EPISODE9 [เช็กของ]

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

EPISODE9

[เช็กของ]

ณ ห้องพักหยิน

เพลิงและไฟที่เพิ่งเคยเข้ามาในห้องพักของหยินครั้งแรกได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น เมื่อพบว่าในห้องของไอ้เด็กน้อยนี่มีแค่เตียงนอนขนาดราวห้าฟุต โต๊ะหนังสือที่เต็มไปด้วยสมุดและหนังสือเรียน ซึ่งถูกกองซ้อนเป็นตั้ง ๆ ไว้ และแฟ้มสะสมผลงานอย่างหนาที่หน้าปกเขียนไว้ว่า ‘แฟ้มรวมผลงาน ม.4-ม.6’

ในห้องที่ไร้เฟอร์นิเจอร์มีราวแขวนผ้าที่ตั้งไว้หน้าห้องน้ำ ตะกร้าขนาดกลางที่บรรจุเตารีดไอน้ำไร้สาย กระติกน้ำร้อน ชามช้อนหนึ่งชุด และพวกอาหารแห้งอย่างบะหมี่ถ้วยและโจ๊กซอง

ตุบ!

ตี๋ที่แบกร่างไร้สติของไอ้หนุ่มนักเรียนมาทิ้งลงบนเตียง ถึงกับยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผาก เห็นว่าหยินยังเป็นวัยรุ่นวัยเรียนแบบนี้ ทว่าตัวหนักไม่น้อย ทำเอาเขาแขนเปลี้ยเลยทีเดียว

"ผมนึกว่ามันจะตัวบาง ๆ ที่ไหนได้หนักฉิบหาย" ไม่วายบ่นพึมพำออกมา นั่นทำให้เพลิงที่กำลังเปิดแฟ้มผลงานนักเรียนของหยินดู ปรายสายตามามองลูกน้องคนสนิท

"มึงไปเหอะ ทิ้งรถไว้ให้พวกกูพอ” เพลิงว่า

"อ้าว! ไหนเฮียว่าจะเช็กของ" ตี๋แย้งขึ้น หรือเฮียแฝดเปลี่ยนใจไม่อยากรู้เรื่องไอ้เด็กนี่แล้ว

"เดี๋ยวพวกกูเช็กเอง มึงไปเหอะ"

เพลิงเอ่ยแกมไล่อีกครั้ง ตี๋เองในฐานะลูกน้องก็มีใจอยากช่วยเฮีย ทว่าสายตาแสนกดดันที่เฮียเพลิงมองมายังเขา ก็ทำให้ตี๋รู้สึกตัวได้ ว่าเขาควรจะกลับไปพักผ่อนได้แล้วแหละ

"งั้นผมไปนะเฮีย นี่กุญแจครับ" ตี๋ว่า แล้ววางกุญแจรถไว้บนโต๊ะหนังสือ ก่อนจะออกจากห้องไปทันที เพราะเขาเองก็พักอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ เดินไปไม่ไกลนักก็ถึงที่พักแล้ว

"ไอ้หยินมันเรียนเก่ง" เพลิงพึมพำ ทำให้ไฟที่กำลังเดินสำรวจห้องพักรังหนูแสนธรรมดาหันมามองพี่ชาย

"จริงอะ?" ไฟย้อนถาม เพราะเขาไม่เคยเห็นท่าทางใฝ่เรียนของหยินเท่าไหร่ ไอ้เด็กที่พกแม้กระทั่งไพ่ไปโรงเรียนเนี่ยนะเรียนเก่ง

"เทอมที่แล้วมันสอบได้ที่สาม" เพลิงว่า แล้ววางแฟ้มเก็บไว้ทีเดิม ดูเหมือนไอ้เด็กนี่จะอ่อนภาษาไทยกับประวัติศาสตร์ เพราะสองวิชานั้นฉุดเกรดมันน่าดู

"ท็อปทรีเอาเรื่องเว้ยไอ้นี่" ไฟส่งเสียงอย่างชอบใจ แล้วเดินไปที่เตียงนอน หลุบสายตากวาดมองร่างไร้สติของไอ้เด็กปลายแถวที่วันนี้ทำพวกเขาแปลกใจไม่หยุดหย่อน

"มึงจะเช็กหรือให้กูเช็ก" เพลิงถามขึ้น ทำให้ไฟไหวไหล่ใส่เป็นเชิงว่ายังไงก็ได้

"กูเองก็ได้" ไฟตัดสินใจ ก่อนจะรั้งตัวไอ้เด็กนักเรียนให้ลุกขึ้นมานั่งพิงกับอกของเพลิง

หมับ!

ร่างที่ไร้แรงโน้มถ่วงทำท่าจะล้มลงเพลิงจึงรีบคว้ากอดเอวไอ้หนูนี่ไว้ทันที

"ขยับแขนมึงออกก่อน กูถอดไม่ได้" ไฟพึมพำ ทำให้เพลิงคลายวงแขนออกจากเอวหยิน ก่อนที่ไฟจะจัดการถอดเสื้อยืดสีเข้มที่หนุ่มน้อยสวมอยู่ออก

ทันทีที่ร่างกายขาวจัดไร้ซึ่งปราการบดบัง สองแฝดก็ได้เห็นว่าเรือนร่างของไอ้เด็กม.ปลายนี่ค่อนข้างเรียกอาการหายใจติดขัดของพวกเขาได้ดี

ทั้ง ๆ ที่มันก็แค่ไอ้เด็กปลายแถวคนหนึ่ง แถมยังเป็นเด็กผู้ชายด้วย

"เหี้ย! เนื้อตัวแม่งโคตรขาว หัวนมชมพูยิ่งกว่าผู้หญิงอีกว่ะ"

ไฟส่งเสียงเจือสั่นพร่า จ้องมองร่างกายที่เต็มไปด้วยลอนกล้ามอ่อน ๆ ราวคนออกกำลังกายอย่างเป็นประจำ ไม่คิดว่าผิวพรรณใต้ร่มผ้าของหยิน จะดูขาวออร่ากว่าพวกเขาที่มีเชื้อจีนเสียอีก

คำพูดของไฟ ทำให้เพลิงหลุบสายตามองคนในอ้อมแขน ผิวของไอ้เด็กนี่ไม่ใช่ขาวจัดอย่างเดียว แต่ยังดูเนียนมากอีกด้วย

"พี่ชาย…สำหรับกูแม่งยิ่งกว่าภาพคืนนั้นอีกว่ะ ทำไมไอ้หยินมันไม่เป็นผู้หญิงวะ"

ได้ยินแบบนั้นเพลิงได้แต่มองหน้าน้องชายนิ่ง สายตาของไฟบ่งบอกว่าเสียดายเรือนร่างนวลเนียนตรงหน้าไม่น้อยเลย

แหงะล่ะ! พวกเขาเองก็เป็นผู้ชายประเภทที่ชอบอะไรสวยๆ งาม ๆ เป็นสิ่งตั้งต้นไม่ต่างจากคนอื่น แต่ตอนนี้ของสวยงามตรงหน้ามันดูผิดไปจากสไตล์ของพวกเขานิดหน่อยนี่สิ

"มึงอย่าเพ้อเจ้อ รีบเช็ก กูง่วง"

เพลิงส่งเสียงขัดสายตาของน้องชายที่โลมเลียไปทั่วร่างกายขาวจัดของหยิน

และถึงแม้ในใจเขาเอง ก็ดันเผลอคิดแบบเดียวกับที่ไฟพูดเช่นกัน แต่เพลิงจะไม่เอาข้อนี้มาอนุโลมเรื่องที่เขาติดใจสงสัยไอ้เด็กนี่แน่นอน

"ครับไอ้คุณพี่ วันนี้มึงสั่งเก่งนะ" ไฟว่าประชด ก่อนจะจับหน้าหยินให้หันซ้ายหันขวา เพื่อสำรวจร่องรอย

"หลังหู หลังคอเคลียร์" ไฟพูดขึ้นเมื่อไม่เจอสัญลักษณ์รอยสักของคนกลุ่มไหนที่บริเวณต้องสงสัย ทำให้เพลิงจับท่อนแขนสองข้างของหนุ่มน้อยยกขึ้น

"สีข้าง รอบเอวเคลียร์" ไฟว่า เมื่อสำรวจดีแล้วว่าจุดนี้ก็ผ่าน

"เหลืออีกที่" เพลิงพูดขึ้น ทำให้ไฟจัดการปลดกระดุมกางเกงนักเรียนของหยินออก ใต้กางเกงมีเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์เท่านั้นที่เป็นปราการด่านสุดท้าย

"เดี๋ยว! มึงจะถอดบ็อกเซอร์ทำไม" เพลิงส่งเสียงห้าม ทำให้ไฟชะงักไป ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมามองพี่ชาย

"กูจะเช็กที่อื่นด้วย" ว่าจบก็จัดการดึงบ็อกเซอร์หยินออกทันที

"เหี้ยไฟ!" เพลิงถึงกับส่งเสียงหลง ที่น้องชายไม่คิดจะฟังเขาจริง ๆ

"อื้อหือ…เกินไปมากไอ้สัตว์! ลำอย่างชมพู" ไฟพึมพำอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ไม่คิดว่าตัวเองจะรู้สึกคอแห้งขึ้นมาเฉียบพลัน เมื่อเห็นว่าสภาพใจกลางกายของไอ้เด็กม.ปลายมันน่ามองแค่ไหน

อึก!

เสียงขยับกลืนน้ำลายลงคอดังแผ่ว ๆ ทำให้ไฟเงยมองหน้าพี่ชาย ที่ถึงแม้สีหน้าจะยังคงความนิ่งเรียบไม่เปลี่ยน ทว่ากรามที่ขบกันแน่นจนขึ้นเป็นสันนูนก็บอกได้ว่าเพลิงกำลังรู้สึกอย่างไร

“ไอ้ไฟ…มึงตั้งใจหน่อย” เพลิงว่า แต่เสียงของเขามันดันสั่นพร่าไปหมด ในหัวแม่งก็ดันปรากฏมโนภาพในคืนนั้นขึ้นมาเสียได้

‘อื้อ! เฮีย…ผมไม่ไหวฮะ อ่าส์! เฮียเพลิง…อื้อ!’ ราวกับภาพมีเสียงแทรกซ้อนไม่มีผิด มือของเพลิงที่โอบร่างหยินไว้ถึงได้สั่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ไอ้เฮีย! นี่…มึงแข็ง?” ไฟที่มองอาการพี่ชาย ถึงกับส่งเสียงถามเมื่อหลุบสายตาไปยังเป้ากางเกงของเพลิง และพบว่าสิ่งที่อยู่ใต้ผืนผ้ากางเกงยีนมันกำลังตุงนูนขึ้นมา