ตอนที่ 8 ดึกดึ๋ย

ตอนที่ 8 ดึกดึ๋ย

ตลอดทางกลับบ้าน สมายด์แทบจะไม่ได้พูดอะไรกับพี่คินน์ ไม่ใช่อะไรนะ เขาพยายามชวนเธอคุยแล้วแต่เธอเล่นถามคำตอบคำ นอกจากบอกพิกัดทางกลับบ้านเธอก็แทบจะไม่ได้พูดอะไรยาวๆ กับเขาเลย

กว่าที่รถจะมาถึงหน้าบ้านของสมายด์ที่เป็นหมู่บ้านจัดสรรขนาดกลางย่านชานเมืองก็เกือบครึงชั่วโมง รถซุปเปอร์คาร์คันหรูก็มาจอดเทียบอยู่ที่หน้ารั้วบ้านของเธอ

“ถึงหน้าบ้านมายด์แล้ว ขอโทรศัพท์คืนด้วยค่ะ”

“อือฮึ” เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋าแต่กระนั้นก็ยังไม่ยอมคืนสมายด์อยู่ดี “ไหนรหัส?”

“ห๊ะ นี่พี่จะเอารหัสมือถือมายด์ไปทำไม มันเสียมารยาทมากเลยนะ”

“รหัส?” เสียงเข้ม ๆ ที่นอกจากจะยังไม่ตอบว่าเอารหัสมือถือเธอไปทำไม ยังถามย้ำแบบเน้นคำชนิดกวนประสาทเธออีก

“มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ มายด์ไม่บอก! เอาโทรศัพท์มายด์มา” ความอดทนมีที่สิ้นสุด สมายด์รีบปลดล็อกเซฟตี้เบลท์ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปแย่งมือถือ

แต่ก็นั่นแหละคิดว่าคนตัวเล็ก ๆ แบบเธอจะแย่งสำเร็จไหม นอกจากจะยังแย่งไม่ได้ หนำซ้ำยังกลับกลายเป็นว่าเป็นฝ่ายเอาตัวเองไปตกอยู่ในอกแกร่งของเขาอีก แถมมือที่คว้าสะเปะสะปะดันไปจับหมับ! อยู่ตรงนั้น

“จู่โจมพี่รุนแรงเหมือนกันนะเรา”

อึก!

“ปะเปล่านะ” สมายด์ตาค้าง มองมือตัวเองที่คิดว่าจับโทรศัพท์ได้แล้ว แต่ที่ไหนได้กลับไปจับตรงนั้นของเขาเป็นรอบสอง ส่วนรอบแรกก็ตอนที่อยู่ร้านชาบู

-แง…ทำไมมันดึกดึ๋ยยังไงไม่รู้-

“จะจับอีกนานไหม หลายรอบแล้วนะเรา”

“วะ ว้าย” พอโดนท้วงติงเลยตั้งสติได้ สมายด์รีบชักมือออกก่อนจะรีบดันตัวเองออกกลับมานั่งที่เบาะตามเดิม ใบหน้าขาวร้อนผ่าวไปยันหู รีบก้มหน้างุดเพราะทำตัวไม่ถูก

“101146” เธอตัดสินใจบอกรหัสมือถือชนิดรวดเดียวจบ เอาเถอะบอก ๆ ไปเผื่อจะได้มือถือคืนสักที และอีกนัยก็เพื่อเบี่ยงประเด็นที่เธอพลาดไปจับไอ้นั่นเขาด้วยเมื่อกี้

“รหัสเราอ่อ”

“ถามรหัสให้บอกอะไรคะ เบอร์โทรเหรอ เอาเถอะค่ะพี่จะทำอะไรก็รีบทำ เดี๋ยวพ่อกับแม่มายด์ออกมา”

“แน่ใจนะว่าให้ทำได้?”

“พี่คินน์!”

