ENGINEER 19 | รูปเป็นเหตุ |

ENGINEER 19

| รูปเป็นเหตุ |

#วันต่อมา

@บ้านทวีพัฒนา

#ห้องทำงานพี่คริส

พี่คริสเรียกฉันให้ไปหาที่ห้องทำงานเพื่อจะให้ฉันดูแบบห้องที่อินทีเรียออกแบบให้ "น้องแคร์ คุณพอร์ชส่งแบบมาให้พี่ตั้งแต่สองวันก่อน ช่วงนี่พี่งานยุ่งเลยไม่ได้บอก" พี่คริสหันโน๊ตบุ๊คให้ฉันดู

"ถูกใจน้องหรือเปล่า" พี่คริสถามในขณะที่ฉันกำลังพิจารณาว่าชอบแบบไหนมากกว่ากัน เพราะพี่พอร์ชส่งมาให้เลือกสองแบบ

แบบแรกเป็นห้องสีฟ้าสลับขาวอย่างที่ฉันต้องการ ให้ความรู้สึกสงบโปร่งสบายเหมือนอยู่ทะเล ส่วนอีกแบบเป็นลักชัวรี่ เน้นความหรูหรา สวยงาม ห้องแบบนี้เฟอร์นิเจอร์และวัสดุต่างๆคงจะแพงน่าดู อยู่แค่คอนโดไม่ต้องหรูขนาดนี้ก็ได้

"แคร์เลือกแบบแรกค่ะ"

"อืม เดี๋ยวพี่บอกคุณพอร์ชให้" เมื่อฉันเลือกแบบได้อย่างที่ต้องการ จู่ๆเสียงแชทข้อความในโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น

พี่คริสหันมองหน้าฉันสลับกับมองโทรศัพท์ที่ฉันถืออยู่ในมือ

"ไม่ดูหล่ะ"

"กำลังจะดูไงคะ"

Line

พี่จิน : น้องแคร์ วันประกวดดาวเดือนจะมีขึ้นในวันศุกร์นี้นะคะ

แคร์ : ค่ะ

พี่จิน : กิจกรรมจะจัดขึ้นในช่วงเที่ยง ยังไงพี่รบกวนวันศุกร์น้องแคร์ถึงมหาลัยสักแปดโมงได้ไหมคะ

"แคร์ : ได้ค่ะ

พี่จิน : ดีเลยค่ะ ถ้าน้องแคร์ถึงแล้วโทรมาหาพี่หน่อยนะ

แคร์ : ค่ะ

วันนี้วันพุธอีกแค่สองวันหรอ เร็วจัง ไลน์ไปบอกโดนัทไว้หน่อยดีกว่า รายนั้นคงจะตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่าฉัน

Line

แคร์ : โดนัท ประกวดดาวเดือนมีวันศุกร์นะ

โดนัท : Sent Picture

ฉันกดดูรูปภาพที่โดนัทส่งมา แล้วขยายภาพดู ในรูปคือฉันกับพี่คาร์เตอร์ โดนัทแอบตามฉันมาหรอ ไม่สิ เมื่อวานโดนัทบอกว่ามีธุระ แล้วรูปนี้ใครเป็นคนถ่าย

"ทำไมต้องทำหน้าตกใจแบบนั้น ใครไลน์มา" พี่คริสถามเสียงแข็ง ทำเอาฉันสะดุ้งเล็กน้อยละจากหน้าจอโทรศัพท์แล้งเงยหน้าขึ้นตอบ

"เอ่อ...พี่จินค่ะ"

"ใคร" พี่คริสขมวดคิ้วถาม

"พี่จินเป็นรุ่นพี่ที่คณะค่ะ"

"แล้วเขาว่ายังไง ทำไมน้องต้องทำหน้าตกใจด้วย"

"อ่อ...แคร์แค่ตกใจค่ะ พี่จินบอกว่าประกวดดาวเดือนวันศุกร์นี้แล้ว เร็วนะคะ"

"งั้นหรอ กี่โมงหล่ะ"

"เที่ยงค่ะ"

"ถ้าว่างพี่กับพี่คัพจะไปดู"

"ค่ะ"

ใจจริงอยากจะบอกว่าไม่ต้อง แต่เพราะมีคดีติดตัวอยู่เลยปฏิเสธไปตรงๆไม่ได้ ฉันภาวนาได้อย่างเดียวคือขอให้พี่คริสกับพี่คัพติดงานมาไม่ได้ ฉันกลัว กลัวว่าพี่ชายฉันสองคนจะเจอกับพี่คาร์เตอร์เข้า

"แคร์ไปเรียนก่อนนะคะพี่คริส"

"อืมพี่บอกลุงพลไว้แล้วให้ไปส่งน้อง"

"ค่ะ ว่าแต่วันนี้พี่คริสไม่เข้าโรงพยาบาลหรอคะ"

