2 ครุฑ 2

ติดตามข่าวสารและพูดคุยกับไรเตอร์ได้ทางเพจ readfree.in ค่ะ

https://www.facebook.com/readfree.in/

และทางเว็บไซต์ www.readfree.in ค่ะ

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ

Chapter 2 ครุฑ

เงียบ! ไม่มีเสียงตอบ เขาจับลูกบิดหมุนเปิด ประตูล็อค! เขาหันไปมองหน้าลูกชาย “เธอคงออกไปข้างนอกมั้งลูก”

“จะออกไปข้างนอกได้ไงครับ ก็ผมดูกล้องแล้วเห็นว่าแม่นี่ถือรูปผมเข้าไปแล้วยังไม่ออกมาเลย” จอร์จยืนยันเสียงแข็ง

สุรชัยไม่อยากโต้เถียงกับลูกชาย เขาล้วงกุญแจห้องมาไขประตูเปิด

จอร์จรีบผลักประตูเข้าไป พอเห็นแม่เลี้ยงกำลังถือรูปนั่งอยู่ที่โซฟาก็ชี้หน้าฟ้องพ่อ “นั่นไงครับรูปของผม”

ชาลินีตกใจรีบกอดรูปไว้แน่นตวาดกลับว่า “ของฉัน!”

สุรชัยเดินตามเข้ามาอย่างงงๆ เขาไม่เคยเห็นภรรยาขึ้นเสียงแบบนี้เลยซักครั้ง

จอร์จปรี่เข้าไปแย่งรูป “เอารูปฉันคืนมานะนังขี้ขโมย!”

“ไม่! นี่รูปของฉัน!” ชาลินีตวาดใส่กอดรูปแน่น

“เอาคืนมานะนังหัวขโมย!” จอร์จพยายามแย่งรูปคืน

“ไม่! นี่ของฉัน!” ชาลินีตวาดลั่นรีบหมุนตัวบังไม่ให้จอร์จแย่งไปได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะทั้งสองคน!” สุรชัยตวาดใส่รีบเข้าไปห้าม “อะไรกัน! โตๆกันแล้วยังแย่งของเป็นเด็กๆไปได้!”

จอร์จชะงัก!

สุรชัยรีบดันลูกชายให้ออกห่างภรรยา “ไหนรูปอะไรขอดูหน่อยซิ ทำไมถึงต้องแย่งกันขนาดนี้ด้วยห๊ะ!”

“รูปครุฑ” จอร์จหลุดปากบอกแล้วก็นึกถึงคำพูดของเจ้าของร้านสาวสวย ‘ห้ามให้คุณพ่อของคุณกับแม่เลี้ยงของคุณเห็นภาพนี้เด็ดขาด’ “ซวยแล้ว!!!” เขาพึมพำกับตัวเอง

“รูปครุฑ?” สุรชัยทำหน้างง “แค่รูปใบเดียวทำไมจะต้องแย่งกันด้วยล่ะ?”

“ของฉันๆๆๆๆๆ...” ชาลินีพูดซ้ำๆกอดรูปไว้แน่น

“ขอผมดูรูปหน่อยซิ รูปอะไรมันสวยนักรึไงถึงต้องแย่งกันขนาดนี้น่ะ?” สุรชัยยื่นมือไปขอรูปจากภรรยา

ชาลินีเหลือบมองตาขวางตวาดใส่ “ของฉัน! ฉันไม่ให้ใครทั้งนั้น! ออกไป๊!”

สุรชัยชะงักงัน! เขาอึ้งไปเลยที่ภรรยาตวาดใส่เช่นนี้ “ผมขอดูรูปหน่อยไม่ได้รึไง!”

“ไม่!” ชาลินีสวนขวับ!

สุรชัยชักโมโหเอื้อมมือไปแย่งรูป “ขอดูหน่อยเดียวน่าคุณ!”

“ไม่! อย่ามายุ่งกับฉันนะ! ออกไป๊!” ชาลินีตวาดตาขวาง

“เอามานี่นะ นี่คุณเห็นไอ้รูปบ้าๆนี่สำคัญกว่าผมงั้นเหรอ!” สุรชัยโมโหพยายามจะแย่งรูปให้ได้

จอร์จรีบช่วยพ่ออีกแรง “เอารูปฉันคืนมานะ!”

