บทที่ 7

ช่วงเช้ามืดเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหนาว ขณะที่มือควานหาผ้าห่มกลับสัมผัสร่างนุ่มนิ่มข้างกายเข้า ไม่รู้ว่าเพียงดาวขยับตัวเข้ามานอนแนบชิดติดตัวเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ หลังจากควานหาผ้าห่มอยู่นานก็หาไม่เจอ ไม่รู้จะทำยังไงให้หายหนาวธารณ์เลยตัดสินใจกอดร่างเล็กอบอุ่นนั้นไว้แทน กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เขาชอบบวกกับไออุ่นจากร่างเล็กในอ้อมกอดให้ความรู้สึกดีมาก ทั้งที่ไม่มีความคิดจะล่วงเกินอีกฝ่ายมาก่อนแต่ร่างกายกลับไม่รักดี อยู่ๆ สิ่งที่เคยสงบนิ่งมานานก็เกิดคึกคักขึ้นมาในเวลาป่วยไข้แบบนี้

ริมฝีปากหนาสบถออกมาเบาๆ พยายามระงับความต้องการของตนเอง แต่สุดท้ายความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ดำมืดในใจ

เขาสอดฝ่ามือเข้าไปใต้เสื้อกันหนาวตัวยาวของเธอ ทันที่ปลายนิ้วเย็นเฉียบสัมผัสถูกผิวกายอ่อนนุ่มร่างเล็กก็กระถดถอยหนี เพียงดาวขดตัวเข้าหากันแน่ราวกับลูกแมวที่ต้องการความอบอุ่นจากแม่แมว ก่อนร่างเล็กจะเบียดกายเข้าหาร่างกำยำอีกครั้ง

ธารณ์กลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผาก สัมผัสเรือนร่างนุ่มนิ่มอย่างระมัดระวังเพราะกลัวอีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน ฝ่ามือเลื่อนไปด้านหลังค่อยๆ ปลดตะขอบราเซียร์ออกก่อนขยับเข้าไปสัมผัสทรวงอกนุ่มหยุ่นขนาดพอดีมือ ถึงจะเอวบางร่างเล็กแต่ส่วนไหนที่ควรมีก็มีเกินตัว ฝ่ามือเย็นชืดเริ่มอุ่นขึ้นตามอุณหภูมิของร่างกายของหญิงสาว

ธารณ์สูดลมหายใจเข้าปอดฟอดใหญ่ขณะเพิ่มแรงบนฝ่ามือบีบเคล้นคลึงบนทรวงอกอิ่มทั้งสองข้าง นิ้วสากบดคลึงบนยอดอกนุ่มจนมันเริ่มแข็งเป็นตุ่มไต สัมผัสเคล้นคลึงอยู่นานจนพอใจถึงทำใจกล้าเลื่อนฝ่ามือลงไปหาอะไรที่น่าค้นหายิ่งกว่านี้

ฝ่ามือลากผ่านหน้าท้องแบนราบเรื่อยลงมาจนถึงขอบกางเกงผ้าฝ้าย สอดแทรกเข้าไปใต้ร่มผ้า ผ่านแพนตี้เนื้อบาง บีบขยำก้อนเนื้อนุ่มตรงบั้นท้ายกลมกลึงอย่างหยอกเย้า ก่อนจะหยุดลงตรงกึ่งกลางกายสาว แค่สัมผัสความโหนกนูนผ่านแพนตี้เนื้อบาง เลือดลมในกายก็สูบฉีดพลุ่งพล่าน ปลุกไฟราคะในกายให้ยิ่งลุกโชนขึ้นกว่าเดิม

เขาคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะใจกล้าหน้าด้านแถมยังบ้าดีเดือดได้ถึงขนาดนี้

สุดท้าย.. ธารณ์ก็เลือกทำตามสัญชาตญาณความต้องการของตนเอง นิ้วเรียวลากยาวไปตามร่องสวาทผ่านเนื้อผ้า ค่อยๆ เพิ่มแรงบดคลึงขึ้นทีละนิด...ทีละนิดจนสัมผัสได้ถึงหยาดน้ำวาวใสที่ซึมเลอะชั้นในเนื้อบาง หลักจากเกี่ยวขอบแพนตี้ไปพ้นทางได้ นิ้วเรียวก็สำรวจในร่องสวาทอย่างเบามือ มืออีกข้างก็จัดการยกเรียวขาเล็กให้แยกกว้างออกจากกันเพื่อให้นิ้วร้อนได้รุกล้ำเข้าไปสัมผัสความนุ่มลื่นในโพรงรักได้ล้ำลึกยิ่งกว่าเดิม ชายหนุ่มรู้สึกว่าร่างเล็กเกร็งกระตุกเล็กน้อยแต่คนหลับลึกก็ไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลานี้

ข้างในตัวเธอทั้งร้อนทั้งนุ่มลื่น

..อยากรู้ว่ารสชาติของเธอจะหวานละมุนลิ้นเหมือนที่กำลังจินตนาการในหัวตอนนี้หรือเปล่า

“คุณธารณ์คะ”

“คุณธารณ์จะนอนต่ออีกสักหน่อยไหมคะ” เพียงดาวมองใบหน้าซีดเซียวของอีกฝ่ายนิ่ง

เสียงเรียกทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์ ธารณ์ส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบซ่อนอารมณ์ความต้องการบางอย่างไว้ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดเอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง

มือเล็กแตะวัดอุณหภูมิบนหน้าผากของอีกฝ่ายอย่างถือวิสาสะ

“ตัวยังร้อนรุ่มๆ อยู่เลย เดี๋ยวกินข้าวกินยาแล้วก็นอนพักผ่อนดีกว่านะคะ”

“…”

“คุณยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า”

“อืม ผมอยากเข้าห้องน้ำ”

“เอ่อ เดี๋ยวดาวช่วยประคองไปห้องน้ำนะคะ”

เธอรีบกุลีกุจอเข้าไปช่วยเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขยับตัวลุกออกจากเตียงนอนได้ด้วยตนเอง ยังดีที่เขาช่วยเหลือตัวเองได้ตามปกติ ลำพังจะให้คนตัวเล็กอย่างเธอช่วยพยุงด้วยแรงทั้งหมดที่มีก็คงรับน้ำหนักทั้งตัวของเขาไว้ไม่ไหว

ธารณ์ปล่อยให้หญิงสาวประคองเข้าไปในห้องน้ำอย่างว่าง่าย มีหลายครั้งที่แกล้งทำตัวเหมือนคนไม่มีแรงเพียงเพื่อให้ร่างเล็กช่วยประคองรองรับตัวเขาไว้ หน้าอกนุ่มนิ่มที่เบียดชิดตรงลำตัวทำให้ธารณ์เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา

ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้นหรือว่าเวลานี้ มันก็ทำให้เขาทั้งรู้สึกอึดอัดทั้งทรมาน

ธารณ์รู้อยู่เต็มอกว่าหล่อนเป็นแค่ลูกจ้างที่ครอบครัวจ้างมาเพื่อดูแลเขาเท่านั้น ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะมาสนใจผู้ชายตาบอดที่ช่วยเหลือตัวเองยังลำบากแบบเขากัน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาก็คิดว่าตัวเองเป็นเสือ แต่ตอนนี้เขาก็คงเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง หมาที่ได้แต่มองชิ้นเนื้อน่ากินตรงหน้าน้ำลายส่อแต่ทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้

คิดได้แบบนั้นก็อดรู้สึกสมเพชตัวเองขึ้นมาไม่ได้