บทที่ 3

ทางด้านของนที

"ไม่อยากจะเชื่อเลย จริงเหรอเนี่ย ... 100 ล้านบาท" เขาออกจากโหมดยมทูตกลับกลายเป็นนักศึกษาอย่างเก่า ในมือถือเช็คเงินสด 100 ล้านบาท จะไม่ให้เชื่อได้อย่างไร นี่มันคือความจริง

"หวังว่าของที่ได้รับมาจะไม่มีอะไรผิดพลาดไปนะ .. ว่าแต่เราเข้าไปดูในกลุ่มสักหน่อยดีกว่า จากตอนนั้นก็ไม่ได้ดูเลย"

นทีเปิดมือถือ เข้าแอปพลิเคชัน'ไลน์' นทีเลื่อนดูข้อความที่เขาไม่ได้อ่าน

'เจ้าแห่งวานร : พวกท่านนัดกันส่งตอนที่ข้าไม่ว่าง พวกเจ้ารวมหัวกันไม่ให้ข้าได้ของขวัญสินะ '

'เจ้าแห่งความรัก : ข้าไม่ได้เลยสักกล่อง เสร็จเจ้าแห่งความเร็วหมด @เจ้าแห่งความเร็ว แบ่งๆกันบ้างสิ '

'เจ้าแห่งความเร็ว : ข้าแค่โชคดีเท่านั้น '

'เจ้าแห่งวานร : ไม่มีใครสนใจข้าเลย พวกเจ้าส่งของขวัญมาเพิ่มเดี๋ยวนี้เลยนะ'

'เจ้าชายแห่งไฟ : ท่านพี่ลิง ใจเย็นๆ ฮ่าๆๆ'

'เจ้าแห่งวานร : ไอ่เด็กแห่งไฟ บอกมารดาเจ้ามาส่งของขวัญเดี๋ยวนี้ วันนี้ถ้าข้าไม่ได้ของขวัญสักกล่อง ข้าจะแอดพวกเจ้าทุกคนไม่ให้หลับไม่ให้นอนกันเลยทีเดียว'

'เจ้าแห่งนภา : ฮ่าๆ สงสัยเจ้าลิงมันคงอยากได้รัดเกล้าอันเดิมของมันอีกสักครั้ง @เจ้าแห่งสวรรค์เง็กเซียน'

'เจ้าแห่งสวรรค์เง็กเซียน : วันนี้ข้าอารมณ์ดีสุดๆ ที่ได้เห็นเจ้าลิงน้อยมันโมโห ฮ่าๆ คราวที่แล้วแอบมาขโมยผลไม้สวรรค์ของข้า ยังไม่ได้คิดบัญชีเลย กรรมมันตามสนอง #สมน้ำหน้าเจ้าลิงโง่'

'เจ้าแห่งวานร : พวกเจ้า ...'

'เจ้าแห่ง... : #สมน้ำหน้าเจ้าลิงโง่'

'เจ้าแห่ง... : #สมน้ำหน้าเจ้าลิงโง่'

.

.

'เจ้าชายแห่งไฟ : @เจ้าแห่งวานร ท่านพี่ลิง โปรดจดจำเอาไว้ว่าข้านับถือท่านเสมอ แต่ข้าเองก็จำเป็น ข้าไม่มีทางเลือก ข้าขอโทษ และโปรดอย่าถือสา #สมน้ำหน้าเจ้าลิงโง่

'เจ้าแห่งไฟ : จะไปนับถือมันทำไม วันๆมันเอาแต่สร้างปัญหา #สมน้ำหน้าเจ้าลิงโง่'

.

.

