EP.13 ชั่ววูบ

"เฮ้ออ..." ร่างสูงถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจกับน้องชายของเขามากจริง ๆ

ร่างสูงเดินหันหลังกลับเข้าห้องไป แต่ในขณะที่เขาก้าวขาเดินกลับไป ฝ่าเท้าของเขาก็เหยียบลงบนหยดน้ำเปียก ๆ ที่เลอะเทอะเต็มพื้นห้องไปหมดตามทางที่ทั้งฟาเรนและโซลเมทเดินไป

"แล้วทำไมถึงไม่เช็ดตัวกันมาก่อนวะ" เฟรนด์ชิปสบถขึ้นทันทีอย่างหงุดหงิดใจ เพราะเขาเป็นคนที่รักความสะอาดมาก ๆ

ทั้งฟาเรนและโซลเมทเล่นสงกรานต์กันมาจนตัวเปียกไปทั้งตัว พอเดินเข้ามาในห้องทำให้มันเลอะเทอะเต็มทางเดินไปหมด

ร่างสูงเดินตามหยดน้ำใส ๆ ไปจนถึงโซฟาที่ฟาเรนวางคนตัวเล็กทิ้งเอาไว้ แววตาที่เย็นชาค่อย ๆ เลื่อนขึ้นจากพื้นมองไปยังร่างบางที่นั่งเกร็งอยู่บนโซฟาของเขา

ดูเหมือนว่ายาปลุกเซ็กซ์ที่เธอดื่มเข้าไปมันเริ่มออกฤทธิ์มากขึ้นทุกที และออกฤทธิ์เต็มประสิทธิภาพหลังจากดื่มเข้าไปภายใน 30 นาทีได้ โซลเมทรู้สึกละอายใจมาก ๆ แต่เธอก็จำต้องนั่งขยับใช้ช่วงล่างถูไถไปตามขอบโซฟาอย่างไม่อาจฝืนทนต่อความต้องการทางกายได้

ร่างกายของเธอรู้สึกร้อนรุ่มจากภายใน ใบหน้าเปลี่ยนจากสีขาวอมชมพูเป็นสีแดงระเรื่อ แต่สิ่งที่เลวร้ายมากที่สุดคือ ในตอนนี้เธอมีความต้องการทางเพศที่สูงมาก และไม่อาจจะยับยั้งตัวเองได้แล้ว

"…." โซลเมทกัดฟันแน่นจ้องมองที่เฟรนด์ชิปทั้งน้ำตาคลอ ๆ เธอยังพอรู้สึกตัวอยู่บ้าง แต่ก็สั่นเทาไปทั้งร่างและมีความรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ ที่บริเวณจุดสงวนอย่างอธิบายไม่ถูก

เฟรนด์ชิปเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เพราะถ้าปล่อยให้เธอนั่งหัวเปียกตัวเปียกอยู่แบบนี้ทั้งคืน มีหวังพรุ่งนี้ได้ป่วยหนักแน่ ๆ เขาเดินกลับมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวและน้ำเปล่าเย็น ๆ ขวดหนึ่ง

"ดื่มซะ" ร่างสูงดึงผ้าที่คาดปากของคนตัวเล็กออก ก่อนจะเปิดขวดน้ำและป้อนให้เธอถึงริมฝีปาก

มือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างกำหมัดแน่นขณะที่ขาทั้งสองก็แนบชิดติดกัน แต่ปลายเท้ากลับจิกลงพื้นและสั่นเหมือนกับว่าเธอพยายามฝืนร่างกายตัวเองอยู่

"โซลไม่ได้ใจแตกนะ" โซลเมทเมินหน้าหนีขวดน้ำ และรีบอธิบายกับเฟรนด์ชิปก่อน

"…." ร่างสูงมองเธอกลับอย่างเย็นชา เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแม้สักคำ

"โซลไม่ได้ชอบเขา...โซลไม่ได้... คิดอะไรกับผู้ชายคนอื่นเลยนะ" โซลเมทพรั่งพรูออกมาจนหมดเพราะเธอแคร์เขามาก ๆ และกลัวว่าเขาจะเข้าใจเธอผิดไปมากกว่านี้

