กับดัก บทที่ 3

หมับ!

เมื่อเขาจับแขนเพื่อที่จะพาตัวเธอออกไป แต่ดันเป็นเขาที่ทรงตัวไม่ดี ทำให้ถูกคนบนเตียงดึงไปทับบนตัวเธอแทน

"หล่อจังเลยนร้า~"

เขายันตัวขึ้น ในขณะเดียวกันผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างกับเอื้อมมือมาสัมผัสกับรอยสักตามลำคอ เสียงเล็กพึมพำเบาๆ นิ้วเรียวกีดเล็บไล่ไปตามใบหน้า ลำคอ เลื่อนลงมาแผงอกกว้าง สายตาที่จ้องมองผ่านผมที่ปกปิดหน้าทำให้เธอเริ่มรำคาญ

มือเล็กเสยผมที่ปิดหน้าตัวเองออก ทำให้เขาได้เห็นเธอชัดขึ้น แสงไฟที่ส่องมาจากมุมห้องจะสว่างเพียงน้อยนิด แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากแค่ไหน แต่เมื่อกี้เธอชมเขาหล่อด้วยงั้นสิ

"คิน~ หล่อจังเลยนร้า" เธอเปล่งเสียงพูดอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลายเป็นพูดถึงคนอื่น

"แฟนเธอเหรอ" อยู่ๆก็จะไปอยากรู้เรื่องของคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อทำไม

"อ่า~ คินน่ะหล่อที่สุดในสายตาฉันแล้ว" เธอเริ่มพูดเพ้อไปถึงคนอื่น คงจะเป็นแฟนเธอสินะ

“ เธอออกไปจากที่นี่ได้แล้ว” ผมพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปกระชากแขนเธอ

“ไม่! ที่นี่มันบ้านฉัน” เธอยังคงพยายามขืนตัวเองให้นอนลงไปยังที่นอนตามเดิม

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับจ้องมองภาพตรงหน้า ในขณะที่ตัวเองก็ยังคร่อมร่างของเธออยู่ ดวงตาสีนิลไล่สายตามองใบหน้าสวยของเธอ ริมฝีปากแดงยังคงบ่นพึมพำอย่างไม่ได้ศัพท์ในขณะที่มือของเธอจับต้นแขนของเขาไว้แน่น ยัยนี่ก็แค่เมาเดี๋ยวเรียกให้คนมาเอาตัวลงไปแล้วกัน แต่หลุดขึ้นมาได้ยังไงค่อยไปจัดการตามหลังเอา

เขายันตัวขึ้นลุกจากเธอ มือเล็กเปลี่ยนจากจับต้นแขนมาเป็นคล้องคอเขาแล้วดึงเข้าหาตัวแทน ใบหน้าใกล้ชิดกันจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจากตัวเธอ ดวงตากลมมองเขาก่อนจะเผยยิ้มหวานที่ทำเอาเขาใจเต้นแรง

“จมูกสวยจัง ปากก็สวย…หน้าสวยจัง” เธอเอานิ้วเรียวไล่จิ้มไปตามส่วนต่างๆบนใบหน้า เขาขยับหน้าหนีเธอก็ดึงให้เขาชิดเข้ามาอีก

“….” เขาได้แต่เงียบแล้วปล่อยให้เธอสัมผัสเขาอยู่แบบนั้น นิ้วของเธอลูบไล้ไปตามข้างแก้มแล้วเลื่อนมายังต้นคอ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเขาเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำแต่ปล่อยให้เธอสัมผัสตัวเขาโดยไม่ต่อต้าน ซึ่งปกติเขาไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสตัวมั่วซั่ว

พึ่บ!

