HE IS MINE ผู้ชายของฉัน

Plearntar part

วันนี้แล้วสินะ ที่ฉันจะได้แต่งงานกับพี่ทีสอง ผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉัน เขา คือทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตที่เหมือนดั่งความÅน เชื่อว่าผู้หญิงหลาย ๆ คนก็Åน อยากจะมีงานแต่งแบบฉัน

งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต เพราะคุณแม่และคุณพ่อพี่ทีสองก็ไม่ยอมให้ ว่าที่ลูกสะใภ้น้อยหน้าใคร วันนี้พี่ทีสองอยู่ในชุดเจ้าบ่าว หล่อสะกดสายตา ของฉันได้เสมอ

"พี่ทีสองหล่อมากเลยนะคะวันนี้" ฉันเป็นAายทักเขาก่อนด้วยคำชม และช่วย จัดสูทและหูกระต่ายให้เขา

"เจ้าสาวของพี่ก็สวยเหมือนกัน" พี่ทีสองหันมาชมฉันเช่นกัน

สักพัก พี่ทีสองยกแขนขึ้นมาให้ฉันคล้องแขนเดินเคียงข้างไปกับเขา "เพลิน พร้อมมั้ย"

แล้วเขาก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา พี่ทีสองไม่เคยขัดอะไรในส่วนของงานแต่งงาน เลย เขาให้ฉันเป็นคนเลือกและทำเองทุกอย่าง... นี่คงเป็นประโยคปลอบใจ ตัวเองมากกว่า แต่ยังไงก็ช่าง วันนี้เป็นวันมงคลของเรา ขอให้เราทั้งคู่เจอแต่ สิ่งดี ๆ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร ให้เราได้อยู่กันไปจนแก่เฒ่า

"เราออกไปสวัสดีแขกกันเถอะ เริ่มทยอยมากันแล้ว" พี่ทีสองดูเปลี่ยนไปใน ทางที่ดีมากขึ้น หรือว่าเขาจะตัดใจจากโมนาได้แล้วจริง ๆ

"เพลินดีใจนะคะ ที่มีพี่อยู่ตรงนี้" ฉันพูดพลางเดินซบไหล่เขาออกไป

ผู้ชายคนนี้คือความรักของฉัน และฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เสียเขาไป... และฉันก็ทำมันสำเร็จ ฉันจับมือของพี่ทีสองเดินไปตามทางเดินไปเคียงข้าง กัน แต่แล้ว...

"อะไรนะ? โมนาจะฆ่าตัวตาย" เสียงของผู้หญิงคนนึงคุยโทรศัพท์... ฟุ๊บบบบบ...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันตื่นขึ้นมาทั้งน้ำตา

ฉันต้องนอนÅนร้ายถึงงานแต่งครั้งนี้ไปอีกนานแค่ไหน...ภาพที่พี่ทีสองเดิน

จากฉันไปในงานวันแต่งของเรา ฉันไม่เคยลืมมันได้สักครั้ง...

ก๊อก ก๊อก มีเสียงเคาะประตู ก่อนมันจะถูกเปิดออกมา

"เธอโอเคมั้ย Åนร้ายอีกแล้วหรอ... หรือว่าจะให้ฉันนอนเป็นเพื่อน" แวร์ ซายด์ในสภาพไม่ใส่เสื้อด้านบน เดินงัวเงียมาเคาะห้องฉัน

"ไม่... ฉันไม่เป็นไร ฉันสบายดี" ฉันรีบปาดน้ำตาและล้มตัวลงนอน