“ไม่! อย่ามาแย่งของฉันนะ เค้าเป็นของฉัน! ของฉันคนเดียว!” ชาลินีตะโกนลั่น! กอดรูปไว้แน่น

“เอารูปคืนมานะ!” / “เอามาให้ผมเดี๋ยวนี้!” สองพ่อลูกพยายามแย่งรูปจากชาลินีให้ได้ จนในที่สุดจอร์จก็ดึงรูปไปได้ “เย้!”

“เอาคืนมา!” ชาลินีผวาตามรูป สุรชัยรีบจับตัวไว้ “หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณ!”

“เอาคืนมานะ!” ชาลินีพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนสามี

จอร์จมองรูปที่แย่งคืนมาได้แล้วก็ตะลึง! “เฮ้ย!” เขาหันขวับไปเอาเรื่องแม่เลี้ยง “เอารูปครุฑไปไว้ที่ไหน! บอกมาเดี๋ยวนี้นะนังขี้ขโมย!”

“เอ๊ะ! นั่นไม่ใช่รูปของลูกเหรอ?” สุรชัยงง

จอร์จส่ายหน้า “ไม่ใช่ครับ คุณพ่อดูซิครับ แม่นี่เอารูปมาเปลี่ยนแล้วก็เอารูปครุฑของผมไปซ่อน” เขาหันรูปให้พ่อดู

สุรชัยมองรูป เห็นแต่ทุ่งหญ้าสีสันแปลกตา

จังหวะนี้เองชาลินีสะบัดตัวหลุดจากสามีได้ก็ถลันไปแย่งรูป “เอาคืนมานะ! ไอ้เด็กเหลือขอ!” พร้อมกับตบไปที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง “เพี๊ยะ!”

“โอ๊ย!” จอร์จตกตะลึงที่ถูกตบ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโดนตบเลยสักครั้ง

สุรชัยตะลึงงันกับคำพูดและการกระทำของภรรยาสาว เขาถลันเข้าไปดูลูกชาย “จอร์จ!”

พอแย่งรูปได้ชาลินีก็รีบวิ่งออกจากห้องไป

“คุณ!” สุรชัยตะโกนเรียก แต่ชาลินีก็รีบวิ่งลงบันไดไปแล้ว

คนรับใช้กำลังทำความสะอาดอยู่ตรงทางเดินได้แต่มองตามตาปริบๆอย่างสงสัยใคร่รู้

สุรชัยหันไปดูลูก “เจ็บมากไหมลูก พ่อขอโทษแทนเธอด้วย”

จอร์จมองพ่อด้วยสายตาเจ็บปวด พ่อออกรับแทนแม่นั่นอีกแล้ว “แค่นี้ยังไม่ตายหรอกครับ” แล้วเขาก็เดินกลับห้องอย่างโมโห

“จอร์จ!” สุรชัยเรียกอย่างเจ็บปวด

จอร์จไม่หันไปมองซักนิด เขาเดินตึงๆเข้าห้องของตัวเองไป กระสอบทรายในห้องกลายเป็นที่ระบายอารมณ์อีกเช่นเคย

สุรชัยเห็นว่าถึงจะคุยกับลูกตอนนี้ก็มีแต่จะยิ่งทำให้ลูกหมางเมินใส่ เขาจึงเดินไปตามภรรยาแทน เพราะเขาโกรธมากกับสิ่งที่เธอทำกับลูกชายของเขา จะต้องคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้! ต้องให้เธอไปขอโทษจอร์จให้ได้

“คุณชาลินีล่ะ?” เขาถามคนรับใช้

“วิ่งออกไปข้างนอกแล้วค่ะ เห็นเรียกแท็กซี่แล้วก็รีบขึ้นรถไปเลยค่ะ รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ไปค่ะ” คนรับใช้บอก

สุรชัยพยักหน้ารับรู้ แล้วก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาภรรยา

“ทะเลาะอะไรกันเหรอคะ?” คนรับใช้ถามด้วยความอยากรู้

สุรชัยขึงตาใส่

คนรับใช้หน้าจ๋อย “ขอโทษค่ะ” รีบเดินเลี่ยงไปทำงาน

เสียงโทรศัพท์ดัง สุรชัยหันไปมองบนโต๊ะก็เห็นกระเป๋าของภรรยาวางอยู่ “อ้าว...ไม่ได้เอากระเป๋าไปด้วยเหรอ?”

