EPISODE - 01 / 3

Teesong' said

ตู้ดดด

ผมโทรหาเบอร์นี้เป็นรอบที่ห้า แต่มันดันไม่รับสาย ปกติโทรไม่กี่กริ๊งมันก็รับแล้ว

"หรือมันจะยังไม่ตื่น" มองนาฬิกาที่จอมือถือ เก้าโมง มันอาจจะยังไม่ตื่นจริงๆ

"โทษทีว่ะ งานด่วนจริงๆ กูคงต้องไปลากคอมึงแล้ว" ผมพูดกับชื่อที่ยังค้างอยู่หน้าจอมือถือ ก่อนจะเก็บมันยัดลงกระเป๋ากางเกง หยิบเสื้อแจ็คเก็ตสีดำคู่ใจพาดบ่ารีบออกจากคอนโดทันที

"สวัสดีครับสารวัตรตราบศึก" รปภ. ที่รักษาความปลอดภัยคอนโดที่ผมอาศัยอยู่ทักขึ้นพร้อมทำความเคารพตามปกติ

ผมยิ้มให้ยามขมก่อนจะรีบขับรถมุ่งไปที่ TS-CLUB เพื่อคุยธุระกับญาติสนิทที่ไม่ยอมรับสาย ถามว่าเป็นถึงตำรวจทำไมไม่ค้างที่แฟลตตำรวจบอกเลยว่ามันน่าเบื่อ

พักที่คอนโดส่วนตัวนี่แหละสบายแล้ว ทำอะไรก็สะดวกกายสบายใจ อีกอย่าง ผมเป็นคนที่เน้นลุยใช้กำลังกายมากกว่านั่งใช้สมองในห้องแอร์สบายๆ แล้วนั่งเทียนเขียนรายงานจากลูกน้องน่ะ

ผมใช้เวลาขับรถประมาณสิบห้านาทีก็มาถึงหน้าคลับๆ หนึ่งที่ตั้งตระหง่านตกแต่งสวยงามตามแบบฉบับคลับสำหรับคนมีตังค์ แต่ตอนนี้เพิ่งเก้าโมงเศษๆ คงต้องเข้าด้านหลังเพราะคลับยังไม่ถึงเวลาเปิด

"อ้าว สวัสดีครับเฮียตราบศึก" หนึ่งในพนักงานของที่นี่ทักผมทันทีที่เห็น

"ลูกพี่นายล่ะ" ผมถามเสียงเรียบ

ผมมาที่นี่ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ เพราะชีวิตตำรวจอย่างผมไม่ได้ว่างเป็นเวล่ำเวลา แต่ก็ไม่ใช่ไม่เคยมา พนักงานของที่นี่จึงพอรู้จักผมอยู่บ้าง แต่ที่ไม่เรียกผมสารวัตรเพราะผมเคยบอกเจ้าของที่นี่ไว้ให้เรียกเหมือนพวกมัน แต่ถ้าไม่สนิทกันก็อย่างที่คนเมื่อกี้เรียก เฮียตราบศึก

"น่าจะยังไม่ตื่นนะครับ แต่เอ... เหมือนผมจะไม่เห็นเฮียตั้งแต่เมื่อคืนหลังคลับปิดแล้ว" พนักงานคนเดิมบอกผม

"เฮียตราบศึกขึ้นไปดูก่อนก็ได้ครับ เผื่อเมื่อคืนผมไม่ทันสังเกตดีๆ"

ผมพยักหน้าให้พนักงานคนนั้นก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสามห้องพักเจ้าของคลับที่นี่

ก๊อกๆ

ปกติก็ไม่เคาะหรอก แต่นี่ยังเช้าอยู่ ลองสักหน่อยเพื่อมารยาทที่ดี

"กูเข้าไปนะ" เคาะก็แล้ว ยืนรอก็เงียบ เลยถือวิสาสะพูดเองเออเองเปิดประตูเข้าไปด้านใน ห้องนี้ค่อนข้างกว้างเพราะเป็นทั้งห้องทำงานและห้องนอนญาติผมคนนี้

แต่เท่าที่มองดูโซนทำงานและรับแขกไม่มีร่างสูงอยู่ งั้นขอเดินไปดูที่ห้องนอนที่อยู่ด้านหลังหน่อยแล้วกัน "ไปไหนของมันวะ!?" สบถอย่างหัวเสีย