เขาแกะเสื้อยืดที่มัดแขนของเธอออกให้

ฟุ่บ ! ร่างสูงยัดขวดน้ำเย็นใส่มือเล็ก ๆ ของเธอไป

"แล้วมาบอกพี่ทำไม" เขาพูดทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา

"ก็เพราะว่า..." โซลเมทพูดยังไม่ทันจบดี เธอก็กัดฟันแน่นและขยับตัวดิ้นไปมาด้วยความรู้สึกร้อนผ่าว ๆ อยู่ตรงร่องสวาทอย่างไม่อาจจะฝืนต่อได้แล้ว

ขวดน้ำเปล่าตกลงพื้นโดยที่เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่มือทั้งสองข้างมันควบคุมไม่ได้แล้ว เธอกดปลายนิ้วลงที่ใจกลางเป้ากางเกงของตัวเองด้วยความรู้สึกร้อนรนราวกับถูกเปลวไฟจี้รอบ ๆ ซ้ำไปซ้ำมา

"อื้อ..อิ๊ !" เด็กสาวหลุดครางและร้องลั่นออกมาทันทีอย่างควบคุมไม่ได้ ฝ่ามือเล็ก ๆ วางทาบลงที่กลางหว่างขาของเธอเองและกดลงไปแรง ๆ เพื่อพยายามจะหยุดมัน

"อะ..อื้อ..." โซลเมทรู้สึกอายมาก ๆ กับท่าทางทุเรศ ๆ ที่เธอกำลังทำต่อหน้าผู้ชายที่มีผลต่อความรู้สึกของเธอมากที่สุดอย่างพี่เฟรนด์ชิป

".. (หยุดเดี๋ยวนี้...โซลหยุด !) " โซลเมทตะโกนบอกกับตัวเองภายในใจ

ตุ้บ ! หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่สุดท้ายเธอก็ล้มลงไปนอนที่พื้นไม่เป็นท่า

"ซี้ด..เฮ่อ.." ร่างบางกัดฟันแน่น เธอพยายามที่จะไม่ปล่อยให้เสียงครางมันเล็ดลอดออกไป แต่มันก็ช่างยากมากเหลือเกิน

โซลเมทยันตัวเองลุกขึ้นยืนทั้งที่ทรงตัวแทบไม่ได้ เธอเดินตรงไปที่ประตูทางออก มือเล็กกำมือจับประตูเอาไว้แน่น

ฟุ่บ ! แค่เพียงเธอกระชากเปิดออก

ปัง ! แรงผลักปิดก็สวนขึ้นมาทันทีจากทางด้านหลัง

"จะออกไปสภาพนี้งั้นเหรอ" ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก

"ใช่" โซลเมทตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า ยาที่เธอดื่มเข้าไปมันออกฤทธิ์แรงมาก และตอนนี้มันทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพแล้ว

"ทำไม" เฟรนด์ชิปจับร่างบางหันหน้ากลับมาสบตาของเขาอีกครั้ง

"เพราะโซลไม่อยากให้พี่เฟรนด์ เห็นโซลในสภาพนี้" โซลเมทพูดออกมาขณะที่มือทั้งสองข้างของเธอกุมตรงใจกลางเป้ากางเกงเอาไว้แน่น

"อื้อ..อื้อ.." เธอเอนตัวพิงไปกับประตูห้อง มือข้างขวาลูบที่ทรวงอก ส่วนข้างซ้ายล้วงเข้าไปภายในกางเกงชั้นในทั้งน้ำตา เพราะเธอไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้

"โซลไม่อยากดูแย่...ในสายตาของพี่เฟรนด์" โซลเมทกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนเลือดซิบเพราะเธอฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว

"แต่เลือกที่จะเดินออกไป...เพื่อเสียตัวให้คนอื่นงั้นเหรอ" เฟรนด์ชิปถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจเลยว่าคนตรงหน้ากำลังคิดบ้าอะไรอยู่กันแน่

"ไม่ใช่นะคะ" โซลเมทส่ายหน้าตอบกลับไปทั้งน้ำตาอาบสองข้างแก้ม

"ถ้างั้น..." เฟรนด์ชิปเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

"โซลยอมเป็นของพี่เฟรนด์... แค่คนเดียว... คนเดียวเท่านั้น" หญิงสาวเอ่ยออกไปอย่างไม่รู้ตัว เมื่อความต้องการทางร่างกายกับหัวใจมันเรียกร้องไปในทางเดียวกัน

ฝ่ามือหนาของเขาค่อย ๆ รูดซิปกางเกงยีนขาสั้นของเธอจากหัวมาจรดถึงปลายซิปและ...

