Danger ร้ายหวงรัก

ONYX club

ไนต์คลับหรูกลางเมืองหลวง สถานที่ท่องเที่ยวยามราตรีของเหล่าเซเลป ดาราและทายาทเศรษฐีทั้งหลายที่ต่างพากันมาปาร์ตี้อย่างสนุกสนาน

แตกต่างจากแพทย์หญิงเพิร์ล ไมร่า อลิน่า ที่กำลังนั่งร้องห่มร้องไห้อยู่หน้าบาร์โดยมีบาร์เทนเดอร์หนุ่มรับหน้าที่ดูแลเครื่องดื่มและรับฟังเรื่องราวของเธอไปพร้อมๆ กัน

“ไอเหี้ยนั่น! สิบเอ็ดปีของฉัน ฮือๆ มันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย!”

พูดจบก็ยกแก้ว Margarita ขึ้นดื่มรวดเดียวหมด Margarita เป็นค็อกเทลสีใสที่มีเอกลักษณ์คือการเคลือบเกลือบริเวณปากแก้ว เป็นการผสมผสานที่ลงตัวของเหล้า Tequila กับ Triple sec ตามด้วยน้ำมะนาวและน้ำเชื่อม

เคล้ง!

“เอามาอีก”

เพิร์ลกระแทกแก้วลงบนเคาน์เตอร์บาร์และสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม เธออยากจะดื่มให้เมาแล้วลืมเรื่องราวก่อนหน้านี้ไปให้หมด เรื่องราวความบัดซบของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นความรักครั้งแรกของเธอ

ถ้าจะไม่รักกันแล้วก็มาบอกเลิกกันดีๆ สิวะ! แล้วจะลากกันไปกินในน้ำที่ไหนก็ไปอย่ามาสวมเขาให้เธอกลายเป็นควายแบบนี้!

“คุณผู้หญิงไม่ไหวแล้วนะครับ”

บาร์เทนเดอร์มองสภาพหญิงสาวตรงหน้าพลางโคลงศีรษะเบาๆ เพราะเธอกำลังนั่งหันหลังจึงทำให้มองไม่เห็นว่ามีสายตาอีกหลายสิบคู่กำลังจับจ้องมาที่เธอราวกับเสือเจอเหยื่ออันโอชะ

ผิวขาวเนียนตัดกับชุดเดรสเกาะอกสีดำเข้ารูปที่ทำให้มองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน ผมสีน้ำตาลปล่อยยาวสยายถึงกลางหลังและส่วนสูงเพียงหนึ่งร้อยหกสิบสามทำให้เธอดูตัวเล็กกะทัดรัดง่ายต่อการหิ้วกลับบ้านเสียเหลือเกิน

“ไหว! เอามาๆๆๆ”

ปากบอกว่าไหวแต่ใบหน้าสวยกับฟุบลงบนแขนเรียวของตัวเอง น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าที่เหมือนจะแห้งเหือดก็ไหลลงมาอีกทุกครั้งที่นึกถึงภาพบาดตาบาดใจที่เธอเพิ่งเจอมา

ทำไมกันนะ ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนรักที่ดีและซื่อสัตย์ต่อเขามาตลอด ทำไมเขาถึงกล้านอกใจเธอ กล้าทำในสิ่งที่เธอไม่แม้แต่จะมีเรื่องนั้นโผล่เข้ามาในความคิดสักเสี้ยววินาทีเลย

“ฮือๆๆๆ ฉันเพิ่งรู้นะ ฮึกๆ ว่าการอกหักมันเจ็บแบบนี้นี่เอง”

อีวาน วิศวกรหนุ่มไฟแรงที่กำลังมีชื่อเสียงในตอนนี้ เขาคือความรักครั้งแรกของเธอและเป็นความรักที่ยาวนานมาถึงสิบเอ็ดปี เส้นทางความรักที่เธอคิดมาตลอดว่ามันโรยด้วยกลีบกุหลาบจึงหลับหูหลับตาเดินตามเขามาโดยไม่รู้เลยว่าเขาโรยเศษแก้วเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่

รู้ตัวอีกทีเท้าทั้งสองข้างของเธอก็เต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์เสียแล้ว ความฉลาดที่ใช้ในหน้าที่การงานไม่ได้นำมาปรับใช้ในชีวิตคู่เลยสักนิด

“แก้วสุดท้ายแล้วนะครับ”

บาร์เทนเนอร์พูดพร้อมวางแก้วเครื่องดื่มที่เธอสั่งลงตรงหน้า ดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้บอบช้ำจากการร้องไห้มาอย่างหนักช้อนตาขึ้นมองหน้าบาร์เทนเดอร์เล็กน้อยก่อนจะคว้าแก้วเครื่องดื่มมากระดกจนหมดแก้วอีกครั้ง

“ชีวิตมันเศร้ามากเลยใช่มั้ยครับ”

เสียงทุ้มจากบุคคลที่เข้ามาใหม่เอ่ยถามพลางส่งรอยยิ้มบางๆ ให้เธอ เพิร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนจะระบายยิ้มหวานออกมา

“ใช่ค่าาาาา~ ทั้งเศร้า ทั้งเจ็บจี๊ดดดดด”

สภาพของเพิร์ลตอนนี้มองมาจากดาวอังคารก็รู้ว่าเธอเมา ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าบาร์เทนเดอร์ของคลับ

“คนนี้ไม่ได้ครับ”

บาร์เทนเดอร์รีบปฏิเสธทันที เขาไม่สามารถให้ความร่วมมือกับผู้ชายตรงหน้าได้เพราะเขาไม่อยากโดนบุคคลที่ยืนมองเธออยู่จากชั้นVVIPฆ่าปาดคอเสียก่อน

“อะไรวะ มึงจะเก็บไว้กินเอง?”

