยรุ่นผู้ชายหน้าตาดีสี่ห้าคนกำลังสังสรรค์กันอยู่

“อืม มองยี่มาสักพักละ” นาวาตอบกลับตามสิ่งที่ตัวเองสังเกตุเห็นเพราะหนึ่งในผู้ชายกลุ่มนั้นเดินผ่านโต๊ะเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง แถมสายตาที่มองมันก็โจ่งแจ้งขนาดนั้นว่ามองยู่ยี่

“ฮะ?” คนที่ถูกกล่าวถึงทำสีหน้างงงัน เพราะนอกจากดื่ม เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย

“เฮ้ยมึง นั่นมันยัยพิมพ์หัวหน้าห้องเราปะ” เสียงนิวที่สังเกตุเห็นเพื่อนร่วมห้องชี้ไปด้านหน้าเวทีที่มีเจ้าของชื่อนั้นกำลังวาดลวดลายอยู่

“เออใช่ๆ นั่นมันญาติแกปะ ยัยวา พี่เคย์เดนอะ”

สิ้นเสียงของมะปราง ดวงตากลมโตของยู่ยี่ก็หันไปมองตามสายตาของเพื่อน หัวใจดวงเล็กแอบสั่นไหวเล็กน้อย เมื่อได้เห็นภาพเคย์เดนกำลังประกบจูบปากอย่างดูดดื่มกับพิมพ์ หัวหน้าห้องของเธอที่มีหน้าตาสระสวย เป็นถึงรองดาวมหาลัยในชั้นปีที่พวกเธอเรียนอยู่

“เชี้ย! จูบนัวกันสุดอะ นั่นพี่เคย์เลยนะมึง” นิวตะโกนขึ้นมาหลังจากเริ่มมีอาการกรึ่มๆจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

นาวาได้แต่ส่งสายตาอาฆาตแค้นไปให้ลูกพี่ลูกน้องหนุ่มที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อเลยว่าให้เลือกดีๆนั้นหมายความว่ายังไง ลูกสาวมาเฟียใหญ่หันมามองหน้าเพื่อนรักอย่างรู้ทันในแววตาไหววูบดวงนั้น แต่ทว่ายู่ยี่ก็เลือกที่จะหันหน้าหนีไปอีกทาง ไม่พูดอะไรออกมาทั้งนั้น เพราะเธอจุกในใจจนพูดไม่ออก

แค่ระยะเวลาสองสามเดือนที่ผ่านมา แม้จะพยายามทำใจมากแค่ไหนแต่มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น สำหรับการเลิกรู้สึกกับคนที่ตนเองแอบชอบมานานถึงสามปี

“ผู้ชายมักมาก! ฮึ่ย! ปะยี่!” จู่ๆนาวาก็รู้สึกหมั่นไส้เคย์เดนขึ้นมาเป็นอย่างมาก คว้าแขนเพื่อนรักเดินออกไปจากโต๊ะของตัวเองทันที

“วะวา! จะพาฉันไปไหน!” ยู่ยี่ทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะสาวเท้าตามเพื่อนรักไปบริเวณหน้าเวทีที่มีเหล่านักท่องราตรีกำลังเต้นกันอยู่มากมาย

-ด้านของเคย์เดน-

จ๊วบ~

เสียงจูบปากแลกลิ้นนัวเนียกันดังแข่งกับเสียงเพลงโดยที่คนทั้งโต๊ะไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย เพราะทุกคนในที่นี้ต่างเห็นฉากล่อแหลมกันจนเคยชิน มือน้อยของพิมพ์สาวคณะนิเทศปีสามกำลังลูบไล้บริเวณเป้ากางเกงคับแน่นของเคย์เดนอย่างรู้งาน

เพียงแค่ได้สัมผัส หญิงสาวก็รับรู้ได้ว่าขนาดของมันไม่ธรรมดา นี่แหละ….ไซซ์ที่เธออยากเจอ เห็นเขาลือกันว่าขนาดของเคย์เดนไม่ต่ำกว่า 56 คืนนี้แหละจะได้รู้กันว่ามันสมคำล่ำลือหรือเปล่า

“ฉันเงี่_น” ปากหนาผละออกมา ก่อนจะกระซิบลงไปข้างกกหูขาวอย่างไม่คิดอ้อมค้อม

ซึ่งคำพูดที่ได้ยินทำเอาร่างสวยกระตุกยิ้มอย่างชอบใจที่สามารถปุกปั่นเสือร้ายอย่างเคย์เดนให้มีอารมณ์ขึ้นมาได้

“หึ ไปกันเลยไหมคะ” พิมพ์ตอบกลับก่อนจะโน้มคอหนาลงมาบดขยี้จูบอีกรอบ

แต่คราวนี้เคย์เดนยิ่งทนไม่ไหว เขาผละจูบก่อนจะลากร่างสวยของรุ่นน้องสาวเดินออกมาจากบริเวณนั้น

“อยากได้ไอจีเพื่อนฉันเหรอ?”

น้ำเสียงคุ้นหูของนาวาทำเอาร่างสูงของกายกำยำหยุดชะงัก ดวงตาคมหันไปมองโต๊ะข้างๆก่อนที่เขาจะเจอกับนาวาในชุดเดรสเซ็กซี่และข้างๆของเธอมีสาวสวยหนึ่งคนยืนขนาบข้างอยู่

เขาจำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร…..

“รอแปป” เสียงหล่อหันมาบอกคู่ขาสาวก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหานาวาที่กำลังทำการเเจกจ่ายไอจีของยู่ยี่ไปให้หนุ่มๆที่สนใจในตัวเธอ

“นาวา….” เสียงทุ้มปนเย็นยะเยือกเปล่งออกมา ส่งผลให้นาวาค่อยๆหันหลังกลับมามอง เช่นเดียวกับยู่ยี่ที่พอเห็นว่าเป็นเคย์เดนเดินเข้ามาทัก หญิงสาวก็เลือกที่จะหลบสายตาคู่นั้น

สายตาที่มองเธอไม่เหมือนเดิม….