Fierce Tiger ใต้อาณัติเสือ SM

ตึก! ตึก! ตึก!

คะคุณคะเดี๋ยวก่อนค่ะ คุณ!"

"..."

"เอ่อ คะคุณคะ ใช่ของคุณมั้ยคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามชายตรงหน้าที่ยืนหันหลังให้เธออย่างประหม่า เขาทำของหล่น ซึ่งเธอเก็บได้และคิดว่าเป็นของเขาคนนี้

"ขอบใจ" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบของจากหญิงสาวตรงหน้ามา สร้อยข้อมือที่เขาจะเตรียมไว้ให้คนสำคัญหล่น

โชคดีที่ไม่หาย

.

สลัม

"เฮ้ย! พังมันให้หมดเลย จนกว่ามันจะหาเงินมาคืนได้" น้ำเสียงตวาดลั่นของคนทวงหนี้บอกกับพักพวก ชายชุดดำหน้าตาดุๆ หลายคนมาทวงหนี้ในร้านอาหารตามสั่งขนาดเล็กร้านหนึ่งอยู่ภายในเขตสลัม

เคร้งง!!

"ฮือ ฉันขอร้องหล่ะ อย่าทำร้านฉันเลย ฉันกราบก็ได้ ถ้าทำร้านฉัน ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เจ้านายคุณ" วรรณาร้องไห้เสียงสั่นเครือพร้อมกับยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนให้พวกเจ้าหนี้ของสามีเห็นใจ

"ไม่ได้เว้ย ผัวมึงติดหนี้นายกู มึงเป็นเมียมึงต้องชดใช้แทนมัน ผัวมึงมันไปมุดหัวอยู่ไหน ทำไมให้เมียมันมาออกหน้าแทน" ชายชุดดำไม่ยอม โวยวายทำร้ายข้าวของตรงหน้าอย่างไม่เห็นใจ

"กรี๊ดดด! หยุดนะ พวกแกจะทำอะไรแม่ฉัน!" คะน้าที่เพิ่งกลับมาจากมหาวิทยาลัย เธอได้ยินเสียงโวยวายเกิดขึ้นที่บ้านจึงรีบวิ่งเข้ามา พอมาถึงพบว่ามารดาของตนกำลังถูกใครบางคนทำร้ายทำลายข้าวของ เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปดูแม่ในทันที พร้อมกับโอบกอดกันเอาไว้สองแม่ลูก

"สวยใช้ได้นี่หว่า ไม่บอกตั้งนานวะว่ามีลูกสาวสวยขนาดนี้ ป่านนี้ก็คงไม่ต้องลงไม้ลงมือ ไปขัดดอกเจ้านายของกูไม่ดีกว่ารึไงวะ งานสบายๆ แค่นอนให้เอาใช้หนี้ไปวันๆ"

"ทุเรศ! พ่อฉันติดหนี้เจ้านายแกเท่าไหร่ ฉันจะหามาคืนเอง!" หญิงสาวตวาดลั่นทั้งใบหน้าแดงก่ำ เหลือบมองไปเห็นบิดาของตนแอบอยู่จึงน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นความเห็นแก่ตัวของบิดาตัวเองในวันนี้ ลูกเมียจะเป็นตายร้ายดียังไงไม่สน สนแค่ตัวเองรอดก็เท่านั้น

"บอกไปจะมีปัญญาจ่ายรึไง พ่อมึงติดหนี้พนันเจ้านายกู 5 ล้าน รวมดอกแล้วก็รวม 10 ล้านว่ะ"

"เจ้านายแกมันโกง! โลภ!" ทันทีที่ได้ยินเธอก็แทบเป็นลมเข่าอ่อน หนี้ 10 ล้าน ชาตินี้เธอจะมีปัญญาหาที่ไหนมาชดใช้

"จะโกงได้ไงวะ สัญญาถูกต้องทุกอย่าง มีแต่พ่อมึงแหละที่โลภมาก ไม่แหกตาอ่านสัญญาดีๆ ฮ่าๆ ถ้าภายในเดือนนี้มึงหาดอกเบี้ยมาจ่ายเจ้านายกูไม่ได้ มึงเตรียมตัวไปขัดดอกนายกูได้เลย!" มันตวาดลั่นก่อนจะนำพาพวกกลับ

