Chapter 14 นางบำเรอตัวแทนที่ชื่อว่าขนมไข่

Chapter 14

นางบำเรอตัวแทนที่ชื่อว่าขนมไข่

ขนมไข่ตื่นขึ้นมาก็พบกับความว่างเปล่าภายในห้องสุดหรูนี้ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย...ไร้ซึ่งเงาของชายหนุ่มผู้พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป

"นี่เรา...ทำมันลงไปแล้วจริงๆสินะ"

ร่างเล็กพูดขึ้นกับตัวเอง เธอขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนสีขาวขนาดคิงไซ์นี้ แต่ดวงตากลมโตของเด็กสาววัยสิบแปดก็เหลือบไปเห็นรอยเปื้อนเลือด

"ละ เลือด..."

สิ่งนี้มันแสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ ขนมไข่ถึงกับเป็นกังวล เขาจะเห็นเลือดนี้มั้ยนะ? หากเขาเห็นแล้วต้องรู้แน่ๆว่าเธอไม่ใช่ไข่หวานที่เคยเป็นผู้หญิงของโลกันต์ศัตรูคู่ใจของเขามาก่อน

เราจะต้องทำลายหลักฐาน! คนตัวเล็กคิดได้แบบนั้นก็รีบหาเศษผ้าเล็กๆ เธอเหลือบไปเห็นผ้าสีขาวสำหรับรองแจกันดอกไม้ที่โต๊ะหัวเตียง ไม่รอช้ารีบคว้ามาทันทีแล้วรีบเดินนำผ้าผืนนี้ไปชุบน้ำให้เปียกหมาด

เมื่อได้ผ้าแล้วเธอก็รีบนำมาถูเข้าตรงที่นอนซึ่งเปื้อนเลือด

"ออกสิ ออกให้หมดเลยนะ"

ขนมไข่ทำไปบ่นไป

แกร๊กกก!

ร่างเล็กถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดขึ้น

"เธอกำลังทำอะไร?"

ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มเชื้อชาติไทยตุรกีกำลังมองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำพับแขนมาจนถึงข้อพับและกางเกงสแล็คสีดำ

"เอ่อ คือ พอดีว่า ที่นอนมันเปื้อนค่ะหนูเลยจะรีบทำความสะอาด"

"หนูงั้นเหรอ?"

ภูติณทวนคำแทนตัวเองของขนมไข่อีกครั้ง

"คือ...หนูเอ๊ยไม่สิ! ฉัน คือ ฉันเห็นว่าที่นอนมันเลอะค่ะเลยอยากจะทำความสะอาด"

ใบหน้าคมของหนุ่มลูกครึ่งแขกเมื่อได้ยินแบบนั้นก็เดินตรงดิ่งเข้ามาหาเธอแล้วคว้าข้อมือเล็กขึ้นมาไม่ให้กระทำอะไรบนที่นอนต่อ

ส่วนอีกแขนก็กระชากผ้ารองแจกันผืนเล็กนั้นขึ้นมาก่อนจะเช็คดู

"เธอกำลังพยายามจะทำลายหลักฐาน?"

"คือ...เปล่านะคะ หนู เอ๊ย ฉันแค่พยายามจะทำความสะอาด เดี๋ยวแม่บ้านเข้ามาเห็นน่าอายแย่เลยค่ะ"

เธอพยายามแถ แต่ตอนนี้ร่างเล็กกำลังสั่นระริกด้วยความกลัว กลัวว่าเขาจะจับได้ หากเขาจับได้ขึ้นมาว่าเธอคือ ไข่หวาน ภิรมฤกษ์ ตัวปลอม พ่อของเธอจะโดนอะไรบ้างนะ เพียงแค่คิดก็เสียวสันหลังวาบเสียแล้ว

"อย่ามาตอแหล!"

เมื่อได้ยินเขาแผดเสียงลั่นตะโกนออกมาแบบนั้นเธอก็สะดุ้งเฮือก น้ำตาสีใสไหลซึมออกมาจากดวงตากลมโตด้วยความหวาดกลัว

"ฮึก ปละ เปล่านะคะ ฮึกๆ หยะอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ"

เธอถลาลงไปนั่งที่พื้นแล้วยกมือขึ้นมาพนมเอาไว้คล้ายจะกราบ เธอในตอนนี้กำลังร้องขอชีวิต ภูติณจะฆ่าเธอทิ้งมั้ยนะ?

"ฉันรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของไอ้โลกันต์ มันไม่มีทางปล่อยผู้หญิงของมันมาง่ายๆแบบนี้หรอก!"

"ฮึกกก อย่าทำอะไรฉันกับครอบครัวเลยนะคะ ฮึกๆ ฉันจะทำงานชดใช้ให้คุณเอง ฮืออ"

ภูติณมองหญิงสาวที่นั่งยกมือขึ้นไหว้ ในใจลึกๆเองก็สงสาร แต่ก็โกรธมากเช่นกัน

"สารภาพมาตามตรง เธอเป็นใครใรบ้านภิรมฤกษ์? สาวใช้? รึว่าพวกมันจ้างเธอมาเท่าไร!?"

ภูติณพยายามจะใจเย็น ดวงตาคมในตอนนี้แข็งกร้าวแล้วมองหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร

"ฮึกๆ หนะ หนูชื่อขนมไข่ เป็นลูกคุณพ่ออภิวัฒน์กับเมียรองค่ะ ฮึกๆ หนูเป็นลูกคนละแม่กับพี่ไข่หวาน ฮืออ"

ขนมไข่จำใจสารภาพออกไปแบบนั้น

ได้ยินแบบนั้นภูติณก็ถึงกับเลิกคิ้ว ความโกรธที่มีอยู่มากในตอนแรกเริ่มทุเลาลงเมื่อได้ยินว่าเธอเป็นลูกสาวของอภิวัฒน์ อย่างน้อยถึงจะเป็นลูกเมียน้อยแต่ก็เป็นลูกสาวจริงๆไม่ใช่เอาคนรับใช้มาสวมรอย

"แล้วพี่สาวเธอมันหายหัวไปไหน?"

"ฮึกๆ พะ พี่ไข่หวานมีคนที่รักอยู่แล้วค่ะ คงจะมาเป็นเมียท่านไม่ได้ ฮึกๆ"

เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็นั่งยองยองลงตรงหน้าสาวน้อยที่กำลังนั่งพับเพียบยกมือไหว้เขา

"เธอดูจะกลัวฉันมากเลยสินะ ถ้ากลัวขนาดนี้จะมาแทนพี่สาวเธอทำไมกัน โง่จริงๆ"

มือหนายกขึ้นแล้วบีบคางมนของขนมไข่เบาๆ ดวงตาคมของหนุ่มหน้าแขกตุรกีไล่สำรวจดวงหน้าสวยและเรือนร่างเปลือยเปล่า ลูกสาวของลูกหนี้ชั้นเลวอย่างอภิวัฒน์ แม้จะเป็นลูกสาวคนเล็กแต่ความสวยก็ใช้ได้เลยล่ะ เสียอย่างเดียวดูโตไม่ค่อยเต็มที่สักเท่าไร

"ฮึกๆ เพราะคำว่าบุญคุณไงคะ ฮึก คุณพ่อมีบุญคุณและรักหนูมาก ฮึก หนูคงทนไม่ได้ ถ้าหากท่านฆ่าพ่อของหนู ฮึกๆ"

เขาคงดูน่ากลัวมากสินะในสายตาของเด็กสาวคนนี้

"แล้วเธอ..ขนมไข่ เธออายุเท่าไรกันล่ะ?"

เขาเชิดคางของเธอขึ้นแล้วมองด้วยความหลงใหล เธอสวยมากจริงๆ ลูกสาวคนเล็กยังสวยขนาดนี้ แล้วลูกสาวคนโตอย่างไข่หวานจะสวยขนาดไหนกันนะ...

"ฮึก หนู...อายุสิบแปดปีค่ะ กำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ ฮึก มาอยู่ที่นี่ซะก่อน ฮึกๆ"

เธอพยายามสกัดกลั้นไม่ให้น้ำตาและเสียงสะอื้นออกมา กลัวว่าเขาจะรำคาญและพาลเกลียดเธอ

"แล้วมาอยู่ที่นี่กับฉันแบบนี้ เธอเตรียมใจมาแล้วใช่มั้ยว่าจะต้องอยู่ในสถานะอะไร?"

"ฮึกๆ..ค่ะฮึก"

"หึ งั้นก็ดี! ฉันจะให้สาวใช้เข้ามาดูแลเธอให้พร้อมสำหรับเรื่องคืนนี้ รับรองว่าเธอจะต้องเจออะไรอีกเยอะขนมไข่ เด็กสาวๆแบบนี้สิยิ่งดี...ดีซะกว่าลูกสาวคนโตอีก ใช่มั้ยขนมไข่?"

