เขาโดนตกหรือเธอตกสระ

เขาโดนตกหรือเธอตกสระ

25 ปีต่อมา...

“ค่ะคุณแม่ แฟร์ถึงสนามบินแล้ว กำลังไปโรงแรมค่ะ”

‘ถึงโรงแรมแล้วบอกด้วยนะแฟร์ แม่เป็นห่วง ทำไมถึงไม่ให้แม่กลับไปด้วยนะ’ เสียงจากปลายสายพูดออกด้วยความเป็นห่วงลูกสาว

วีณา อยากจะกลับมาประเทศไทยด้วย เพราะลูกสาวไม่เคยกลับมาประเทศไทยคนเดียวเลยสักครั้ง เธอจึงรู้สึกเป็นห่วง แม้ว่าบ้านของเธอจะเคยอยู่ประเทศไทย แต่เธอก็ยังไม่เคยกลับมาสักครั้งหลังจากที่พ่อของเธอไปอยู่ด้วยและได้เสียชีวิตลงที่นั่น เธออยากจะกลับมาดูบ้านและที่ดินของพ่อเธอ ก็ยังไม่ได้กลับมาสักที จนตอนนี้เธอมีลูกสาวโตอายุ23 ปีแล้ว

“ค่ะ คุณแม่” แฟร์รี่กดวางสายเมื่อพูดจบ

แฟร์รี่ (คัง ฟารีดา) หรือ คังแฟร์รี่ หญิงสาวลูกครึ่งไทย-เกาหลี วัย 23ปี หน้าตาสะสวย จมูกโด่ง ปากบางได้รูปสีชมพูระเรื่อ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ผมน้ำตาลลอนยาว ผิวขาวใสอมชมพู น่ารักสดใส หุ่นเซ็กซี่ ตัวสูงตามมาตรฐานนางแบบ สวมเสื้อยืดรัดรูปสีขาว ทับไว้ข้างในกางเกงยีนส์สีซีดขายาว สวมรองเท้าส้นสูงสีขาว อวดหุ่นดีได้มาตรฐาน เพราะเธอทำอาชีพนางแบบ สาเหตุที่เธอกลับมาประเทศไทยอย่างกระทันหัน ก็เพราะเธอรับงานถ่ายแบบให้กับแบรนด์เสื้อผ้าชื่อดังในประเทศไทยที่กำลังจะเปิดCollection ใหม่ เป็นแบบถ่ายชุดว่ายน้ำ เธอชอบสไตล์การออกแบบจึงรับงานนี้ อีกอย่างเธออยากกลับมาประเทศไทย บ้านเกิดของแม่ บ้านของคุณตา เธอเป็นลูกครึ่งก็จริง แต่แม่กับตาของเธอก็ใช้ภาษาไทยกับเธอมาตลอด ทำให้เธอสามารถพูดไทยได้ชัดพอสมควร

หญิงสาวเดินขึ้นรถตู้ที่มารับไปโรงแรมที่เธอติดต่อเข้าพักในช่วงถ่ายงาน การถ่ายงานของเธอมีแค่ไม่กี่วัน เธอไม่ได้ไปพักบ้านของคุณตา เนื่องจากเธอไม่รู้ที่อยู่และไม่แน่ใจว่า สภาพจะเป็นอย่างไร เสื่อมโทรมและร้างไปขนาดไหน แฟร์รี่มาถึงที่พัก เธอโทรรายงานผู้เป็นแม่ไม่ให้ท่านเป็นห่วง และจัดแจงทำธุระส่วนตัวแล้วนอนพักผ่อน พรุ่งนี้เตรียมตัวเริ่มงานวันแรก

บริษัท RD กรุ๊ป

แฟร์รี่เดินก้าวเข้ามาในบริษัทใหญ่โต เธอพร้อมที่จะเริ่มงาน มีทีมงานเดินมารับเพื่อไปห้องแต่งหน้ แต่งตัว และพูดคุยเกี่ยวกับตรีมชุด ตรีมงานถ่ายในวันนี้

“สวัสดีค่ะ คุณแฟร์รี่ใช่ไหมคะ” ทีมงานคนหนึ่งเอ่ยทักทาย

“ใช่ค่ะ เอ่อ...งานวันนี้” แฟร์รี่อยากจะเอ่ยถามเกี่ยวกับตารางการถ่าย แต่ไม่รู้จะถามใครดีที่พอจะอธิบายให้เธอฟังได้เข้าใจง่ายๆ