“เรียกชื่อพี่แบบนี้สิน่ารัก”

-เหอะ! แค่หลุดปากเถอะ-

สมายด์เถียงในใจก่อนมองค้อนปะหลับปะเหลือก รู้สึกอ่อนอกอ่อนใจกับผู้ชายเพลย์บอยคนนี้ จนต้องถอนลมหายใจพรืดออกมาแบบยอมแพ้

"ตกลงบอกได้หรือยังว่าเอารหัสเครื่องมายด์ไปทำไม"

“อืม...พี่ก็แค่จะเช็กว่าเราเอามือถืออัดคลิปในห้องน้ำไว้ไหม” เขาไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะหันมาสนใจกับมือถือของสมายด์ต่อ

“มายด์ไม่ได้โรคจิตขนาดไปถ่ายคนมีอะไรในห้องน้ำ”

“แต่ก็แอบฟังจนจบ งี้เหรอ”

“จังหวะแบบนั้นใครจะกล้าโผล่ออกไปคะ!”

เธออดไม่ได้ที่จะแหวใส่ ก่อนจะมองแรงใส่คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาปลดล็อกรหัสมือถือของเธอ ดูเอาเถอะสิ่งที่เขาทำหลังจากได้รหัส คือการไถดูรูปในอัลบั้มรูปไปมา

โชคดี…ที่เธอไม่ได้ถ่ายรูปเซ็กซี่หรือโชว์วาบหวิวอะไรแบบวัยรุ่นคนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ที่มีในอัลบั้มรูปถ่าย ก็มีแต่ไอ้ที่ทำหน้าประหลาด ๆ ถ่ายเล่นกับเดอะแกงค์เอาไว้อัพลง TikTok มากกว่า

“รูปนี้น่ารักดี พี่ขอนะ”

เขาขอเธอแบบโต้ง ๆ ชนิดที่ไม่ได้รอให้สมายด์เอ่ยปากอนุญาต พูดปุ๊ปก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา ก่อนจะกดสแกนไลน์เพิ่มเป็นเพื่อนจากเครื่องของสมายด์ แล้วส่งรูปออกทันที

“พี่โคตรไร้มารยาท” สมายด์บ่นอุบเมื่อคนข้าง ๆ สำรวจข้อมูลรูปถ่าย ทั้งไอจี ทั้งเฟส ของเธอจนเสร็จสรรพ ก่อนที่เขาตั้งท่าจะเหมือนจะส่งคืนให้ "เห็นแล้วนี่ว่ามันไม่มี ไม่ได้ถ่ายอะไรไว้จริง ๆ"

"อือฮึ"

ใบหน้าหล่อพยักหน้ายอมรับว่าไม่มีรูปจริง ๆ อย่างที่เขาคิดเอาไว้ในตอนแรก

แต่…

มีหรือคนอย่างคินน์จะยอมคืนง่าย ๆ เพราะตอนนี้เขาเกิดสนใจเด็กตรงหน้าอย่างสมายด์เป็นพิเศษ คนอย่างเขา คินน์ หนุ่มฮอตประจำวิศวะปีสาม รูปหล่อพ่อรวยระดับการเรียนก็ติดท็อปอันดับหนึ่ง มีใครบ้างไม่รู้จัก ลำพังแค่เขาขยิบตาให้ สาว ๆ ในมหา’ ลัย ขี้คร้านจะเข้าแถวแย่งกันมาขอแลกไลน์กับเขาเป็นแถวๆ แต่นี่อะไรนอกจากไม่สนใจ ยังกล้าแหวใส่เขาอีก

-น่าสนใจชะมัด-

“หอมแก้มพี่ก่อนดิ"

ช่างเป็นผู้ชายที่ได้คืบจะเอาศอกจริง ๆ ในขณะที่คินน์แสดงความสนใจสมายด์อย่างโจ่งแจ้ง แต่เธอกับรู้สึกอยากกจะฉีกเนื้อเขาเป็นชิ้น ๆ

-ผู้ชายอะไรโคตรไร้มารยาท ถึงหน้าตาจะโคตรหล่อก็เถอะแต่นิสัยก็โคตรหื่น!-

จังหวะสมาย์ดกำลังจะอ้าปากด่า อยู่ ๆ เสียงเคาะกระจกรถก็ดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก...

สมายด์สะดุ้งโหยงก่อนหันไปมองตามเสียง

“คะ คุณพ่อ!”