Chapter 13 เมียเด็กของโลกันต์

Chapter 13

เมียเด็กของโลกันต์

บอกตามตรงว่าถึงกับงงที่ไข่หวานย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วยแบบนี้ แต่เขาก็ยังไม่ได้ว่าอะไรแต่เลือกที่จะเดินเข้ามาภายในห้องทำงานและห้ามใครรบกวน

เพียงไม่นานดิน ลูกน้องคนสนิทก็เคาะประตูของผู้เป็นนายเพื่อจะแจ้งรายละเอียดที่เขาไปสืบมาได้เกี่ยวกับบ้านภิรมฤกษ์ของไข่หวาน

ก๊อก ก๊อก!

"เข้ามาได้!"

เมื่อได้รับคำสิ่งดินก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องทำงานทันที

"นายครับ ผมทำการสืบเรื่องเกี่ยวกับบ้านภิรมฤกษ์มาแล้วครับ"

"ว่ามา"

"ตอนนี้ตระกูลภิรมฤกษ์ธุรกิจเข้าขั้นวิกฤตและกำลังจะล้มละลาย พ่อแม่ของคุณไข่หวานหนีไปต่างประเทศแล้ว ส่วนบ้านที่จำนองไว้ก็กำลังจะโดนยึด"

"เด็กบ้านแตก?"

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ สกุลภิรมฤกษ์กำลังจะพังทลายลง นี่อาจเป็นเหตุผลที่คุณไข่หวานมาพึ่งใบบุญของนาย"

"งั้นหรอกเหรอ เป็นแบบนี้เองสินะ"

โลกันต์มีสีหน้าเคร่งเครียด เขานั่งลงแล้วยกแขนทั้งสองขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วเอาคางเกยไว้

"ครับนาย นายอยากได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมมั้ยครับ"

"ยังก่อน"

"ครับนาย"

"มึงออกไปได้ กูขอนั่งคิดอะไรต่อสักหน่อย"

"ครับนาย"

ดินโค้งให้โลกันต์ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปด้านนอก แต่ก็พบกับไข่หวาน

"คุณไข่หวาน!"

"อะไร ทำไมเห็นหน้าฉันต้องตกใจด้วยล่ะ?"

ไข่หวานทำหน้างงๆ เธอแค่เดินผ่านหน้าห้องทำงานของโลกันต์ก็เพียงเท่านั้นเอง อยากจะคุยกับเขา

"ก็คุณมาอยู่หน้าห้องทำงานแบบนี้ รู้รึเปล่าครับว่านายไม่ให้ใครเข้าใกล้โซนนี้ คุณไม่ควรมาตรงนี้ด้วยซ้ำ"

ปีกขวาของคฤหาสน์เป็นห้องทำงานและเก็บอุปกรณ์ต่างๆ ไม่ควรมีใครเข้ามาเห็น

"ก็แหม แค่เดินผ่านมาแปปเดียวเอง ไม่เห็นต้องกังวลขนาดนั้นเลยนี่คะ"

ไข่หวานยิ้มแหยๆเมื่อโดนต่อว่า

แกร๊กก

"มีอะไรกัน?"

โลกันต์ได้ยินเสียงคนโหวกเหวกอยู่หน้าห้องจึงเสียสมาธิ เขาดูกล้องหน้าห้องผ่านจอแม็คบุ๊คก็พบว่าดินกับไข่หวานกำลังยืนสนทนากัน

"แหมพี่กันต์ขา ก็นายคนนี้น่ะสิคะ แค่ไข่เดินมาหาพี่ที่ห้องทำงานก็ต้องดุกันด้วย"

ไข่หวานเดินเข้าไปหาโลกันต์แล้วคล้องแขนเขาเอาไว้อย่างแนบแน่นแสดงถึงความสนิทสนม

ดินถึงกับหน้าซีดเมื่อสาวหน้าสวยตรงหน้าฟ้องเจ้านาย แบบนี้เขาจะโดนลงโทษฐานที่ไปว่าผู้หญิงของนายมั้ยล่ะเนี่ย

"เธอไม่ควรเข้ามาตรงนี้ไข่หวาน"

