EP1 เจ้าหนี้

หญิงสาวกลับมาที่บ้านด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่วันนี้เธอสามารถช่วยชีวิตคนๆ หนึ่งเอาไว้ได้ ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญเลยแฮะ คนที่เธอช่วยชีวิตจะคือคนๆ เดียวกับที่เขาทำของหล่นไว้ในวันนั้น

"กลับมาแล้วเหรออิคะน้า! ไหนเงินที่มึงไปทำงาน เอามาให้กู กูจะเอาไปเล่นพนัน!" ชัยที่รอลูกสาวอยู่ภายในบ้านก็เอ่ยถามเสียงเข้มเพื่อรอเงินจากคะน้าที่ออกไปทำงานมา

"หนูไม่มีหรอกค่ะ วันนี้หนูไปเรียนพิเศษ ไม่ได้ไปทำงาน"

หมับ!

"โอ้ย!" เธอร้องเสียงหลงเมื่อทันทีที่พูดจบ บิดาก็ผลักเธอล้มลงอย่างแรงอย่างที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว เธอเงยหน้ามองก็เห็นว่าบิดามองมาที่เธออย่างไม่พอใจ

"มึงจะเรียนไปทำไมวะ! กูบอกให้ออกไปหาผัวรวยๆ เอาเงินมาให้กูเล่นพนัน หรือไม่มึงก็ไปหาขายตัวสิวะ!" ชัยตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคืองลูกสาว

"ก็หนูบอกแล้วไงว่าไม่มีๆ จะให้หนูไปหาจากไหน หนูแค่เด็ก 19 ปีเองนะ ไม่มีใครรับหนูทำงานหรอก!" คะน้าตวาดลั่นทั้งน้ำตา ไม่มีวันไหนเลยที่เธอจะกลับมาโดยไม่มีเสียงตวาดลั่นด่าทอ ทะเลาะทำร้าย

"ก็กูบอกมึงไปขายตัวไงวะ เด็กแบบมึง พวกแก่ๆ มันชอบ!"

"..."

ชัยตวาดลั่นทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับขวดแอลกอฮอล์และเงินจำนวนนึงที่ไปค้นได้ในบ้าน

.

"นี่คือเงินทำงานที่หนูทำค่ะแม่ เอาไว้จ่ายหนี้ ที่เหลือก็ซื้อของมาไว้ทำกับข้าวขายค่ะ มันอาจจะไม่เยอะ แต่หนูหาช่วยให้ได้เท่านี้จริงๆ ค่ะ" คะน้าเอ่ย เธอยื่นเงินจำนวนนึงให้มารดา

"แล้วค่าเทอมลูกหล่ะ" วรรณาเอ่ยถามบุตรสาวของตน

"ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูตั้งใจเรียนสอบชิงทุน หนูได้ทุนเรียนฟรีค่ะ มีผู้ใหญ่ใจดีช่วยอุปถัมภ์ให้หนูได้เรียนจนจบค่ะ" คะน้าเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ ในเรื่องร้ายๆ นับว่ายังมีเรื่องดีสำหรับเธออยู่บ้าง

"ฮรึก ขอบใจนะลูกที่ไม่เคยทอดทิ้งแม่ ฮรือ แม่ขอโทษที่ทำให้หนูต้องมาทาชีวิตแบบนี้ แม่ขอโทษจริงๆ" วรรณาเอ่ยขอโทษลูกสาวทั้งน้ำตา

