คนที่เขารักไม่ใช่เธอ

หลินอี้เฟยตัวแข็งทื่อ หันหน้าไปมองตามเสียงด้วยความหวาดกลัว สวี่เหิงเยว่เดินเข้ามาใกล้เธอด้วยท่าทางที่ดุร้ายและคุกคาม ก่อนจะยกมือขึ้นและฟาดลงไปที่ใบหน้าของเธออย่างแรง

หลินอี้เฟยเบิกตากว้างน้ำตาไหลออกมา เธอสั่นด้วยความกลัวและตกใจ แต่จ้องเขม็งตรงเข้าไปในดวงตาของสวี่เหิงเยว่ อยากเห็นด้วยตาของเธอเองว่าสวี่เหิงเยว่ทําร้ายเธอได้อย่างไร

สวี่เหิงเยว่ตบหน้าเธอแล้วก็บีบคอ จากนั้นก็จับเธอกระแทกเข้ากับผนัง พูดด้วยความโกรธ “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับถิงอัน ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปแน่!”

ดวงตาที่แดงก่ำของหลินอี้เฟยจ้องมองไปที่สวี่เหิงเยว่ แล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้ง "คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นคน ลงมือฆ่าน้องชายของฉัน"

“ถิงอันไม่มีทางทำแบบนั้น” น้ำเสียงของสวี่เหิงเยว่นั้นหนักแน่นและมั่นใจมาก "ถึงแม้เธอจะทําจริง แล้วจะทําไมเหรอ หลินอี้เฟย ฉันไม่สนใจว่าคุณกับถิงอันจะมีปัญหาอะไรต่อกัน ฉันมองแค่ตอนนี้ ถิงอันเป็นผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุด คุณกล้าทําร้ายเธอ ฉันจะทําให้คุณไม่ตายดีแน่”

หัวใจของหลินอี้เฟยราวกับถูกแทงด้วยมีด หายใจอย่างยากลําบาก "สวี่เหิงเยว่ แล้วคุณรู้ไหมว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน”

"คุณอย่ามาพูดเรื่องรักกับฉันอีก" สวี่เหิงเยว่ผลักเธอออกไป แล้วพูดมาว่า "หนังสือสัญญาการหย่า คุณเซ็นให้ฉันตอนนี้เลย แม้แต่วันเดียวฉันก็ทนคุณไม่ได้แล้ว"

หลินอี้เฟยร้องไห้ออกมาราวกับสายฝน "ฉันไม่เซ็น สวี่เหิงเยว่ ถึงฉันตายฉันก็ไม่เซ็น ฉันจะไม่ปล่อยเฟยถิงอันให้เสพสุขอยู่แบบนี้ ฉันต้องการชีวิตเธอ ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเธอทั้งนั้น"

"หลินอี้เฟย! คุณอยากจะตายจริง ๆ ใช่ไหม" สวี่เหิงเยว่โกรธ

"ใช่ ฉันอยากตาย" หลินอี้เฟยเองก็ตะโกนกลับไป "ตอนนี้คุณก็เหมือนฆ่าฉันแล้ว เหมือนที่คุณฆ่าลูกของเราทั้ง 3 คน สวี่เหิงเยว่ ฉันผิดหวังในตัวคุณมาก ฉันทุ่มเทให้คุณตั้งมากมาย แต่คุณกลับไม่สงสารฉันแม้แต่น้อย” หลินอี้เฟยเช็ดน้ำตาของเธออย่างมุทะลุดุดัน "หัวใจของคุณ ทําจากหินหรือไง"

สวี่เหิงเยว่กําหมัดแน่น คําพูดเหล่านั้นของหลินอี้เฟย ทําให้เขาโกรธเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ เขาจ้องหลินอี้เฟยราวกับจะฉีกเธอด้วยตาของเขา

"ลูก? คุณเป็นคนอยากตั้งท้องเอง การแต่งงานก็เป็นเพราะคุณ หากคืนนั้นฉันไม่เมาแล้วคุณพาฉันขึ้นเตียง คุณจะได้แต่งงานและมาต่อว่าฉันแบบนี้เหรอ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ มันเป็นความผิดของคุณ ก็สมน้ำหน้าคุณแล้ว"

หลินอี้เฟยถอนหายใจอย่างติดขัด ราวกับว่าถูกคําพูดของเขากระชากวิญญาณออกมาก

ใช่! สมน้ำหน้า....เธอต้องสมน้ำหน้าตัวเองที่ตกหลุมรักเขา เธอไม่ได้ปลุกปล้ำเขาและไม่ได้ตั้งใจให้เกิดความสัมพันธ์ขึ้นในคืนนั้น เธอกับเขารู้จักกันมานานหลายปี เธอแอบชอบเขา แต่เขากลับไปชอบเฟยถิงอันเพื่อนของเธอ

