ตอนที่ 5 รางวัลเพื่อนดีเด่น

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง วันที่ฉันจะได้เจอเพื่อนรักของฉันอีกครั้ง ฉันให้คนของเฮียกันต์ไปดักจับมันสองคนมาไว้ที่โกดังร้างของป๊า โกดังที่ตอนนี้มันกลายเป็นจุดจบของคนที่ทรยศแก๊งมังกรทอง

‘ค่ะ’ ฉันกดรับสายเฮียกันต์

(คนของเฮียจับตัวมันมาแล้วนะ หมวยเล็กจะมาเลยไหม)

‘ไปเลยสิคะ ที่หมวยทำอยู่ทุกวันนี้เพื่อเพื่อนรักของหมวยเฮียก็รู้’

(จะให้เฮียเข้าไปก่อนหรือรอหมวย)

‘เฮียเข้าไปก่อนก็ได้ สั่งให้คนของเราจัดการอีเมียก่อน ให้อีเพื่อนสารเลวมันรู้สึกเหมือนที่มันทำกับหมวย แล้วเดี๋ยวหมวยจะไปมอบรางวัลเพื่อนดีเด่นให้มันเอง หมวยกำลังตามเข้าไป น่าจะถึงในอีกไม่นาน’ ฉันพูดกับปลายสายด้วยน้ำเสียงเย็นชา

(เค)

ฉันกดวางสายเฮียกันต์ เตรียมอุปกรณ์ที่คิดว่าจะมอบให้เพื่อนรักเพื่อนร้ายและผัวชั่วของมัน ต้องขอบคุณที่มันทั้งสองทำให้ฉันมีวันนี้ ถ้าไม่เจอเรื่องนั้นคงไม่มีลูกหว้าคนนี้

เตรียมของเรียบร้อยฉันเปลี่ยนชุดใส่กางเกงยีนส์สีดำ เสื้อกล้ามสีดำ เสื้อคลุมสีดำ รองเท้าสีดำ ใส่สีดำเพื่อไว้อาลัยให้ความโง่ของตัวเอง

ใช้เวลาไม่นานในการเดินทาง ฉันลงจากรถกำลังจะเดินเข้าไปได้ยินเสียงกรี๊ดของผู้หญิง ซึ่งฉันจำได้ดีว่าเสียงนี้มันคือเสียงของใคร หึ มันคงไม่มากเกินไปหรอก ถ้าเทียบกับความเสียใจที่มันทำกับฉัน เวลาสองสามปีที่เป็นเพื่อนกันน่าเสียดายจริง ๆ

ฉันเดินเข้ามาถึงด้านในของโกดังร้าง ภาพที่ฉันเห็นคือสภาพของผัวแก้วที่ร่างกายพังยับ ส่วนแก้วไม่ต้องพูดถึงนอนตัวเปลือยอยู่มุมหนึ่งของซอกห้องโถง

"ฮือ ฮือ ฮือ...แกทำแบบนี้ทำไม ฉันไม่เคยรู้จักแก คอยดูนะถ้าฉันรอดไปได้ ฉันจะให้ตำรวจจัดการแก" แก้วหันมองเฮียกันต์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

"เดี๋ยวมึงก็จะรู้ว่ามึงทำใครไว้ มึงคงจำไปจนตาย อ้อ ถ้ารอดไปได้อย่าลืมแจ้งความจับกูล่ะ" เฮียกันต์นั่งไขว่ห้างกระตุกยิ้มมุมปาก เฮียกันต์เวลาแบบนี้น่ากลัวมาก

"ไม่ กูไม่ได้ทำอะไรใคร มึงแน่จริงก็พูดมาสิ บอกกูมาว่ากูไปทำอะไรให้ใครเจ็บใจ" แก้วพูดทั้งที่น้ำตานองหน้า แต่ก็ยังส่งสายตาท้าทายเฮียกันต์

หึ ช่างความจำสั้นจริง ๆ เพื่อนรักของฉันเวลาแค่นี้ก็ลืมฉันซะแล้ว

ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายเพื่อนรักเพื่อนร้าย "ไง เพื่อนรัก แค่เดือนเดียวก็จำกันไม่ได้แล้วเหรอ"

"หว้า! นี่มันอะไรกัน แล้วแกไปอยู่กับพวกเลวนี่ได้ไง แกรู้ไหมมันทำอะไรฉันบ้าง" ฉันเดินเข้าไปหาแก้ว ถอดเสื้อคลุมให้แก้ว แก้วรับไปคลุมร่างกายตัวเองไว้ แก้วลุกขึ้นมานั่งมองฉันด้วยสายตาที่มีแต่ความสงสัย

"หึ หึ อย่าพูดแบบนั้นสิ มาว่าพวกเขาเลวได้ยังไง อ่า เดี๋ยวจะงงมากไปกว่านี้ จะอธิบายให้ฟังก่อนที่จะไม่ได้รับรู้อะไรอีกเลยก็แล้วกัน นี่คือ คุณภานุวัฒน์ บดิณสกุล รู้จักไหม" ฉันถามแก้ว

"ลูกนักธรุกิจที่รวยที่สุด" แก้วหันไปมองเฮียกันต์

"เบื้องหลังคือลูกชายมาเฟียแก๊งมังกรทอง ถ้าใครทำให้โกรธไม่มีทางรอดไปได้" ผัวแก้วพูดเสริม

"เออ รู้ดีนะเนี่ย" ฉันยกนิ้วโป้งชื่นชม

"แล้วแกไปยุ่งกับพวกนี้ทำไมหว้า แกรู้ไหมมันน่ากลัว มัน..."

เพี้ยะ!

"หว้า" แก้วจับแก้มตัวเองมองฉันด้วยสีหน้าตกใจ

"หึ หึ ขอโทษที มือกระตุกน่ะ แล้วแกรู้ไหมคุณภานุวัฒน์เขามีน้องสาวอีกคน" ฉันเอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ ตบแค่นี้มันน้อยเกินไป มันไม่คิดถามถึงสิ่งที่มันทำกับฉันสักนิด

"ข่าววงในแว่วมาว่าหมวยเล็กของตระกูลบดิณสกุล ไม่ชอบวงการมาเฟีย เป็นสาวน้อยแสนซื่อที่หัวหน้าใหญ่ของแก๊งมังกรทองและพี่ชายหวงมากที่สุด คุณหนูลลิตา บดิณสกุลผู้ชอบความสงบ จิตใจอ่อนโยน ไม่ชอบความวุ่นวาย แต่เมื่อไม่นานมานี้ดวงใจของมาเฟียใหญ่ถูกย่ำยี" ผัวแก้วร่ายเรียงคำพูด