FML_2⏳: แบบนี้ผู้หญิงที่ไหนจะอยากอยู่ด้วย

มหาวิทยาลัยCN

“หายไปเป็นเทอม สรุปเป็นไงบ้างอ่ะ”

“...ไอ้ตอนที่รักษามันก็ดีขึ้นแหละ แต่มันก็...” ฉันนึกถึงเรื่องวันก่อนที่สนามบิน กับผู้ชายคนนั้นใจฉันยังเต้นแรงอยู่ฉันก็ยังไม่หายดี.... เอาจริงๆกังวลมากนะ ฉันอยากเป็นคนปกติ ใช้ชีวิตปกติแบบคนอื่นๆ ไม่ใช่มีเพื่อนผู้ชายแต่นั่งใกล้อ่ะพอได้แต่โดนตัวปั๊บใจเต้นซะ.. ดูอย่างตอนนี้สิ ไอ้แซมนั่งห่างฉันเป็นวาเพราะฉันดันสลบตอนที่มันเล่นแค่จับมือฉันข้ามถนนนี่แหละ สลบแม่มกลางถนนเลยจ้า หูตาแตกกันพักนึงอะตอนนั้น อีกอย่างฉันรู้สึกว่า ฉันเหมือนภาระอ่ะ

“นี่.. นิ่งแบบนี้กำลังคิดว่าตัวเองเป็นภาระพวกฉันสิท่า”

“...อื้ม ขอโทษนะ“ ฉันตอบฝนไป อยู่มหาลัยก็มีเพื่อนไม่กี่คน ฉันไม่ค่อยชอบความวุ่นวายด้วยแหละ มากเพื่อนมากความคิด แถมยัง..มากปัญหา

“เห้ย เล็กน้อยน่า ได้อยู่ใกล้คนป่วยโรคแปลกๆนี่ดีจะตาย”

“ดีไงของแก” ฉันถามแซมที่ก้มหน้าเล่นเกมส์อย่างบ้าคลั่ง เรื่องเรียนเคยเต็มที่ขนาดนี้ไหมไอ้เพื่อนบ้า

“เหมือนได้เป็นคนดังไปด้วย.. เห้ย! หลบดิ!ห่าเอ้ยยย!!” มันพูด แล้วสบถด่าคนในเกมส์

“หึ๊! ดังกับผีดิ ดังแบบนี้อย่าดังดีกว่า”

“แต่เอาจริงๆเรื่องที่แกป่วยโรคนี้ก็รู้กันทั้งคณะแล้วนะ”

“ฉันก็เลยเหมือนตัวประหลาดนี่ไง”

“เอาน่าๆ เลิกคิดมาก แกจะต้องหาย” ฝนตบไหล่ฉันพร้อมส่งสายตามุ่งมั่นมาให้ ฉันทำได้แค่ถอนหายใจและหวังแค่ว่าถึงมันจะไม่หายขาด... อย่างน้อยแค่ดีกว่าเก่านิดหน่อยก็พอ เพราะถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆโอกาสที่ฉันจะหายขาดก็มีเยอะแต่อาจต้องใช้เวลา

“เออ! นี่แกรู้เรื่องพวกcnยัง”

“เรื่องไรล่ะ”

“พี่ลอร์ พี่ธีส... นางมีเมียแล้วนะจ๊ะ! โห้ย! ผู้หญิงคนนั้นทำบุญด้วยอะไรนะถึงได้คนอย่างพี่เขาไปครองอ่ะ! ฉันอุตส่าห์เล็งมาตั้งนานเถอะ;(

“นี่ ทำไมต้องคอยกรี๊ดกร๊าดพวกนั้นด้วยอ่ะ งานเป็นชิ้นเป็นอันก็ไม่มี ดีแต่เดินวางมาดไปมา... เพื่อ?” ไอ้พวกcnนี่ใครๆในมอก็รู้จัก พวกที่ได้รับเสียงคะแนนโหวตเหมือนมีอิทธิพลมากที่สุดในมอ ทำไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ ดีแต่หน้าหล่อหุ่นเท่ห์ไปวันๆ... เห็นว่ามี4คนนี่แหละถ้าไม่รวมคนที่เสียชีวิตไป ... ตัวจริงก็หล่อแหละ แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ พวกนี้ทำฉันหัวใจเต้นแรงจนแทบหยุดหายใจ ฉันเลยกาหัวว่าพวกเขามันพวกอันตราย... (สำหรับฉันคนเดียวนะ- -*)

