ENGINEER 18 | อีกไม่นาน |

ENGINEER 18

| อีกไม่นาน |

ความหวาดกลัวมันมากขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อได้มาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูเพียงแค่สองต่อสอง ฉันหันไปมองคนข้างๆใบหน้าคมไม่มีทีท่าแสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากสายตาที่ทอดมองไปยังเบื้องหน้า

ใข้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที พี่คาร์เตอร์ขับรถเลี้ยวเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านใจกลางเมือง

คำถามในหัวของฉันตอนนี้คือ พามาที่ห้างทำไม

เมื่อรถสปอร์ตคันหรูจอดรถเทียบในช่องว่างของลานจอดรถ

"ลง" ร่างสูงเอ่ยบอก ฉันจึงถอดสายเบลล์ที่คาดออกแล้วเปิดประตูลงจากรถ

"พี่พาแคร์มาที่ห้างทำไมคะ"

"ตามมาสิ" เขาไม่ตอบคำถามฉัน แต่กลับออกคำสั่งให้ตามเขา

พี่คาร์เตอร์พาฉันมันมายังชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า ซึ่งมันเป็นชั้นโรงหนัง อยากมาดูหนังหรอ แต่ฉันไม่ได้อยากดู ฉันอยากกลับบ้าน

ตายจริง! ลุงพล ฉันลืมลุงพลคนขับรถของที่บ้าน ทำไงดีหล่ะ

ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วกดดูว่ามีสายจากลุงพลหรือเปล่า ปรากฎว่าขึ้นมิสคอลสามสายจากลุงพล ฉันจึงรีบต่อสายโทรหาเป็นการด่วน คุณลุงจอดรถรอฉันนานมากแล้วแน่ๆ

"ฮัลโหลคุณลุงคะ แคร์ขอโทษ"

(คุณหนูอยู่ไหนครับ ลุงจอดรออยู่หน้าตึกนานแล้ว)

"คือหนู...อยู่โรงหนังค่ะ"

(คุณหนูไปอยู่ที่นั่นได้ยังไงครับ ให้ลุงไปรับไหม)

"เอ่อ..."

พรึ่บ~

พี่คาร์เตอร์แย่งโทรศัพท์ไปจากฉัน "เดี๋ยวผมไปส่ง" เขาบอกกับลุงพลแล้วกดวางสายก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนแล้วถาม "ดูเรื่องอะไร" ตอนนี้ทั้งฉันและเขากำลังยืนอยู่หน้าจอโปรแกรมหนัง

"พี่อยากดูหนังหรอคะ"

"อืม"

"แต่แคร์ไม่อยาก"

"แต่พี่อยาก..." ใบหน้าคมส่งสายตาในเชิงดุว่าอย่าขัด

"แล้วแต่ค่ะ" ฉันตอบอย่างไม่พอใจนัก ตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยฉันหวาดระแวงตลอด คิดกับเขาในแง่ลบเพราะกลัวว่าจะพาฉันไปทำอะไรที่ไม่ดี แต่สุดท้ายกลับพาฉันมาดูหนัง

"รออยู่ตรงนี้" เขาบอกให้ฉันยืนรออยู่หน้าจอโปรแกรมหนัง ส่วนเขาเดินไปซื้อตั๋วหนังให้

ใช่พี่คาร์เตอร์ตัวจริงหรือเปล่า

เมื่อได้ตั๋วหนังมาแล้ว ฉันและเขาก็เดินเข้าโรงหนัง ไม่รู้หรอกว่าพี่คาร์เตอร์เลือกดูเรื่องอะไร เพราะปกติฉันไม่ใช่สายดูหนังอยู่แล้ว ฉันชอบดูซีรีย์มากกว่า

ผ่านไปสองชั่วโมงครึ่ง

คนบ้าชวนมาดูหนังติดเรท ฉันนี่นั่งไม่เป็นสุขเลย เอาแต่ปิดตาหันซ้ายขวา ถ้าฉันเสียตังซื้อบัตรเองคงไม่คุ้มกับเงินที่จ่ายไปแน่ๆ ส่วนคนข้างๆหน่ะหรอนั่งดูจอกว้างไม่วางตา แล้วตั้งใจดูมากๆด้วย

"เราแยกกันตรงนี้เลยนะคะ" ฉันบอกที่เราสองคนยืนในจุดเดิมเมื่อมาถึงโรงหนังก่อนหน้า

"แยก?"

