EP.1 เซอร์ไพรส์

เวลา 23.59 น.

ก๊อก ๆ ๆ

มือเล็ก ๆ เคาะประตูห้องในคอนโดหรู ก่อนจะรีบจุดเทียนและไฟเย็นเพื่อให้แสงเทียนส่องสว่างอยู่ด้านหน้าประตูสีดำสนิท

มือเล็ก ๆ ของเธอป้องเปลวเทียนวันเกิดที่ปักอยู่กลางเค้กขนาดกลางที่เธอตั้งใจทำมาเกือบทั้งวันไม่ให้ดับลง เสียงหัวใจของเด็กสาวเต้นเร็วขึ้น ๆ

เธอมองตรงไปที่ประตูด้านหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

"ทำไมเขาถึงเปิดช้าจังเลยนะ" โซลเมทกังวลว่าเทียนจะละลายหมดเสียก่อน เธอจึงยกมือขึ้นเพื่อเตรียมจะเคาะอีกครั้ง

แต่ทว่า...

แก๊ก..แอ๊ด....เสียงปลดล็อกประตูอัตโนมัติดังขึ้นและประตูบานใหญ่ค่อย ๆ ถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ

โซลยิ้มกว้างออกมาในทันที มือเล็ก ๆ กำถาดใส่เค้กเอาไว้แน่น

" Happy birthday to you... happy birth...da..." คนตัวเล็กเริ่มร้องเพลงพร้อมกับค่อย ๆ เงยใบหน้าสวยของเธอขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างช้า ๆ

"เออ.." คนที่เปิดประตูให้เธอเป็นหญิงสาวนิรนามคนหนึ่ง ที่กำผ้าเช็ดตัวมัดเอาไว้แน่น ผมเผ้าดูยุ่งเหยิง เธอมองตรงมาที่โซลเมทด้วยใบหน้าที่ตกใจไม่แพ้กันกับโซลเมทที่ยืนชะงักนิ่งไป

"เฮ้อ..."

เสียงถอนหายใจของใครอีกคนดังขึ้นจากบริเวณโซฟา และมันก็คือเสียงของเจ้าของวันเกิดอย่างเฟรนด์ชิป เขารีบผูกเชือกชุดคลุมอาบน้ำด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร

โซลเมทเองก็โตมากพอจะเข้าใจแล้วว่า เธอคงมาขัดจังหวะสำคัญของพี่ชายนั่นเอง ทำให้เธอยืนตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ถูกเลย

"ร้องต่อสิคะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว" หญิงสาวที่นุ่งกระโจมอกเอ่ยกับโซลเมทด้วยใบหน้าเย้ยหยัน

"เธอไปรอในห้องก่อน!" ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟากลางห้องรับแขก เขาเดินตรงเข้าไปบอกกับหญิงสาวคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"ว่าแต่... นี่ใครเหรอคะ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามเฟรนด์ชิปไปด้วยความอยากรู้มากจนเก็บอาการไม่อยู่

"น้องบุญธรรม" เฟรนด์ชิปตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉย คำตอบของเขาทำเอาโซลเมทหน้าเสียไปเล็กน้อย

"อ๋อ... แบบนี้แซนดี้ค่อยรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย" ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เธอเหลือบมามองทางโซลเมทเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูออกว่าแอบสะใจอยู่เล็กน้อย

"ถ้างั้นแซนไปรอเฟรนด์ในห้องนอนนะคะ" หญิงสาวที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนบาง ๆ เอ่ยบอกชายหนุ่มขึ้นเสียงหวาน

"ตามสบายนะคะ ..น้อง" เธอแสยะยิ้มออกมาก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของ

เฟรนด์ชิปทันที

ปัง ! หลังจากที่ประตูห้องนอนปิดลง เฟรนด์ชิปก็เดินตรงเข้ามาหาโซลเมทที่ยังคงยืนคาอยู่ที่หน้าประตูห้อง

"…." โซลเมทยืนข่มอารมณ์อยู่นาน ตอนนี้เธอรู้สึกหน้าชาและตัวชาไปหมดเลย จะหันหลังกลับก็ไม่ทันแล้ว

"แค่เอาเค้กมาให้ใช่ไหม" เขาเอ่ยถามอีกฝ่าย ก่อนจะมองไปที่เค้กไวต์ช็อกโกแลตที่ตกแต่งด้วยรูปหัวใจมากมายตรงหน้า

"ใช่..." โซลเมทฝืนยิ้มตอบกลับไปโดยไม่กล้ามองหน้าพี่ชายบุญธรรมของเธอสักเท่าไร เพราะ

เฟรนด์ชิปก็สวมใส่แค่เพียงชุดคลุมบาง ๆ เท่านั้น

"เอามาสิ" เฟรนด์ชิปแบมือส่งไปตรงหน้าของเธอ

"เอ่อ... นี่ค่ะ... สุขสันต์วันเกิดนะคะ" โซลเมทกลั้นใจฝืนยิ้มและพูดด้วยเสียงที่ร่าเริง แม้น้ำเสียงจะสั่นอย่างชัดเจนก็ตาม