ตอนที่4.หนีเสือมาเจอกับตัวอะไรอีก

หญิงสาวสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง หันไปผลักอกเขาแล้ววิ่งออกไปอย่างเร็ว ภารันที่ตั้งรับกับการกระทำของเธอไม่ทัน งุนงงเมื่อเห็นเธอวิ่งออกไป มุมปากหยักเหยียดยิ้มอย่างเย้ยหยัน เมื่อคิดว่าเพชรน้ำหนึ่งกำลังแสดงละครเพื่อทำให้ตัวเองน่าสนใจมากขึ้น

"จะมาเล่นตัวอะไรตอนนี้"ชายหนุ่มพูดกับตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นคงกำลังทำให้ตัวเองดูมีราคา ทั้งๆที่เธอไม่เหลืออะไรให้เขาชื่นชมอีกแล้ว

ร่างบางวิ่งมาตามทางเดิน ก่อนจะชนเข้ากับใครบางคน จนเธอเซถลาเกือบล้ม ดีที่ได้อ้อมแขนของเขากอดรัดช่วงเอวเอาไว้

"ขอบคุณค่ะ"เอ่ยขอบคุณเมื่อตั้งสติได้ แต่ดูเหมือนเขาคนนั้นจะไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของเธอ

"คุณเพชรมาแล้วเหรอครับ ผมคิดถึงคุณมากรู้ไหม"คำตอบที่มาพร้อมกับใบหน้าที่ก้มต่ำลงมาหา ทำให้พลอยพัดชาตกใจหนักขึ้น เธอเพิ่งวิ่งหนีจากเจ้าของบ้านมา เขาคนนี้เป็นใครทำไมถึงได้ทำเหมือนสนิทกับพี่สาวเธอขนาดนี้

"ปล่อยนะ!"หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน พร้อมกับออกแรงผลัก เมื่อเขาคนนั้นยังไม่ยอมคลายวงแขนออก แถมทำท่าจะจูบเธออีกด้วย อำพลขมวดคิ้วตกใจกับอาการของคนในอ้อมแขน เธอกำลังดิ้นรนขัดขืนทั้งๆที่เมื่อก่อน เธอเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาเขา

"ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วย"หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน มือบางทุบตีไปตามแผงอกของเขาตากลมโตมองไปยังแจกันใบเขื่องที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้ๆมือ ถ้าเขาไม่ยอมปล่อยเธอจะตีหัวเขาด้วยแจกันใบนั้น

"เป็นบ้าอะไรวะ ทำเหมือนไม่เคย..."

"ปล่อยฉันนะ!"

"เพชรคุณเป็นบ้าอะไร! ผมอำพลผัวอีกคนของคุณไง"คำพูดของอำพลทำให้หญิงสาวตกตะลึงเขาบอกว่าเป็นผัวอีกคนของเธอ ไม่ทันได้คิดนานมือบางก็คว้าแจกันขึ้นมา เมื่อเขาเริ่มซุกไซ้ซอกคอของเธอ

"นี่แน่ะ!"

เพล้ง!!!

"โอ๊ย!!!"อำพลร้องลั่นพร้อมกับยกมือขึ้นกุมศีรษะ เลือดสีข้นไหลทะลักออกมาจากบาดแผล จนท่วมใบหน้า หญิงสาวโยนเศษแจกันในมือทิ้ง ก่อนจะถอยไปยืนตัวสั่นอยู่อีกมุม เธอตกใจจนขวัญเสีย หนีภารันออกมาได้ ยังมาเจอกับผู้ชายชีกอคนนี้อีก

"ว้าย! คุณอำพล คุณเพชร เกิดอะไรขึ้นคะ!"เสียงเอะอะโวยวาย เสียงของหล่นแตก ทำให้คนงานในบ้านวิ่งมาดู ป้าน้อมตกใจเมื่อเห็นเลือดอาบศีรษะของอำพล

"ผู้ชายคนนี้เขาลวนลามฉัน"พลอยพัดชาบอกกับป้าน้อม เนื้อตัวยังสั่นจนนางนึกสงสาร อำพลมองการ กระทำของเธออย่างเย้ยหยัน พอมาอยู่ใกล้คู่หมั้นเข้าหน่อย ทำเป็นมองไม่เห็นหัวเขา ทั้งๆที่เธอก็คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี เพชรน้ำหนึ่งแสดงละครเก่ง เล่นเนียนจนคนในบ้านยังเคลิ้มตาม