"ค่ะ"

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วบอก "เดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัว" ฉันกำสายกระเป๋าแน่นก่อนจะเดินแยกออกไป แต่เหมือนเขาไม่ต้องการแบบนั้น มือหนากลับคว้าข้อมือฉันเอาไว้ ตัวฉันเสียหลักเซเข้าชิดแผงอก

"อุ้ย" ฉันรีบถอยเพื่อตั้งหลัก "ขอโทษค่ะ" จะไปขอโทษพี่เขาทำไม ฉันไม่ได้ผิด เขาสิที่ผิด

"ก็บอกว่าไปส่ง" เขาบอกเสียงเรียบ แต่แววตาเต็มไปด้วยความดุดัน จากนั้นพี่คาร์เตอร์เดินไปยังบันไดเลื่อนเพื่อลงไปชั้นล่าง ฉันเลยเดินตามหลังไปติดๆ ถ้าไม่ตามไปไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอไม่เสี่ยงแล้วกัน

#ภายในรถ

"บ้านอยู่ไหน"

"อยู่ xxx" เมื่อฉันบอกที่อยู่ไปแล้ว เขาก็สตาร์ทรถขับออกไป แต่ระหว่างทาง พี่คาร์เตอร์ถามเรื่องของคอนโด

"ทำไมไม่อยู่คอนโด"

"ยังไม่เสร็จค่ะ"

"อะไรไม่เสร็จ"

"ตกแต่งค่ะ"

"อืม"

ระหว่างนั่งในรถ ฉันมีแต่ความรู้สึกอึดอัด ฉันกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่นจนกระทั่งมีสายเข้าจากพี่ชายคนโต ฉันจึงรีบกดรับสาย

(ตอนนี้น้องอยู่ไหน พี่เพิ่งรู้จากลุงพลน้องไปดูหนังกับผู้ชาย)

"แคร์ขอโทษค่ะ" น้ำเสียงพี่คัพดูโกรธเอามากๆ เมื่อรู้ว่าฉันไปดูหนังกับผู้ชาย ไม่ยอมกลับพร้อมลุงพล แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาจะทิ้งลุงพลโดยไม่บอกจริงๆนะ ฉันโดนบังคับมา

(ทำไมเหลวไหล)

"ปะ เปล่านะคะ"

(ตอนนี้น้องอยู่ไหน)

"กำลังจะกลับค่ะ"

(กลับกับใคร)

"เอ่อ..." ฉันหันไปมองคนข้างๆ จะบอกยังไงดีหล่ะ ในเมื่อพี่คัพรู้แล้วว่าฉันไปดูหนังกับผู้ชาย ฉันจะให้สถานะพี่คาร์เตอร์ในตอนนี้ยังไงดี ตอบไปตามตรงแล้วกัน

"กะ กลับเองค่ะ"

(ใช้ไม่ได้ ไหนลุงพลบอกพี่ว่า ผู้ชายที่ลุงพลคุยด้วยบอกจะมาส่ง แต่นี่อะไรกลับปล่อยให้น้องสาวพี่กลับคนเดียวค่ำมืด)

"คือ...แคร์อยากกลับเองค่ะพี่คัพ ไม่อยากรบกวนเขา"

(กลับบ้านเราค่อยคุยกัน) พี่คัพวางสายไปแล้ว ต้องโกรธมากแน่ๆ ตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่ง นี่เป็นวันแรกที่ฉันกลับบ้านค่ำมืดแบบนี้

"ใคร" เสียงจากคนข้างๆเอ่ยถาม

"พี่ชายค่ะ"

"โดนดุ" ฉันพยักหน้าช้าๆ

"ที่บ้านหวง" ฉันก็พยักหน้าตอบเหมือนเดิม

"อืม" ก็เพราะใครกันหล่ะ ที่ทำให้ฉันต้องโดนพี่ชายดุ กลับไปบ้านไม่รู้ว่าฉันจะโดนพี่คัพสอบสวนอะไรหรือเปล่า รายนั้นบทจะใจดีก็ดีสุดๆ บทจะโหดก็โหดสุดๆเหมือนกัน และแน่นอนว่าเรื่องวันนี้พี่คริสก็ต้องรู้แน่นอน เพราะเขาสองคนทำงานด้วยกันตลอด และเขาสองคนก็นิสัยคล้ายกันมากๆ และก็ห่วงน้องสาวอย่างฉันมากถึงมากที่สุด

ใช้เวลาเดินทางมาถึงบ้านราวสี่สิบนาทีได้ พี่คาร์เตอร์จอดรถอยู่ที่หน้าบ้านฉัน สายตาคมมองไปยังป้ายชื่อที่ติดอยู่หน้าบ้านแล้วหันมาถาม

"ลูกคุณหนู"

"คะ"

"ทวีพัฒนา" นามสกุลฉันมันมีอะไรบ่งบอกว่าฉันเป็นคุณหนูไม่เข้าใจ

"นามสกุลครอบครัวค่ะ" ตอนที่ฉันคัดเลือกประกวดที่โรงยิม ฉันก็แนะนำตัวเองไม่ใช่หรอ หรือจำไม่ได้

"รู้"

"..."

