EP.3 ไม่ใช่แฟน

ภายในใจของเธอพยายามนับหนึ่งถึงร้อยและไม่ใส่ใจในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูด แม้ว่าลึก ๆ เธอจะรู้สึกทั้งหึงทั้งหวงพี่ชายเอามาก ๆ แต่ก็แสดงออกไปไม่ได้เลย เพราะสุดท้ายสถานะของเธอมันก็เป็นได้แค่เพียงน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น

"อย่างเธอไม่น่าจะเรียกว่าของขวัญนะคะ...น่าจะเรียกว่าของฟรีมากกว่า" โซลเมทพูดตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง ก่อนจะเดินกระแทกไหล่อีกฝ่ายเข้าไปในห้อง พร้อมกับปิดประตูใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นไปทันที

ภายในคอนโดหรูสุดกว้างและเงียบสงัด ไม่มีใครอยู่ในโซนห้องรับแขกเลย

โซลเมทกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องเพื่อหาเจ้าของห้อง แต่ก็ไม่เจอใครเลย

(เสียงอาบน้ำ) ดังออกมาจากในห้องนอนของพี่เฟรนด์ โดยที่ประตูห้องยังคงแง้ม ๆ ปิดไม่สนิท

ตามจริงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอขึ้นห้องเฟรนด์ชิป เพียงแต่เธอไม่เคยอยู่ในห้องของพี่เฟรนด์แบบสองต่อสองมาก่อนเลย

โดยปกติแล้วจะเป็นฟาเรนที่พาพวกเพื่อน ๆ มานั่งเล่นเกม ไม่ก็นัดกันติวหนังสือสอบ เพราะคอนโดของพี่เฟรนด์อยู่ใจกลางเมืองและไม่ไกลจากโรงเรียนอินเตอร์ของพวกเขาสักเท่าไร และฟาเรนก็เป็นอีกคนที่มีคีย์การ์ดห้องของเฟรนด์ชิป และฟาเรนก็เป็นคนเดียวจริง ๆ ที่เฟรนด์ตามใจทุกอย่าง

โซลเมทยังคงถือกล่องของขวัญเอาไว้ในมือแน่น เธอเลือกที่จะยืนรอเฟรนด์ชิปอาบน้ำ เพื่อที่จะมอบของขวัญนี้ให้เขากับมือของเธอเอง เพราะไม่รู้ว่าหากเธอวางกล่องของขวัญทิ้งเอาไว้แล้ว เฟรนด์ชิปจะสังเกตเห็นมันหรือเปล่า

ไม่รู้เพราะความรู้สึกประหม่า หรือตื่นเต้นกันแน่ เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกที่โซลเมทอยู่ในห้องแบบสองต่อสองกับพี่เฟรนด์ชิป ทำให้เธอนั่งแทบไม่ติดเลย

ร่างบางเดินถือกล่องของขวัญเดินไปเดินมา เธอพยายามท่องคำอวยพรและคิดคำพูดต่าง ๆ นานา เพื่อที่จะใช้พูดกับเขา

"ที่โน่นหนาวแล้ว พี่เฟรนด์อย่าลืมดูแลตัวเองนะคะ" โซลเมทซ้อมพูดและซ้อมมอบของขวัญวันเกิดซ้ำ ๆ

จนกระทั่งเสียงประตูห้องอาบน้ำเปิดออก โซลเมทถึงกับยืนเกร็งไปเลย

"ยังไม่ไปอีกเหรอ" เฟรนด์ชิปเดินออกมาจากห้องนอน ทั้งที่ตัวยังเปียก ท่อนล่างพันแค่ผ้าเช็ดตัวผืนบางเท่านั้น

ใบหน้าหล่อเหลาถูกปกคลุมด้วยเส้นผมเปียก ๆ กล้ามอกแน่นเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะพราวค่อย ๆ ไหลลงจากอกสู่กล้ามท้อง

"..อึก.." โซลเมทลอบกลืนน้ำลายก่อนจะหันเหสายตามองไปทางอื่นแทน

"โซล ?" เฟรนด์ชิปเองก็ชะงักไปเล็กน้อย เพราะเขาไม่คิดว่าคนที่อยู่ในห้องตอนนี้จะกลายเป็น

โซลเมท

"ดึกแล้ว ทำไมยังไม่กลับอีก" เฟรนด์ชิปขมวดคิ้วถามกลับไปเสียงเข้ม

เขาเดินกลับไปหยิบชุดคลุมมาสวมทับทันที เพราะมันคงดูไม่ดีสักเท่าไร ที่จะสวมใส่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวยืนคุยกับน้องสาวบุญธรรมแบบนี้ อีกอย่างในตอนนี้ทั้งคู่ก็โตแล้วไม่ใช่เด็ก ๆ เหมือนแต่ก่อน

"คือว่า..โซลลืมเอาของขวัญให้พี่เฟรนด์น่ะค่ะ" โซลเมทตอบกลับไปก่อนจะยื่นกล่องของขวัญที่เธอเตรียมมาส่งให้กับเขา

"อืม" เขาบอกกับเธอด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ก่อนจะรับกล่องของขวัญเธอวางลงบนโต๊ะอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก

"…" โซลเมทหน้าเสียไปเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเฟรนด์ชิปจะเฉยชากับกล่องของขวัญของเธอมากขนาดนี้

สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งพูดมันเหมือนวนกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง

"พรุ่งนี้พี่จะแกะดู" เฟรนด์ชิปพูดขึ้นเสียงเรียบ เขาถอยออกไปยืนเว้นระยะห่างจากเธอพอสมควร

"ของขวัญของโซลคงไม่ถูกใจเท่ากับของขวัญจากแฟนพี่เฟรนด์ชิปหรอกใช่ไหม" โซลเมทเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงที่สั่น ๆ

ทั้งสองคนต่างฝ่ายก็ต่างเงียบกันไปครู่ใหญ่ เฟรนด์ชิปมัดเชือกเสื้อคลุมของเขาให้แน่นมากขึ้น ก่อนจะเงยหน้ามองไปที่โซลเมทเล็กน้อย

"ไม่ใช่แฟน" เฟรนด์ชิปพูดตอบกลับไปนิ่ง ๆ