ถูกบังคับให้ยกไตให้ถิงอัน

เมื่อคิดว่าสามีกำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ก็รู้สึกเหมือนถูกเขาควักเอาหัวใจของเธอไป ทําให้เธอต้องกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ทุกๆ วันต้องอยู่อย่างผวา เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกําลังจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ทุก ๆ วันเอาแต่คอยถามบอดี้การ์ดที่มาเฝ้า ว่าสวี่เหิงเยว่อยู่ไหน...แต่กลับไม่มีใครยอมบอกเธอเลย เอาแต่กักขังเธอไว้แบบนี้

สุดท้ายในคืนวันฝนตก เธอมองเห็นรถของสวี่เหิงเยว่ที่ขับเข้ามา หลินอี้เฟยสายตาเป็นประกายรีบวิ่งลงชั้นล่างไป บอดี้การ์ดรีบวิ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูรถ เพื่อรับคําสั่งจากเจ้านาย

หลินอี้เฟยไม่ได้สนใจว่าฝนจะตกแรงขนาดไหน รีบพุ่งเข้ามาพร้อมตะโกนขึ้น "สวี่เหิงเยว่ นายจะขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะ นายทําแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ"

สวี่เหิงเยว่มองเธอนิ่งๆ พยักหน้าให้กับบอดี้การ์ด บอดี้การ์ดสองคนรีบพุ่งเข้ามาล็อกแขนของหลินอี้เฟยไว้และจับเธอยัดใส่รถ

"ทําอะไร? พวกนายจะจับฉันไปไหน? " เธอตกใจ รู้สึกได้ถึงอันตรายที่กําลังจะเกิดกับตัวเอง "ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไปกับพวกนาย"

สวี่เหิงเยว่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ดวงตา เต็มไปด้วยความเยือกเย็น หลินอี้เฟยถูกผลักให้ชิดเข้าไปด้านในประตูรถที่ถูกปิดตาย น้ำฝนที่เปียกอยู่บนตัวเธอทําให้เธอเริ่มสั่น เธอกอดอกแน่น รู้ว่าการกลับมาของสวี่เหิงเยว่ครั้งนี้คงไม่ใช่เพราะคิดถึงความสัมพันธ์ในอดีตแน่นอน แต่เป็นเพราะเขามีเป้าหมายอื่น

"เธอทำให้ถิงอันป่วยหนักจนเข้าขั้นวิกฤต ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบ ตอนนี้ไตของเธอกำลังทำงานผิดปกติ" เขาเอ่ยอย่างเรียบเฉย

หลินอี้เฟยจ้องมองเขาอย่างตกใจ "นายจะทําอะไร จะให้ฉันยกไตของฉันให้เธอเหรอ? ไม่มีทาง!"

เธอตัวเปียกมอมแมม ชุดนอนบาง ๆ ติดแนบไปกับเนื้อของเธอ ปรากฏให้เห็นเรือนร่างอันทรงเสน่ห์ ช่วงนี้เธอผอมลงมากจนใบหน้าดูซูบลง เหลือเพียงดวงตาที่โตเด่นชัด

สวี่เหิงเยว่จ้องเธอเขม็งก่อนรีบหลบสายตาผ่านไป ไม่รู้ทําไมน้ำเสียงถึงดูแหบลงกว่าปกติ "ไตของถิงอันผิดปกติ ต้องรีบผ่าตัดเปลี่ยนไตโดยทันที" สวี่เหิงเยว่หันหน้ากลับมา สายตาคู่นั้นกลับมาเยือกเย็นอีกครั้ง "ฉันต้องการไตของเธอ" เขาเอ่ยพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

หลินอี้เฟยตกใจจ้องเขาตาโต รีบตะโกนคําเดิมออกมาอย่างรวดเร็ว "ฉันไม่ให้! สวี่เหิงเยว่ นายมีสิทธิ์อะไรมาทําแบบนี้กับฉัน เอาลูกของฉันไป บังคับฉันให้เซ็นใบหย่า กักขังฉัน...ทั้งหมดนี้มันยังไม่พออีกเหรอ ตอนนี้นายยังจะมาเอาไตฉันไปอีก นายฝันไปเถอะ!"

หลินอี้เฟยพยายามเปิดประตูที่ล็อกแน่น พลางตะโกนขึ้น "ฉันจะบอกนายให้นะ ฉันยอมฆ่าตัวตายเสียดีกว่า ที่จะให้คนอย่างถิงอันมาเอาเปรียบ!"

เธอยอมตายดีกว่าจะต้องช่วยคนที่ฆ่าน้องชายของเธอ! สวี่เหิงเยว่ทําได้แค่ส่งสายตาอันเยือกเย็นมาที่เธอ เขาไม่ได้สนใจในความบ้าคลั่งของเธออยู่แล้ว

ไม่นานรถก็ขับมาถึงโรงพยาบาล วินาทีที่ประตูรถถูกปลดออก หลินอี้เฟยรีบกระโดดลงรถ เธอจะหนี! แต่ว่าท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมา เธอมองเห็นเรือนร่างของผู้เป็นพ่อ ฝีเท้าจึงหยุดชะงักลง

"อี้เฟย!" พ่อของเธอคุกเข่าอยู่ตรงหน้า มีผู้ชายร่างกํายํายืนแนบขนานข้างอยู่ รูปร่างน่ากลัว ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร พ่อที่คุกเข่าอยู่คลานเข้ามาอยู่ข้าง ๆ เท้าของเธอ ร้องไห้อย่างโอดครวญ "หุ้นที่พ่อซื้อขาย ถูกคนโกงไป ตอนนี้ติดหนี้เขาอยู่ห้าล้าน พวกเขาจะให้พ่อใช้คืนวันนี้ ไม่เช่นนั้นเขาจะตัดขาพ่อ อี้เฟย ช่วยพ่อด้วยลูก ช่วยด้วย!"