เขากดตัดสายแล้วก็เดินออกไปยืนมองหน้าบ้าน “เดี๋ยวก็คงจะสั่งแท็กซี่ให้วนกลับมาเอากระเป๋าเองแหละ”

พอได้ระบายอารมณ์กับกระสอบทรายแล้วจอร์จก็ล้มตัวลงนอนแผ่กับพื้นห้อง ยกมือลูบแก้มที่ถูกตบ ใจก็คิดถึงรูปที่ยืมมา “ยัยนั่นเอาไปซ่อนไว้ที่ไหนนะ?”

เขาครุ่นคิด “ต้องซ่อนไว้ในห้องแน่ๆ” แล้วเขาก็รีบลุกไปค้นหารูป

สุรชัยยืนรออยู่นาน มองนาฬิกาหลายครั้งแล้วก็ไม่มีวี่แววว่าภรรยาจะนั่งแท็กซี่กลับมาซะที “นี่ก็จวนจะได้เวลาต้องไปงานเลี้ยงแล้วซิ”

เขาเดินขึ้นห้อง เปิดประตูเข้าไปก็เห็นลูกชายเที่ยวรื้อค้นของอยู่ “ทำอะไรน่ะจอร์จ?”

“หารูป” จอร์จตอบเสียงแข็ง มือก็รื้อของหารูป

“รูปครุฑนั่นน่ะเหรอ?” สุรชัยถามพลางปลดเน็คไทออก

“ครับ รูปนั่นผมเช่าเขามา ถ้าไม่มีไปคืนเขาผมคงแย่แน่ๆ” จอร์จบอกโดยไม่หันไปมอง ตาก็มองหารูป

“รูปแค่นั้น จะซักกี่ตังกันเชียว ถ้าไม่เจอก็จ่ายตังให้เขาไปก็ได้นี่ลูก” สุรชัยบอกอย่างไม่ยี่หระ

จอร์จหยุดหาหันไปมองหน้าพ่อ “ขนาดผมขอซื้อเขายังไม่ขายเลยพ่อ”

“ขอซื้อเท่าไหร่ล่ะ?” สุรชัยย้อนถาม

“เป็นล้านครับ เขายังไม่ยอมขายให้ผมเลย นี่ถ้าไม่มีรูปไปคืน คุณเจ้าของร้านนั่นคงได้เรียกค่าเสียหายเป็นสิบล้านมั้งครับ” จอร์จบอกแล้วก็หันไปค้นหารูปต่อ

“รูปอะไรแพงขนาดนั้นเชียว? ถ่ายรูปไว้รึเปล่าขอพ่อดูหน่อยซิ ไม่ใช่ว่าไปโดนใครเขาหลอกขายรูปถูกๆมาหรอกนะ” สุรชัยสงสัย

จอร์จหยุดหา ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งให้พ่อดู

สุรชัยรับโทรศัพท์มาแล้วก็เปิดไฟล์รูป เขาไล่ดูทีละรูปเห็นแต่กลุ่มเพื่อนของลูกชายถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน “ไหนล่ะลูก พ่อไม่เห็นเลย”

จอร์จขยับเข้าไปดึงโทรศัพท์มาเปิดรูปให้พ่อดู แต่พอเห็นรูปที่ถ่ายไว้เขาก็งง เพราะทุกรูปที่ถ่ายร่วมกับภาพครุฑ ตรงภาพครุฑกลับเบลอทุกรูปไป “อ้าว...ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?” เขาหันไปมองหน้าพ่อ “สงสัยคงย้อนแสงมั้งครับพ่อ”

“แล้วซื้อมาจากร้านไหนล่ะ?” สุรชัยถามรู้สึกดีใจที่ลูกเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

