EP.2 Fake Husband【2】

เขาพยักหน้า แล้วก็เข้าสู่บรรยากาศแห่งความเงียบอีกครั้ง แต่สักพัก แวร์ ซายด์ก็ยิ้มกรุ้มกริ่มและชวนฉันว่า...

"แต่ฉันเบื่อ ๆ เรามาหาอะไรสนุก ๆ ทำกันมั้ย" โป๊ก!!! ฉันเอาช้อนเคาะหัวแวร์ซายด์ไปหนึ่งที "โอ๊ยยยย!! เจ็บนะ" เขาร้องลั่นแล้วยกมือกุมหัวทันที

"ทะลึ่ง ถ้าอยากมากก็ไปซื้อกินเอา ฉันไม่ว่าหรอกนะ ถ้านายจะพาผู้หญิงมา ห้อง เชิญตามสบาย" ฉันรู้ทันหรอกน่าว่านายหมายถึงอะไร

"เธอนั่นแหละคิดลึก!! ฉันหมายถึงแบบ ไปว่ายน้ำ หรือตีแบตไรงี้ไง ที่คอน โดเราเนี่ย" เขาทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม

ฉันหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลยทีเดียว

"อ้าว แล้วทำไมไม่บอกให้ครบล่ะ พูดจาสองแง่สองง่าม ใครจะไปรู้" ฉันรีบ ยกจานชามของเราทั้งคู่ไปล้างเพื่อกลบเกลื่อนความหน้าแตก

"แต่ถ้าเธออยากเล่นบนเตียง ฉันก็ไม่ขัด" เขาพยายามพูดเบาที่สุด แต่ฉัน ได้ยิน แน่นอนว่า ฟองน้ำล้างจานที่อยู่ในมือฉันบินไปหาเขาทันที

"เฮ้ยย มันเปื้อนนะ ไม่เอา ๆ" เขาเด้งหลบอย่างกะจิงโจ้ "เอาไปล้างสมองนายบ้าง จะได้มีความคิดสะอาด ๆ กับเค้าบ้าง" ฉันพูดกัด "แล้วเอาไง ตีแบด หรือว่ายน้ำ?" เขาเลิกคิ้วถามอีกครั้ง

"ไม่เอาทั้งคู่ ว่ายน้ำ ฉันไม่มีชุด ส่วนแบด ฉันตีแบดไม่เป็น" ฉันส่ายหน้า ทันที

"ฉันสอนเอง ง่ายนิดเดียว" เขาพูดขึ้นอย่างมุ่งมั่น

"บอกว่าไม่เล่นไง อย่ามาเซ้าซี้น่ารำคาญ ไปชวนสาว ๆ คนอื่นของนายมา เล่นเถอะ ฉันไม่ว่านะ และไม่ถือด้วย" พอฉันล้างจานเสร็จก็เช็ดมือเตรียมเข้า ห้องตัวเอง

อยู่ดี ๆ แวร์ซายด์ก็พูดลอย ๆ ขึ้นมาเหมือนประชดฉัน

"สาว ๆ คนอื่นนะเขาหุ่นดีกันหมดแล้ว มีแต่อีแก่ที่บ้านเนี่ยแหละ หนังเหี่ยว อ้วนเผละ ปล่อยเนื้อปล่อยตัว เฮ้อ สักวันผัวจะทิ้งเอานะ"

"อีแวร์ซายด์ นายว่าใครเป็นอีแก่ หนังเหี่ยวอ้วนเผละ ห๊ะ!!!!"

ฉันถึงกับของขึ้น นี่แวร์ซายด์กล้าด่าฉันอ้วนงั้นหรอ เขาวิ่งเผ่นออกห้องไป ทันที ส่วนฉันก็คว้าไม้แบดสองอันที่แขวนอยู่ทางเข้าห้องแล้ววิ่งตามเขาไป อย่างไม่รอช้า

........

...

..

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้คนเลว" ฉันยืนชี้หน้าด่าแวร์ซายด์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนัก การวิ่งไล่กันลงมาจากชั้น

10 มันทำให้ฉันเหนื่อยหอบแทบจะเป็นลม

"ฉันหยุดวิ่งตั้งนานแล้ว เธอนั่นแหละ เดินมาตีมาตบฉันทีสิ"

เขายังคงยืนถือไม้แบด ยืนท้าทายอำนาจ!!! ได้! ขอมาก็จัดให้ ฉันรวบรวม กำลังเดินเงื้อมือไปเต็มที่ และเดินตรงไปหาเขา แต่เขาก็แกล้งยื่นหน้ามาใกล้ ๆ

"ตบด้วยปากไม่ได้หรอจ๊ะ เบบี๋ มันจะฟินกว่านะ" แค่นี้ก็ทำเอาฉันเสียศูนย์ สะดุดขาตัวเองล้มไปที่พื้น

"แก่แล้ว กระดูกก็ไม่ดีอีก ป้าเอ๋ยยย" เขายื่นมือเพื่อให้ฉันจับพยุงลุกขึ้นยืน

"นายมันวอนตายจริง ๆ เลยนะ!!"

ฉันปัดมือเขาออกและลุกขึ้นเอง แต่พอลุกขึ้นมา เขากลับก้าวเท้ามาหยุดตรง หน้าฉัน ทำให้หน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงนิดเดียว

"เขินหรอ ใจเต้นแรง หน้าก็แดงอีกต่างหาก"

เขาพูดหยอดตามสไตล์ แต่ก็จริงที่หน้าฉันแดงและใจเต้นแรง ก็ฉันเหนื่อยมั้ย ละ หลงตัวเองขั้นสุด!!! นายเนี่ย

"ไม่ได้เขิน ฉันเหนื่อยโว้ย วิ่งลงบันไดตามมาฆ่านายตั้ง 10 ชั้น"

ได้โอกาส ฉันก็กระโจนบีบคอเขาทันที ให้ทายว่า แวร์ซายด์จะตายตั้งแต่ต้น เรื่องเลยมั้ย!!!

สำหรับผู้หญิง ด่าอะไรด่าได้ แต่แก่กับอ้วน มึงตาย!!!!!!