"แม่เป็นไรมั้ยคะ?" เธอรีบเอ่ยถามมารดา พร้อมกับดูว่าท่านบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า

"ฮรึก ฮือ แม่ไม่เป็นไร ฮรึก คะน้าลูก เอาเงินเก็บทั้งหมดนี้หนีไปหาที่อยู่ใหม่นะลูก ก่อนที่พวกมันจะกลับมาอีกครั้ง" วรรณาหาหนทางให้ลูกสาวของตนหนีให้เร็วที่สุด

หมับ!

"เงิน เอาเงินมาให้กู!" ชัยที่ตาลุกวาวเมื่อเห็นเงินจึงรีบวิ่งออกมาจากที่ซ่อนแล้วแย่งเงินจากเมียมาถือไว้เพื่อหมายจะไปเล่นการพนัน

"นี่พี่ เอาเงินฉันมา ฉันจะให้ลูกหนีไป!" วรรณาลุกขึ้นไปแย่งเงินสามี แต่ทว่าชัยไม่ยอม

"มันจะอะไรนักหนาวะ มึงก็ให้อิคะน้าไปขายตัวกับไอ้นั่นสิวะจะได้ขัดดอกมัน ส่วนเงินนี่กูจะเอาไปแทง มึงอย่ามายุ่ง!" พูดจบก็ผลักภรรยาล้มลงเสียงดัง

หมับ!

ผลั๊ก!

"โอ้ยยย!

"แม่!" หญิงสาวร้องเรียกมารดาเสียงหลงด้วยความตกใจพร้อมกับรีบเข้าไปคว้าตัวมารดา

"นี่พ่อยังคิดไม่ได้อีกเหรอ เพราะพ่อคนเดียวทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ แม่ไม่น่าพลาดไปแต่งงานกับพ่อเลย ถ้าชีวิตเราสองคนแม่ลูกไม่มีพ่อ ทุกอย่างมันคงจะดีกว่า

เพี๊ยะ!

"คะน้าลูก นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะพี่ชัย!" วรรณาตวาดสามีด้วยความโกรธ ต่างเป็นห่วงลูก

"มึงไม่ต้องมายุ่งอิวรรณา ส่วนอิคะน้า อิลูกเนรคุณ นี่กูเป็นพ่อมึงนะ!" ชัยต่อว่าภรรยาและลูกสาวเลียงดังจนคนแถวนั้นหันมามองด้วยความสนใจเพราะเมื่อกี้เกิดเหตุการณ์น่ากลัวเข้า

"พ่อแบบนี้หนูไม่มียังจะดีกว่า เห็นแก่ตัว!" เธอตวาดลั่นใส่บิดาทั้งน้ำตา แม้ว่าจะโดนตบมาก็ตาม การทะเลาะกันระหว่างเธอและบิดาก็ผ่านไป ตอนนี้เธอกำลังเก็บของช่วยมารดา พรุ่งนี้เริ่มต้นสู้กันใหม่!

.

วันต่อมา

19:45 PM.

"มีรถตามเรามาครับคุณเสือ"

"ขับไปเรื่อยๆ ทำเป็นไม่รู้ว่าเรารู้" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยด้วยแววตาที่ไม่กลัว มันก็แค่พวกกระจอกที่ถูกส่งมาเก็บเขาก็เท่านั้นเอง

ปัง! ปัง! ปัง!

"เอี๊ยดดด!!"

"คะคุณเสือระวังครับ!"

ชายหนุ่มหยิบปืนขึ้นมาก่อนจะยิงสวนกลับไป พร้อมกับวิ่งไปหาที่หลบข้างรถ ระหว่างนั้นพวกนั้นก็ยิงไม่หยุด

ปัง! ปัง! ปัง!

