ห้ามรัก - 3

Anuchit's part

ผมนั่งมองผู้ชายไถผมเปิดข้างหัวสีทองที่กำลังสักให้ลูกค้าอย่างเงียบ ๆ

"มึงจะจ้องอีกนานไหมวะ" เสียงเข้มถามขึ้น แต่สายตามันยังจดจ่ออยู่ที่การลงลายสักให้ผู้หญิงคนนั้น

"ไม่มีสมาธิ?" ผมเลิกคิ้วใช้น้ำเสียงกวนส้นตีนถามกลับ "มึงไม่ได้จ้องกู"

"แหม รู้ทัน" ผมพ่นควันสีขาวอมเทาออกจากปาก พลางเดินเข้าไปหามันกับผู้หญิงที่กำลังเปลือยช่วงบนให้ 'เทย์' เพื่อนสนิทผมสักให้ตรงเนินอก

"ก็มึงไม่มีอะไรให้น่ามองเท่า..." หยุดคำพูดเอาไว้

เอื้อมมือไปลูบไล้เบา ๆ ตรงแขนเนียนของลูกค้าไอ้เทย์

เขาบอกว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่ตอนนี้อีกคนก็ให้ท่ากลับมา นั่นหมายความว่าเราสองคนกำลังร่วมกันตบมือ และคืนนี้ผมได้ขี่ผู้หญิงคนนี้แน่ ๆ

"รอกูสักให้น้องเขาเสร็จก่อน" ไอ้เทย์ข่มเสียงขู่ผมที่จ้องจะงาบคนบนเตียงสักของมันในตอนนี้ "ตามสบาย งั้นกูของีบที่ห้องมึงนะคืนนี้"

บอกมัน ไม่สิ ผมกำลังชี้โพรงให้อีกคนที่หูผึ่งจ้องผมไม่วางตา เพราะกลัวเป้าหมายจะหายไปฟังมากกว่า "กูต้องตามเก็บกวาดอีก" ไอ้เพื่อนเทย์ขี้บ่นจริง

"เอาน่า แค่คืนเดียว"

ผมตบบ่ามันสองครั้งก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองของร้านสักมัน

ผมชื่อ 'อินทรี' ส่วนไอ้ที่นั่งสักอยู่นั่นชื่อ 'เทย์' เราสองคนเป็นเพื่อนเหี้ย เพื่อนตายกัน ในแก๊งเรามีอยู่สามคน ส่วนอีกหนึ่งเป็นรุ่นน้อง จะสนิทกับไอ้เทย์มากกว่าผม เดี๋ยวอีกไม่นานก็รู้ว่ามันคือใคร

ครืด ครืด...

โทรศัพท์ที่ปิดเสียงไว้สั่นทันทีที่ผมทิ้งตัวลงนอนบนห้องไอ้เทย์ พอคว้ามาดูมุมปากก็ยิ้มสูงขึ้น

[สวัสดีค่ะคุณอินทรี] ปลายสายกรอกเสียงใสเรียกชื่อผม

"พ่อฉันสั่งอีกล่ะสิ" ถามปลายสายพร้อมปลดเข็มขัดออกจากเอว

[เปล่าค่ะ พอดีอิมอยากจะโทร.มาขอบคุณ] ผมแสยะยิ้มรอฟังต่อเงียบ ๆ

[วันนี้ถ้าไม่ได้คุณอินทรีขับรถไปส่งอิมคงเข้าสอบไม่ทัน]

"เหรอ ฉันมีบุญคุณขนาดนั้น" เสียงผมเรียบนิ่ง แต่มุมปากคือยกสูงตลอดเวลา

ผมรู้จักนิสัยคนในสายดี เรื่องสร้างภาพเป็นเด็กเรียบร้อยมีมารยาทต้องยกให้เธอเป็นตัวแม่

[ถ้าคุณอินทรีอยากให้อิมตอบแทนยังไง บอกอิมได้นะคะ]

หึ! เห็นไหม สุดท้ายเธอก็จะแกล้งหว่านเสน่ห์ให้ผมเดินตามแผนที่เธอวางไว้

"ค่าตอบแทนฉันเธอคงไม่กล้าเสี่ยง" ดวงตาผมแข็งกร้าวขึ้นมาเมื่อนึกถึงวันแรกที่เราเจอกัน [บอกอิมเถอะค่ะเผื่ออิมทำให้ได้...]

"ออกไปจากบ้านฉันสิ" ผมพูดสวนขึ้นทั้ง ๆ ที่อีกคนยังพูดไม่จบประโยคดี

ถ้าให้เดาสีหน้าท่าทางเธอตอนนี้คงกำลังตกใจกับสิ่งที่ผมบอก

"พิสูจน์สิว่าเธอจะตอบแทนฉัน"

อีกคนเงียบ...มันก็น่าเงียบอยู่หรอกในเมื่อผมรู้ว่าเธอเข้ามาอยู่ที่บ้านผมทำไม

"อิม..."

