ขาวอวบ

ไม่นานทั้งคู่ก็ไปถึงจุดมุ่งหมาย นกนั้นถือถาดที่เล็กกว่าจึงเป็นคนยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง

“ ขออนุญาตค่ะ ”

ก่อนจะผลักประตูเข้าไป ความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องลอยมาปะทะผิว อริสาเดินตามพี่นกเข้าไปอย่างระมัดระวัง

“ ขนมไทยกับชาเคียวกุโระครับ คุณอาเมธี เข้ากันดีอย่าบอกใครเชียว ” เสียงทุ้มของหนึ่งในนั้นพูดเมื่อสองสาวลำเลียงของว่างและชาเข้าไปให้

“ แหม เจ้าเสือนี่มันรอบรู้เรื่องกินจริง ๆ ” อีกคนว่า

“ ก็ผมไม่เกี่ยง กินได้ทุกอย่าง เลยได้ลองหลายอย่าง ”

“ กินไม่เลือกว่างั้น ”

แล้วเสียงหัวเราะครืนก็ดังขึ้น มันคงเป็นการประชุมระหว่างผู้บริหารที่สนิทกันมาก ๆ กระมังถึงได้กล้าหยอกล้ออย่างเป็นกันเอง

ไอ้คำว่า ‘ กินไม่เลือก ’ นั่นก็คงไม่ได้หมายความถึงเพียงแค่เรื่องของกิน ถ้าไม่สนิทสนมกันจริงก็คงไม่กล้า

แต่อริสาก็ไม่กล้าเงยหน้ามองคนเหล่านั้น แค่คำว่าผู้บริหารระดับสูงก็แผ่รัศมีให้หล่อนกลัวเกรงบารมีเหลือล้น กลัวจะมือสั่น กลัวจะทำอะไรผิดพลาดให้ได้ขายหน้าขายตา แต่อะไร ๆ มันก็ไม่ได้ยากเย็นอย่างที่คิด ในห้องนั้นมีแต่เสียงหัวเราะทำให้ผ่อนคลายลงได้

ขณะที่หล่อนวางถาดไว้ที่โต๊ะวางเอกสารและยกขนมจากถาดเพื่อวางไปบนโต๊ะประชุมอีกที มือข้างหนึ่งก็เอื้อมมารับจานนั้น ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเป็นเหตุบังเอิญ มือใหญ่นั้นแตะลงบนมือของหล่อนด้วย

อริสาชักมือกลับทันที จะเรียกว่ากระตุกมือออกก็ไม่ผิดนัก เพราะบริเวณที่ถูกมือนั้นสัมผัสมันมีความร้อนบางอย่างราวไฟฟ้าสถิต ทว่ายังอดไม่ได้ที่จะช้อนตามองเจ้าของมือนั้น

คุณพระ !

ผู้ชายคนนั้นหล่อระเบิดเถิดเทิง คนนี้หรือเปล่านะ คุณพยัคฆินที่พี่นกว่า ถ้าใช่ เขาก็ไม่ได้แก่อย่างที่หล่อนคิด น่าจะราวยี่สิบปลายหรือสามสิบต้น ๆ

เขาอยู่ในสูทสีเทาเรียบกริบ ด้านในคือเชิ้ตสีขาว แต่เนกไทถูกคลายออก ผมรองทรงสีน้ำตาลเข้มนั้นไม่ได้ถูกเซ็ทเรียบแปล้อย่างที่หล่อนคิด แต่ดูยุ่งเหยิงนิด ๆ เสมือนว่าเจ้าของคงจะใช้มือเสยหรือเกามันอะไรทำนองนั้น มันไม่ได้ทำให้ความดูดีของเขาลดลงแม้แต่นิด ตรงกันข้าม มันกลับทำให้เขาไม่ได้ดูเป็นทางการมากนัก ดูเป็นหนุ่มหล่อแบดบอย อะไรทำนองนั้น

ใบหน้ายาวมีไรเคราล้อมกรอบ แนวกรามเป็นสันชัด ริมฝีปากเต็มอิ่มเผยอยิ้มนิด จมูกโด่งสวย ร้ายกาจที่สุดคือดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่อยู่ใต้ปีกคิ้วหนานั้น มันจ้องมองมาที่หล่อนด้วยประกายแพรวพราวบางอย่าง ประกายอย่างว่านั้นมันทำให้หล่อนแข้งขาอ่อนเสียด้วยสิ

มันมีแววหวาน ทว่ารุกรานอยู่ในที !

อริสากลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ขาข้างหนึ่งก้าวถอยหลังหนีอัตโนมัติด้วยรู้สึกไม่ปลอดภัย ทำให้ชนพี่นกที่กำลังเดินกลับไปหยิบถาดชา ส่งผลให้อริสาเสียหลักหงายหลังลงบนพื้นดังโครม !

แล้วมือคู่หนึ่งก็มาโอบรัดหล่อนไว้ พร้อมทั้งถามไถ่ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มอบอุ่น

“ Little girl คุณโอเคไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ”

อริสาเงยหน้าขึ้นมองคนผู้นั้นอย่างงุนงง

เขานั่นเอง ผู้ชายหล่อที่ทำให้หล่อนเสียศูนย์ !

“ เจ็บหรือเปล่า ” เขาถามซ้ำพลางขยับมือใหญ่เคลื่อนไปทั่วเรียวขาอวบ สายตาคมกริบคู่นั้นมันก็พลอยเลื่อนไหลสำรวจไปทั่วบริเวณด้วย

เนื่องด้วยเจ้าหล่อนล้มลงในท่าหงายหลัง กระโปรงสอบแค่เข่าเลยขาดไปเสียข้างหนึ่งแล้วร่นขึ้นจนถึงต้นขาอวบเปิดเผยให้เห็นกางเกงในลายการ์ตูนสามตัวร้อยของเจ้าหล่อน ความย้วยของมันประกอบกับท่าทางการถ่างขาชันเข่า ทำให้แลลอดเห็นอะไรบางอย่างเป็นกลีบพูอยู่ภายใน

ขาว อวบ ไม่มีเส้นขนให้ระคายตาแม้แต่เส้นเดียว !

“ dammm ! ” เสียงคำรามต่ำอยู่ในลำคอเบา ๆ และประกายแห่งดวงตานั้นที่เข้มข้นขึ้นด้วย

“ ขอประทานโทษด้วยนะคะท่าน พอดีน้องเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าไร ต้องขอประทานโทษจริง ๆ ค่ะ ” พี่นกรีบขอโทษขอโพยและมีทีท่าจะนั่งลงประคองร่างของอริสา แต่อีกฝ่ายโบกมือเป็นสัญลักษณ์ว่าไม่ต้องยุ่ง