"แม่ไม่ต้องขอโทษ ทั้งหมดมันไม่ได้เกิดจากแม่สักหน่อย" เธอเอ่ย พร้อมกับเข้าไปกอดมารดา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะบิดาเธอบริหารธุรกิจด้วยความประมาท คิดว่าตัวเองฉลาดรอบคอบ อันที่จริงธุรกิจของเขาก็ไม่ได้ใหญ่โตมากมายอะไร แต่มันก็ทำให้เรามีกินมีใช้ เงินไม่ขาดมือ เคยมีบ้านหลังใหญ่ก็กลับกลายมาอยู่บ้านในสลัม ธุรกิจเริ่มแย่ลง บิดาเริ่มหันมาพึ่งสุรา จากพ่อที่แสนดี เริ่มเปลี่ยนไปเพราะแอลกอฮอล์ เริ่มทิ้งลูกเมียไปติดผู้หญิง มีเงินกอดสุดท้ายก็เอาไปเลี้ยงผู้หญิง ติดการพนัน สุดท้ายก็หมดตัว ขายทุกอย่างที่พี่ แต่แทนที่จะคิดได้และใช้เงินประหยัด ทำให้มันงอกเงยขึ้นมา แต่เปล่าเลย ทุกอย่างจบที่ติดการพนัน เป็นหนี้นับ 10 ล้าน บ้านแตกสาแหรกขาดแบบนี้ยังไงหล่ะ

พอหมดตัว มีใครสักคนรึเปล่าหล่ะที่ยื่นมือเข้ามาช่วย เพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนกิน ยามเดือดร้อนก็ใจป๋าให้เขายืมเงินเป็นล้านๆ สุดท้ายไม่ได้คืนสักบาท เพื่อนก็หนีหายไปจนหมด

.

@โรงพยาบาล

"ทานเยอะๆ นะลูก จะได้หายเจ็บไวๆ แผลจะได้ดีขึ้น" ฉัตรสุดา มารดาของเสือ เอ่ยกับบุตรชายของตน

"พักพิงตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะคะ พี่เสือชอบมั้ย?" พักพิง หญิงสาวที่เป็นลูกสาวเพื่อนสนิทของคุณหญิงฉัตรสุดา หรือว่าคุณป้าสุดา มารดาของเสือ ครอบครัวเราสองคนทำธุรกิจร่วมกัน อีกอย่าง เราสองครอบครัวต่างพยายามจับคู่เราสองคนให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน และเธอก็แอบรักเขามานานมากแล้วด้วย

พอรู้ข่าวเธอตกใจแทบแย่ แต่ตอนนี้เธอหายห่วงพี่เขาแล้ว เพราะว่าพี่เสือนั้นเขาฟื้นแล้ว ไม่มีอาการอะไรน่าเป็นห่วง มีแต่แผลที่ต้องดูแลอย่างสม่ำเสมอไม่ให้ติดเชื่อแบคทีเรีย

"ผมดีขึ้นแล้วค่ะแม่ ขอบคุณนะพิง" เขาเอ่ย แต่ทว่าไม่ได้ยิ้มตอบ แต่ก็ไม่ได้มีท่าทางเย็นชาส่งกลับไป

"พิงยินดีเสมอค่ะ เพื่อพี่เสือ พิงทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว" พักพิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มเขินอายเล็กน้อย

คุณหญิงฉัตรสุดาก็ลอบยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเด็กสองคนก็ดูเข้ากันได้ แบบนี้เธอก็วางใจแล้วล่ะที่ในอนาคต ครอบครัวของเธอจะได้หนูพักพิงมาเป็นลูกสะใภ้

.

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร อยู่ที่ไหน ไปสืบมาให้กู" หลังจากที่มารดาและพักพิงออกไป เขาก็เอ่ยถามลูกน้องคนสนิทในทันทีให้ช่วยตามหาที่อยู่ของผู้หญิงที่ช่วยชีวิตเขาไว้

"ใครครับ?" ขมวดคิ้ว

"..."

"อ๋อออ ผมจำได้แล้วครับ สักครู่นะครับ ไม่เกินสองวันครับ" พอเห็นสายตาพิฆาต ความทรงจำเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาทันที เปล่าหรอก กลัวตกงาน โดยไล่ออก และที่สำคัญยังนึกไม่ออก

ชายหนุ่มนึกคิดถึงหน้าผู้หญิงคนนั้น เขาจำได้ลางๆ แต่เขาไม่ลืมแววตาคู่นั้นที่เขาจำได้แม่น ทว่านึกไปเรื่อยๆ เขาจำได้ว่าเธอลืมอะไรบางอย่างเอาไว้

"พลาสเตอร์หล่ะ ที่ติดแผลอยู่มือกู"

"คะครับ พลาสเตอร์ เอ่อ พยาบาลน่าจะทิ้งไปแล้ว ส่วน อ๋อ อันนี้ผ้าเช็ดหน้าที่อยู่กับนายครับ เห็นว่าพันแผลห้ามเลือดเอาไว้" มือขวาหนุ่มเอ่ย พร้อมกับยื่นของที่พูดถึงให้ผู้เป็นนาย

เขายื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมา มันเป็นสีชมพูอ่อน ปลักชื่อว่า คะน้า..