เวลามีเรื่องด่วนเรื่องสำคัญทีไรไอ้ญาติผู้น้องคนนี้ชอบหายหัวจริงๆ

"หรือว่ามันจะกลับบ้าน"

บ้านที่ผมกำลังพูดถึงเป็นบ้านที่มันซื้อไว้ตั้งแต่เริ่มเปิดคลับนี้เมื่อแปดเก้าปีที่แล้ว ซื้อทำเหี้ยไรก็ไม่รู้ตั้งแถวชาญเมือง ไกลก็ไกล แถมต้องเสี่ยงนั่งตูดชาเพราะต้องฝ่ารถติดในเมืองออกชาญเมืองอีก แต่ทำไงได้ ตอนนี้ผมต้องพึ่งมันงานผมถึงจะสำเร็จ

"อย่าให้กูเจอตัวจะบ่นจนหูชา" ปากก็บ่น ขาก็ก้าวเดินไปข้างหน้า ลงมาชั้นล่าง เจอเข้ากับพนักงานที่สนิทที่สุดในนี้

"ไอ้เอ็กซ์!" ผมตะโกนเรียก 'เอ็กซ์' บาร์เทนเดอร์ที่หน้าตาหล่อเหลาที่สุดของที่นี่ และสนิทกับผมระดับหนึ่ง

"อ้าว สวัสดีครับเฮียตีสอง" สังเกตไหมว่าสองคนที่เจอผมทักไม่เหมือนกัน

ก็บอกแล้วระดับความสนิทมันต่างกัน ไอ้เอ็กซ์นี่จัดอยู่ระดับที่สอง ยังมีสรรพนามสำหรับคนสนิทมากๆ อยู่อีกนิดหน่อย

"เฮียมึงไปไหน" ไอ้เอ็กซ์สนิทกับเจ้าของที่นี่กว่าพนักงานคนอื่นๆ ถามมันอาจจะได้คำตอบที่ดีกว่า

"เมื่อคืนพอคลับปิดก็รีบขับรถออกไปเลยเฮีย" มันว่า ก่อนจะพูดต่อ

"แต่เหมือนจะไปไหนสักที่เพราะเห็นเตรียมเสื้อผ้าแล้วก็อาหารแห้ง"

ผมคิดตามที่ไอ้เอ็กซ์พูด เตรียมเสื้อผ้า อาหารแห้ง มันจะไปถือศีลหรือไง

ไม่หรอก คงกลับบ้านอย่างที่ผมฟันธงไว้นั่นแหละ

"เออ ขอบใจ"

"ไม่เป็นไรเฮีย"

ถ้าไอ้นี่เป็นผู้หญิงผมว่าต้องสวยมากแน่ๆ ขนาดเป็นผู้ชายยังหล่อหวานเลย

"เอ้อ เอ็กซ์" นึกอะไรขึ้นได้พอดี

"ฮะ?" ไอ้เอ็กซ์ที่กำลังจะเดินไปทำหน้าที่มันหยุดชะงักก่อนจะหันมาเลิกคิ้วถาม

นี่ถ้าผมนิยมกินเพศเดียวกันคงจับไอ้หน้าหวานตรงหน้ากดแม่งบนบาร์แล้ว

"ถ้าลูกพี่เอ็งกลับมาบอกให้โทรกลับหาด่วน"

สั่งไว้เพราะกลัวจะสวนทางคาดกันไปกันมา "ได้ฮะ เดี๋ยวจัดการให้"

รอยยิ้มขี้เล่นผุดขึ้นมา เอ็กซ์เอ้ยเอ็กซ์กูล่ะเสียวจะมีคนหน้ามืดจับมึงไปกินจริงๆ

"งั้นไปล่ะ" ผมโบกมือลาไอ้เอ็กซ์ก่อนจะเดินกลับมาขึ้นรถตัวเองที่จอดอยู่หน้าคลับ "ลองอีกสักรอบดิวะ" ก่อนจะขึ้นรถผมหยิบมือถือขึ้นมากดโทรซ้ำลงไปที่เบอร์เดิม

ตู้ดดดด

เสียงรอสายดังจนตัดไปเองอีกครั้ง

"แม่งต้องให้เหนื่อย" บ่นให้ญาติผู้น้องก่อนจะขึ้นรถขับออกไปทางชานเมืองเพื่อไปหาตัวต้นเหตุให้ผมขับรถเล่นรอบเมือง