เขาเปลี่ยนจากบีบคางเธอมาเป็นใช้หลังมือสากลูบไล้ใบหน้านวลแทน

"...ฮึกๆ"

เธอไม่ได้ตอบอะไรออกไป ตอนนี้ขนมไข่เองก็อยู่ในสถานะจำยอมไม่อาจต้านทานอะไรได้

"แต่เธอจงจำเอาไว้ ว่าจะได้เป็นแค่นางบำเรอตัวแทน หากว่าฉันพาตัวไข่หวานตัวจริงมาได้ เธอจะต้องเก็บเสื้อผ้าออกไปจากที่ของฉัน ตกลงมั้ย?"

ได้ยินแบบนั้นร่างเล็กก็ถึงกับเสียใจอยู่ภายในใจ เธอเป็นได้เพียงแค่ตัวแทนเท่านั้น

ก็นั่นสินะ...เธอมันเป็นตัวสำรองตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ เป็นลูกสาวคนเล็ก แถมยังเป็นลูกเมียน้อยอีก เธอมันไม่ได้มีค่าอะไรเลยหากทัดเทียมกับไข่หวาน แล้วจะเอาสิทธิอะไรมาปฏิเสธล่ะ?

อย่างน้อยการมีเธออยู่ในตอนนี้ก็ช่วยถ่วงเวลาให้พ่อหนีไปได้ไกล

"ฮึกๆ ค่ะ....หนูยอมท่านทุกอย่าง ขอเพียงท่านไม่ทำอะไรพ่อของหนู ฮึกๆ"

"หึ! พูดง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อยนะขนมไข่ พอเห็นเนื้อตัวเธอแบบนี้แล้วฉันก็อดใจไม่ไหวซะแล้วสิ"

จากตอนแรกที่ตั้งใจจะออกไปทำงานเลยเมื่อเห็นเรือนร่างสวยเปลือยเปล่า อกเป็นอก เอวเป็นเอวแบบนี้แล้ว เห็นทีคงต้องจัดหนักก่อนไปทำงาน:)

เขาประคองร่างเล็กให้ยืนขึ้นแล้วผลักเธอเข้าประชิดกับกำแพงห้อง

"อ๊ะ!"

เสียงเล็กอุทานขึ้นอย่างตกใจ ผมยาวสลวยสีดำขลับถูกปล่อยลงมา ผิวขาวนวลเนียนไปทั้งกาย อกอวบใหญ่และหน้าท้องแบนราบถูกดันประชิดติดกำแพง

"อื้ม หอมไปทั้งตัวจริงๆ กลิ่นเด็กสิบแปด"

เขาสูดดมกลิ่นกายผ่านไรผมสวยจากทางด้านหลัง

"ทะ ท่านจะทำอะไรเหรอคะ?"

เมื่อคืนก็หนักจนน้องสาวแทบเยิน พอเช้ามาก็จะจัดเธอแบบเมื่อคืนอีกงั้นเหรอ เพียงแค่คิดขนมไข่ก็แทบจะรับไม่ไหวแล้ว

"หน้าที่ของเธอคืออะไรล่ะ?"

เขาย้อนถาม มือหนาเลื่อนไปด้านหนาทั้งสองข้างแล้วขยำเคล้าคลึงเต้านมนวลสวย นิ้วยาวหยอกล้อลเ่นกับเม็ดยอดปทุมถัน

"อ๊าา ท่านขา.."

เสียงเล็กครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน

"เมียเด็กนี่ดีจริงๆ จับนิดจับหน่อยน้ำก็เยิ้มสนองอารมณ์เร็วดีจริงๆ"

ภูติณเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหื่มกาม มือหนาจากหน้าอกเริ่มไล้ลงต่ำแล้วล้วงเข้าที่กลีบสวาท

"อ๊าาา"

ในส่วนนั้นยังเจ็บและจุกอยู่ไม่น้อยเนื่องจากเธอรับศึกหนักตลอดทั้งคืน แต่พอมาเช้านี้เขากำลังจะซ้ำเข้าที่จุดนั้นอีกแล้ว

เมื่อเห็นเธอตอบรับอารมณ์ได้ดีถึงขนาดนี้ภูติณก็จัดการถอดกางเกงสแล้คสีดำของตัวเองออกโดยยังสวมเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำเอาไว้

หัวเห็ดแดงก่ำสีระเรื่อถูกดันแทรกสอดเข้าร่องสวาทจากทางด้านหลัง มือเรียวเล็กยึกมั่นเกาะกำแพงเอาไว้แน่น

พรวด!