"ไม่หล่ะ แคร์ไปเถอะ"

"ค่ะ"

#ภายในรถ

ฉันเปิดดูหน้าแชทโดนัทอีกครั้ง

Line

โดนัท : เมื่อวานแคร์ไปดูหนังกับพี่คาร์เตอร์มาหรอ

แคร์ : ใช่ แล้วโดนัทเอารูปมาจากไหน

โดนัท : เพจ Cut Boy & Girl ของมหาลัย

แคร์ : ลงเพจเลยหรอ

ฉันออกจากหน้าแชทแล้วเข้าเพจของมหาลัยตามที่โดนัทบอกทันที

Fanpage : Uni.A Cute Boy & Girl

ฉันเลื่อนหน้าจอฟีดของเพจก็ขึ้นรูปภาพที่มีฉันกับพี่คาร์เตอร์เป็นรูปแรก

แคปชั่นภาพ : เสือยิ้มยาก & .... ?

Comment

Gif : โอ้ย วันก่อนฉันเห็นเธอโดดขึ้นรถพี่เตอร์ด้วย

ploy : บุญบาป นี่มันเด็กปีหนึ่งนี่หว่า หนีปายยย

pare : ฉันละอยากจะมีข่าวกับพี่เขาบ้าง

kie : เห็นเรียบร้อยๆแต่ฟาดตัวพ่อเลยนะ

peah : ผู้ชายก็หล่อ ผู้หญิงก็สวย

Del : ไอเหี้ยเตอร์ น้องแคร์ของกู @Carter

cell : มึงๆ @paloy เขาแย่งผู้หญิงคนเดียวกันหว่ะ

gee : อ่าวพี่เดล @Del ยังไงคะ

lili : พี่เดล @Del จะต่อยกันไหมครับ

rose : @Carter แทกให้พี่เขาเห็นหน่อย

เมื่อไล่อ่านคอมเม้นไปได้ไม่นาน ฉันก็กลับเข้าหน้าข้อความแชทโดนัทอีกครั้ง

Line

โดนัท : เป็นข่าวดังใหญ่แล้วนะ

แคร์ : เราไม่โอเค มันดูไม่ดีเลยนะ

โดนัท : เราขอโทษที่ส่งมาให้ดู คิดน้อยไปหน่อย

แคร์ : ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยคุยกัน

ฉันปิดหน้าแชทแล้ววางโทรศัพท์ไว้บนเบาะข้างๆตัวก่อนจะหลับตาลง

ไม่ว่าวันนี้เธอจะเจออะไร ปล่อยวาง อย่าสนใจสิ่งรอบข้าง เธอสนใจแค่เรื่องเรียนก็พอณัฐริกา

@มหาลัย

#คณะแพทย์

"ลุงพล ขอบคุณมากเลยค่ะ"

"ลุงรอคุณหนูอยู่แถวนี้ อยากได้อะไรโทรบอกลุงได้เลยนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

พอฉันเปิดประตูลงจากรถ สายตาของนักศึกษาที่เดินผ่านไปมาต่างมองมาที่ฉันเป็นสายตาเดียว

ใช่เธอป่ะ

ฉันเชียร์นะสวยหล่อ เหมาะสมจะตาย

ตัวจริงสวยเนอะ

แกว่าเขาได้กันยัง

พี่เตอร์ชอบสาวเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อไหร่

เด็กปีหนึ่งเพิ่งเข้ามาใหม่ก็ฟาดตัวท็อปเลยนะ

เสียงซุบซิบนินทาต่างๆนาๆที่ฉันได้ยินระหว่างเดินเข้าไปในตึกคณะแพทย์

ฟาดตัวท็อป ?

ฉันส่ายหัวทิ้งความคิดทุกอย่าง

ใครจะพูดอะไรอย่าไปสนใจ คนพวกนั้นไม่ได้รู้ความจริงว่าเป็นมายังไง หายใจเข้าลึกๆณัฐริกา

ฉันหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าขึ้นมาแล้วกดเข้าหน้าแชทเพื่อโทรไลน์หาเพื่อนฉัน

"โดนัท ถึงหรือยัง"

(ใกล้แล้ว)

"เรารออยู่ที่เดิมนะ"

ในขณะที่กำลังจะเดินไปนั่งรอโดนัทในที่ประจำของเราสองคน จู่ๆตัวฉันก็โดนกระชากแขนจากด้านหลังจนเกือบล้ม

"เธอมันมีดีอะไร" เสียงตวาดดังลั่นจากเธอคนที่ฉันเคยเข้าใจว่าเป็นแฟนพี่คาร์เตอร์

"มะ หมายถึงอะไร ไม่เข้าใจ"

"อย่ามาทำเป็นใสซื่อหน่อยเลย" เธอถลึงตาโตจ้องฉันอย่างเอาเรื่องก่อนจะบีบเข้าที่แขนฉันแรงๆ

