ตอนที่5.ถูกปล่อยเกาะ

นี่แค่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในบ้านของเขา ยังเกิดเรื่องขึ้นตั้งมากมาย เพชรน้ำหนึ่งต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ถึงได้ส่งตัวเธอมาที่นี่ เธอกับแฝดพี่ก็ไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้า ไม่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เธอไม่เคยรู้สึกผูกพันกับพี่ พี่ก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน หรือพี่สาวจะรู้ว่าภารันวางแผนอะไรเอาไว้ ถึงได้ไม่ยอมเดินเข้ามาติดกับดักของเขา มือบางหยิบมือถือขึ้นมากดต่อสายหามารดา เมื่อท่านไม่รับสาย จึงโทรหาพี่สาว รอสายอยู่พักใหญ่ๆ พี่สาวจึงรับสาย

[ฮัลโหล...] เสียงงัวเงียดังมาตามสาย

(พี่เพชร! พลอยมีเรื่องจะคุยกับพี่) กรอกเสียงลงไปอย่างร้อนรน เมื่อได้ยินเสียงพี่สาว

[พลอย...เหรอ] ปลายสายเงียบไปนิดหนึ่ง ก่อนจะปรับเสียงให้เป็นปกติ

(พี่เพชรได้ยินพลอยไหม พลอยมีเรื่องจะคุยกับพี่)

พลอยพัดชาย้ำคำพูดของตัวเอง เมื่อพี่สาวเงียบไป

[แป๊บนะพลอย เดี๋ยวพี่โทรกลับ]

ตื๊ดๆๆๆ

(พี่เพชร! พี่เพชรคะ!)ปลายสายกดตัดสายไปแล้ว แต่พลอยพัดชายังโทรกลับซ้ำๆ จนกระทั่งเพชรน้ำหนึ่งปิดเครื่องหนีเธอ

"เกิดอะไรขึ้น!"หญิงสาวถามตัวเอง เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกแม่กับพี่สาว รวมหัวกันหลอกลวง น้ำตาพากันไหลลงมาเป็นสาย ความกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจ เธอมาอยู่กับคนแปลกหน้าที่น่ากลัว โดยที่พ่อแม่และพี่สาวก็เต็มใจให้เธอมา

[คอนโดหรูกลางกรุง]

"ใครโทรมาเหรอเพชร"เสียงงัวเงียของคนที่นอนคว่ำหน้าบนที่นอนถามขึ้น เมื่อเสียงโทรศัพท์ปลุกให้เขาตื่น ร่างสูงใหญ่เปล่าเปลือยพลิกกลับมานอนหงาย เมื่อตื่นเต็มตา

"ไม่มีอะไรค่ะ ขอโทษนะคะที่เพชรทำให้คุณตื่น"ร่างบางเดินนวยนาดมาหย่อนสะโพกลงข้างเตียง ที่มีร่างหนาของนายแบบหนุ่มนอนอยู่บนนั้น 'มาริโอ แม็ค คาเวล'ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ก่อนจะดึงสาวรุ่นพี่ไปกอดเอาไว้

"ดูคุณเครียดจังเลย ผมทำอะไรไม่ถูกใจคุณหรือเปล่า"ถามอย่างออดอ้อน พร้อมกับฝังจมูกลงบนแก้มสาวอย่างเอาใจ

"ช่วงนี้มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย"ตอบพร้อมกับพิงแผ่นหลังบางกับอกกว้าง

"เกี่ยวกับคู่หมั้นขาเป๋ของคุณหรือเปล่าครับ"

"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกค่ะ คืนนี้แม็คค้างกับเพชรหรือเปล่าคะ"ถามเพราะพักนี้หนุ่มคู่ขา อยู่กับเธอไม่ถึงเช้าเลยสักครั้ง เขาจะมาหาความสุขกับเธอ และกลับไปกลางดึกพร้อมเงินก้อนโต ที่เธอต้องเตรียมไว้ให้เขา

"พรุ่งนี้มีงานที่ต่างจังหวัด ต้องเดินทางเช้ามืด ถ้านอนค้างกลัวจะตื่นไม่ทัน"ชายหนุ่มออดอ้อน พร้อมกับเริ่มซุกไซ้ลำคอและแผ่นหลังบอบบางอย่างเอาใจ

