EP.2 Fake Husband【1】

หลังจากที่เรียนจบมา ฉันยังไม่มีความคิดที่จะออกหางานทำอย่างจริงจังด้วย เหตุผล 4 ข้อ

หนึ่ง ฉันยังไม่เจองานที่ดีและเหมาะสม

สอง สภาพจิตใจตอนนี้ถึงจะดีขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังแอบมีจิตตกอยู่บ้างครั้ง สาม ทางบ้านฉันไม่ว่าอะไร ถ้าฉันจะเรียนจบและเที่ยวเล่น ๆ ไปก่อน

และสุดท้าย แวร์ซายด์ สามีจอมปลอมของฉัน เขาก็ออกไปทำงานของเขา และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้าฉันจะกิน ๆ นอน ๆ อยู่แต่ในห้องแบบนี้...

สงสัยใช่มั้ยล่ะ ว่าข้อสุดท้ายมาได้ยังไง คือยังงี้นะ... หลังจากที่ฉันโดนพี่ที สอง ผู้ชายที่รักที่สุดทิ้งกลางงานแต่งงาน ด้วยความที่พี่สามภพ พี่ชายแท้ ๆ ของฉันกลัวว่าฉันจะตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน เขาจึงยอมยกรถคู่ใจให้แวร์ซายด์

โดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่า เขาต้องมาแต่งงานกับฉัน และอยู่กันแบบในนาม แบบนี้ถึง 1 ปี เราถึงจะหย่ากันได้...

และวันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันก็ใช้ชีวิตวนลูปเดิม ๆ ตื่นเกือบ 10 โมงเพื่อมา นั่งดูซีรีส์เกาหลีผ่านยูทูปวน ๆ ไป และอยู่ในสภาพโทรม ๆ ตลอดทั้งวัน

4:00 PM

ติ๊ดด...แอ๊ด...เสียงเจ้าของห้องตัวจริงใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าห้องมา "ฮัลโหล เบบี๋" แวร์ซายด์เดินยิ้มหน้าบานเข้าห้องมาพร้อมถุงของพะรุงพะรัง

"เบบี๋บ้าบออะไร แล้วทำไมนายกลับเร็วจังเลยละ เลิกงาน 4 โมง นี่ 4 โมง นายถึงคอนโดแล้ว??" ถึงจะเป็นลูกเจ้าของบริษัทก็ไม่ควรทำตัวแบบนี้

แวร์ซายด์ส่ายหน้าช้า ๆ "ไม่ได้ไปทำงานอ่ะ" พร้อมทำหน้าตาอ้อน ๆ "เออ เรื่องของนาย" พอเขาเดินเข้าห้องมา ฉันก็เลือกจะไปอยู่กันคนละมุม "ฉันซื้อของกินอร่อย ๆ มาฝากเพียบเลยนะ" แวร์ซายด์พูดอย่างเจ้าเล่ห์

"นี่คนนะ ไม่ใช่หมู จะได้เอาของกินล่อ อีกอย่าง นายจะรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบ กินอะไร"

เราเพิ่งย้ายมาอยู่ด้วยกันยังไม่ถึงเดือน แต่ฉันก็รู้สึกได้เลยว่า แวร์ซายด์เป็น ผู้ชายที่...น่า...รำคาญมาก และกวนตีนเป็นที่สุด

"นี่ฉันไปซื้อถึงร้านป้าช่อมาลี ร้านข้าวเจ้าโปรดเธอเลยนะ" คนที่รู้มีแค่โมนา กับปิงปอง ซึ่งแน่นอนว่าแวร์ซายด์คงถามจากปิงปอง

"นี่หมูทอดกระเทียม ไม่ใส่กระเทียม..." แวร์ซายด์เริ่มแนะนำอาหารที่ซื้อมา "ส่วนอันนี้ก็ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ แล้วก็มีเกาเหลาหมูตุ๋นตับอ่อน ไม่ใส่ กระเทียม และก็..."

"พอ ๆ รำคาญ จะยืนพูดอีกนานมั้ย เอาไปใส่จานดิ"

ฉันรีบขัดทันที ก่อนที่เขาจะสาธยายไปยาวกว่านี้ เพราะรู้สึกหิวข้าวเต็มทน จากนั้นฉันก็เดินกลับไปช่วยแกะกับข้าวใส่จาน แน่ล่ะ อยู่แต่คอนโด กินแต่ อาหารไมโครเวฟสำเร็จรูปจนเบื่อแล้ว พอเจออาหารอร่อย ๆ อย่างนี้ ใครจะ อดใจไหว

บนโต๊ะอาหาร...

ฉันตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว เพราะไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับแวร์ซายด์ มากนัก แม้เขาจะแอบเหลือบมองหน้าฉันบ่อย ๆ ก็ตาม

"เบื่อป่ะ อยู่แต่ในคอนโด" แวร์ซายด์เริ่มชวนคุย

"ไม่เบื่อ" ฉันตอบในขณะที่มือก็กดไอแพดเล่นอยู่