ตอนที่ 2

เพลิงกลับมาที่คอนโดในช่วงเวลาประมาณ 3 ทุ่ม เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องชุดที่ปิดไฟมืดสนิท ก่อนจะปิดประตูลงตามเดิม แล้วเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟ แสงไฟสว่างขึ้น ทำให้เห็นภายในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหราได้อย่างชัดเจนขึ้น เพลิงมองไปที่ชั้นวางรองเท้าตรงข้างประตูเพื่อดูว่าลาวากลับมาหรือยัง

“ไปไหนวะ” เพลิงพูดออกมาคนเดียว เมื่อเห็นว่ามีรองเท้าผ้าใบที่เธอใส่เมื่อเช้าถอดอยู่บนชั้นวางรองเท้า แต่กลับไม่เห็นเจ้าของมัน

เพลิงเดินไปทางห้องนอนของเขากับลาวาก่อนจะเอื้อมมือบิดลูกบิดเข้าไปภายในห้อง แสงไฟจากข้างนอกสาดส่องเข้าไปภายในห้องนอนอย่างสลัว แต่มันก็ทำให้เพลิงเห็นว่า คนที่เขากำลังมองหาในตอนแรกกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนทั้งๆ ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา

แก้มนวลเนียนกระทบกับแสงไฟอย่างน่าหลงใหล เพลิงก้าวเท้าเดินเข้าไปอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้ร่างเล็กรู้สึกตัว เขาขยับขึ้นไปนั่งบนเตียง สายตาก็กำลังมองร่างเล็กที่หลับอยู่ด้วยสายตาหลากหลายความรู้สึก

จุ๊บ~

“อื๊อออ” ลาวาครางออกมาอย่างรู้สึกรำคาญ ที่มีบางอย่างมารบกวนการนอนของเธอ เพลิงจูบย้ำๆ ที่ริมฝีปากบางอย่างทะนุถนอม

ลาวาลืมตาขึ้นช้าๆ พลางกระพริบตาเพื่อปรับสายตา ใบหน้าของเพลิงตอนนี้อยู่ใกล้ใบหน้าของเธอเป็นอย่างมาก

ยามตื่นนอนลาวาดูน่ารักสำหรับเพลิงที่สุด ไม่สิอาจจะทุกเวลาเลยก็ได้ แต่เขาอยากจะฟัดเธอตอนนี้ซะจริงๆ

“กลับมาแล้วเหรอนึกว่าจะ...อื้มมม~” ยังไม่ทันที่ลาวาจะพูดจบประโยค ปากหนาก็ประกบจูบลงมาทันทีอย่างโหยหา เพลิงขยับตัวขึ้นคร่อมลาวาเอาไว้ ลาวาเผลอปากให้ลิ้นร้อนของเพลิงเข้ามาในปากของตน

ลิ้นร้อนกวาดชิมไปทั่วโพรงปากหวาน พร้อมกับหยอกล้อกับลิ้นเล็ก ขณะที่ช่วงล่างก็กำลังบดเบียดเข้าหากันผ่านเนื้อผ้าอย่างกระตุ้นอารมณ์ความต้องการให้เกิดขึ้น

“อื้มมม...” ลาวาครางในลำคอ เมื่อมือหนาสอดเข้ามาภายใต้เสื้อนักศึกษา แล้วเคล้นคลึงหนาอกอวบอิ่มคัพดีผ่านบราเซียร์

ลิ้นร้อนของเพลิงตะวัดเกี่ยวรัดกับลิ้นเล็กอย่างช่ำชองและดูดดื่ม มือหนาข้างที่ว่างก็กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของลาวาให้หลุดออก

ฝ่ามือเล็กเองก็กำลังลูบไล้ไปที่ต้นคอของเพลิง ตอนนี้เพลิงก็ยังคงอยู่ในชุดนักศึกษาและมีเสื้อช็อปสวมทับด้านบนเหมือนกับลาวา

เพลิงผละปากออกมา แล้วก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาว มือหนาก็ยังคงเคล้นคลึง และพยายามถอดเสื้อของลาวาออก

“ขอนะ” เพลิงพูดขึ้นเสียงแหบพร่าด้วยอารมณ์ต้องการ เป็นอันรู้ๆ กันอยู่ว่าอะไรคือสิ่งที่เขาจะขอ

“เดี๋ยว” ลาวาพูดขึ้นเสียงนิ่ง เมื่อเพลิงกำลังจะถอดเสื้อให้หลุดพ้นจากตัวเธอ เพลิงหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตาลาวา เธอเองก็มองสบเข้ามาในดวงตาของเขานิ่งๆ

“ก่อนจะขออ่ะ ไปจัดการรอยที่คอก่อนมั้ย” ไม่ต้องรอให้เพลิงถามลาวาก็พูดออกมา เพลิงชะงักไปสักพัก ก่อนจะลุกออกไปส่องกระจก คนที่เขาเป็นคนทำเขาก็ย่อมรู้ตัวของเขาดี

ลาวาติดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตนเองให้เข้าที่เหมือนเดิม เพราะคิดว่ามันคงไม่ได้ทำอะไรต่อแล้ว

เพลิงมองเข้าไปในกระจก ซึ่งก็เห็นว่ามีรอยแดงเป็นจ้ำอยู่จริงๆ สงสัยผู้หญิงที่เขาไปคั่วด้วยวันนี้จะสร้างรอยเอาไว้โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว

เพลิงมองที่รอยสลับกับมองเงาของลาวาที่สะท้อนอยู่ในกระจก

“สงสัยเพื่อนมันแกล้ง” เพลิงหันกลับไปหาเธอ มันเป็นข้อแก้ตัวที่ตอแหลมากๆ สำหรับลาวา

“เดี๋ยวนี้เพื่อนมึงแกล้งแบบนี้กันเหรอ ก็ดีกูจะได้ทำบ้าง” ลาวาเลิกคิ้วขึ้น

“ดูดคอกันจนเป็นรอยขนาดนี้ เพื่อนมึงนี่คงจะรักมึงมากนะ” ลาวายังคงพูดออกมาต่อ เพลิงขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาเองก็เริ่มหงุดหงิดกับคำพูดคำจาของลาวาแล้ว

“อย่างี่เง่าดิ” เพลิงพูดออกมาบ้าง

“กูคงงี่เง่าเลยทำให้มึงเบื่อ กูคงสู้คนนั้นของมึงไม่ได้หรอก เขาคงจะไม่เคยงี่เง่ากับมึงสินะ” ลาวายังคงพูดออกมาต่อ เธออยากจะรู้ว่าเพลิงจะยอมรับหรือเปล่า

“เออแล้วทำไม! มึงก็เลิกนิสัยงี่เง่านี่สักทีดิ” เพลิงพูดขึ้นเสียงดัง เหมือนเขากำลังทำตัวหงุดหงิดเพื่อให้ลาวาหยุดพูดเรื่องนี้

“เรื่องแค่นี้รับไม่ได้ก็เลิกดิวะ!!”

“เราเลิกกันเถอะ” เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของเพลิงลาวาก็พูดสวนกลับไปในทันที แววตาของลาวาตอนนี้มันนิ่งมาก มันดูจริงจังจนทำให้เพลิงใจหาย ที่เขาพูดแบบนั้นออกไปก็เพื่อให้ลาวาหยุดพูด แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขาทำมันยิ่งทำให้เรื่องใหญ่กว่าเดิม

“โธ่โว้ย!!” เพลิงตัดบทด้วยการเดินเข้าห้องน้ำ แล้วปิดประตูเสียงดัง ปล่อยให้ลาวาอยู่กับคำพูดของตนเองเพียงคนเดียว

มือหนาปลดเปลืองเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมด แล้วเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว สายน้ำที่เย็นฉ่ำคงจะดับความร้อนในใจของเขาได้

ลาวาลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยุดยืนตรงประตูหน้าห้องน้ำ

“ถ้ามึงไม่รักกูแล้วก็ปล่อยมือกูเถอะ อย่าให้กูต้องเจ็บไปมากกว่านี้เลย กูขอล่ะ” เพลิงได้ยินเสียงลาวา แต่เขาก็ไม่สนใจ มือหนาเสยผมที่ปรกหน้าขึ้นไป ขณะมืออีกข้างก็กำลังกำหมัดแน่น

-23:00 น.-

ตั้งแต่ทะเลาะกันทั้งสองก็ยังคงไม่ปริปากพูดอะไร ต่างคนต่างเงียบ ถึงแม้ว่าตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกันแต่ก็เหมือนกำลังนอนอยู่คนเดียว

เสียงลมหายใจที่ดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอจากคนข้างกายมันทำให้เพลิงรู้ว่าลาวาหลับไปแล้ว เป็นเพราะเธอเหนื่อยกับเรื่องต่างๆ จึงทำให้ช่วงนี้ค่อนข้างเพลีย

ซึ่งต่างกับเพลิงตอนนี้เขากำลังนอนเอาแขนกายหน้าผากอยู่ เขากำลังจมปรักกับความคิดของตนเอง และสิ่งที่เขาทำจนนอนไม่หลับ

“เฮ้ออ~” เพลิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะขยับตัวเข้าหาลาวาที่นอนหันหลังให้เขาอยู่ แขนแกร่งพาดไปที่เอวของร่างเล็กก่อนจะกอดเอาไว้ ใบหน้าของเขาก็กำลังซุกอยู่ที่ซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมของแป้งเด็ก

“กูขอโทษ” เพลิงพูดขึ้น เขาไม่รู้ว่าลาวาจะรับรู้หรือไม่ ขอแค่เขาได้พูด เพลิงหลับตาพร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอขาว เขาเองก็รักลาวา รักมากเกินกว่าจะรักใครได้อีก แต่เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะหยุดนิสัยเจ้าชู้ของเขาตอนนี้ มันต้องมีบ้างตามประสาคนยังวัยรุ่นที่รักสนุก จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้