ตอนที่ 5 มัจจุราช (1)

ภาคินไม่รู้ว่าตนเองหลับไปนานแค่ไหน แต่แล้วก็จำต้องสะดุ้งหลุดจากภวังค์นิทรา เมื่อมีอะไรบางอย่างแตะมาโดนกล่องดวงใจที่ซุกตัวนอนอยู่ภายใต้กางเกง

นัยน์ตาคู่คมกะพริบถี่เพื่อปรับโฟกัสทัศนียภาพ ก่อนจะเคลื่อนเพ่งมองยังช่วงล่างของตน ซึ่งสิ่งที่เขาเห็นประจักษ์ในยามนี้ก็คือมือบางของเด็กหนุ่มที่กำลังวางตะปบอยู่ตรงตำแหน่งเป้ากางเกงของเขาอย่างพอดิบพอดี

ภาคินจับข้อมือบางให้ผละออกห่างจากจุดอันตราย โล่งใจได้ไม่ทันไร คนตัวเล็กกว่าก็ขยับร่างกายเข้ามาเบียดชิดจนไร้ช่องว่าง มิหนำซ้ำใบหน้าเนียนใสขึ้นริ้วสีชมพูระเรื่อยังซุกซบอยู่ที่ซอกคอของภาคินอีกต่างหาก

ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดตรงซอกคอ พานทำให้ร่างกายของภาคินเกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาทันใด กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายเด็กหนุ่มลอยโชยขึ้นมาเตะจมูกทุกครั้งในยามที่เขาผ่อนลมหายใจเข้าออก

การกระทำเพียงเท่านั้นมันคงยังไม่พอ ยูฟ่าถึงได้ยกเรียวขาเกลี้ยงเกลาข้างหนึ่งขึ้นมาพาดวางทาบทับตรงบริเวณช่วงล่างของภาคิน

แน่นอนว่าตำแหน่งก็ยังคงไม่พ้นไปจากกล่องดวงใจ...

ภาคินพยายามข่มกลั้นอารมณ์ของตนเองเอาไว้ให้ลึกถึงขีดสุด เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ

กระนั้นยิ่งหายใจเข้าปอดลึกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งได้กลิ่นหอมประจำกายยูฟ่าเด่นชัดมากขึ้นเท่านั้น ครั้นพอทำเช่นนี้อารมณ์ของเขามันก็เตลิดทันใด

“งื้ออ~ อะไรแข็ง ๆ” เด็กหนุ่มส่งเสียงอย่างงัวเงีย พร้อมกับพูดออกมาโดยที่ยังไม่ทันลืมเปลือกตาขึ้นมอง

ยูฟ่ารู้สึกเหมือนมีอะไรแข็ง ๆ กำลังทิ่มขาของเขาอยู่ ซึ่งสิ่งที่เรียวขากำลังสัมผัสก็ไม่ใช่อะไรนอกเสียจากแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาดชูชันอยู่ภายใต้กางเกงของภาคิน

ร่างสูงคิดว่าเขาควรที่จะรีบปลุกเด็กหนุ่ม เพราะไม่อย่างนั้นยูฟ่าอาจจะโดนรวบหัวรวบหางเอาได้

พรึบ!

อุ้งมือใหญ่ผลักคนตัวเล็กออกห่าง ก่อนจะรีบผุดลุกลงจากเตียงแล้วมายืนอยู่บนพื้น

“พี่ทำอะไรอีกเนี่ย!” เสียงเล็กที่เจือไปด้วยความงัวเงียโวยดังลั่น เมื่อถูกผลักจนเกือบจะตกเตียง ยูฟ่าขยับคลานลงไปยืนอยู่ตรงหน้าภาคิน

“...” ขณะที่ร่างสูงก็กำลังก้าวถอยหลังเพื่อหลีกหนีเด็กหนุ่มไปด้วย

“พี่เป็นอะไรของพี่” ยูฟ่าถามออกมาด้วยความฉงน

เพราะปกติมีแต่ภาคินที่ทำให้ยูฟ่ารู้สึกหวาดระแวง ทว่าตอนนี้ร่างสูงกลับเป็นฝ่ายถอยหนีเสียเอง

“มึงอย่าก้าวเข้ามา ถ้าโดนกูเจ็ดยับไม่รู้ด้วย” ภาคินยกนิ้วขึ้นชี้หน้าเพื่อห้ามปราม ส่วนยูฟ่าได้แต่มองการกระทำของคนตัวใหญ่อย่างงงงวย

“เจ็ดยับคืออะไรเหรอครับ?” ยูฟ่าย้อนถามอย่างใสซื่อ

เด็กอย่างเขาค่อนข้างไปทางใสซื่อบริสุทธิ์ อาจจะตามใครไม่ทันสักเท่าไหร่ เพราะคนรอบข้างไม่เคยพูดประโยคทำนองนี้กับเขาเลยสักครั้ง

“นี่มึงใสจริงหรือไสยศาสตร์” ภาคินขมวดคิ้ว พร้อมกับโพล่งถามด้วยประโยคคล้ายเหน็บแนม ก็แค่ผวนคำมันจะงงอะไรนัก

“ไสยศาสตร์คืออะไรครับ?”

