EP04 เกินต้าน! (1)

EP04 เกินต้าน! (1)

1 Week later

Hot’ s Part

“วันนี้พี่เจียไม่มาหามึงหรอวะฮอต กูคิดถึงอยากได้กำลังใจในการอ่านหนังสือ”

“ทำอย่างกับเค้ามาเพื่อให้กำลังใจมึงงั้นแหละถึงมาพี่เค้าก็ไม่ได้มาหามึงหรอกคณิต นู่นมาหาเพื่อนมึงนู่น”

“สัส อย่าย้ำได้มั้ยกูเจ็บใจไม่หายมองมาตั้งนานไม่ได้แดกแต่ไอ้คนที่อยู่เฉยๆ คาบไปแดกเฉยเลย”

ไอ้คณิตว่าพร้อมกับปาขนมใส่ผม พวกมันกำลังพูดถึงจอร์เจียผู้หญิงที่เอาแต่ตามผมมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งตารางเรียนของผมให้เธอเพราะไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนทำอะไรหรือว่างตอนไหนเธอก็จะโผล่มาหาตลอดจนคนเขาพูดกันไปทั่วแล้วว่าจอร์เจียกำลังตามจีบผมอยู่

ใช่ครับ มันคือสิ่งที่ผมต้องการแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ยอมคล้อยตามเธอง่ายๆ หรอกนะ ตอนนี้ผมยังใหม่เธอคงเห่อเป็นธรรมดาต้องรอดูกันไปยาวๆ

“กูไปคาบมาเองที่ไหน เค้ามาของเค้าเองมั้ยวะ” ผมไหวไหล่ใส่พวกมันอย่างช่วยไม่ได้

“อันนี้คือมึงอวดหรืออะไร” ไม้โทหรี่ตาถามอย่างเอาเรื่อง

“ก็เปล๊า กูแค่เล่าให้ฟัง”

“มึงทักหาพี่เจียหน่อยดิฮอตกูอยากเจอ” คณิตไม่ยอมจบมันทำท่าเหมือนคนหมดแรงจะตายให้ได้ถ้าไม่ได้เจอจอร์เจีย วันนี้วันเสาร์ใครเขาจะออกมาเพื่ออ่านหนังสือที่หอสมุดของมหาลัยเหมือนพวกผมวะ ป่านนี้จอร์เจียก็คงนอนไม่ก็ออกไปช็อปปิ้งแหละมั้ง

“ตามมาทำไม ไม่มาก็ดีแล้วจะได้ไม่มีคนกวนตอนอ่านหนังสือ”

“ไม่ดีสักนิดอ่านหนังสือปวดหัวจะตายเงยหน้าขึ้นมาเจอยิ้มนางฟ้าจากพี่เจียฮีลใจกูให้หายเหนื่อยได้เลยนะ”

“เกินไปแล้วมึงอะ” ผมตบหัวมัน ไอ้คณิตแม่งชอบเว่อแล้วจอร์เจียนี่ก็อะไรไม่รู้ปากก็บอกว่าจีบผมนะแต่กับเพื่อนผมก็ยังโปรยเสน่ห์ไม่เลิกพวกมันถึงได้เพ้ออยู่นี่ไง

“ทำไมครับคุณฮอต มึงหวงเหรอ”

“หวงไร กูเฉยๆ”

เออ หวง! หวงมากที่ต้องมานั่งฟังพวกมึงพูดถึง ‘ว่าที่แฟน’ ตัวเองทุกวันเนี่ย

เรื่องที่ ‘เล็ง’ จอร์เจียอยู่ผมไม่บอกพวกมันสองคนก็เพราะกลัวมันแซวนี่แหละอีกอย่างกลัวไม่เนียนไอ้สองตัวนี้เก็บความลับเป็นที่ไหน

“กูจะรอดูเลยว่าจะเฉยๆ กับพี่เค้าได้อีกนานแค่ไหน” ไอ้ไม้โทว่า

ก็คงนานจนกว่าจะมั่นใจว่าจอร์เจียจะเป็นของผมแค่คนเดียวเลยล่ะ

ผมนั่งอ่านหนังสือกับพวกมันต่อไปสักพักคนที่เงียบหายไปเกือบครึ่งวันก็ส่งข้อความมาหา (สักที) ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่เธอมีไอดีผมเพราะระดับจอร์เจียคงหาคอนแทกต์ผมได้ไม่ยาก หลังจากวันที่ผมไปค้างที่คอนโดเธอวันนั้นจอร์เจียก็ส่งข้อความมาหาผมทุกวันแม้ว่าผมก็ไม่ค่อยตอบก็เถอะ

Georgia

Georgia: คิดถึงจัง ทำไรอยู่น้าา

Georgia: ทานข้าวยัง หิวอะไปทานข้าวกันมั้ย

Georgia: พี่เลี้ยงเอง

Read

Georgia: อ่านไม่ตอบอีกแล้วนะ!

