ตอนที่ 11 หย่ากับเขาซะ

ตอนที่ 11 หย่ากับเขาซะ

ทำไมอยู่ๆเขาถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปนะ เหมือนคนแปลกหน้าสำหรับฉันเลย

ทำกับข้าวให้ฉัน

พอฉันกินอิ่มแล้ว เขาก็เริ่มถอดชุดนอนที่ฉันเพิ่งเปลี่ยนใหม่

เมื่อคืนนี้ประจำเดือนฉันเพิ่งมา ไม่สามารถทนรับได้ เขาทำให้ฉันตกใจเมื่อเจอเขา ฉันก็จะไปหลบ แต่เขาก็ไม่ปล่อยฉันไป

หลังจากที่ตื่นมาก็ยังเหมือนเดิม

ฉันกลัวชยรพหาฉันไม่เจอแล้วปล่อยวิดีโอหลุดออกไปจนทั่ว แต่ว่าคุณธรณ์ห้ามฉันแตะมือถือเลย ตราบใดที่ฉันจะพูดอะไรสักอย่าง อยากจับมือถือ หรือว่าอยากออกไปข้างนอก เขาก็ทำท่าทางเหมือนจะถอดเสื้อผ้าให้ได้

ฉันตกใจจนแทบไม่กล้าขยับตัว

ฉันนอนหลับแบบไม่ค่อยสนิท เหมือนกลัวอยู่ตลอดเวลา ฉันฝันซ้ำๆอีกถูกทิ้งไว้ในป่าใหญ่ หมาป่ารุมกันกินเลือดเนื้อของฉัน ฉันกลัวจนหายใจไม่ออก ฉันร้องเรียกแต่คุณธรณ์ ฉันคิดว่าคงมีคนมาช่วยฉัน

หลังจากนั้น ฉันได้ยินเสียงเล็กๆของคุณธรณ์เรียกชื่อฉัน ฉันถึงวางใจได้

ในขณะที่ฉันกำลังสะลึมสะลือนั้น ฉันรู้สึกว่าคุณธรณ์กำลังกอดฉันไว้ กอดแบบอบอุ่นมาก เขาลูบผมฉัน และนวดผ่อนคลายระหว่างคิ้วฉัน

เขาหอมแก้มฉันเบาๆ ฉันตัวสั่นไปหมด แต่เขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดฉันไว้ แล้วเรียกฉัน “ นานา “

น้อยมากที่เขาจะเรียกชื่อเล่นฉัน ถึงเรียกก็จะเรียกชื่อเต็ม

ตอนเด็กๆ เขาชอบเรียกฉันแบบไม่ค่อยน่าฟังเท่าไร “ นา “ “ เธอ “

ฉันไม่รู้ว่าเขาเรียกฉัน นานา แล้วจะรู้สึกยังไง

สายตาและนิสัยของเขาเย็นชาตั้งแต่เด็ก ฉันไม่คิดว่าในโลกนี้ คนหล่อๆจะเย็นชาได้ขนาดนี้

คุณดารินแม่ของเขาชอบจับมือฉํนแล้วพูด “ นานา หนูว่าพี่ธรณ์เขาหล่อมั้ยจ๊ะ ? “

ตอนนั้นฉันเด็กมาก น่าจะประมาณ6-7ขวบ ก็ได้พยักหน้าไป แล้วบอกว่าหล่อ

“ งั้นถ้าหนูโตแล้ว เป็นลูกสะไภ้ให้ฉันโอเคมั้ยจ๊ะ “

ฉันในตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจนัก กำลังดูคุณธรร์คู่เล่นหมากรุก และเขาได้ทำลายแผงวางหมากรุก เดินเข้าห้องนอนอย่างโมโห

ฉันยังเด็ก ยังมีความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง ตอนนั้นไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่เขาล้อกันเล่น รู้แค่ว่ามีคนไม่ชอบฉัน ฉันก็ไม่หลงตัวเองหรอกนะ

ฉันส่ายหัว แล้วพูดอย่างน่ารังเกียจว่า “ ไม่เอาหรอกค่ะ เขาไม่น่ารัก ฉันไม่ชอบเขา “

นี่ฉันฝึกเป็นคน ปากอย่างใจอย่าง ตั้งแต่เด็กแล้วเหรอเนี่ย

ฉันตื่นมาในตอนเช้า แต่คุณธรณ์ตื่นเช้ากว่า ฉันรีบลงจากเตียงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยไม่คุยกับเขาสักคำ ชุดที่เขาใส่เมื่อวานกำลังปั่นแห้งเสร็จแล้ว รีดเสร็จแล้วด้วย

เขาดูสดใสกว่าฉัน

เขาสามารถพิถีพิถันได้ในทุกสถานการณ์

ฉันไม่อยากยุ่งอะไรแล้ว และไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ฉันจะคิดซะว่าเขาแค่เมา แล้วทำไร้สาระก็แค่นั้น

ฉันกับเขา ต่างกันมาก

ฉันไม่สามารถไปเป็นผีเสื้อไฟในกลางคืนได้

ด้วยร่างกายที่เป็นเจ้าของกันและกัน จะยอมรับมันได้จริงๆเหรอ ?

ฉันคงสามารถทำได้แค่ต่อหน้าเท่านั้น ภายในใจ มันก็จะเริ่มเป็นรอยที่ใหญ่ขึ้น อบอวลไปกับรสหวานเปรี้ยว เมื่อนึกถึงชื่อเขา ก็ทำให้ฉันขนลุกซู่ได้ตลอดเวลา

อาจเป็นเขา ผู้ชายคนเดียวที่สัมผัสร่างกายของฉัน และทิ้งร่องรอยไว้จนฉันไม่สามารถลบออกไปได้

ฉันไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเราจะไปได้เร็วขนาดนี้ คิดแล้วก็ปวดใจ

ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว

คุณธรณ์เห็นฉันกำลังเป่าผม ก็เดินเข้ามาเอามือจับไดร์เป่าผม แล้วจับผมของฉันขึ้นมาเป่าให้ฉัน

ฉันมองตัวเองในกระจก ไม่ได้มองเขาเลย เขามองผมฉัน แล้วเป่าให้ฉันอย่างนุ่มนวล

ระหว่างที่เก็บไดร์ เขาพูดกับฉันว่า “ เดี๋ยวฉันจะลางานให้เธอเอง แล้วก็นัดชยรพออกมา ทำการหย่าซะ “

ฉันพยักหน้าตอบตกลง

หย่าคือหย่าแน่นอน เพราะมันเหมือนตั้งเวลาระเบิดไว้

“ ฉันนัดเขาเอง คุณไม่ต้องไปกับฉันหรอก “ ฉันหันหลังแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างเฉยเมย และไม่แยแส

ฉันเดินออกมาไม่กี่ก้าว เขาก็ตามมาแล้วบอกว่า “ฉันไปส่งเธอเอง”