แพ้มารยาหญิง

พยาบาลทำแผลให้เธอเสร็จก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ยื่นเอกสารที่หยิบขึ้นมาจากพื้นส่งให้เธอ “ถ้าให้ฉันแนะนํานะ หย่าก็หย่า ไม่มีอะไรเป็นเรื่องใหญ่ โลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายแค่คนเดียว"

หลินอี้เฟยถือเอกสารไว้แน่นและหลับตาลง น้ำตาก็ยังไหลอยู่ "ไม่! ฉันปล่อยวางไม่ได้และไม่เต็มใจ"

เธอรักเขามาก และทุ่มเททุกอย่างให้เขา มีความสัมพันธ์กันก็นับไม่ถ้วน ลูกก็มีด้วยกันแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้คลอดออกมาก็ตาม แต่เธอก็รักเขา และยังอยากมีเขาเป็นสามีอยู่ เธอจะไม่เซ็นสัญญา เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนไหนที่เอาหัวใจของสวี่เหิงเยว่ไป

บาดแผลของด้านหลังศีรษะและการตกเลือดจากการทําแท้งของหลินอี้เฟย ทําให้หลินอี้เฟยต้องพักฟื้นที่โรงพยาบาลต่ออีก 1 อาทิตย์

ทุกวันในหัวของเธอจะคิดถึงแต่เรื่องของสวี่เหิงเยว่ และผู้หญิงชู้คนนั้น แต่เธอไม่สามารถพาร่างกายที่เหมือนศพแบบนี้ออกไปจัดการได้ เธอต้องพักฟื้นให้หาย

สวี่เหิงเยว่โทรหาเธอทุก ๆ 3 วัน เพื่อเร่งให้เธอเซ็นชื่อในหนังสือสัญญาการหย่า หลินอี้เฟยให้เหตุผลว่า สุขภาพร่างกายของเธอยังไม่พร้อมที่จะจัดการเรื่องต่าง ๆ

ทุกครั้งที่วางโทรศัพท์ เธอก็ทนไม่ได้ที่กลั้นน้ำตาเอาไว้ เมื่อก่อนสวี่เหิงเยว่ไม่เคยเป็นฝ่ายที่จะโทรมาหาเธอ ตอนนี้โทรมาเกือบทุกวัน ทั้งหมดก็เพียงเพราะเร่งให้เธอเซ็นเอกสารการหย่าเท่านั้น มันช่างเจ็บปวดหัวใจของเธอจริง ๆ

หลังจากอาการบาดเจ็บดีขึ้น หลินอี้เฟยเดินไปที่ห้องผู้ป่วยในวันนั้นเพียงลําพัง เธอยืนมองที่ประตูเป็นเวลา 1 วัน พบว่าในหนึ่งวัน สวี่เหิงเยว่จะมา 3 ครั้งเพื่อเป็นเพื่อนกินข้าวกับผู้หญิงคนนั้น ตอนเย็นก็อยู่จนถึงสี่ทุ่มถึงจะกลับ ซึ่งสามารถพูดได้ว่า สําหรับสวี่เหิงเยว่แล้ว นอกจากเวลาทํางานและเวลานอน เวลาที่เหลือทั้งหมดจะมอบให้แก่ผู้หญิงคนนั้น

เมื่อกลับมามองตัวเองแล้ว หลินอี้เฟยก็ต้องสู้และพยายามให้มากขึ้น

วันต่อมา เธอรอจนกว่าสวี่เหิงเยว่จะออกไปทํางานในตอนเช้า เธอก็เปิดประตูนั้นเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เธอมีรูปร่างที่ผอม เพรียว ผมสีดําสยาย หน้าขาวซีด

เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินการเคลื่อนไหว ก็หันหน้ากลับไปมองทางประตู ในที่สุดหลินอี้เฟยก็เห็นใบหน้าของเธอ

"เป็นเธอ....เฟยถิงอัน" หลินอี้เฟยกัดฟันแน่น ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ผู้หญิงคนนี้ฆ่าน้องชายของเธอ เพราะน้องชายของเธอได้ยินเฟยถิงอันคุณโทรศัพท์กับใครคนหนึ่ง ว่าต้องการทำแท้ง น้องชายของเธอรู้ว่าเด็กเป็นลูกของเขา เขาไม่ต้องการให้เฟยถิงอันทำแท้ง จึงเกิดการทะเลาะกัน

เฟยถิงอันผลักน้องชายของเธอตกลงมาจากบันได และทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลได้เพียงแค่ 1 สัปดาห์เท่านั้น เขาก็จากไป โชคดีที่ระหว่างการรักษา น้องชายของเธอยังพอพูดได้ หลินอี้เฟยจึงได้รู้ความจริงเรื่องนี้

ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมาก เป็นคนที่ใจดําอํามหิต หลินอี้เฟยพยายามตามหาตัวของเฟยถิงอัน แต่ก็หาไม่เจอ เฟยถิงอันหายตัวไปแล้ว

ไม่คาดคิดว่าตอนนี้เธอจะกลับมาแล้ว แล้วยังมาแย่งสามีของเธอไป "ฉันจะฆ่าเธอ" ดวงตาของหลินอี้เฟยแดงทันทีด้วยความโกรธ เธอรีบวิ่งไปบีบคอของเฟยถิงอันในทันที

ขณะที่เฟยถิงอันต่อสู้โดยจับแขนของหลินอี้เฟยไว้ แต่เพราะร่างกายของเธออ่อนแอเกินไปจึงสู้แรงของหลินอี้เฟยไม่ไหว จนทำถูกหลินอี้เฟยบีบคอจนแทบจะขาดใจ

หลินอี้เฟยไม่คิดว่าเธอจะอ่อนแอได้มากขนาดนี้ เธอเกลียดเฟยถิงอันจริงๆ แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่าคนจริง ๆ พยาบาลคนหนึ่งก็เข้ามาอย่างกะทันหัน แล้วคว้าจับเอาผมของหลินอี้เฟยกระชากออกไป

"คุณทําอะไร กล้ามาทําร้ายคุณเฟยของพวกเราอย่างนั้นเหรอ คุณเชื่อหรือไม่ว่าคุณสวี่จะถลกหนังของคุณ"

หลินอี้เฟยล้มลงไปที่พื้น เฟยถิงอันสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่อดไม่ได้ที่จะไอออกมา

"คุณเฟย" พยาบาลรีบไปกอดเธอไว้แน่น หลังจากที่เฟยถิงอันไออยู่หลายครั้ง ทันใดนั้นร่างกายก็ชักกระตุกจนเตียงสั่นไหว

"คุณเฟย" ทันใดนั้นพยาบาลก็ตื่นตระหนกและรีบกดกระดิ่งบนเตียงเพื่อขอความช่วยเหลือ “ใครก็ได้มาที่นี่หน่อย รีบมาที่นี่ …”

ไม่นานพวกพยาบาลและหมอก็มาถึง ทั้งตื่นตระหนกและพูดออกมาอย่างรีบร้อน " ความดันของคนไข้ขึ้นสูง ไตทำงานผิดปกติ รีบพาไปที่ห้องฉุกเฉิน "

พยาบาลรีบลากเตียงของเฟยถิงอันออกไป หลินอี้เฟยยืนพิงกําแพงอย่างรู้สึกงุนงง สภาพร่างกายของเฟยถิงอันไม่ดีถึงเพียงนี้เลยเหรอ? เธอจะตายตอนนี้ไม่ได้!

หลินอี้เฟยกัดปากด้วยความกลัวและสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เฟยถิงอันจะตายไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้ เธอควรถูกลงโทษตามกฎหมาย

หลินอี้เฟยเองก็รีบตามไปที่ห้องฉุกเฉินในทันที เมื่อพยาบาลที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นเธอเข้าก็ปรี่เข้าไปตบเธอด้วยความโกรธ

"ฉันจะบอกคุณให้รู้ไว้นะ ว่าชีวิตของคุณมันจบแล้ว คุณรู้ไหมว่าคุณเฟยถิงอันมีความสําคัญต่อคุณสวี่มากแค่ไหน" พยาบาลกล่าว "โดยปกติแล้ว หากเธอได้รับบาดเจ็บแม้เพียงเส้นผม 1 เส้น พวกเราทั้งหมดก็จะถูกลงโทษ ตอนนี้เธอต้องเข้าห้องฉุกเฉิน คุณกับฉันคงต้องถูกเขาฆ่าตายเป็นแน่ คุณกำลังทำให้พวกเราเดือดร้อน"

หลินอี้เฟยส่ายหัวและกล่าวปฏิเสธ "เป็นไปไม่ได้....สวี่เหิงเยว่ไม่ใช่คนอย่างนั้น อีกทั้งความจริงแล้วเฟยถิงอันก็สมควรตาย"

"คนที่สมควรตายคือคุณ" พยาบาลเอ่ยอย่างโมโห “คุณอยากจะอยู่หรืออยากจะตายมันก็เรื่องของคุณ แต่คุณจะมาทำให้พวกเราเดือดร้อนไม่ได้ ทุกวันนี้เราก็ต้องอยู่กันอย่างขวัญหนีดีฝ่ออยู่แล้ว แต่คุณกำลังจะทำให้พวกเราซวย คุณสวี่กำลังจะมาแล้ว เรื่องนี้คุณต้องรับผิดชอบ”