“ไม่ใช่ครับ แต่ผมขอเตือนว่าคุณไม่ควรยุ่งกับเธอ”

เพิร์ลในตอนนี้นั่งฟังทั้งคู่คุยกันพลางขมวดคิ้ว เหมือนว่าพวกเขาจะคุยกันเรื่องของเธอแต่เธอฟังยังไงก็ไม่เข้าใจว่าเขาคุยเรื่องอะไร

“มึงรู้มั้ยกูลูกใคร”

ชายหนุ่มพูดพร้อมขยับเข้าไปใกล้ร่างบางแล้วยื่นแขนโอบไหล่ของเธอเบาๆ ไอ้บาร์เทนเดอร์กระจอกนี่ไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นใคร อะไรที่เขาอยากได้ก็ต้องได้

“กลับไปจำชื่อพ่อมึงก่อนมั้ย”

แกร๊ก!

“อ๊ากกกก”

เสียงกดต่ำดังขึ้นพร้อมกับมือของไมล์ที่ยื่นมาจับแขนลูกชายคนใหญ่คนโตไขว้หลังด้วยความรวดเร็ว

“ว้าวว~ เก่งจัง”

เพิร์ลมองภาพตรงหน้าพลางทำตาโตแถมยังปรบมือแปะๆ ด้วยความตื่นเต้นราวกับเด็กสามขวบ

“ปล่อยกู!”

“เอาไปเก็บ”

ไมล์ปรายตามองมือขวาของเขาก่อนจะออกคำสั่ง ลุคพยักหน้ารับแล้วรีบเดินเข้ามาพาตัวผู้ชายคนนั้นออกไปทันที แม้จะมีเสียงร้องโวยวายดังมาเป็นระยะแต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเพราะทุกคนในนี้ต่างรู้ดีว่าเขาเป็นใคร

ไมล์ อะสึชิ ฮารุมะ หัวหน้ากลุ่มอิทธิพลฮารุมะ แม้ว่ากลุ่มของเขาจะดูแลเมืองมัวร์แต่เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของภาคีและไนต์คลับแห่งนี้เป็นไนต์คลับของสมาชิกภาคีด้วยเช่นกัน

“กลับ!”

“ว๊ายยยย!”

ฝ่ามือใหญ่กระชากข้อมือของเพิร์ลให้เดินออกมาข้างนอกร้าน แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาขายาวหรือเธอขาสั้นกันแน่จึงทำให้เพิร์ลต้องวิ่งตามเขาแทน

“โอ๊ยย ปล่อยน้าา~ จาพาไปหนาย คุณเป็นคายยยย”

เสียงร้องโวยวายของเพิร์ลไม่ได้ทำให้คนร่างสูงหยุดเดิน เขายังคงกระชากเธอเดินตรงไปที่ลานจอดรถอยู่ดี

ปึก!

“โอ๊ยย!”

ไมล์เหวี่ยงร่างบางกระแทกกับรถ Lamborghini Centenario สีดำด้านของตัวเองเล่นเอาคนโดนเหวี่ยงถึงกับร้องออกมาด้วยความจุก

“เป็นบ้าอะไรของนาย!”

เพิร์ลแทบจะสร่างเมาในทันทีจากการกระทำของคนตรงหน้า คนอะไรไม่รู้แรงเยอะอย่างกับควาย แถมเป็นใครเธอก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ จู่ๆ ก็ลากเธอออกมาจากร้านไม่ถงไม่ถามสุขภาพสักคำ

ใบหน้าสวยเงยขึ้นไปจ้องตากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูดุดันและน่ากลัวเพิ่งสังเกตว่าคนตรงหน้านี่ก็หล่อมากเลยทีเดียว ผมสีน้ำเงินเข้มตัดกับผิวขาวทำให้เขาดูโดดเด่น ดวงตาเฉี่ยวคม จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากสีพีช

“อุ๊บ!”

ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อ เธอก็ต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเพราะรู้สึกเหมือนเครื่องดื่มที่อยู่ภายในร่างกายจะตีกลับออกมา

ไมล์ปรายตามองร่างบางพลางถอนหายใจ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังทำอะไรลงไปแต่ก่อนที่เขาจะได้เอ่ยอะไรออกมา อารมณ์ที่คุกรุ่นในช่วงแรกก็พุ่งปรี๊ดขึ้นทะลุปรอททันที

“อ้วกกกกกกกก!”

O.O

มาเฟียหนุ่มค่อยๆ ก้มลงมองเสื้อของตัวเองที่ตอนนี้กำลังเปียกชุ่มและเต็มไปด้วยเศษอาหารที่ออกมาจากปากของคนตรงหน้า

“ยัยหมออออออออ!”