"ถึงแล้วก็ลงไป" เขาบอกเสียงเรียบ ทำไมถึงเป็นคนที่เย็นชาได้ขนาดนี้ พูดดีๆเหมือนคนอื่นๆบ้างไม่เป็นหรือไง

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ฉันเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ พี่คาร์เตอร์ก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

โชคดีที่ลุงพลเห็นฉันกำลังเดินเข้าบ้าน ลุงพลเลยขับรถมารับฉัน ถ้าจะให้เดินคงขาลาก

เมื่อก้าวขาลงจากรถฉันยืนทำใจอยู่หน้าบ้านครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าประตู

"มาแล้วหรอ" พี่ใหญ่ของบ้านเดินออกมาหาฉัน

"ค่ะ"

"ยืนทำไม เข้ามา" พี่ชายคนโตเข้าโหมดคนโหดแล้วสินะ

พอเดินเข้ามาในตัวบ้านก็เจอกับพี่คริส คุณพ่อคุณแม่ก็ด้วย

"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ทุกคนแล้วเดินลงไปนั่งข้างๆคุณแม่ ผู้หญิงที่ใจดีที่สุดในบ้าน

"ไอรุ่นพี่คนนั้นมันเป็นใคร" พี่คัพเริ่มเปิดคำถามคนแรก

"อยู่ปีไหน คณะอะไร" พี่คริสถามต่อจากพี่คัพ สีหน้าพี่ชายของฉันทั้งสองคนเคร่งขรึมกันทั้งคู่

"เราสองคนมันยังไง พูดกับน้องดีๆหน่อย น้องกลัวหมดแล้ว" คุณแม่ท้วง

"ผมพูดดีแล้วนะครับ" พี่คัพบอกกับคุณแม่ นั่นทำให้คุณแม่กับคุณพ่อมองหน้ากันส่ายหัว

"บอกพี่เขาไปสิลูก พี่คริสกับพี่คัพเขาเป็นห่วงเรามากนะ"

"วิศวะ ปีสี่ค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบเสียงเบา

"ไอหนุ่มวิศวะมันมาจีบน้องสาวพี่?"

"มะ ไม่ใช่ค่ะ" ฉันรีบเงยหน้าขึ้นปฏิเสธก่อนที่จะเห็นสายตาของพี่ชายสองคนที่จ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ

พี่คริสเคยเห็นหน้าพี่คาร์เตอร์แล้วด้วยสิ ถ้าเกิดวันใดวันนึงพี่คริสเจอเข้า แล้วรู้ว่ารุ่นพี่ที่ฉันพูดถึงคือใคร คงจะไม่พอใจมากแน่ๆ

"ไม่ใช่แล้วทำไมมันชวนไปดูหนังแล้วแคร์ก็ไปกับมัน" พี่คัพถามเสียงแข็งจนคุณแม่เอ็ดพี่คัพอีกครั้ง

"ตาคัพ แม่เข้าใจว่าห่วงน้องมากๆ แต่เราพูดกับน้องดีๆหน่อยได้ไหม"

"ทุกคนก็รู้ว่าแคร์เป็นเด็กซื่อ เธอไร้เดียงสา ยังอ่อนต่อโลกเกินไป เกิดไอผู้ชายคนนั้นมันคิดไม่ดีกับแคร์ จะไม่ให้ผมตักเตือนหรือดุน้องเลยหรอครับ"

"พ่อเข้าใจ ว่าเราสองคนรักและเป็นห่วงน้องมาก แต่พูดกันดีๆก็ได้หนิ ทำไมต้องขึ้นเสียง แล้วน้องเองก็กลับมาครบสามสิบสอง"

"คุณพ่อจะให้น้องเป็นอะไรก่อนหรอครับ ผมถึงจะดุได้"

"เอ๊ะ ไอคัพ พ่อไม่คุยด้วยแล้ว" พี่คัพเริ่มมีปากเสียงกับคุณพ่อที่คุณพ่อปกป้องฉัน

"แคร์ขอโทษค่ะ แคร์จะไม่ไปไหนกับพี่คาร์เตอร์อีก"

"มันชื่ออะไร" พี่คริสถามเสียงเย็น

"คะ คาร์เตอร์ค่ะ"

"อืม ไปพักผ่อนซะ"

°°°°°°°°°°

อีกด้าน

คาร์เตอร์กลับมาถึงคอนโดหลังจากไปส่งหญิงสาวที่บ้าน วันนี้เขากลับปล่อยเธอให้หลุดมือ เพราะเห็นจากอาการหวาดกลัวที่เธอมีต่อเขา เลยนึกเปลี่ยนใจกระทันหันจากตอนแรกเขาจะพาเธอมาที่คอนโด

คาร์เตอร์เลือกดูหนังติดเรทที่มีแต่ฉากสิบแปดบวก อาการของเธอตอนที่อยู่ในโรงหนัง มันน่ารำคาญอยู่ไม่น้อยเพราะเธอนั่งไม่เป็นสุขกระสับกระส่ายเมื่อมีฉากบนเตียง นั่นทำให้เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าเธอใส่ซื่อ ไร้เดียงสา ไม่ใช่ผู้หญิงเสแสร้งอย่างที่เขาเคยเจอ แต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่คิดที่จะล้มเลิกแผนที่วางไว้ เนื้อตัวหอมอ่อนๆ ชวนให้เขาหลงไหล อยากจับเธอกดแทบใจจะขาด ตัวเขาเองเลยมีแผนใหม่ ทำให้เธอตายใจยอมใจอ่อนแล้วค่อยขย้ำสาวหน้าหวานคนนี้ก็ไม่สาย

"อีกไม่นานหรอก"

°°°°°°°°°