กระสุนถูกยิงเข้าใส่พวกมันจนล้มลงสองคน ส่วนอีกสองคนลูกน้องกำลังตามไล่ยิง เขาเองก็เช่นกัน

"ตายยากนักนะมึง!"

ตอนแรกคิดว่าทุกอย่างกำลังจะสงบลงเมื่อพวกมันถูกยิง แต่เปล่าเลย

"วันนี้แหละกูจะฆ่ามึงให้ได้" มันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เครียดแค้น พร้อมกับหยิบมีดขึ้นมา การต่อสู้ระหว่างมันกับคนที่มันต้องเก็บก็เริ่มขึ้น

"คิดว่าฆ่ากูมันง่ายขนาดนั้นรึไงวะ!" เสือเอ่ยเค้นเสียงรอดไรฟันก่อนจะชกต่อยกับมันโดยมีมีดเป็นเดิมพัน

ตุ๊บ!

ผั๊วะ!

ระหว่างนั้นเขาเกิดพลาดท่าเมื่อเห็นว่ามีอีกคนที่ซุ่มยิงเขาอยู่

ปัง!

จังหวะหลบกระสุน เขาพลาดท่าถูกกระสุนยิงเข้าที่ต้นแขน แต่ยังพอไหว และเป็นจังหวะเดียวที่มือปืนถูกเก็บ

หมับ!

"มึงต้องตายไอ้เสือ!" มันเห็นแบบนั้นจึงแสยะยิ้ม แบบนี้ค่อยง่ายขึ้นหน่อย

มือหนากำมือมันไว้แน่นเพราะมันพยายามจ้วงแทงเขาให้ได้ แต่เขาก็พยายามจะต้านแรงของวันไม่ให้มันดันมีดแทงเขา

"กรี๊ดดด! ช่วยด้วยค่า มีคนจะฆ่ากันค่ะ ตำรวจมาแล้ว!" คะน้าที่เพิ่งเลิกงานจึงเห็นเหตุการณ์ เธอกรีดร้องดังลั่นว่าตำรวจมา ซึ่งขายชุดดำตรงหน้าก็เหมือนจะลังเล

หมับ!

ผั๊วะ!

เฉือน!

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" มันทิ้งท้ายไว้อย่างเครียดแค้นก่อนจะรีบหนีไปเมื่อเห็นมอเตอร์ไซค์ตำรวจกำลังมาทางนี้จริงๆ ด้วย

"ซี๊ด!" ก่อนมันจะหนีไป เขาที่เริ่มอ่อนแรงก็พลาดท่าได้แผลที่มือเพียงเล็กน้อย ไม่ใหญ่เท่าต้นแขนที่ถูกยิง

หมับ!

"คุณคะ!" คะน้าเอ่ยเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปดูแม้ว่าจะไม่รู้จักกันก็ตาม

"เป็นอะไรมากมั้ยคะ?"

"ช่วยฉันที" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ย เขามองภาพตรงหน้าที่ใกล้จะเลือนลางเต็มที่ เพราะเสียเลือดเยอะ แผลใหญ่และเหมือนจะลึกมาก

"อดทนหน่อยนะคะ ฉันจะพาคุณไปหาหมอ" เธอพาเขาออกมาตรงแสงไฟสว่างขึ้นเล็กน้อย มือบางค้นหาสิ่งที่จะพอช่วยเขาได้ โชคดีหน่อยที่เกิดเรื่องเมื่อวานเธอยังไม่ลืมเอาแอลกอฮอล์เช็ดแผลและพลาสเตอร์ออกไป เธอจึงทำแผลที่มือให้เขาไปก่อน ตอนนี้เรียกรถพยาบาลแล้ว

"นายครับ!"

"คุณเสือ!"

รถพยาบาลก็เข้ามาและเป็นจังหวะเดียวที่ผู้ชายอีกสองคนวิ่งเข้ามาดูเขา เธอจึงยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจก่อนจะค่อยๆ ถอยตัวออกมา ซึ่งเขาก็มองเธออยู่สักพักเพียงครู่ก่อนจะหลับไป เธอเองก็จำหน้าเขาได้ดีเชียวหล่ะ.....