ฟุ่บ ! กางเกงยีนส์ขาสั้นหล่นลงไปกองที่พื้นอย่างง่ายดาย

"งั้นเรื่องคืนนี้... เราจะรู้กันแค่สองคนเท่านั้น" ร่างสูงลูบใบหน้าของน้องสาวบุญธรรมที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ

"ค่ะ" โซลเมทพยักหน้าตอบรับกลับไปในทันที

"ดี" ร่างสูงค่อย ๆ ลูบใบหน้า ลำคอ มือหนาโอบรั้งเอวบางของเธอเบา ๆ 

ฝ่ามือหนาค่อย ๆ สอดลงไปในแพนตี้สีดำสนิท และในวินาทีที่ปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสกับกลีบเนื้อที่ร้อนผ่าวนั้น ขาทั้งสองข้างของเธอมันก็เหมือนหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาอย่างฉับพลัน

"อื้อ...ซี้ด..." สาวน้อยคว้าไหล่กว้างของคนตรงหน้าและจิกลงไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เฟรนด์ชิปแตะลงที่ใจกลางร่องสวาทที่เปียกแฉะไปด้วยน้ำใส ๆ ที่ไหลเยิ้มออกมามากจนผิดปกติ

"อื้อ..พี่เฟรนด์.." โซลเมทคว้ามือของเขาแน่นและครางชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

เขาดึงฝ่ามือออกและเม้มปากตัวเองแน่น ท่อนแขนแกร่งคว้าเข้าที่กลางลำตัวและอุ้มเธอขึ้นเดินตรงไปยังห้องนอน

ฟุ่บ ! โซลเมทถูกปล่อยลงนอนราบไปกับเตียง

"โซลอยากรู้ว่า..." โซลเมทเหมือนสติหลุดไปแล้วในตอนนี้ เธอพยายามที่จะถอดเสื้อชั้นในออกและบีบเคล้นสองเต้าของตัวเอง ขณะที่สายตายังคงจ้องมองทางเฟรนด์ชิปอย่างเว้าวอน

"พี่เฟรนด์... เคยมีโซลอยู่ในสายตาของพี่บ้างรึเปล่า" สาวน้อยเอ่ยถามเขาไปด้วยน้ำเสียงกระเส่า

ร่างสูงข่มตาลงพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เขาหันไปเปิดขวดเหล้าเทใส่แก้วแบบเพียว ๆ และกระดกดื่มลงไปสามถึงสี่แก้วติด ๆ กัน

"ไม่เคย... เลยใช่ไหม" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นทั้งน้ำตาคลอ

ร่างสูงจับใบหน้าของเธอเงยขึ้นสบตาของเขานิ่ง ๆ มืออีกข้างยังคงกำแก้วเหล้าที่เทเอาไว้อย่างเต็มแก้ว

เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอแต่ปิดริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากของเขาในทันที ร่างหนาดูดเม้มทั้งริมฝีปากบนสลับริมฝีปากล่างก่อนจะขยี้จูบลงไปซ้ำ ๆ

ลิ้นร้อนกวาดต้อนลิ้นเล็ก ๆ พรากทั้งลมหายใจและพรากสติของคนตัวเล็กให้ล่องลอยไปไกล

กลิ่นกายหอมหวานของเด็กสาว ทำให้เขาเองก็แทบไม่สามารถจะหยุดยั้งความต้องการได้แล้วเช่นกัน

ความเสียวสะท้านแล่นไปทั่วแผ่นหลังและช่วงท้องน้อย ทำให้เธอเผลอแอ่นอกขึ้นมาเสียดสีเข้าไปกับกล้ามแขนแน่นของเขาอย่างลืมตัว โซลเมทพยายามตอบรับจูบที่ดุเดือดของเขา แม้ว่าเธอจะไม่ช่ำชองสักเท่าไร แต่เธอก็ปล่อยไปตามความรู้สึกที่มี

จ๊วบ... แจ๊บ... ริมฝีปากหนาดูดริมฝีปากบางไล่ไปตามซอกคอ ก่อนจะเลื่อนลงมาจนถึงเนินอกขาวเนียนนุ่มตรงหน้า โซลเมทกระชากดึงบราเซียร์ของเธอลงทันที เพื่อให้ยอดปทุมถันของเธอโผล่พ้นขึ้นมา...

"ไม่ไหวแล้ว... ฮื้อ...โซลไม่ไหวแล้วจริง ๆ พี่เฟรนด์... ใส่เข้ามาเลยได้ไหม"