EP.3 Dreamcatcher【1】

"เธอกลัวลูกแบดมันเจ็บหรอ ตีให้มันแรง ๆ หน่อยดิ"

วันนี้แวร์ซายด์สอนฉันตีแบดและก็พูดจากวนประสาทเหมือนเดิม ในขณะที่ ฉันก็ตีแบดเหมือนคนใกล้จะหมดแรง มันแทบจะไม่ข้ามเน็ตเลยสักนิด

"โอ๊ย ก็ฉันเหนื่อย ฉันไม่ชอบออกกำลังนิ"

"อ่ะ ๆ ลูกสุดท้ายละ ๆ ขอแรง ๆ เลยนะ นึกหน้าคนที่เธอเกลียดเอาไว้ และตี มาใส่ฉันได้เลย ๆ" เขากวักไม้กวักมือ

จัดไป พลั๊กกก ฉันตวัดไม้แบดสุดแรงที่มี จนสามารถตีลูกข้ามเน็ตได้ในที่สุด

"เย้ ๆ ฉันตีได้แล้ว ๆ" ฉันร้องอย่างดีใจ

"อื้ม ใช้ได้เลย ว่าแต่เมื่อกี้เธอคิดถึงหน้าใครหรอ" แวร์ซายด์เดินเข้ามาเก็บ ไม้แบดไปถือไว้ในมือ

"คิดถึงหน้านายไง ก็นายบอกให้คิดถึงหน้าคนที่เกลียดมาก ๆ" ฉันพูดก่อน จะสะบัดบ๊อบใส่

"เกลียดอะไรเขาว่าได้แบบนั้นนะ ยู" เขาเดินนำหน้าไปกดน้ำที่ตู้อัตโนมัติ ก่อนจะยื่นน้ำเปล่าเย็น ๆ ให้ฉัน

"ขอบใจ!!" ฉันกระแทกเสียงและรับมันอย่างไม่ลังเล เพราะฉันหิวน้ำค่าาาา

เราเดินไปยังลิฟต์เพื่อกลับห้องพัก ฉันเห็นแวร์ซายด์แบกของทุกอย่างและก็ วิ่งออกกำลังกายพอ ๆ กับฉัน แต่ทำไม เขาไม่เหนื่อยเหมือนฉันเลยเนี่ย! และในขณะที่เราเข้าไปในลิฟต์ กำลังจะกดชั้น... ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียก เรา...

"ขอไปด้วยค่ะ"

แวร์ซายด์จึงกดลิฟต์เปิดค้างไว้เพื่อรอ จากนั้นเธอเดินเข้าลิฟต์มาพร้อมกล่อง ใบใหญ่ที่ดูท่าทางจะหนักมาก ๆ

"อ้าว พี่แวร์ซายด์" เธอทักแวร์ซายด์ทันทีที่เห็นหน้า

"โห ไม่เจอนานมากเลยอ่ะ หนุงหนิง มา ๆ พี่ช่วยถือของนะ" เขาหันไปช่วยผู้ หญิงคนนั้นถือของทันที

"ขอบคุณนะคะ แต่อย่าดีกว่า" เธอพูดพลางเหลือบมามองฉัน

"อ่อ ๆ ไม่เป็นไรค่ะ ให้แวร์ซายด์ช่วยถือของไปส่งที่ห้องแหละดีแล้ว" ฉันพูด ก่อนที่ลิฟต์จะเปิดชั้น 5 ชั้นของเธอคนนั้น

"ค่ะ แฟนพี่แวร์ใจดีจัง"

เธอหันไปยิ้ม ๆ กับแวร์ซายด์ เขาก็หันมามองหน้าฉันแบบยิ้ม ๆ

"ฉันไม่ใช่..."

ฉันยังไม่ทันจะพูดจบ เขาก็รีบแทรกทันที "ใช่จ๊ะ แฟนพี่เขาใจดี ใจกว้าง แถมน่ารักมาก ๆ ด้วย ไปรอที่ห้องนะเตง เดี๋ยวเค้าตามไป" เขาพูดจีบปาก จีบคอกับฉัน ก่อนจะเดินออกลิฟต์ไป

"เตงบ้าไร พ่องเป็นระนาดหรอ!!" ฉันพูดทันทีที่ลิฟต์ปิดลง