"อีกยกนะครับ ผมยังไม่อิ่ม"ร่างบางอ่อนระทวย เมื่อถูกปลุกเร้า นายแบบหนุ่มยกยิ้มมุมปาก ก็แค่นี้หลับหูกลับตาเอาๆให้เสร็จ ยอมเสียสักน้ำสองน้ำ แต่ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่า เพชรน้ำหนึ่งก็จัดว่าเป็นคนสวย ถึงจะผ่านผู้ชายมาเยอะแต่เธอเด็ดถึงใจ

หญิงสาวแสยะยิ้ม เมื่อนึกถึงคนที่โทรหาเธอเมื่อสักครู่ ป่านนี้น้องสาวจะเป็นยังไงบ้างนะ คงตกใจไม่น้อยถึงได้โทรหาเธอ พลอยพัดชาต้องขอบคุณเธอถึงจะถูก ที่ส่งให้ไปอยู่ในดงผู้ชาย แต่ละคนงานดีทั้งนั้น ถ้าโชคดีพลอยพัดชาทำให้ภารันติดใจได้ ผลประโยชน์ก็จะกลับมาหาเธอเต็มๆ เธอจะสลับตัวกับแฝดน้อง กลับไปเป็นตัวเองแล้วเข้าไปอยู่กับภารัน ผู้หญิงจืดๆอย่างพลอยพัดชาอาจจะมีทีเด็ดก็ได้ ภารันไม่เคยแตะต้องเธอ บางทีเขาอาจจะชอบเธอในลุคนางซิน ร่างบางหลับตาพริ้มเมื่อคนที่อยู่ข้างหลังเริ่มรุกรานเธอหนักขึ้น ช่วงนี้เธอก็เก็บตัวไปก่อน รอให้พลอยพัดชาทำให้ภารันหลงรัก แล้วเธอจะกลับไปทวงทุกอย่างคืน โง่ๆอย่างนั้นคงพูดไม่ยาก

.............................................................................................

ทางด้านพลอยพัดชาที่ตอนนี้นั่งไม่ติดพื้น พ่อกับแม่ไม่รับสาย พี่สาวปิดเครื่องหนี ทุกคนเห็นเธอเป็นตัวอะไร พวกเขาบอกให้เธอสวมรอยเป็นเพชรน้ำหนึ่งเพราะพี่สาวไม่อยากมาดูแลคนพิการ เธอเห็นกับความเป็นพี่น้องและอยากทำให้พ่อกับแม่สบายใจเลยยอมตกลง แต่สิ่งที่พวกเขาทำกับเธอคืออะไร ไม่อธิบายอะไรให้รับรู้ ไม่ยอมรับสาย และปิดมือถือหนี แบบนี้มันหมายความว่ายังไง เมื่อทำอะไรไม่ได้หญิงสาวก็เลือกที่จะโทรกลับไปหาตายาย ถามสารทุกข์สุกดิบ แล้วก็ต้องโกหกเมื่อท่านถามว่าเธอสบายดีไหม

ภารันมองหน้าเลขาหนุ่ม ก่อนจะนึกถึงคนที่เขาสั่งให้เข้าไปรอในห้อง มาอยู่ในบ้านเขาแบบนี้ก็คงทำให้เขาตายใจ ลงทุนทุบหัวคู่ขา เพราะอยากให้เขาเห็นใจอย่างนั้นหรือ

"คุณทำงานที่ผมสั่งให้เรียบร้อย ช่วงนี้ผมจะไม่เข้าบริษัทสักพัก มีอะไรก็ติดต่อมา หรือไม่ก็มาหาผมที่นี่"สั่งงานเลขา ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเต็มความสูง อำพลกำหมัดแน่นเมื่อได้รับคำสั่งเจ้านาย รู้สึกไม่พอใจเมื่อนึกถึงเหตุผลที่ภารันเก็บตัว เขาเอาคู่หมั้นสาวมากกที่นี่ ความหึงหวงเกิดขึ้นในใจของเลขาหนุ่ม เมื่อคิดว่าผู้หญิงคนนั้นก็เป็นของเขาด้วยเช่นกัน มิน่าพักหลังๆเธอถึงได้ไม่ติดต่อกับเขา เพราะเธอตั้งใจจะมาเกาะภารันนี่เอง