“ร้านดรีมแกลลอรี่ครับ” จอร์จบอก

สุรชัยพยักหน้ารับรู้ “ถ้าหาไม่เจอก็ถามเจ้าของร้านนะว่าเค้าจะคิดเท่าไหร่ เดี๋ยวพ่อเซ็นเช็คให้เอง”

“ขอบคุณครับพ่อ” จอร์จยกมือไหว้รู้สึกโล่งใจที่ไม่โดนพ่อดุ

“งั้นหาต่อไปนะลูก พ่อจะได้ไม่ต้องเซ็นเช็คให้เมื่อยมือ” สุรชัยยิ้มตบบ่าลูกแล้วก็เดินไปแต่งตัวใหม่

จอร์จยิ้มให้พ่อแล้วก็หันไปหารูปต่อ

ชาลินีบอกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้านแม่ พอถึงจุดหมายเธอก็รีบลงจากรถเข้าบ้านไปเลย

“เดี๋ยวซิคุณ ค่ารถยังไม่ได้จ่ายเลย!” คนขับแท็กซี่ตะโกนเรียก รีบเปิดประตูรถตามไปทวงค่ารถ

สมใจเดินออกมาจากในครัวทันเห็นลูกสาววิ่งเข้าห้องนอนไป “อ้าว...นังนี...”

“คุณ! ออกมาจ่ายค่ารถก่อน คิดจะเบี้ยวกันรึไงห๊ะ!” คนขับแท็กซี่โวยเสียงดังอยู่หน้าบ้าน

สมใจรีบเดินไปดูหน้าบ้าน “มีอะไรกันห๊ะ!”

“ก็คุณคนนั่นน่ะซิยังไม่จ่ายค่าแท็กซี่ผมเลยป้า” คนขับแท็กซี่บอก

“เท่าไหร่ล่ะ?” สมใจถามแล้วก็ออกตัวว่า “สงสัยมันคงปวดขี้มั้งก็เลยรีบแบบนั้นน่ะ”

“189 บาทครับป้า”

สมใจรีบควักตังจ่ายแทน “อ่ะ...”

แท็กซี่ทอนตังให้แล้วก็บ่น “ปวดท้องมากก็น่าจะบอกกันก่อนซิ นี่อะไรก็ไม่รู้ ถามอะไรก็ไม่ตอบซักคำ ท่าทางเมาเหล้าด้วยมั้งป้า งั้นผมไปล่ะ”

แล้วเขาก็เดินกลับไปที่รถขับออกไป

สมใจรีบเดินเข้าบ้านไปดูลูก “นังนีนี่เอ็งเมาเหล้ามาเหรอ?”

“ออกไป๊! อย่ามายุ่งกับหนู” เสียงชาลินีตวาดออกมา

สมใจสะดุ้ง! “เอ๊อ! ไม่ยุ่งก็ได้ว่ะ! ทะเลาะกับผัวมาซิท่าถึงได้แจ้นกลับมาบ้านแบบนี้น่ะ” แล้วเธอก็ผละไปทำกับข้าวต่อ

ชาลินีนั่งอยู่บนเตียงมองรูปบนตักอย่างหลงใหล “ได้โปรด...กลับมาให้ชั้นเห็นหน้าซักครั้งนะคะ”

เธอเฝ้าอ้อนวอนอยู่อย่างนั้นโดยไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น

ภายในห้องนอนของสุรชัย จอร์จค้นหารูปยังไงก็ไม่พบจนถอดใจกลับห้องของตัวเองไป

กว่าจะปลีกตัวออกจากงานเลี้ยงได้ก็เกือบเที่ยงคืน สุรชัยมองนาฬิกาพลางสั่งคนขับรถว่า “กลับบ้าน”

“ครับคุณผู้ชาย” คนขับรถค่อยๆขับรถออกจากโรงแรม สุรชัยก็เอนหลังหลับเอาแรง

จนกระทั่งถึงบ้านคนขับรถก็หันไปเรียก “คุณผู้ชายครับถึงบ้านแล้วครับ”

