EPISODE4 [ชอบอะไรที่อึดอัด]

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

EPISODE4

[ชอบอะไรที่อึดอัด]

"ขึ้นไปสิ"

หยินพยักพเยิดหน้าให้สาวน้อยนักเรียนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ เพราะเขารู้สึกง่วงและอยากรีบเช็กรีบกลับไปพักแล้ว นั่นทำให้คนถูกสั่งได้แต่ค่อย ๆ พาตัวเองขึ้นไปนั่ง สีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังหวาดกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ทำให้หยินเลือกที่จะไม่มองหน้าเธอ

"พี่…ทำหนูเบา ๆ ได้ไหม" เสียงเล็ก ๆ พึมพำบอกเขา มือสองข้างกำแน่นจนสั่นไปหมด ในใจรู้ว่าคงหลีกหนีจากสภาพที่เผชิญอยู่ไม่ได้ แต่เธอก็อยากให้เขาอ่อนโยนกับเธอสักนิด

"อืม"

หนุ่มนักเรียนครางรับสั้น ๆ ก่อนจะลากลิ้นไล้เลียนิ้วมือของตัวเองให้ชุ่มอีกครั้ง สาวน้อยนักเรียนได้แต่ลอบมองใบหน้าหล่อเหลาที่ฉายเพียงความนิ่งสงบด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เขาทำราวกับว่าการเช็กของด้วยวิธีน่าละอายนี้ ไม่มีผลต่อใจเขาแม้แต่น้อย

“...”

“แหวกชั้นในออก”

หยินสั่งเสียงเรียบ เมื่อนิ้วของเขาพร้อมจะเช็กของแล้ว ทำให้สาวน้อยค่อย ๆ ใช้มือแหวกขอบแพนตี้ตัวบางออกด้วยมืออันสั่นเทา ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะสอดมันเข้าไป ข้อมือข้างนั้นก็ถูกใครบางคนคว้าจับไว้เสียก่อน

"กูไม่ยักรู้ว่ามึงเช็กของให้พวกกูแบบนี้" น้ำเสียงราบเรียบเอ่ย เมื่อหยินหันกลับมามองก็เห็นว่าเป็นเฮียไฟที่คว้ามือเขาไว้

"ผมก็เช็กแบบนี้ตลอด" หยินตอบพร้อมยักไหล่ราวไม่ยี่หระ มองข้อมือตัวเองที่ถูกเฮียแฝดจับไว้แน่น

"ไอ้หยางมึงเอาคนไปส่งไอ้ตี๋ ส่วนเด็กนี่เอาไปช่วยที่ครัวก่อน" ไฟส่งเสียงสั่ง ทำให้หยางรีบลุกมาทันที

"ไม่ให้ไอ้หยินมันเช็กก่อนเหรอเฮีย"

หยางอดถามไม่ได้ เพราะเขาต้องคัดเกรดพวกเด็กขัดดอก ก่อนส่งออกไปหาตี๋

"ไม่ต้อง! มึงส่งข่าวบอกพ่อเด็กนี่ ถ้าห้าวันมันไม่เอาเงินมาคืน กูจะขายลูกสาวมันไปเขตอื่น" เพลิงที่ลุกตามไฟมาอีกคนพูดขึ้น

คำพูดของเฮียแฝดทำให้หยินรู้สึกโล่งอกนิดหน่อย ที่อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็ยังมีโอกาสอยู่รอดปลอดภัยไปสักระยะ หนุ่มนักเรียนได้แต่มองตามหลังหยาง ที่พาพวกเธอลงไปที่ชั้นล่าง

"มึงทำหน้าเหมือนเสียดาย" ไฟที่ยังคงจับมือหนุ่มน้อยไว้พูดขึ้น ทำให้หยินหันกลับมามองสบตาคนพูด

"เปล่าฮะ ผมแค่คิดว่าวันนี้เฮียเพลิงดูใจดี" หยินว่าเสียงเรียบ ทำให้เจ้าของชื่อขยับเข้ามายืนประชิดแผ่นหลังของเขา

"มึงคงไม่รู้ กูใจดีมากนะ…ตอนอยู่บนเตียง" น้ำเสียงนิ่งเรียบของคนที่โน้มหน้าลงมากระซิบชิดข้างหู ทำขนอ่อนบนร่างหยินพร้อมใจกันลุกเกรียวขึ้นมาทีเดียว

นั่นไม่ใช่เรื่องที่เฮียเพลิงต้องบอกเล่ากับเขาก็ได้ เพราะฟังแล้วมันแปลก ๆ

"..." หยินไม่ได้ตอบอะไรเฮียแฝดกลับ

เมื่อเห็นว่าหนุ่มนักเรียนนิ่งค้างไป เพลิงก็ได้แต่ช้อนสายตามองสบตากับน้องชาย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนมากอดคอหยินให้เดินไปด้วยกัน

"มึงตามพวกกูไปบ่อนหน่อย" เพลิงว่าราวคนอารมณ์ดี ถึงแม้สีหน้าจะไม่เปลี่ยนไปเลยก็ตาม

"ไอ้แฝด! พวกมึงจะไปบ่อนตอนนี้เหรอวะ" ซ่งที่สังเกตการณ์อยู่ส่งเสียงถามทันที

"เออ! พวกมึงดูคลับดี ๆ"

ไฟหันมาตอบ ทำให้ซ่งได้แต่ไหวไหล่ให้เฉินที่กำลังพิจารณาท่าทีของไอ้แฝดนรกเพื่อนรักเงียบ ๆ เพราะวันนี้พวกมันดูสนใจไอ้เด็กปลายแถวนั่นแปลก ๆ

“กูว่าไอ้สองตัวมันดูกระหายยังไงไม่รู้ว่ะ” เฉินพูดขึ้น ทำให้ซ่งที่กำลังกระดกเบียร์ลงคอถึงกับสำลักทันที

“แค่ก ๆ เหี้ยไรของมึงวะ ใครหาย?” ซ่งย้อนถามทันที

“กูพูดว่ากระหายไอ้เหี้ย ไม่รู้ดิ! แต่กูว่าพวกมันต้องกำลังมีแผนชั่วอยู่ในใจแน่ ๆ” เฉินตอบ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าไอ้แฝดสยองนั่นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาเชื่อว่ามันต้องเกี่ยวกับไอ้เด็กหยินนั่นแน่นอน

ภายในรถยนต์สีดำปลาบคันหรู หยินที่ถูกผลักให้เข้ามานั่งที่เบาะหลังได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเฮียแฝดตามเข้ามานั่งประกบเขาซ้ายขวา ทำราวสนิทสนมกันปานจะกลืนกินขึ้นมา

“ผมนั่งหน้ากับเฮียตี๋ก็ได้มั้ง พวกเฮียจะได้ไม่เบียดไงฮะ”

หยินพูดขึ้นทันที ถึงรถจะกว้างแต่ด้วยรูปร่างกำยำสูงโปร่งของพวกเขาทั้งสอง ทำให้การนั่งที่เบาะหลังด้วยกันค่อนข้างใกล้ชิดแปลก ๆ

“ทำไมวะ มึงรังเกียจพวกกูรึไง”

ไฟพูดราวไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ทำให้ตี๋ที่มีหน้าที่รองคือการขับรถให้เฮียแฝดถึงกับมองหน้าไฟผ่านกระจกมองหลัง

“ไม่ใช่อย่างนั้นฮะ ผมแค่กลัวพวกเฮียจะอึดอัด” หยินให้เหตุผล นั่นทำให้ไฟกระตุกยิ้มมุมปากร้าย มองจ้องตาเขานิ่งก่อนจะเอ่ยตอบ

“กูชอบอะไรที่อึดอัดนะ เผื่อมึงไม่รู้”

จบคำพูดนั้นทำให้หยินได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าเฮียไฟอย่างไม่เข้าใจ หนุ่มน้อยรู้สึกว่าวันนี้เฮียแฝดเอาแต่พูดจากำกวมไปหมด

“งั้น…แล้วแต่เฮียเลยฮะ” หยินว่า แล้วเอากระเป๋าเป้มาวางไว้บนตักตัวเอง

ไม่นานนักรถของพวกเขาก็มาหยุดลงที่หน้าซอยเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในเขตสถานเริงรมย์ เพลิงและไฟที่ก้าวลงไปก่อนมองหนุ่มน้อยที่ถอดเสื้อนักเรียนยัดลงกระเป๋าเป้ ไฟจึงเปิดประตูเข้าไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ตของเขามาโยนให้หยิน

“ใส่ทับไว้”

“ขอบคุณฮะ” หยินพึมพำ ปกติเฮียแฝดไม่เคยพาเขามาที่บ่อนเลย ไม่รู้ว่าวันนี้จะมีงานอะไรให้เขาทำหรือเปล่า