"อ๊าาาาาาา!"

แท่งลำร้อนดันเข้าไปพรวดเดียวจนหญิงสาวตัวเลกสะดุ้งตัวโยน เธอต้องรับความใหญ่โตของเขาอีกแล้วในครั้งนี้

"อ่าาา...ซี้ดดด"

ภูติณอดครางออกมาไม่ได้เมื่อร่องสวาทบีบรัดท่อนลำเอ็นของเขาเอาไว้แน่นซะเหลือเกิน มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับเอวคอดทั้งสองข้างของขนมไข่เอาไว้

"พร้อมรึยัง อ่า พร้อมจะโดนฉันกระแทกแรงๆแล้วรึยัง?"

น้ำเสียงแหบพร่าของมาเฟียหนุ่มหน้าโหดเอ่ยถามเธอขึ้นมา ขนมไข่ขาสั่นระริกด้วยความเสียวจากลำเอ็นใหญ่โตแท่งนั้น

"อะ อื้ออ พร้อมแล้วค่ะท่านขา อ๋าาา"

เสียงหวานครางหลงเมื่อลำเอ็นร้อนเริ่มซอยกระแทกจากด้านหลังอย่างรุนแรง มือหนาจับเอวคอดของเธอเอาไว้แน่่นแล้วกระหน่ำซอย

เนื้อหน้าขาแกร่งกระทบเข้ากับเนื้อสะโพกอวบใหญ่จนดังตั้บลั่นห้อง

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา อู้ยย เสียวค่ะท่านขาา"

"ซี้ดด อ่าา โอ้วว แน่นฉิบ หอยเด็กนี่มันดีจริงๆ อ่าาา"

ภูติณเงยหน้าขึ้นแล้วซู้ดปากด้วยความพึงพอใจในรสสวาทของเด็กสาววัยสิบแปดคนนี้

"ท่านขาา อื้ออ อ๊ะ อ๊าา เสียวค่ะ ซี้ดด"

สะโพกกลมสวยแอ่นรับสัมผัสจากคนตัวใหญ่ทางด้านหลัง เธอแอ่นแล้วแอ่นอีก ภูติณมองก้นสวยนั้นอย่างมันเขี้ยว มือขวาขยับเคลื่อนมาแล้วตีเข้าที่ก้นเนียนเด้ง

ป้าบบบ!

รอยริ้ยแดงขึ้นเป็นรอยนิ้วบนเนื้อก้นนวลสวย

"อ๊าาา ท่านขาาา"

แทนที่จะเจ็บ มันกลับทวีคูณความเสียวและเพิ่มอารมณ์ร่วมให้กับขนมไข่

"ซี้ดด อ่าา สงสัยจะจริงที่เขาว่ากันว่ามีเมียเด็กแล้วมันดี ซี้ดด"

"อ๊าา"

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

สะโพกแกร่งรัวกระแทกตอกลำเอ็นลงรูสวาทให้เป็นจังหวะที่เร็วมากยิ่งขึ้น เนื้อนวลกลีบลู่เขาออกตามแท่งเนื้ออยู่ไม่หยุด

พึ่บบ!

ภูติณจับขาขวาของขนมไข่เอาไว้แล้วยกขึ้น เขาจะแคงตัวแล้วกระแทกลำเอ็นเสยขึ้นไป

"อ๊ะ อู้ยยยยย"

เด็กสาวถึงกับร้องครวญครางออกมาด้วยความเสียวจากสัมผัสที่ได้รับ มันทั้งจุก ทั้งแสบ แต่ก็เสียวไปพร้อมๆกัน

"ซี้ดด แน่นมากเลย ลึกดีมั้ยท่านี้ หืม? อ่าาา"

น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยถามออกไปแล้วกระแทกให้แรงมากยิ่งขึ้น

"ซี้ดด อ๊ะ อ๊ะ อีาา สะ เสียวค่ะท่านซี้ดด ทั้งเสียวทั้งลึก"

น้ำเสียงหวานเอ่ยตอบขาดๆหายๆ เธอชักจะเสพติดการมีเซ็กส์กับเขาซะแล้วสิ นี่สินะที่เขาว่ากันว่าวัยของเธอคือวัยกำลังเจริญพันธุ์ แม้จะจุกแต่ก็ชอบซะเหลือเกิน