“มาค่ะ เดี๋ยวพี่อธิบายเอง” พี่สาวเสียงห้าวที่ดูแล้วน่าจะเป็นสาวประเภทสองเอ่ยขึ่น

“พี่ชื่อเชอรี่นะคะ ตารางงานของน้องแฟร์รี่ วันนี้ถ่ายทั้งหมด 3 เซ็ต เป็นตรีมชุดว่ายน้ำสดใสน่ารักๆ ไม่โป๊มาก น้องโอเคไหมคะ” เชอรี่คุยตารางงานกับแฟร์รี่ พร้อมกับถามความพึงพอใจในตารางงาน

“แฟร์โอเคค่ะ ไม่มีปัญหา” จะไม่โอเคได้ยังไง รับงานมาแล้ว บินตรงมาเพื่องานนี้ขนาดนี้แล้วด้วย

“ดีเลยค่ะ งั้นรีบไปแต่งหน้าเลยค่ะ จะได้เริ่มถ่ายเซ็ตแรก วันนี้ถ่ายคู่กับนางแบบสาวๆ อีก สองคนนะคะ” เชอรี่แจ้งตารางงานแล้วก็ให้แฟร์รี่เข้าห้องไปแต่งหน้าเตรียมถ่ายเซ็ตแรก

“อ้อ! อีกอย่างที่พี่จะแจ้งนะคะ วันนี้คุณมิวนิคจะมาดูการถ่ายงานด้วย”

“คุณมิวนิคเป็นใครเหรอคะพี่เชอรี่” แฟร์รี่ถามออกไปในทันที เพราะคนที่ติดต่อเธอไป เสนองานของบริษัทนี้คือ เลขาส่วนตัวของคนที่ชื่อ มิวนิค ซึ่งตัวเธอเองไม่รู้หรอกว่า มิวนิคคือใคร เธอรู้แค่ว่ามิวนิคคือผู้ที่จ้างงานเธอและเป็นผู้จ่ายเงินให้เธอเท่านั้น

“คุณมิวนิค คือลูกชายของคุณรัญดา เจ้าของบริษัทนี้ และก็เป็นผู้ออกแบบเสื้อผ้าแบรนด์ที่น้องแฟร์รี่จะถ่ายวันนี้เนี่ยแหละค่ะ” เชอรี่อธิบายจบแล้วก็เดินออกไปเตรียมงานของเธอทันที

แฟร์รี่รู้แบบนี้ก็เดินเข้าห้องแต่งหน้า เปลี่ยนชุดแล้วเดินไปยังที่สระว่ายน้ำที่เซ็ตไว้เป็นสถานที่ถ่ายชุดว่ายน้ำเซ็ตแรก

“พี่ขอฟิลแบบสดใส ยิ้มร่าเริงเหมือนชุดนะ” เสียงของช่างภาพบิ้วอารมณ์ก่อนกดชัตเตอร์รัวๆ แฟร์รี่ยิ้มสดใส น่ารัก ทำให้ทีมงานอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

ทุกท่วงท่าความน่ารักสดใส อยู่ในสายตาของมิวนิคที่เดินเข้ามาแบบเงียบๆ ยืนดูการทำงานของนางแบบและเหล่าทีมงานอย่างเงียบเชียบ ความสดใสของแฟร์รี่ นางแบบที่เขาให้เลขาติดต่อไปเมื่อเห็นรูปจากเหล่านางแบบที่เลขาหามาให้เขาเลือก สะกดดึงดูดสายตาคมกริบจนไม่สามารถละสายตาไปจากความสดใสนั้นได้เลย

แชะ แชะ แชะ

“ดีมาก! อย่างนั้นแหละ น้องแฟร์ยิ้มสวย เฮ้ยระวัง!!” เสียงตากล้องที่กำลังชมดังขึ้นกะทันหัน เมื่อแฟร์รี่ที่กำลังทำท่าทางให้เขาถ่าย แต่ดันไปสะดุดกับพื้นต่างระดับขอบสระแล้วจะล้มลงตกลงไปในสระว่ายน้ำ

ตู้ม!!!