“แกก็ลองวางๆอคติแกหน่อยสิ ไม่แน่นะแกอาจจะเป็นหนึ่งในบรรดาเมียๆเขาก็ได้”

“ไร้สาระน่า”

“เออ ไร้สาระ ไอ้พาสนี่แค่เดินผ่านพวกนั้นหัวใจก็แทบจะหยุดเต้นละ เป็นเมียพวกนั้นมีหวังเวลาพวกมันอยากจะปั๊มกับยัยนี่มีหวัง เพื่อนเราตายคาเตียงแน่”

“ไอ้แซม!”

ปลั๊ก!

“โอ๊ย! พูดจริงนี่หว่า!” ไอ้แซมทิ้งโทรศัพท์แล้วรีบเอามือกุมหัวตัวเองเพราะฉันได้ปาขวดน้ำเข้ากลางกะบาลมันพอดี

“ฮ่าๆๆ เออว่ะ” เออ เอาเข้าไปยัยฝนเห็นดีเห็นงามกับไอ้แซมไปอีก

“ไม่ตลกนะ!”

“เออ รู้ๆ... แต่ก็น่าคิดนะ”

“อะไรอีกอ่ะ”

“ถ้าแกมีแฟน แล้วโรคที่แกเป็นรักษาไม่หาย เวลาที่แบบจะ.... อื้มม~กันอ่ะ แกจะไหวเหรอว่ะ”

“ก็บอกอยู่ว่าตายคาเตียง”

“ไอ้แซม!” ฉันลุกจะไปเตะมัน ไอ้แซมมันดันวิ่งหนีฉันวิ่งไล่มันไป กวนตีนสุดๆวันนี้แหละฉันจะเตะแกให้ได้เลย! เอาให้ความอึดอัด1เทอมที่ฉีนเสียไปเพราะไปรักษาตัวเองนี่ระบายกับมันให้หมดมันซะตรงนี้แหละ!

“ไอ้แซม หยุดละ... ว๊ายย!”

“เห้ย!!!”

โครม!

ซ่า~”

“โอ๊ยย“ ฉันชนใครอีกเนี่ย!... ตายล่ะ น้ำหกใส่เสื้อเขาด้วยอ่ะ.. ไอ้แซมหายไปแล้วด้วยไวเชียวนะเรื่องแบบนี้

“วันห่าอะไรของกูว่ะ”

“....” เขาพูดกับตัวเองด้วยอาการหัวเสีย ผู้ชายตรงหน้าฉันนั่งก้มหน้าใช้มือปัดน้ำที่เปื้อนเสื้อแล้วยืนขึ้นทันที... จะโดนกินกะบาลไหมเนี่ย ดูแล้วน่าจะเป็นพวกหะ.....! ฉันยืนนิ่งรอจะขอโทษเขา แล้วฉันก็ได้เห็นหน้าเขาเต็มๆในตอนที่เขากำลังจะปริปากด่าฉัน ...ผู้ชายคนนี้มัน..

“....เธออีกแล้ว?” ไม่ด่าแฮะ~ แต่ดูไม่พอใจเนอะ

“..นาย”

“หัดดูทางหน่อยดิ” เขาพูดแล้วยืนอ้าแขนออกให้ฉันดูผลงานของฉัน น้ำเขียวเวลาอยู่บนเสื้อนี่ก็สวยเหมือนกันเนอะ~ แฮะๆ

“...ขอโทษ”

“ขอโทษ? ขอโทษแล้วเสื้อฉันมันจะหายเลอะหรือไง”

“ก็... ฉันไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอโทษนิ”

“...เจอพวกน่ารำคานอีกจนได้สิน่า” เขาพูดแล้วยืนเท้าเอวเหมือนอารมณ์เสียอะไรมาสักอย่าง

“ก็ขอโทษแล้ว ไม่พอหรือไง”