"ชอบให้ฉันจับเธอตะแคงเอาแบบนี้เหรอ หืม? มันเสียวสะใจดีใช่มั้ยล่ะเอ็นใหญ่ๆแบบนี้ ซี้ดด"

"ชอบค่ะท่าน ซ๊้ดด ชอบให้ฉันตะแคงกระแทก อ่าาหนูเสียวไปหมด อ๊าา"

เสียงหวานยังคงครางระงมออกมาไม่หยุดปาก ยิ่งได้ยินอารมรืของภูติณก็ยิ่งพุ่งสูงปรี๊ดดด เขารัวกระแทกสะโพกสอบเข้าออกอย่างรุนแรง เนื้อตัวหญิงสาวสั่นคลอนไปหมด เนื้อนมนวลสั่นควงเป็นวงกลมตามแรงกระแทก

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ จะเสร็จแล้วค่ะท่าน ซี้ดด"

"ฉันก็ จะแตก อ่าซี้ดดดด โอ้ววว"

"อ๊าาาาา"

น้ำสีใสไหลซึมออกมาจากกลีบกุหลาบเป็นจำนวนมาก ร่องสวาทตอดตุ๊บๆจากการถึงอารมณ์หมาย

ลำเอ็นร้อนพ่นน้ำคาวร้อนๆสีขาวขุ่นพุ่งเข้าเต็มมดลูกของนางบำเรอจำเป็น

ภูติณมองจุดสัมผัสที่เชื่อมต่อกันของเขาและเธอ

บ้าฉิบ พอเป็นยัยเด็กนี่ก็เผลอปล่อยในซะได้! เขาคิดตำหนิตัวเองในใจแล้วรีบชักแท่งเอ็นออกมาจากรูสวาทของขนมไข่

"อ๊าา"

เด็กสาวถึงกับร้องครวญครางเมื่อลำเอ็นร้อนครูดออกมาโดยที่รูสวาทเธอบีบรัดเอาไว้แน่น

"ซี้ดด แน่นดีจริงๆ!"

เขาถอดถอนลำเอ็นร้อนออกมาจากรูที่แทบจะบีบกลืนกินเขาเข้าไปได้ มือหนาวางขาเรียวของขนมไข่ลง

เธอยืนหมดแรงเกาะกำแพงอยู่อย่างนั้น

"ถูกใจฉันดีจริงๆขนมไข่ ไว้จะให้ทิปอย่างงาม แต่ตอนนี้ฉันต้องออกไปทำงานก่อน เธอไปนอนพักซะเดี๋ยวจะให้สาวใช้สั่งอาหารจากทางโรงแรมขึ้นมาให้"

ภูติณหยิบกางเกงสแล็คสีดำและบ็อกเซอร์ขึ้นมาใส่เอาไว้ตามเดิม ส่วนขนมไข่นั้นยังเกาะกำแพงเอาไว้แล้วหายใจรวยรินด้วยความเหนื่อยอ่อน

"แล้วก้เตรียมตัวเอาไว้ล่ะ...คืนนี้เธอยังต้องตั้งรับฉันอีกหลายยก"

ภูติณเอ่ยทิ้งท้ายเอาไว้แบบนั้นทำเอาขนมไข่ถึงกับตกใจ นี่ก็ตั้งหลายรอบแล้วเขายังไม่พออีกรึไงกันนะ กะจะให้รูของเธอระบมช้ำในตายเลยรึยังไงกัน?

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย เอาเถอะ! ยังไงเธอก็เลือกเส้นทางนี้แล้ว

แม้จะต้องเป็นเพียงนางบำเรอตัวแทนก็ต้องยอม เพราะเธอแพ้พี่สาวของเธอตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ...

ประเทศไทย

ทางด้านคฤหาสน์นฤภูวนิล

ไข่หวานในชุดนักศึกษาสวยรัดรูปกับกระโปรงทรงเอสั้นจุ๊ดจู๋ เธอกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้ากับโลกันต์โดยมีสาวใช้ยืนคอยรับใช้ตักข้าวและเสิร์ฟน้ำอยู่สองคน

"อร่อยมั้ยอาหารบ้านพี่"

โลกันต์เอ่ยถามขึ้น เขาเอ็นดูไข่หวานอยู่ไม่น้อย ตั้งแต่มีเธอเข้ามาชีวิตเขาก็สดใสขึ้นเยอะ

