ตอนที่ 2 แก๊งยอดดอย 2

แม้เพื่อนอีกสองคนจะเตือนเธอด้วยความหวังดี เธอเข้าใจ แต่ก็เหลืออดกับคนอย่างอรปรียาเต็มทน เธอไม่เคยไปยุ่งด้วยสักครั้ง แต่ยายนั่นก็คอยจะหาเรื่องเธอทุกครั้งที่มีโอกาส จากแรกเริ่มตอนปีสองเธอมั่นใจว่าเรื่องทุนการศึกษาของเธอมันไม่ใช่เรื่องของเธอกับมหาวิทยาลัยอีกต่อไป แต่มันคล้ายเป็นเรื่องของใครอีกหลายคนที่ดูจะเดือดร้อน และอรปรียาก็เป็นหนึ่งในนั้น และเป็นคนต้นๆ ที่ดูจะเดือดร้อนกว่าใคร

และแน่นอนยายนั่นมีพี่ชายแม้แต่คนที่ไม่สนใจโลกอย่างเธอยังรู้จัก เพราะกลุ่มพี่ชายของยายนั่นออกจะไม่ธรรมดา ถ้าเปรียบเทียบ F4 เมืองไทยก็คงจะไม่เกินจริง เพราะสี่หนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่เธอแอบให้ฉายาพวกเขาว่า 'แก๊งยอดดอย' นอกจากความหล่อจะสูงเสียดฟ้า ฐานะของแต่ละคนก็ใช่ย่อย แต่เธอก็ไม่รู้หรอกใครเป็นใครฟังเรื่องราวของพวกยอดดอยมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ รู้แค่หนึ่งในนั้นมีพี่ชายของยายอรปรียาก็เท่านั้น หน้าตาทั้งสี่คนก็เคยเห็นบ้างเวลาที่ไปเจอตามสถานที่อื่นภายในมหาวิทยาลัย แล้วยายพรีมกับยายมิ้มจะรีบสะกิดให้ดู รู้แค่ว่าพวกนั้นหล่อเวอร์

และในวันนี้วิชาบัญชีในคลาสตอนบ่ายเธอก็ไม่ได้เห็นอรปรียากับเพื่อนอีกสองคนในห้อง

เสียงฮือฮาดังมาจากหน้าตึกคณะบัญชีในช่วงบ่ายแก่ๆ ของวัน กุลจิรากับเพื่อนอีกอีกสองคนออกมาจากห้องเกือบจะเป็นคนสุดท้าย ยังไม่ทันถึงหน้าตึกก็ได้ยินเสียงแตกตื่นอยู่ด้านหน้า จนเมื่อเดินออกมาถึงจึงได้รู้ที่มาของเสียงสาวๆ พวกนั้น

สองในสี่ของพวกยอดดอยมายืนอยู่หน้าคณะบัญชี เธอแน่ใจว่าตั้งแต่เรียนที่นี่มาสองปียังไม่เคยเห็นคนพวกนี้ ที่นี่สักครั้ง และที่เห็นในตอนนี้แทบไม่ต้องคิดคงเพราะเรื่องเมื่อตอนกลางวันแน่นอน

พรีมกับมิ้มจับแขนเธอคนละข้างแทบจะพร้อมกัน และเหมือนผู้ชายสองคนนั้นที่ยืนคล้ายรอใครสักคนอยู่ อีกคนยืนพิงรถสัญชาติยุโรปราคาแพงด้วยท่าทางสบายๆ

"คนไหนชื่อกุลจิรา"

เธอเดินออกมาถึงหน้าคณะ หนึ่งในนั้นก็เดินตรงเข้ามาถามพวกเธอทันที อีกคนยังยืนพิงรถอยู่ในท่าเดิม

"หนูค่ะ"

"เธอสองคนไม่เกี่ยว กลับไปซะ" เขาเอ่ยบอกเพื่อนเธออีกสองคนเสียงเข้ม พรีมกับมิ้มหันมามองหน้า เธอจึงพยักหน้าให้เพื่อนไปก่อนเพราะไม่อยากให้เดือดร้อนด้วย

"เธอมากับฉัน"

"ทำไมหนูต้องไปกับพี่ด้วย"

"ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ"

"ถ้าจะคุยก็คุยตรงนี้เลยค่ะ พยานในที่เกิดเหตุยังมีหลายคนที่เดินผ่าน เผื่อพี่จะถาม"

"ปากเก่งนะเรา เพิ่งจะรู้ว่าเด็กทุนมารยาทเป็นแบบนี้" คนที่ยืนพิงรถอยู่เอ่ยออกมา เธอหันไปมองแล้วก็หันกลับมาสนใจคนที่ยืนประจันหน้ากับเธอตอนนี้

"เธอสาดน้ำซุปใส่น้องสาวฉัน" อ๋อ คนนี้หรือพี่ชายยายอรปรียา คนตัวสูงที่ยืนประจันหน้ากับเธอ หน้าตาหล่อดูสุขุมดีไม่น้อย น้ำเสียงแม้จะดูดุ แต่ก็ไม่ใช่อย่างคนหาเรื่องหวังว่าเขาจะยังพอมีเหตุผลบ้าง

"ใช่ค่ะ เพราะน้องพี่มาหาเรื่องหนูก่อน"

"เธอควรจะขอโทษน้องสาวฉัน"

"ขอโทษไปแล้วไงคะ"

"ไอ้อาร์ตมึงอย่าไปคุยกับคนแบบนี้เลยว่ะ เสียเวลา" คนที่ยืนพิงรถอยู่เมื่อครู่เอ่ยออกมาอย่างหัวเสียไม่น้อย เดินมาถึงก็กระชากแขนเธออย่างแรง ลากให้เดินตามเขาไปที่รถ เขาเปิดประตูรถด้านหลังแล้วก็จับเธอยัดใส่ไปที่เบาะหลัง แล้วตัวเองก็ขึ้นตามมานั่งด้วย

พอเข้ามาในรถเธอถึงได้รู้ว่าเขาไม่ได้มากันแค่สองคนแต่เป็นสี่คนครบแก๊งยอดดอย