แฟร์รี่ร่วงไปในสระ เธอรีบโผล่ขึ้นจากน้ำ ทำให้ผมของเธอลู่แนบไปกับใบหน้า เธอใช้มือบางเสยผมขึ้นไม่ให้บดบังใบหน้า ส่งผลให้ความสดใสเมื่อสักครู่หายไปในทันที และแทนที่ด้วยความเซ็กซี่ที่สะกดทุกสายตาได้อยู่หมัด โดยเฉพาะสายตาคมกริบของมิวนิค

แชะ แชะ แชะ

ตากล้องยังคงกดชัตเตอร์รัวๆ ถือวิสาสะได้ภาพเซ็กซี่ นอกเหนือจากการถ่ายงานที่ตกลงกันไว้ในในวันนี้ แต่กดไม่ทันไรเขาก็ต้องชะงักมือ เมื่อในกล้องปรากฏชายร่างสูงโปร่ง ชุดสีดำ ผมดำขลับ ตาคมเข้ม ปากหนาได้รูป เมื่อทุกอย่างรวมอยู่ด้วยกันบนใบหน้าแล้ว ดูหล่อไปหมดทุกส่วน เขาเดินเข้าไปในกล้องตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่อยู่ในสระว่ายน้ำ ชุดว่ายน้ำสีสันต์สดใส พอเปียกเริ่มรัดสรีระแนบลำตัวส่วนที่เคยฟูฟ่องปกปิดก็แนบกับลำตัวทำให้เห็นร่างกายเป็นสัดส่วนชัดเจนมากขึ้น

มิวนิคยื่นมือออกไปรอให้หญิงสาวจับเพื่อดึงร่างบางขึ้นจากสระ แฟร์รี่มองมือหนาชั่วครู่ ก่อนตัดสินใจยื่นมือบางไปจับ เมื่อมือบางสัมผัสกับมือหนาก็ถูกแรงของเขาดึงขึ้นจากน้ำจนตัวลอยมาปะทะเข้ากับอกแกร่ง แฟร์รี่รีบดันตัวออกจากเขาทันที เพราะกลัวจะทำให้เสื้อผ้าของเขาพลอยเปียกน้ำไปด้วย

“เอาผ้ามา!” เสียงเข้มหันไปสั่ง ‘องศา’ ลูกน้องคนสนิทของเขา องศาหยิบผ้าเช็ดตัวให้ผู้เป็นเจ้านายเอาไปปิดร่างกายให้นางแบบตรงหน้า

องศาทำหน้าฉงนสนเท่ เขางงกับอาการของเจ้านายตัวเอง ที่ดูภายนอกออกจะทรงเจ้าชู้ แต่นายของเขาก็ไม่เคยชอบหรือตกลงปลงใจคบกับผู้หญิงคนไหน หรือปฏิบัติกับคนไหนเป็นพิเศษเลย แต่กับผู้หญิงคนนี้ ทำไมนายเขาถึงเดินเข้ามาในกล้องและยื่นมือเข้าไปช่วย ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

“ถอยออกไปก่อนค่ะ เสื้อคุณจะเปียกหมด” แฟร์รี่เอ่ยขึ้นหลังจากพยายามดันอกเขาออก แต่เขากลับกระชับอ้อมแขนแกร่งให้ร่างเล็กเข้ามาแนบกับอกมากขึ้น

“เปียกก็ช่าง! อยากให้คนอื่นเห็นหรือไง” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มมองร่างบางในอ้อมกอด พอมองลงไปแล้วเห็นแค่เพียงเนินอกโตที่แนบอยู่อกแกร่ง แฟร์รี่มองตามมามองเนินนมตัวเองแล้วเงยหน้าสลับกับสบดวงตาคม

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยค่ะ ชุดว่ายน้ำนี่คะ เห็นบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา คุณเองก็เป็นคนอื่น” เธอตอบกลับ

สำหรับเธอแล้วการใส่ชุดว่ายน้ำเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องมีคนเห็นเนื้อหนังมังสาบ้าง

“เป็น!” เขาพูดแค่นั้น แล้วรีบเอาผ้ามาพันร่างบางให้แล้วเดินออกไปทิ้งให้หญิงสาวที่ทำหน้า งงๆ กับคำพูดของเขา

“อะไรของเขา” แฟร์รี่พึมพำ