"อร่อยม๊ากมากค่ะพี่กันต์ขา ไข่นี่อยากจะอยู่กับพี่กันต์ไปตลอดชีวิตเลยล่ะ"

ไข่หวานยิ้มแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมาด้านหลังเขาซึ่งเขานั่งที่ตำแหน่งหัวโต๊ะ

มือเรียวเล็กวางลงบนไหล่แกร่งทั้งสองข้างก่อนจะออกแรงบีบนวดให้กับมาเฟียหนุ่มหน้าฝรั่ง

"เดี๋ยวคืนเนี้ย ไข่จะนวดเนื้อตัวให้พี่หายเมื่อยเป็นการตอบแทนดีมั้ยคะ"

น้ำเสียงเล็กกระซิบเข้าที่ข้างหูของเขา มือเรียวเล็กกดๆนวดๆเป็นจังหวะช้าๆ โลกันต์เคลิบเคลิ้มไปกับการยั่วยวนของเธอ

การกระทำของไข่หวานอยู่ในสายตาของแมลงปอ สาวใช้วัยยี่สิบสองปีหลานสาวของคุณป้าแม่บ้านซึ่งยืนอยู่ข้างๆกันในตอนนี้ พวกเธอมีหน้าที่จัดการด้านอาหาร

"จะเอาให้หมดแรงคาเตียงเลยดีมั้ยล่ะ?"

น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ตอบกลับแบบนั้นทำเอาไข่หวานเขินหน้าแดง

"เอาสิคะ เอาให้ไข่จุกจนเดินขาถ่างไปเรียนเลยดีมั้ย"

ไข่หวานยังคงยั่วยวน

"หึ พอได้แล้วน่า มายั่วพี่แบบนี้เดี๋ยวก็ได้โดนจัดก่อนเข้าเรียนจริงๆ"

โลกันต์เองก็เป็นผู้ชายไม่ใช่พระอิฐพระปูน หากยั่วมากๆเข้าทนไม่ไหวขึ้นมาจะทำเช่นไร

"อิอิ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวไข่ต้องขอตัวไปเรียนก่อนนะคะพี่กันต์ วันนี้มีสอบซะด้วยเข้าสายไม่ได้เลย"

"อื้ม ไปที่ลานจอดรถได้เลยนะพี่ให้คนเตรียมเอาไว้ให้แล้ว วันนี้พี่มีประชุมคงไม่ได้แวะไปส่งนะ"

นี่ก็สายมากแล้ว ไข่หวานจึงจำใจต้องขอลาไปเรียนก่อน

"ค่ะ ตอนเย็นเจอกันนะคะ"

ไข่หวานพูดทิ้งท้ายแล้วจุ๊บเข้าที่แก้มสากของมาเฟียหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะจากไป

โลกันต์อดที่จะลอบยิ้มขึ้นมาไม่ได้

"อิ่มแล้วเหรอคะท่าน"

แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยถาม

"เก็บจานได้เลย เดี๋ยวผมไปทำงานต่อ"

โลกันต์ลุกขึ้นแล้วเตรียมเดินไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

แต่แมลงปอก็วิ่งตามเขาออกมา

"เดี๋ยวสิคะท่าน!"

เธอเรียกเขา โลกันต์หันหลังมามองสาวใช้

"มีอะไรรึเปล่าแมลงปอ?"

"คือปอ...คิดถึงท่านนะคะ"

เธอเดินเข้าไปหาเขาช้าๆแล้วสวมกอดจากทางด้านหลัง ตั้งแต่มีไข่หวานเข้ามาเขาก็แทบไม่เคยเรียกหาเธอเลย

"ฉันกำลังจะไปทำงาน"

"เดี๋ยวปอจะช่วยผ่อนคลายให้ท่านก่อนทำงานเองนะคะ จะกลางสวน...รึในสระว่ายน้ำดีล่ะคะ?"

น้ำเสียงอ้อนๆบวกกับดวงหน้าสวยของสาวรับใช้ก็ทำให้โลกันต์อดที่จะอารมณ์ขึ้นไม่ได้ เขามันเป็นประเภทขึ้นง่ายต้องหาที่ลงซะด้วยสิ

แขนแกร่งเอื้อมไปช้อนตัวสาวใช้ขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมอกแกร่ง

"บางทีสระว่ายน้ำบ้างก็ดี:)"

ใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มขึ้นมาแล้วอุ้มร่างบางของสาวรับใช้เดินไปที่สระว่ายน้ำในทันที...