[ทำไม่ได้สินะ คราวหลังก็อย่าเอ่ยคำว่าตอบแทนบุญคุณกับฉันอีก เพราะค่าตอบแทนฉันมันสูง กาฝากแบบเธอจ่ายไม่ไหวหรอก]

ผมตัดสายนั้นทิ้งอย่างไม่แคร์ความรู้สึกอีกคน "ผมคิดถึงแม่"

จู่ ๆ ใบหน้าสวยของผู้หญิงวัยกลางคนก็ชัดขึ้นมาในความทรงจำ

แม่ทิ้งผมไปตั้งแต่ผมอายุสิบสามด้วยโรคร้าย

แม่ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวทั้ง ๆ ที่ยังมีพ่อแท้ ๆ อยู่แต่ก็เหมือนไม่มี

"ผมไม่มีวันให้ใครหน้าไหนมาชุบมือเปิบเอาสมบัติเราไปง่าย ๆ"

กำหมัดเข้าหากันอย่างแน่นจนรู้สึกเกร็งไปทั้งแขน

ก๊อก ก๊อก...

เสียงประตูดังขึ้นพร้อมเปิดอ้ากว้างเข้ามาอย่างไม่รอให้ผมอนุญาต

ความเกลียดชังในวินาทีนี้ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงเมื่อร่างสูงสมส่วนที่ยังเปลือยช่วงบนอวดรอยสักใหม่ ๆ ที่ยังไม่เข้าที่ดีมายืนอยู่ตรงหน้า

"หันหลังสิ" ผมคงต้องเล่นสนุกกับเธอทางด้านหลัง เพราะข้างหน้ามันไม่อำนวยความสะดวกเท่าไหร่ "วันนี้ติดไฟแดง แต่ดาวช่วยสุดหล่อด้วยสิ่งนี้ได้นะคะ"

สาวสวยที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเจนสนามเรื่องอย่างว่ามาไม่รู้กี่ศึกค่อย ๆ มองสำรวจกางเกงที่ผมเพิ่งปลดเข็มขัดออกด้วยแววตาเป็นประกาย

เธอนั่งยอง ๆ ลงข้างเตียงจัดท่าทางให้ผมนั่งหย่อนขาเหยียบบนพื้นกระเบื้อง

มือนุ่มนิ่มของเธอค่อย ๆ ลูบไล้แผงอกหนัดแน่นผมผ่านเนื้อผ้ายืดบางเบา

ไต่ต่ำลงมาจนถึงขอบกางเกงยีนตัวนอก ดึงรั้งลงไปกองบนตาตุ่มทั้งสองข้าง

มือที่ทาเล็บสีแดงสดค่อย ๆ ล้วงเข้าไปด้านในผ่านช่องหว่างรอบขาของบ็อกเซอร์ลายตาราง รู้สึกเสียวอย่างบอกไม่ถูกกับการถูกปลุกเร้าของผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้

"ถุงอยู่ในลิ้นชักที่สอง" ผมเข้าออกห้องไอ้เทย์บ่อยจนรู้ว่ามันเก็บของป้องกันไว้ตรงไหนบ้าง

"ต้องใช้ด้วยเหรอคะ" ดวงตาสีอ่อนเงยขึ้นสบมองผมท่าทางเรื่องมากนิดหน่อย

"ถ้าไม่ชอบก็เชิญออกไปทางเดิม"

ผมป้องกันทุกขั้นตอนไม่ว่าจะสอดใส่หรือเอาเข้าปาก

ยิ่งเป็นผู้หญิงแบบเธอผมยิ่งต้องป้องกันความปลอดภัยของตัวเองให้มาก ๆ จนคนตรงหน้าจิ๊ปากเล็กน้อยแต่ก็ยอมเอื้อมมือไปหยิบถุงสี่เหลี่ยมสีเงินขนาดกะทัดรัดมาแกะและสวมใส่ลูกชายผมช้า ๆ "ต่อเลยสิ อยากรู้ว่าเธอจะได้สักกี่น้ำกัน"

เงยคอสูดปากครางเบา ๆ เมื่อถูกโลมเลียด้วยลิ้นของเธอ

ปลดปล่อยสิ่งที่เครียดก่อนหน้าออกไปให้หมดแล้วอยู่กับอารมณ์สุขในปัจจุบัน

วันนี้ผมยังไล่ลูกบุญธรรมสุดที่รักของพ่อออกไปไม่ได้ก็จริง แต่ผมดันคิดวิธีหนึ่งขึ้นมาได้และมันต้องสำเร็จ "อาส์ แบบนั่นแหละที่รัก"

ลมปากผมจะหวานเลี่ยนเวลาที่มีคนทำให้ถูกใจ แต่ไม่เคยให้มันเป็นข้อผูกมัดกับผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น

[End part]