"ไปตรงที่กูถูกลอบทำร้าย ตามหาผู้หญิงที่ชื่อคะน้า กูอยากตอบแทนที่เธอช่วยชีวิตกู ถ้าไม่ได้เธอ กูคงตายไปแล้ว" เสือเอ่ย เขาจ้องมองผ้าเช็ดหน้าสีชมพูในมือด้วยแววตาบางอย่าง พร้อมกับนิ้วที่สัมผัสคำว่าคะน้า..

"ครับ!"

.

หลายวันผ่านไป

@Tiger Casino

แผลที่เกิดจากการถูกลอบทำร้ายของเสือก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จนวันนี้เขาเริ่มกลับมาทำงานของเขาได้ตามปกติ

"ที่กูสั่งได้เรื่องว่ายังไง?"

"ผมไปสืบมาแล้วครับ ผู้หญิงที่ชื่อคะน้าแถวนั้นมีหลายคน ส่วนหนึ่งผมเอามาให้นายตรวจสอบดูแล้ว ส่วนหนึ่งพบว่าไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น แต่อีกที่เหลือผมกำลังรวบรวมครับ"

"อืมม"

.

"แล้วนี่คืออะไร? ช่วงที่กูไปช่วยงานที่บริษัท ทำไมงานของกูที่กูสั่งไปมันไม่คืบหน้า แบบนี้พวกติดหนี้กูมันก็ได้ใจสิวะ มันจะใช้หนี้กูตอนไหน!" น้ำเสียงเข้มถูกเปล่งออกมาเสียงดังจนลูกน้องแถวๆ นั้นต่างสะดุ้งกันเป็นแถบๆ

"ตามแล้วครับ ส่วนหนึ่งมันดื้อไม่ยอมจ่าย ผมสั่งเก็บไปหมดแล้ว ส่วนที่เหลือผมแบ่งแยกไว้แล้วว่าใครติดหนี้เราเท่าไหร่ แต่มีอีกคนหนึ่งที่มันติดหนี้ 10 ล้าน กำลังตามตัวมันครับมันแอบหนี แต่มันมีลูกสาวอยู่คนนึง ผมเลยเก็บไว้รอนายมาพิจารณา เผื่อว่าลูกสาวมันจะมีประโยชน์" หันหน้าแกงค์ทวงหนี้เอ่ยออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ กลัวว่าเจ้านายจะโมโหแล้วเขาจะเจ็บตัว

"เอาสัญญามันมา" หันไปบอกมือขวาหนุ่ม

"นี่ครับ สัญญากับกู้ยืมของนายชัย มันเคยมีธุรกิจมาก่อน แต่ล้มละลาย ติดหนี้ 10 ล้าน ในสัญญาระบุไว้ว่าถ้ามันหนีหนี้ คนที่ต้องรับคือลูกเมียมันครับ"

"ก็ดี กูเบื่อไอ้นี่เต็มทนแล้ว" เขาเริ่มจำได้แล้วว่าไอ้นี่มันเจ้าเล่ห์ ติดหนี้เป็นว่าเล่น อันที่จริงหนี้มันมากกว่า 10 ล้าน แต่เข้ายึดทรัพย์สินมันไปหมดแล้ว แต่ก็เคยเมตตาให้เงินไปก้อนหนึ่งแลกกับที่ดินติดริมแม่น้ำ แม่งโง่ ความโลภ ทั้งที่ความจริงที่ดินแม่งมีมูลค่ามากกว่าเงินที่มันได้ไปซะอีก