'เจ้าแห่งวานร : พวกเจ้า ทุกตัว... จำเอาไว้เลย ข้าจะคิดบัญชีกับพวกเจ้าทุกตัว'

'เจ้าแห่งสวรรค์เง็กเซียน : ฮ่าๆ สะใจจริงๆ @เจ้าแห่งวานร รีบๆมาคิดบัญชีกับข้าละ ข้าจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว ฮ่าๆ'

"ดูเหมือนพวกเทพเหล่านี้จะมีปัญหากันอย่างนี้ประจำ เราคงต้องระวังสักหน่อยในการแชท" นทีพูดกับตัวเอง

"เอาล่ะ กลับหอนอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยไปขึ้นเงิน นี่ก็ดึกมากแล้ว" เขาพูดออกมาเหมือนกับปกติ แต่เหมือนเขาจะลืมไปแล้วว่า เขาพึ่งจะอกหักมา

เขาเดินมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าหอพักที่เขาพัก ใจหนึ่งก็อยากลองวิชาเทวแพทย์ต่อเลย แต่มันหน้าเสียดายที่เขาต้องฝึกลมปราณให้ได้อย่างน้อย 5 ปีก่อน มันคงต้องใช้เวลานับปีเลยทีเดียวจากในความทรงจำที่ได้มา

ในคืนนี้พระจันทร์ลอยอยู่เต็มดวง นทีอยากจะลองฝึกดูสักหน่อย เขาพักอยู่ชั้นบนสุดของหอพัก เป็นห้องเดียว และมีพื้นที่ใช้สอยมากมาย

ถึงเขาจะพักฟรี แต่มันก็ต้องแลกกับการที่เขาต้องคอยเก็บเงินค่าหอพัก และ คอยบริการซ่อมนู้นซ้อมนี่ หรือแม้กระทั่งไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟของหอพักแทนเจ้าของหอ

'เฮ้อ ' เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า พร้อมกับพูดต่อ

"คิดแล้วมันเหนื่อยจริงๆกับชีวิตที่ผ่านมา พรุ่งนี้ถ้าเช็คเงินสดนี่ผ่าน จะขอตั้งใจเรียนให้จบแล้วค่อยว่ากัน"

กิจวัตรประจำวันของเขาก็ยังคงเหมือนๆเดิม กินมาม่า อาบน้ำ แต่งตัว ตั้งนาฬิกาปลุก ห่มผ้า แล้วเข้านอน แต่วันนี้มันแตกต่างออกไป

เขานั่งขัดสมาธิ แล้วทำสมาธิเพื่อรับรู้ถึงพลังลมปราณอยู่บนเก้าอี้ที่เขาไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร นทีขอเรียกมันว่า เก้าอี้ทรงไทยก็แล้วกัน

นทีหลับตานึกถึงประสบการณ์ที่ได้รับ ไม่นานเกินรอ เขาก็รับรู้ถึงพลังปราณในอากาศได้ คืนนี้มันช่างเป็นคืนที่เหมาะแก่การฝึกอย่างแท้จริง

ดวงจันทร์ลอยอยู่เต็มดวง ทำให้เกิดพลังปราณที่มากกว่าปกติถึงสามเท่า นทีขับเคลื่อนพลังปราณจากในอากาศตามการเคล็ดปราณจักรวาล

ปราณในอากาศหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรอบตัวของนที จนเวลาผ่านไปอย่างน้อยๆก็ 30 นาที เสียงดัง 'ปัง' ก็ปรากฎออกมา ใช่แล้วเขาเลื่อนระดับ ปราณ 1 ปี

ตลอดทั้งคืนมีเสียงดัง 'ปัง' อีก 9 ครั้งจนถึงเช้า ในตอนนี้เขามีพลังปราณ 10 ปีแล้ว

"เช้าแล้วเหรอเนี่ย วันนี้มีเรียนเช้าด้วยสิ .. อาบน้ำก่อนดีกว่า เหม็นไปหมด" นทีอาบน้ำขัดตัวอยู่นาน ของเหลวสีดำที่ติดตามตัว ส่งกลิ่นเหม็นทั่วห้องน้ำ จึงใช้เวลานานเป็นพิเศษ

เวลา 07.00 น.

"ตรึ่งๆ" เสียงไลน์ของเขาดังขึ้น เขาก็เปิดอ่านดูมัน มันเป็นข้อความส่วนตัวจากเทพแห่งความตาย เขาถึงกับตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

'เจ้าแห่งความตาย : เจ้าเองสินะ ที่ได้ของขวัญของเราไป'