หลินอี้เฟยมือไม้สั่น พูดอะไรไม่ออก พ่อมักจะมีปัญหากับเรื่องหุ้นอยู่บ่อยๆ และปีนี้ได้น้อยกว่าเสีย ต้องชดใช้ไปเป็นเงินจํานวนไม่น้อย อย่างมากที่สุดก็แค่สามสี่หมื่น แม้ว่าจะโกรธพ่อขนาดไหน แต่ที่บ้านก็ยังพอหามาจ่ายช่วยได้

เพราะเรื่องนี้จึงทําให้ทะเลาะกันหลายต่อหลายครั้ง ปีก่อนพ่อของเธอขาดทุนไปสองหมื่น ถูกแม่ของเธอด่าไปยกใหญ่ ถึงกลับสาบานว่าจะไม่แตะสิ่งเหล่านี้อีก แต่ว่าตอนนี้.... ทําไมถึง.....

"อี้เฟย พ่อก็ถูกเขาหลอก พวกเขาก็บอกพ่อว่าจะได้คืน แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพวกต้มตุ๋น!" พ่อร้องไห้อธิบาย

หลินอี้เฟยตัวสั่นมองไปที่สวี่เหิงเยว่ เอ่ยขึ้นเสียงแหบ "เป็นนายที่โกงพ่อฉันใช่ไหม"

สวี่เหิงเยว่มองหน้าเธอตรง ๆ ยอมรับอย่างไม่ลังเล "ใช่ เป็นฉันเอง หลินอี้เฟย ตอนนี้เธอเอาไตเธอให้ฉัน ฉันจะช่วยครอบครัวของเธอใช้หนี้ ไม่อย่างนั้น เธอก็รอดูพ่อของเธอถูกตัดขาเป็นคนพิการได้เลย"

"จะเอาไตของอี้เฟยเหรอ" พ่อเธอดูตกใจและโมโห "สวี่เหิงเยว่ แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า อี้เฟยคือภรรยาของแกนะ หลายปีมานี้ เธอทําเพื่อแกตั้งมากมาย ตอนนี้แกยังจะมาเอาไตเธอไปอีก"

สวี่เหิงเยว่มองนาฬิกาที่ข้อมือ ชุดสูทที่ดําสนิททั้งตัว รูปร่างที่สูงโปร่งสง่างาม และยังมีคนคอยกางร่มให้อยู่ข้างหลังอีก ไม่เหมือนกับพวกเขาสองคนพ่อลูกที่ต้องเปียกฝนชุ่ม แต่เขากลับดูสูงศักดิ์และดูดีมีสง่า

"ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมาเสียให้กับพวกคุณ" พูดจบชายฉกรรจ์ที่อยู่ข้างหลังผู้เป็นพ่อก็รีบกรูเข้ามา

"ถ้าไม่ได้เงิน งั้นก็เอาขาของแกมาแทน" ทั้งสองพูดจบ ก็คว้าดาบอันแหลมคมออกมา

"อย่านะ!" หลินอี้เฟยตะโกนเสียงดัง

แต่ชายทั้งสองก็กรูเข้ามาจับขาของพ่อเธอไว้ ล็อกแขนไว้แน่น ดาบอันแหลมคมฟันลงมา พ่อของเธอก็ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด แต่ก็อดทนไว้ พูดกับหลินอี้เฟยว่า "ไม่ต้องสนใจพ่อ! พ่ออายุก็มากแล้ว อยู่มาพอแล้ว” เขาหันไปมองทางเสี่เหิงเยว่ “อยากได้ไตของลูกสาวฉันเหรอ สวี่เหิงเยว่ แกฝันไปเถอะ!"

หลินอี้เฟยส่ายหัวร้องไห้ เธอจะทนเห็นพ่อตัวเองโดนตัดขาตัดแขนต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร"

"ฉันให้คุณ" หลินอี้เฟยตอบอย่างไว "สวี่เหิงเยว่ ฉันจะเอาไตให้นาย นายปล่อยพ่อฉันไป"

สวี่เหิงเยว่ยกมือห้าม ชายฉกรรจ์ทั้งสองจึงวางดาบลง เลือดกับน้ำฝนหลั่งนองไหลยาวถึงข้างเท้าของหลินอี้เฟย

"ยังมีใบหย่าด้วย เธอต้องเซ็นตอนนี้" เขายื่นเอกสารชุดหนึ่งให้ มีคนรีบยื่นร่มมากาง เพื่อไม่ให้เอกสารโดนฝน