"โอ๊ยเจ็บ~"

"ฉันละเกลียดผู้หญิงแบบเธอจริงๆ ทำเป็นซื่อไม่รู้ความ แต่จริงๆก็ตอแหลทั้งเพ" เธอสแยะยิ้มก่อนจะพูดต่อ

"พี่คาร์เตอร์ดูสนใจเธอมากนะ บอกฉันหน่อยสิ ว่าเธอไปอ่อยเขายังไง"

"อื้อ ปะ ปล่อยนะ~" ฉันพยายามดึงมือที่เธอบีบแขนให้หลุดออก แต่เหมือนยิ่งพยายามเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งบีบมันแรงขึ้น

พรึ่บ~

ว๊าย~ เธอร้องลั่นเพราะแรงกระชากจากใครบางคนเลยทำให้มือของเธอที่บีบแขนฉันหลุดไปด้วย

"เจ็บ~"

"พี่เตอร์" เธอดูตกใจและหวาดกลัวเมื่อเห็นหน้าเขา ฉันเองที่เห็นก็ตกใจไม่ต่างจากเธอเหมือนกัน

"เธอท้าทายพี่เองนะ" พี่คาร์เตอร์พูดกับเธอด้วยเสียงแข็งก่อนจะหันมามองฉัน

"พี่เตอร์ปล่อยมี่" เธอร้องโวยวายสะบัดแขนแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คงสู้แรงผู้ชายตัวโตอย่างพี่คาร์อตอร์ไม่ได้

เมื่อกี้ตอนที่พี่คาร์เตอร์พูดกับเธอมันดูน่ากลัวเอามากๆ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอคนนั้นบ้าง

"แคร์ เกิดอะไรขึ้น" โดนัทเดินมาจากด้านหลังแล้วถามฉันด้วยความเป็นห่วง นักศึกษาที่ยืนรายล้อมตอนนี้ก็กระจายกันไปคนละทิศคนละทาง

"แล้วทำไมแขนแดงแบบนี้"

"...."

'เมื่อกี้อีนั่นทำอะไรแคร์ บอกเรามา"

"เธอเข้ามาหาเรื่องคงเพราะไม่พอใจเรื่องรูป..."

"รูปเป็นเหตุ อีนั่นก็ไม่ใช่เมียพี่เตอร์ป่ะ มีสิทธิ์อะไร อย่าให้เจออีหนะ เราจะกระโดดถีบขาคู่เลย โทษฐานที่มารังแกเจ้าหญิงของเรา"

"พูดเวอร์อีกแล้ว เจ้าหญิงอะไรกัน แล้วจะไปถีบเธอเนี่ยนะ เป็นผู้หญิงสำรวมหน่อยสิ"

"สำรงสำรวมอะไรไม่ต้องแล้ว ป้องกันตัวสิ"

อีกด้าน

คาร์เตอร์กับกลุ่มเพื่อนเดินผ่านตึกคณะแพทย์ก็ได้ยินเสียงของคนคุ้นเคยโวยวายอยู่ด้านใน เขาหันไปมองพร้อมกับกลุ่มเพื่อน

"นั่นน้องแคร์ป่ะกับ...ไอเตอร์" เลโอหยุดจังหว่ะที่จะพูดถึงเธออีกคนแล้วหันไปหาตัวต้นเหตุ เพื่อนๆในกลุ่มคงรู้แล้วว่าสาเหตุการทะเลาะของเธอคนนั้นที่กำลังทำร้ายสาวน้อยหน้าหวานเกิดจากไอเพื่อนตัวดีของเขา

ก็เพราะรูปในเพจของมหาลัยยังไงหล่ะ

"ไอเหี้ยเตอร์ น้องแคร์ของกู เป็นเพราะมึง" เดลชี้หน้าคาดโทษไอเพื่อนตัวต้นเรื่อง

คาร์เตอร์ไม่รีรอรีบเข้าไปกระชากแขนเธอที่พักหลังชอบทำตัวน่ารำคาญ ชอบทำตัวเป็นจุดเด่นให้นักศึกษาคนอื่นๆเข้าใจว่าเธอกับเขามีสถานะ ซึ่งมันไม่ใช่ เขาไม่เคยให้ค่ากับผู้หญิงคนนี้หรือคนไหนๆแม้แต่น้อย นอกจากความใคร่เรื่องบนเตียง

"ไอเตอร์ใจเย็น" เลโอตะโกนบอก หลังจากที่เห็นคาร์เตอร์กระชากหญิงสาวเดินข้ามไปอีกฝั่ง

"พี่เตอร์จะพามี่ไปไหน" ตัวเธอเองพยายามสะบัดแขนให้หลุด แต่ด้วยแรงความโกรธของคนตัวโตที่มีมากกว่าเธอไม่สามารถเอาชนะได้ และหลังจากนี้เธอรู้ดีว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไร

°°°°°°°°°°