“หยุดพูดเยอะ จะไปไหนก็ไปปะ”

“...” นี่ คือบทสนทนาที่ฉันควรได้หรือไงกัน ไอ้พวกคนหล่อๆนี่คิดว่าตัวเองทำอะไรก็ดูดีดูเท่ห์ไปหมดหรือไงกันอ่ะ คิดแล้วก็แบบ.. พวกผู้ชายแบบนี้นะเหรอที่ใจฉันต้องเต้นให้ด้วยอ่ะ! ฉันยืนเม้มปากรู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่อีกฝ่ายแสดงอาการแบบนั้นใส่ฉัน

“...หน้าฉันมันมีอะไร”

“.....”

“ว่างมากหรือไงมายืนจ้องหน้าฉัน”

“หัดพูดจากับคนอื่นดีๆหน่อยสิ คิดว่าใหญ่มาจากไหนกัน ฉันขอโทษแล้ว ทำไมต้องทำเหมือนฉันผิดขนาดนั้น”

“ก็ไม่ได้อะไรไง ก็บอกอยู่จะไปไหนก็ไป”

“นี่แหละ คำนี้นายไม่ควรพูด”

“...แล้วเธอเป็นใคร ทำไมฉันต้องพูดดีกับคนที่ชนฉันจนฉันอยู่ในสภาพนี้?”

“อย่างน้อยนายความีมารยาท!”

“ฉันก็ใช้กับคนที่ควรมีมารยาทด้วย ผิดตรงไหน”

“นี่นาย!” ฉันเริ่มโมโหคนตรงหน้า หน้าตาก็ดีนะ หล่อเลยล่ะนี่ฉันบืนเถียงเขาปาวๆนี่ใจเต้นด้วยนะ นอกจากพวกcnที่แต่เดินผ่านหัวใจฉันก็เต้นแรงขนาดนั้น ก็มีไอ้คนตรงหน้าฉันนี่แหละที่ทำให้ใจเต้นได้โดนที่ไม่ต้องเข้าใกล้ ทำไมต้องใจเต้นแรงให้กับผู้ชายสไตล์แบบนี้ด้วยนะ ไอ้พวกหล่อแต่ไม่น่าคบพวกนี้นะ!

อีกฝ่ายยืนย่นคิ้วมองฉัน เขาส่ายหัวใส่ฉันแล้วเกินเบี่ยงจากไปดื้อๆ ฉันหันกลับไปมองตามหลังเขาแล้วรู้สึกหมั่นไส้มากกกกก นี่เพราะฉันใจเต้นแรงหรอกนะถึงไม่กล้าเข้าใกล้ไปมากกว่านี้ ไม่งั้นฉันจะเดินเข้าไปเอาน้ำที่เหลือในแก้วนั่นสาดซ้ำอีกทีแน่!

“อ้าวเห้ย! ฉันก็วิ่งตามหาแกไปเถอะ” ฝนวิ่งเข้ามาหาฉันแล้วยืนหอบๆอยู่ข้างๆ ฉันยังจ้องแผ่นหลังเขาอยู่ ผู้ชายอะไร.. ไม่มีมารยาท!

“ก็หล่อดีนะ..แต่ไร้มารยาทชะมัด”

“..ใคร? อะไรของแก” ฉันเพยิดหน้าบอกให้ฝนดู

“....นี่มันคนที่มีเรื่องกับพี่บีนิ!”

“..บี...บี แก็งค์cnอะน่ะ?”

“เออ! คนนี้แหละเขาเม้าท์กันไปทั่ว ว่าต่อยกับพี่บีเพราะเรื่องผู้หญิงอ่ะ!” คำของฝนทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองแผ่นหลังเขาที่เหลือเล็กเพียงไม่จิ้มฟัน ซึ่งฝนก็พูดต่อ

“แต่รู้สึกว่าผู้หญิงจะเลือกพี่บีนะ”

“หึ๊! สมควรอยู่หรอก แบบนี้ผู้หญิงที่ไหนจะอยากอยู่ด้วย”

—————

อย่ารุม ชา นะ! พวกเธอมันไม่รู้อะไร! ไรท์อะเข้าใจ ชาที่สุดแล้ว!! บอกเลย??