คำถามที่หลุดออกมาจากปากเด็กหนุ่มในเวลาต่อมา แทบจะทำให้ภาคินอยากวิ่งไปกระโดดระเบียงห้องให้มันรู้แล้วรู้รอด

เขาอยากหนีไปให้พ้น ๆ จากเด็กคนนี้...

“พอเถอะยิ่งคุยยิ่งปวดหัว”

พอจะรู้ชะตากรรมอยู่กลาย ๆ ว่าหากอยู่ที่นี่นาน ๆ เส้นเลือดในสมองของเขาจะยังคงอยู่ครบดีหรือเปล่า

บางทีมันอาจจะมีสักเส้นที่ต้องแตกเข้าสักวัน…

จากตอนแรกที่อาการของเขามันกำลังกระเจิดกระเจิง พอได้มาพูดคุยกับเด็กหนุ่มอะไร ๆ มันก็หดกลับไปนอนสงบนิ่งดังเดิม

“ตอนนี้มันก็ดึกแล้วพี่พาผมไปหาอะไรกินหน่อยได้มั้ย”

ยูฟ่าพูดเปลี่ยนเรื่อง ขณะที่สายตาของเขาก็กำลังมองตรงไปยังหน้าปัดนาฬิกาที่แขวนติดอยู่ข้างผนัง ซึ่งปรากฏเวลาตีสองกว่า

นี่พวกเขาหลับกันไปนานขนาดนี้เชียวเหรอ...

“มันไม่ดึกหรอก นี่ใกล้จะเช้าแล้วต่างหาก”

สงสัยเขากับยูฟ่าคงหลับนานกันเกินไป ถึงไม่รับรู้เลยว่าเวลาเดินไปไหนต่อไหนแล้ว และคนที่บอกจะไปหาที่นอนมาให้ ป่านนี้มันก็ยังไม่โผล่หัวมาให้เขาได้เห็นเลยสักคน

ยูฟ่าเดินนำภาคินออกมาจากห้อง แล้วตรงไปยังห้องครัวที่อยู่ชั้นล่าง ความจริงภาคินไม่จำเป็นต้องเดินตามเด็กหนุ่มก็ได้ แต่เพราะว่าเขาเองก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเหมือนกันจึงได้เดินตามมา

ตลอดทางเดินค่อนข้างเงียบเชียบ บ่งบอกว่าทุกคนที่อยู่ภายในบ้านหลังนี้หลับใหลกันไปหมดแล้ว หรือไม่ก็อาจจะมีใครสักคนคอยเดินตรวจในยามค่ำคืน เพียงแต่ภาคินไม่ทันสังเกตเห็น

“พี่ทำอาหารเป็นหรือเปล่า” ยูฟ่าเอ่ยถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

ภาคินที่กำลังกวาดสายตามองสำรวจรอบ ๆ จำต้องหันมาสนใจเด็กหนุ่มอีกครั้ง

“ถามทำไม” ภาคินเลิกคิ้วขึ้น พร้อมตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ความจริงที่บ้านของผมจะมีพ่อครัวคอยทำอาหารให้ แต่ตอนนี้เขาคงนอนกันหมดแล้ว อีกอย่างเขาก็ไม่เคยทำอาหารแช่ตู้เย็นเอาไว้ให้ เพราะมันจะส่งผลไม่ดีต่อสุขภาพ แล้ว...”

ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะพูดจนจบประโยค ภาคินก็เอื้อมมือไปปิดที่ริมฝีปากบางเอาไว้

“แค่มึงบอกว่าพ่อครัวนอนแล้วกูก็รู้เรื่อง ไม่ต้องพูดอะไรเยอะแยะขนาดนี้หรอก” เสียงทุ้มเข้มเอื้อนเอ่ย

ฝ่ามือใหญ่ผละจากปากเด็กหนุ่ม แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นสองประตู เพื่อค้นหาของสดออกมาทำอาหารให้ตนเองและยูฟ่ารับประทาน