ตอนที่ 4 ให้ตายก็ไม่ยอม

ในคืนนั้นเขาเมามากจนขับรถกลับเองไม่ได้ เธออาสาพาเขากลับ แต่ไม่รู้ว่าจะพาเขากลับบ้านยังไงเพราะมันดึกมากแล้ว เธอจึงพาเขาไปที่ห้องของเธอ แต่เมื่อเธอพาเขาไปนอนบนเตียง เขาก็เห็นเธอเป็นเฟยถิงอันและกอดรัดเธอไว้ เขากดเธอให้อยู่ใต้ร่างของเขา จูบเธอ และนั่นก็ทำให้เธอหวั่นไหวและเผลอตัวเผลอใจไปกับเขา

เรื่องดูเหมือนจะจบ แต่ผ่านไปไม่กี่เดือนเธอก็ตั้งท้อง จากตอนแรกที่เขาเกลียดเธอ หาว่าเธอจงใจลากเขาขึ้นเตียง เมื่อเขารู้ว่าเธอตั้งท้องยิ่งทำให้เขาเกลียดเธอมากขึ้น ออกคำสั่งให้เธอไปทำแท้ง เธอจะยอมทำตามที่เขาสั่ง เพียงแต่มีข้อแลกเปลี่ยน เขาต้องแต่งงานกับเธอและรับผิดชอบเธอ เธอคิดว่าอนาคตก็จะมีลูกกับเขาได้อีกหากว่าได้แต่งงานกันแล้ว แล้วนั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสมควรได้รับใช่ไหม?

ในห้องฉุกเฉินดําเนินไปกว่า 3 ชั่วโมง หมอผลักประตูเปิดออกมา สวี่เหิงเยว่เข้าไปหาในทันที แล้วถามอย่างเป็นกังวล "ถิงอันเป็นอย่างไรบ้าง"

หมอถอดหน้ากากออกแล้วกล่าวอย่างเหนื่อยล้า "ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว เธอมีโรคความดันสูงเข้ามาแทรก ไม่สามารถรับการกระทบกระเทือนอะไรได้อีก ถ้าไม่อย่างนั้นสถานการณ์จะอันตรายกว่าวันนี้"

หมอเพิ่งจะพูดจบ เฟยถิงอันก็ถูกเข็นออกมาแล้วไปที่ห้องผู้ป่วยพิเศษ สวี่เหิงเยว่ติดตามไปอย่างใกล้ชิด โดยไม่ละสายตาจากเฟยถิงอันแม้แต่น้อย

หลินอี้เฟยมองตามด้านหลังของสวี่เหิงเยว่ด้วยหัวใจที่แหลกสลายของ ดูสีหน้าของสวี่เหิงเยว่แล้วช่างอ่อนโยนมาก รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ นั่นเป็นสายตาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ในใจของสวี่เหิงเยว่มีแต่เฟยถิงอัน ความรักที่ผ่านมาก็ดูเหมือนเป็นเรื่องตลกและสิ้นหวังสำหรับหลินอี้เฟย

ทันใดนั้นความโกรธและความหุนหันพลันแล่นก็เกิดขึ้นภายในใจของเธอ พวกเขาต้องตกนรกไปพร้อมกัน เธอไม่มีความสุข ก็ไม่อยากให้ทั้งสองคนมีความสุขเช่นกัน

สวี่เหิงเยว่จับมือของเฟยถิงอันที่กําลังนอนหลับ แล้วหันไปทางหลินอี้เฟยที่อยู่หน้าประตู เขาลุกเดินไปหา พูดอย่างเย็นชา "ตอนนี้คุณต้องเซ็นหนังสือสัญญาการหย่า แล้วเรื่องราวในวันนี้ ฉันจะปล่อยคุณไป"

หลินอี้เฟยหัวเราะออกมาอย่างตัดเยื่อใยและแข็งกร้าว "ฉันเคยบอกคุณแล้ว หนังสือสัญญาการหย่าฉบับนั้นฉันจะไม่มีวันเซ็นมัน"

"หลินอี้เฟย! คุณอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?"

หลินอี้เฟยยังคงหัวเราะทั้งนํ้าตา "ถึงแม้คุณจะฆ่าฉัน ฉันก็ไม่กลัว ฉันต้องการให้คุณกับเฟยถิงอันไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดชีวิต"

ประโยคนี้ของหลินอี้เฟย ทําเอาสวี่เหิงเยว่โมโหจนแทบจะคว่ำโต๊ะ พอเขาโกรธก็สั่งให้ลูกน้องจับหลินอี้เฟยไปขังไว้ ไม่ยอมให้เธอออกไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว รวมถึงกักบริเวณให้เธอได้อยู่ใกล้ ๆ โรงพยาบาล

การขังครั้งนี้ ขังนานถึงครึ่งเดือน หลินอี้เฟยออกไปไหนไม่ได้ และไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย เธออยู่ในวิลล่านี้อย่างโดดเดี่ยว