Georgia sent a sticker

Georgia sent a sticker

Georgia sent a sticker

HOT: รัวมาทำไมจะอ่านหนังสือ

Georgia: อ่านที่ไหนอะ ไปหาได้ป่ะ

HOT: จะสอบแล้วพี่เอาเวลาตามผมไปอ่านหนังสือเถอะ

Georgia: ชอบเด็กเรียนหรอ

HOT: พูดตอนไหนว่าชอบ

Georgia: ก็แกบอกให้พี่ไปอ่านหนังสือ

Georgia: มีแต่เด็กเรียนเท่านั้นแหละที่อ่านหนังสือก่อนสอบเป็นเดือนแบบแกน่ะ

HOT: เฮ้อ แล้วแต่พี่จะคิดเถอะ

Georgia: งั้นแบบนี้พอได้ป่ะ

HOT: อะไร

Georgia sent a photo

Georgia: ใส่แว่นไง ดูเป็นเด็กเรียนขึ้นปะ

HOT: ไร้สาระ

Hot saved a photo

“ดูไรวะฮอตทำไมหน้าแดง”

“เปล่า!”

“แน่ใจ?”

“เออดิ กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ”

ผมรีบปิดหน้าจอมือถือกลัวพวกมันสองตัวเห็นรูปที่จอร์เจียส่งมา

ยัยคนนี้ใส่แว่นแล้วน่ารักฉิบหาย

น่ารักจนผมใจสั่น ยอมรับเลยว่าจอร์เจียน่ะจีบเก่งมากขยันส่งรูปเซลฟี่ของตัวเองมาให้ผมดูแทบทุกวันแต่ผมไม่เคยจะชินเลยสักครั้ง คนที่ดูหยิ่งๆ ร้ายๆ แบบจอร์เจียน่ะเวลาจีบคนอื่นเป็นแบบนี้เองสินะนอกจากหน้าตากับหุ่นที่ดูเซ็กซี่แล้วจริงๆ นิสัยของเธอน่ะติดไปทางน่ารักซะมากกว่านะผมว่า อ้อ ขี้อ่อยด้วย

ตุบ!

ผมมัวแต่เดินมองหน้าจอโทรศัพท์รอจอร์เจียตอบกลับไม่ทันได้มองทางเดินก็เลยทำให้ชนเข้ากับใครสักคนอย่างแรง

“โอ๊ย! อ้าวฮอตจะไปไหนอะ”

“เจีย...มาได้ไงวะ?”

ผมชนเข้ากับคนที่ผมกำลังรอข้อความอยู่ จอร์เจียใส่แว่นแบบเดียวกับที่เพิ่งส่งรูปมาให้ผมดูส่วนชุด...

เธอใส่เพียงกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม ถามจริงเลยนะมาที่แบบนี้ยังจะแต่งตัวโป๊อีก

“พี่มาถึงตั้งแต่ข้อความหาแกแล้ว เซอร์ไพรส์ป่ะๆ”

“มาทำไม”

“ชอบเด็กเรียนไม่ใช่เหรอพี่ก็มาอ่านหนังสือไง ขอนั่งด้วยคนนะ”

คนที่คิดไปเองว่าผมชอบเด็กเรียนทำท่าจะเดินเข้าไปข้างในแต่โดนผมดึงแขนไว้ซะก่อน

“ไม่ต้องเลย มาก็มากวน”

“กวนอะไรจะนั่งเงียบๆ พี่ก็จะอ่านหนังสือเหมือนกัน”

“ไปอ่านที่อื่น”

“เป็นเจ้าของที่นี่หรือไงถึงมาห้ามคนอื่นอะ”

“ผมจะกลับแล้วพี่อยากอยู่ก็ตามใจ”

ผมบอกแบบนั้นทั้งๆ ที่ความจริงไม่ได้ตั้งใจจะกลับเลยแต่ถ้าผมอยู่ต่อจอร์เจียก็จะดื้อตามไปอ่านหนังสือด้วยให้ได้ ใครจะยอมให้เข้าไปในสภาพนี้กันวะ