สุรชัยสะดุ้งตื่น “อือ...ถึงแล้วเหรอ ขอบใจนะ” แล้วเขาก็ลงจากรถเดินเข้าบ้าน

แต่เมื่อเดินผ่านกระเป๋าของภรรยาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังออกมาจากในกระเป๋า เขามองครู่นึง “อ้าว...นี่ไม่ได้กลับมาเอากระเป๋าไปเหรอ?” แล้วก็เดินไปเทน้ำดื่มที่เคาน์เตอร์ เสียงโทรศัพท์ตัดไปแล้ว สักพักก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เขาดื่มน้ำพลางมองกระเป๋าอย่างสงสัย “ดึกป่านนี้แล้วใครนะโทรมา? สงสัยคงมีธุระจริงๆมั้ง”

พอดื่มน้ำเสร็จเขาก็เดินไปเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาเขาจึงกดรับ แต่ยังไม่ทันจะพูดก็เกิดอาการสำลักขึ้นซะก่อน เขารีบปิดปาก “อุกๆ”

“แหม...ไม่ค่อยสะดวกคุยเพราะไอ้แก่อยู่บ้านเหรอครับ ไม่เป็นไรครับที่รัก พรุ่งนี้ว่างไหมครับ? ผมอยากชวนที่รักไปช็อปปิ้งนิดนึงครับ ผมอยากได้นาฬิกาเรือนใหม่ซักเรือนน่ะครับ” เสียงปลายสายดังออกมา

สุรชัยอึ้ง!

“เดี๋ยวผมส่งโลเคชั่นไปให้นะครับ แล้วหลังจากช็อปปิ้งแล้วเราไปสนุกกันต่อนะครับ ผมจะจูบห**คุณให้หนำใจเลย รักนะครับคุณนีของผม จุ๊บๆ” แล้วโทรศัพท์ก็ตัดไป

สุรชัยยืนอึ้ง สักพักเสียงไลน์ก็ดังขึ้น เขารีบเปิดดู เห็นข้อความแจ้งเตือนจากไลน์เพื่อนสนิทคนเดิมส่งมาเขารีบเปิดอ่านทันที เป็นสถานที่นัดหมายพร้อมทั้งเวลานัด

เสียงไลน์ดังพร้อมกับภาพหนุ่มหล่อเปลือยกายโชว์ท่อนเอ็นเด้งขึ้นมา ตามมาด้วยข้อความว่า “ค**ของผมรอกระแทกห**คุณอยู่นะครับที่รัก อ้าห**รอผมนะครับ พรุ่งนี้ผมจะกระเด้าห**คุณให้ถ่างจนหุบไม่ลงเลยเชียว”

แล้วไลน์ก็เด้งขึ้นอีก คราวนี้เป็นคลิปหนุ่มหล่อคนเดิมนอนเปลือยกายขย่มสาวสวยยิ้มให้กล้องอย่างมีความสุข “รู้ไหมที่รักผมชอบคลิปนี้มากที่สุดเลย รักนะครับ จุ๊บๆ”

สุรชัยดูคลิปที่ส่งมาอย่างหัวใจสลาย “นี่เธอนอกใจชั้นรึนี่ชาลินี!” เขากำโทรศัพท์แน่น อยากจะปาทิ้งให้แตกกระจายให้มันสาแก่ใจ แต่ถ้าทำเช่นนั้นก็เท่ากับเขาโง่เต็มทีเพราะนี่คือหลักฐานอย่างดีที่จะใช้ในการฟ้องหย่ากับภรรยาโดยไม่ต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูให้เธอ

พอตั้งสติได้แล้วเขาก็แชร์คลิปและรูปภาพไปที่ไลน์ของเขาเอง หลังจากแชร์เสร็จแล้วเขาก็ปาโทรศัพท์ลงพื้น เคร้ง! โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดแตกกระจายเกลื่อนพื้น เขาเดินขึ้นชั้นบนเข้าไปนอนในห้องนอนแขก ไม่อยากนอนในห้องตัวเองให้ปวดใจ พยายามข่มตานอนหลับเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า

ภายในห้องนอน ชาลินีเฝ้าจ้องมองรูปภาพอ้อนวอนซ้ำแล้วซ้ำเล่า “ได้โปรดออกมาให้ฉันเห็นสักนิดนะคะ ได้โปรดเถอะค่ะ”