ตอนที่ 10 ร่างกายที่บุกเข้ามา

ตอนที่ 10 ร่างกายที่บุกเข้ามา

ฉันลืมไปแล้วว่าเมื่อคืนนี้ทิ้งฉันไปยังไง แต่ครั้งนี้ ฉันรู้สึกได้ชัดเจนถึงความโกรธของเขา

ฉันอยากให้เวลาสมองได้คิดว่าความโกรธของเขานี้มาจากไหน แต่ยังไม่ทันได้คิด จูบของเขาก็กระแทกเข้ามาอีกครั้ง

อุณภูมิริมฝีปากของเขาไม่เหมือนกับอุณภูมิปกติในร่างกาย เขาน่าจะเป็นไข้แล้วแหล่ะ

เป็นไข้ ยังจะดื่มหนักอีก

แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะมารังแกฉันนี่ ฉันพยายามหลบหลีก หนีจากร่างกายของเขา “ คุณธรณ์ ! เรามาคุยกันก่อน !”

ชุดนอนของฉันถูกฉีกจากด้านหลัง สายเดี่ยวของชุดถูกดึงไปยังข้อมือแล้ว เท่ากับว่าฉันไม่สวมอะไรเลย

มือทั้งสองข้างของฉัน ถูกเขากดไว้ด้านหลังที่ติดกำแพง เขาโอบฉันด้วยมือแค่ข้างเดียวกับร่างกายของเขา ไม่ว่ายังไง ฉันก็หนีไปไหนไม่ได้เลย

เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกถึงแรงของเขาอย่างชัดเจน ไม่สามารถสั่นคลอนได้

“ ไม่มีอะไรจะคุย “

เขาไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ฝ่ามือของเขาที่กระทบโดนผิวหนังของฉันมันร้อนแทบไหม้ สัมผัสแบบนี้ฉันแทบจะละลายไปด้วยเลย

“ คุณปล่อยนะ ปล่อยฉัน ! “

ฉันใจเย็นมาก แต่เขาไม่ใจเย็นเอาซะเลย !

ตระกูลคชวงศ์มีลูกสะไภ้ที่ชื่นชอบอยู่แล้ว เขามาทำแบบนี้เพื่ออะไร ?

ฉันยังคงเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว และยังไม่ได้หย่า !

พวกเราทำแบบนี้เพื่ออะไร !

ฉันยิ่งต่อต้าน เขาก็ยิ่งแรงกว่า ฉีกเสื้อผ้าทุกชิ้นบนตัวฉันรวมถึงของเขาด้วย

ถึงแม้ว่าฉันจะหย่าแน่ๆ แต่เช่นเดียวกันฉันก็ไม่อยากสับสับกับคุณธรณ์ เรื่องเมื่อคืน ฉันสามารถกลืนลงท้องและเก็บเป็นความลับตลอดไปได้เลย

ฉันไม่ต้องการคลานจากหลุมหนึ่ง เพื่อไปหาอีกหลุมหนึ่ง

พ่อของฉันบอกฉันตั้งแต่เด็กว่า บ้านของเรากับสามีภรรยาคู่นั้น ห่างกันแค่คลองเล็กๆ ไม่ใช่คู่ที่ธรรมดา เขามาอยู่ในบ้านนอกไม่นาน เดี๋ยวเขาก็ไป เขาไม่ใช่คนชั้นเดียวกับเรา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็จากไป คุณธรณ์ก็จากไปพร้อมกับเขา

ตอนที่เขากำลังจะไป เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นรถคันหรู แต่พูดชื่อไม่ออก เป็นครั้งแรกที่เห็นบอดีการ์ดและคนรับใช้

เขาบอกกับพ่อฉันว่า ขอบคุณที่ดูแลในช่วงเวลาสิบกว่าปี มีเรื่องอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือต้องรีบโทรหานะ

พ่อฉันเป็นชาวนา ซาบซิ้งแต่ก็ขี้อาย ได้แต่พยักหน้าแล้วบอกโอเค ในใจคิดว่าคงไม่กล้าที่จะไปรบกวนเขา

ตระกูลคชวงศ์ ไม่ใช่คนแบบฉันที่ไม่มีพื้นฐานในครอบครัวก็สามารถปีนเข้าหาได้

ฉันกับเขา ต่างกันราวฟ้ากับดิน

การต่อต้านของฉันกลายเป็นอีกอารมณ์ให้กับคุณธรรณ์ เขาเป็นสุภาพบุรุษเย็นชา แต่สำหรับฉันเขาช่างเหมือนสัตว์ป่าที่ดุร้าย !

ทันใดนั้นฉันก็ขดตัวแน่น พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

ต่อมาก็เหมือนกับว่าฉันตายแล้วกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง เขากอดฉันที่ติดกับผนัง แล้วก็กดฉันลงบนโซฟาอีก

เขาหาว่าโซฟาเล็กเกินไป แล้วอุ้มฉันไปบนเตียงในห้องนอน

ไม่ว่าฉันจะร้องไห้เพื่อขอความเมตตายังไง เขาก็ปฏิบัติกับฉันด้วยความเกลียดชัง !

เขาดื่มมา แล้วมาระบายอารมณ์โดยไม่คำนึงถึงความรู้สีกฉันเลย

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ ชนา ! เราเสมอกันแล้ว ! ต่อไปถ้าเธอกล้ายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ฉันจะเอามีดผ่าตัดแทงเธอเอง ! “

เขาเหมือนกับปีศาจเลย ฉันดูไม่ออกเลยว่าการกระทำแบบนี้คือชอบฉันเหรอ แต่ว่าทุกคำพูดของเขามันทำให้ฉันคิดว่าเขาชอบฉัน