“ไม่เอาดิ พี่ไปด้วยนะฮอต”

ผมแอบยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อสุดท้ายเธอก็เลือกที่จะตามผมออกมา

ถ้าได้เป็นแฟนเมื่อไหร่อย่าหวังว่าจะได้แต่งตัวแบบนี้เลยแล้วแว่นน่ะใส่แล้วไม่ได้ดูเด็กเรียนขึ้นเลยเถอะ

คนอะไรวะใส่อะไรก็ดูเซ็กซี่ไปหมด เวลาจอร์เจียแต่งตัวสวยๆ ผมก็ชอบมองนะแต่ชอบมองคนเดียวไม่ชอบแบ่งใครมองทั้งนั้นแม้แต่เพื่อนตัวเองก็เถอะ

โทษทีว่ะคณิตคนนี้กูหวงมากจริงๆ ขอโทษที่ต้องแย่งกำลังใจไปจากมึงนะเพื่อน ;)

Kanit

Kanit: ไปเข้าห้องน้ำที่ไหนวะไอ้ฮอตนานเป็นชาติ

HOT: กูกลับก่อนนะ

Kanit: อะไรของมึง เป็นอะไร

Kanit: กลับได้ไง มึงยังไม่ติวบทสี่ให้กูเลยนะ

HOT: มีธุระด่วนฝากเก็บของไว้ให้ด้วย

Kanit: แล้วมึงจะอ่านอะไร ควิซวันจันทร์แล้วนะ

HOT: มีอีกชุดที่ห้อง

Kanit: เออๆ งั้นพรุ่งนี้ติวให้กูด้วยนะ

HOT: เออ

10 นาทีต่อมา

จอร์เจียขับรถตามฮอตออกมาจากมหาลัยอย่าง-งงๆ ความจริงแล้วก็อยากจะนั่งรถมากับเขาเพราะกลัวเขาหนีแต่จะให้ทิ้งรถไว้ที่มอก็ไม่ได้อีกเดี๋ยวไม่มีรถใช้ โชคดีที่เขาไม่ได้จะหนีไปไหนแต่ขับมาจอดที่ร้านข้าวแทนที่จะขับรถกลับไปเลย

“มาทำไรที่นี่อะ”

“มาร้านข้าวก็ต้องทานข้าวดิ” เขาบอกพร้อมกับหาที่นั่งไปด้วย ร้านข้าวที่ฮอตมาเป็นร้านตามสั่งธรรมดาๆ ที่ไม่มีแอร์และอากาศตอนนี้ก็โคตรจะร้อนทำเอาจอร์เจียหน้างอบ่นใหญ่ ก็พอรู้มาบ้างว่าเขาติดดินแต่จะมาติดดินตอนที่อากาศร้อนขนาดนี้จอร์เจียไม่โอเค!

“ร้อนอะฮอตไปร้านอื่นได้มั้ย”

“ไม่ได้ขอให้ตามมาสักหน่อย”

“ฮอต :(” ฮอตมองร่างบางที่เริ่มเหงื่อไหลหน้าแดงเพราะอากาศร้อนๆ กะจะพามาแกล้งเล่นสักหน่อยแต่ดูท่าทางจะไม่ไหวจริงๆ

“เฮ้อ เดี๋ยวซื้อกลับไปกินที่ห้อง” คนตัวเล็กตาโตอย่างไม่เชื่อหูตัวเองสักเท่าไหร่เมื่อคนตัวสูงจดเมนูอาหารลงบนกระดาษแล้วเขียนสั่งว่าเอากลับบ้าน

“นี่คือแกชวนพี่ขึ้นห้องเหรอ?”

“พูดมากว่ะเจีย”

“พี่เจีย! เด็กกว่าพี่ตั้งสองปีเรียกชื่อเฉยๆ ได้ไง”

“ทำตัวไม่น่าเคารพ”

“ไอ้เด็กนี่!”

ถึงจะทำตัวร้ายๆ แต่วันนี้ฮอตก็แอบมีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ที่ยอมถ่อออกมามหาลัยในวันหยุดแบบนี้โคตรจะคุ้มเลยเพราะอยู่ๆ ฮอตก็จะพาเธอขึ้นห้องเฉยเลย

จอร์เจียแอบยกยิ้มกับตัวเองด้วยความพอใจ