ร่างบางเปลี่ยนจากถูกเขาคร่อมมาเป็นขึ้นคร่อมเขาแทน ชุดเดรสแหวกขึ้นมาถึงต้นขามือทั้งสองข้างกดข้อมือเขาไว้ข้างหัว แรงที่มีน้อยนิดของเธอมันทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วนอกจะเขาจะเป็นฝ่ายสมยอมมันซะเอง

“นายเป็นใคร” เธอถามเขาอีกครั้ง

“ฉันต้องถามว่าเธอน่ะเป็นใคร” ดวงตาคมปรือมองเขา พร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก

“เจ้าของที่นี่” คนเมายังยืนยันคำเดิมซ้ำๆ

“ถ้าจะเป็นเจ้าของที่นี่ เธอต้องได้ฉันด้วยสิ” เธอขมวดคิ้วจ้องมองหน้าผม

“เจ้าของที่นี่มีแค่ฉันกับคิน เท่าน้าน~” ชื่อนี้อีกแล้วคงนึกถึงแฟนตลอดเวลาเลยสิ สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนก็แปลกแล้ว แต่สภาพของเธอตอนนี้ถ้าเป็นคนอื่นยัยนี่คงไม่รอดแล้ว แต่เขาไม่นิยมผู้หญิงขี้เมา

“ที่นี่คลับการ์เบรียลล่าเธอเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า”

“นี่บ้านฉัน ฉันจำประตูบ้านได้” เธอชี้ไปทางประตูบานใหญ่สีดำที่เธอเป็นคนทุบมันตอนจะเข้ามา

“เมาเกิน100เปอร์เซ็นเลยนิ ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ ลุก!” เขาไม่ใช่พวกใจร้ายใช้กำลังกับผู้หญิงขนาดนั้น แต่ประเภทที่ดื้อด้านแบบนี้ก็ต้องออกแรงกันหน่อย

“หยุด อย่าดิ้นนะ” เธอโน้มหน้าเข้าใกล้แล้วเอียงหน้าซุกข้างลำคอ

“….” กำลังจะเป็นผู้ชายที่ถูกผู้หญิงข่มขืนหรือไง

จุ๊บ!

ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอจูบลงข้างลำคอแล้วขบเม้มแรงๆ มือหนาดันไหล่เธอออก เธอยิ้มให้พร้อมกับจับมือผมมาแนบไว้ข้างแก้ม นิ้วเรียวลากยาวไปตามแผงอก ไล่จนไปถึงหน้าท้องและหัวเข้มขัด

“เธอ…ต้องการ” ผมถามขึ้นในขณะที่เธอยังคงยิ้มกรุ้มกริ้ม

“ชื่ออาราย~”

“…”

“ชื่อ…อะไร”

“ไม่ต้องรู้” คนเมาทำหน้าบึ้งตึงทันทีที่ได้ยินคำตอบ

“ คิดว่าหล่อแล้วจะปฏิเสธอะไรก็ได้ไง ถามแค่นี้ทำไมต้องหวงชื่อด้วย”

“ แล้วเธอล่ะชื่ออะไร” ผมลองถามกลับบ้างในขณะที่คนเมายังคงบ่นพึมพำไม่เลิก เป็นคนเมาที่ขี้บ่นจริงๆนะ

“ คิมฉันชื่อคิม” เธอตอบกลับมาอย่างง่ายดาย แต่สายตาของเธอยังคงจดจ้องไปยังรอยสักตามลำตัว

“ เธอขึ้นมาที่นี่ได้ยังไง” ผมลองถามเธออีกครั้ง เพราะดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มตั้งสติได้แล้วนิดหน่อย

“ ที่นี่มันบ้านฉัน นั่นก็ประตูห้องฉัน ฉันจำได้แม่น ฉันไม่เมา...แล้วนายเป็นใคร” ผมจ้องมองไปยังริมฝีปากเล็กที่พูดไม่หยุดริมฝีปากอวบอิ่มที่น่าสัมผัส นั้นกำลังสะกดสายตาผม ทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของเธอมันน่ามองจนละสายตาไม่ได้

“ฟังนะเธอเมา ที่นี่มันคลับของฉันยัยขี้เมา!” เธอทำหน้าตกใจพร้อมกับหันมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะหยุดมามองที่หน้าผม