"หมวยไปเอากล่องปฐมพยาบาลมา ทำแผลก่อนนะคะคุณอำพล"หันมาบอกเลขาเจ้านาย ก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวที่ยืนอยู่อีกมุม

"คุณเพชรบาดเจ็บตรงไหนไหมคะ"ถามด้วยความห่วงใย เพราะเธอคู่หมั้นของเจ้านาย

"ไม่ค่ะฉันไม่เป็นอะไร"

"เกิดอะไรขึ้น!"เสียงแหบห้าวที่ดังมาจากมุมห้อง ทำให้คนที่นั่งเลือดอาบศีรษะสะดุ้งสุดตัว

"มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยครับคุณรัน"อำพลรีบตอบก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไร

"เพชรเป็นอะไร"ถามคู่หมั้นเมื่อเห็นเธอยืนตัวสั่น

"เขาลวนลามฉัน ฉันเลยเอาแจกันตีหัวเขา"บอกภารันทั้งๆที่ตัวเองก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เธอวิ่งมาชนกับผู้ชายคนนี้ เขาทำท่าจะจูบเธอ พอเธอขัดขืนเขาก็บอกว่าเขาเป็นผัวเธอ

"คุณเพชร!"อำพลหันมามองหญิงสาว ตกใจกับคำพูดของเธอ ที่กล้าบอกเรื่องนี้กับภารัน

"ป้าพาเพชรกลับห้องไปก่อน"ภารันรู้ว่าเธอกำลังแสดง ใบหน้าที่ขาวซีดของเธอนั่น ต้องทำยังไงนะถึงได้ออกมาสมจริง อาการตัวสั่นงันงกนั่นอีก เพชรน้ำหนึ่งเก่งจริงๆถ้าเป็นดาราก็คงได้ตุ๊กตาทอง เขาเห็นเธอตั้งแต่แรกเพราะเดินตามเธอออกมา ไม่นึกว่าเธอจะแสดงสมจริง จนหัวเลขาเขาได้เลือด

"ฉันจะกลับบ้าน"หญิงสาวหันมาบอกกับเขา นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน เธออยากเจอเพชรน้ำหนึ่ง อยากรู้ว่าฝาแฝดของเธอปกปิดซ่อนเร้นอะไรเอาไว้บ้าง ฟังจากคำพูดของภารันและผู้ชายคนนั้น ทำให้เธอรู้ว่า เพชรน้ำหนึ่งคุ้นเคยกับผู้ชายสองคนนี้เป็นอย่างดี ลำพังแค่ภารันคนเดียวเธอคงไม่ติดใจ เพราะเขาเป็นคู่หมั้น แต่กับเลขาของเขาเธอคิดว่ามันไม่สมควร แล้วหลังจากนี้จะมีใครมาแสดงตนว่าสนิทกับเธออีกไหม

"กลับไปรอที่ห้อง เดี๋ยวฉันตามไป"คำสั่งเฉียบขาดของเขา ทำให้พลอยพัดชาพูดไม่ออก ร่างบางเดินตามแรงดึงของแม่บ้านวัยกลางคน ที่ได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้พาเธอกลับห้อง

ภารันมองหน้าคนที่หลบตาเขา ใจหนึ่งก็สมน้ำหน้าที่โดนฟาดหัวจนเลือดอาบ เรื่องของอำพลกับเพชรน้ำหนึ่ง มีหรือที่เขาจะไม่รู้ ที่เขาทนก็เพราะต้องการจะตัดรากถอนโคนคนตระกูลนี้ให้สิ้นซาก เพชรน้ำหนึ่งคิดไม่ซื่อกับเขาก่อน เธอก็ต้องได้รับผลตอบแทนที่สามสม และอยู่อย่างทรมานไปจนวันตาย นี่แค่เริ่มต้น เขายังมีเซอร์ไพรส์อีกหลายอย่างเอาไว้ต้อนรับเธอ จะเป็นยังไงนะถ้าผู้ชายของเธอ มารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย