EPISODE3 [ของใช้ได้]

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

EPISODE3

[ของใช้ได้]

หยินที่เดินเลี่ยงความอึดอัดจากเฮียแฝดมาหาหยาง ซึ่งพาคนกลับมาได้แต่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง เพราะรอบนี้เนื้อสดมีเด็กผู้หญิงที่ยังอยู่ในวัยมัธยมไล่เลี่ยกับเขารวมอยู่ด้วย

“ทำไมรอบนี้มีเด็กด้วยล่ะฮะ” หยินถามขึ้นเสียงเรียบ ล้วงกล่องบุหรี่ขึ้นมจุดสูบ เพราะในใจของเขาเริ่มไม่สงบอีกแล้ว

“พ่อเด็กติดพนันเยอะ ผลัดมาหลายเดือนสุดท้ายก็ไม่มีจ่าย เลยส่งลูกมาให้เฮียแฝดขัดดอก หลังมึงเช็กของ เฮียจะเอาไม่เอาก็อีกเรื่อง” หยางว่า เพราะไม่อยากคิดเยอะ เพียงทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับผิดชอบเท่านั้น ทำให้หยินหันไปมองสองพี่น้องที่มองมาทางนี้อยู่พอดี นั่นทำให้หยินได้แต่เบือนหน้ากลับมามองเธอ

เด็กคนนี้อายุน่าจะน้อยกว่าเขา ถ้าต้องสละตัวเองให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เพื่อขัดดอกพนันให้พ่อ หลังจากคืนนี้เธอคงจะมีปมความทรงจำไม่ดีไปทั้งชีวิตแน่

หนุ่มน้อยครุ่นคิดแล้วก็ได้แต่อัดควันเข้าปอด ก่อนจะพ่นควันสีขาวขุ่นออกมาอย่างเชื่องช้า ในสังคมที่ปกครองโดยผู้มีอิทธิพล ผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดมักจะมีกฎเกณฑ์ของตัวเองเสมอ

หยินที่โตมาโดยการเลี้ยงดูของตระกูลมาเฟีย อย่างตระกูลลินน์คุ้นชินกับเรื่องเทา ๆ พวกนี้มาไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นตระกูลลินน์ก็ไม่เคยรับเด็กอายุต่ำกว่าเกณฑ์มาทำงานในที่อโคจร ทว่าพวกเฮียแฝดไม่ได้ใจดีขนาดนั้น กฎของพวกเขาไม่เคยมีการลดหย่อนมาก่อน

“ขึ้นนั่งบนโต๊ะฮะ” หยินส่งเสียงบอกผู้หญิงคนแรกที่น่าจะอยู่ในวัยมหา’ลัย ก่อนคาบบุหรี่ไว้กับปาก

เธอมองหน้าหนุ่มน้อยในชุดนักเรียนอย่างไม่เข้าใจ นั่นทำให้หยินมองจ้องตากับเธอเขม็ง

“...”

“ขึ้นไปนั่ง แล้วถกกระโปรง ถ่างขาออกให้ผมฮะ” หยินอธิบาย ทำเอาหญิงสาวถึงกับเบิกตาโต เธอหันรีหันขวางมองผู้ชายมากหน้าหลายตาที่อยู่บนชั้นนี้อย่างหวาดกลัวขึ้นมา ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้มองมาที่เธอ แต่การที่ต้องขึ้นไปนั่งถ่างขาแบบนั้น…ใครจะกล้าทำ!

แม้คนตรงหน้าเธอจะเป็นเด็กมัธยมปลาย ทว่าทั้งรูปร่างหน้าตาและส่วนสูงของเขามันไม่ได้ต่างไปจากคนอื่น ๆ เลย เขาดูโตเป็นหนุ่มกว่านั้น ทั้งยังดูหล่อและสวยคมในเวลาเดียวกันอีกด้วย

“ทำไมต้องทำตรงนี้ด้วย ขอร้องล่ะ! อย่าทำอะไรพี่เลยนะ”

เธอส่งเสียงสั่นเครือพร้อมยกมือขึ้นพนมไหว้ราวขอร้องหนุ่มน้อย แววตาไหวระริกคลอไปด้วยม่านน้ำตาดูน่าสงสาร นั่นทำให้หยางเข้ามารั้งต้นแขนเธอให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะดี ๆ

“อย่าลีลาว่ะ! น้องเธอติดหนีเฮียแฝดตั้งสามล้าน มันบอกให้ฉันเอาเธอมาขัดดอกรอไปก่อน ตอนนี้ก็ช่วยทำตัวดี ๆ หน่อยสิวะ” หยางดุใส่ เพราะหงุดหงิดที่ตามหนี้พนันมาคืนให้เฮียเพลิงและเฮียไฟไม่สำเร็จ ทั้งยังต้องเสียเวลาลากคนกลับมาให้วุ่นวายอีก

ในขณะที่เพลิงและไฟได้แต่นั่งมองท่าทีของไอ้เด็กน้อยปลายแถว ที่มีหน้าที่เช็กของให้พวกเขาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ พวกเขาอยากรู้นักว่าหยินจะทำยังไงต่อไป

“ไม่มีใครมองหรอกฮะ แค่พี่สาวทำตัวดี ๆ ฟังที่ผมพูด ผมเช็กแปปเดียวฮะ” หยินหว่านล้อม น้ำเสียงแหบต่ำติดห้าวตามวัยที่เอ่ยด้วยถ้อยคำสุภาพ ทำคนฟังน้ำตาร่วงผล็อย เธอหวาดกลัวคนเหล่านี้ ที่ขึ้นชื่อว่าผู้มีอิทธิพลของเขต ทั้งยังไม่คิดว่าน้องชายจะแอบไปเล่นพนันจนเป็นหนี้มากมาย และยังส่งเธอมาขัดดอกพวกเขาอีก

“ขอร้องเถอะนะ” เธอพึมพำอย่างอดสู เนื้อตัวสั่นเทาเมื่อเห็นหยินขยี้บุหรี่ที่ปลายม้วนยังคงเผาไหม้ทิ้งอย่างเลือดเย็น

“ถ่างขาสิฮะ ผมไม่ชอบบังคับใครนะฮะ” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ย ถึงหนุ่มน้อยจะพูดจาดีแค่ไหน ทว่าสายตาคมมืดครึ้มของเขากลับเต็มไปด้วยความดิบดุ และกดดันชนิดที่เธอจำเป็นต้องค่อย ๆ ถ่างเรียวขาสั่น ๆ อ้าออกให้เขา

“ฮึก! ขอร้องล่ะ” เธอเว้าวอนไม่เลิก หวาดกลัวการกระทำของหนุ่มนักเรียนตรงหน้าไปหมด

“รีบเช็ก! เฮียอยากพักแล้วว่ะ” หยางว่าทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนเดินไปรวมกับคนอื่น ๆ ที่โต๊ะสนุ๊ก ไม่คิดจะอยู่มองเธอ

“แหวกชั้นในออกฮะ”

หยินพูดขึ้น ขณะที่แลบลิ้นเลียนิ้วเรียวของตัวเอง ในจังหวะที่เกลียวลิ้นชื้นลากไล้ไปตามนิ้วขาว ๆ ของหนุ่มน้อย หยินไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของเขาได้อยู่ในสายตาของเพลิงและไฟตลอด

ลำคอที่ขยับกลืนน้ำลายจนเห็นการขยับไหวขึ้นลงของลูกกระเดือก ทำให้เพลิงยกปลายเท้าเตะหน้าแข้งของน้องชายเพื่อเรียกสติ ทั้ง ๆ ที่สายตาของเขายังคงจดจ้องอยู่ที่ลิ้นชื้นสีสดท่าทางอ่อนนุ่มที่ลากเลียสองนิ้วของตัวเองจนชุ่ม ก่อนที่หยินจะส่งมันสอดแทงผ่านร่องหลืบของเด็กขัดดอกในครั้งเดียว

“อ๊ะ! อื้อ…”

เสียงครางแว่วออกมาทันทีที่หยินสอดนิ้วเข้าไปจนสุดโคน เขาขยับควงท่อนนิ้วอยู่ภายในโพรงอ่อนนุ่มสองสามครั้งก่อนจะชักนิ้วออกมา ทำเอาสาวน้อยนักเรียนที่ยืนมองอยู่ข้าง ๆ ได้แต่มองเขาด้วยเนื้อตัวสั่นเทา เพราะรู้ว่าตัวเองก็คงต้องโดนกระทำเช่นนั้นเหมือนกัน

“ของใช้ได้เฮีย!” หยินพูดขึ้น แล้วเดินไปล้างคราบเมือกใสที่ก๊อกน้ำ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาซับมือจนแห้ง ขณะนั้นหยางก็มาเอาตัวเธอไปนั่งสงบสติที่มุมหนึ่งเพื่อรอให้เฮียแฝดตัดสินใจต่อไป

ในที่นี้คำว่า ‘ของใช้ได้’ ของหยินคือแค่ใช้งานได้ แต่ไม่ได้หมายความเป็นของบริสุทธิ์ไร้ราคี