โลกันต์มองดวงหน้าสวยของคนตัวเล็กที่กำลังทำการควงแขนของเขาเอาไว้อยู่ อะไรที่ไม่สมควรก็คงต้องดุกันบ้าง แม้ว่าปกติเขาแทบจะไม่เคยว่าอะไรเธอเลยก็ตาม

"คือ...ไข่ก็แค่มาหาพี่เพราะอยากจะชวนลงไปทานข้าวด้วยกันนะคะ นี่ก็เย็นมากแล้ว เริ่มหิวแล้วด้วย"

ไข่หวานทำหน้ายู่แล้วกระพริบตาปริบๆดูน่าเห็นใจ โลกันต์เห็นแบบนั้นก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้จริงๆ

"งั้นเหรอ อืม ก็ได้ แต่คราวหน้าคราวหลังห้ามมาปีกขวาของคฤหาสน์อีก เข้าใจมั้ย?"

นี่ไม่ใช่คำขอร้อง แต่คือคำสั่งจากมาเฟียหนุ่มผู้ซึ่งเป็นเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้

"ค่ะ คราวหน้าไข่หวานจะไม่มาตรงนี้อีก"

ไข่หวานเมื่อเห็นสีหน้าและน้ำเสียงจริงจังก็เริ่มรู้สึกหวั่นใจ นี่เธอกำลังเข้าใกล้อันตรายรึเปล่า?

เธอเดินควงแขนกับโลกันต์เพื่อไปยังห้องอาหารที่อยู่ชั้นหนึ่ง ดวงตาคู่สวยอดที่จะเหลือบไปมองด้านหลังไม่ได้ว่ามันมีอะไรกันนักหนากับคฤหาสน์ปีกขวาจึงต้องกีดกัดเธอขนาดนี้

เมื่อร่วมรับประทานอาหารเย็นกันจนเสร็จโลกันต์ก็ขึ้นมาเตรียมพักผ่อนที่ห้องโดยมีไข่หวานควงแขนตามขึ้นมาด้วยติดๆ

"พรุ่งนี้เรียนกี่โมง?"

เขานั่งลงบนเตียงนุ่มสุดหรูในห้องนอนขนาดใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หลุยส์

"เก้าโมงค่ะ พี่กันต์จะไปส่งไข่มั้ยคะ?"

เธอนั่งลงข้างเขาแล้วจับมือหนาเอาไว้พร้อมกับออดอ้อน สิ่งที่เธอปารถนาคือการได้เป็นเมียเขา และยิ่งบ้านของเธอกำลังตกระกำลำบากแบบนี้ก็ยิ่งต้องเข้าหาให้มากขึ้นกว่าเดิม

"จะให้คนขับรถไปส่ง ส่งตารางเรียนให้คนรถด้วยละกันจะได้จัดเวลาไปรับไปส่งถูก"

โลกันต์เอ่ยตอบนิ่งๆ เขาไม่เคยเอาผู้หญิงเข้ามาเลี้ยงเป็นจริงเป็นจังแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาก็มีแต่เล่นๆและจ่ายเงินรายครั้งเท่านั้น

"พี่กันต์ไม่ว่าอะไรเหรอคะ ที่ไข่มาอยู่ด้วยแบบนี้?"

ไข่หวานอดแปลกใจไม่ได้ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้วเชียวว่าอาจจะโดนเขาขับไล่ไสส่ง คุณหนูจากตระกูลตกอับกำลังจะล้มละลายอย่างเธอใครจะอยากคบหาด้วย

"แล้วพี่จะต้องว่าเธอเรื่องอะไรล่ะ?"

"ก็เรื่อง...เรื่องบ้านของไข่น่ะค่ะ ไข่ไม่เชื่อนะว่าพี่จะไม่รู้เรื่องนี้"

น้ำเสียงหวานแฝงไปด้วยความกังวล กลัวว่าเขาจะนึกรังเกียจ โลกันต์ในตอนนี้เป็นเสมือนที่พึ่งสุดท้ายของเธอ

"คนอย่างพี่มันว่าใครได้ด้วยเหรอ? อย่าลืมสิ สิ่งที่พี่เจอมามันหนักกว่าเธอมากนะ"

โลกันต์เอ่ยออกมาแบบนั้น เขาต้องเสียเพื่อนสนิทไปตั้งเท่าไรกับการเข้าวงการสายมืดนี้ ทั้งไข่หวานที่เป็นน้องสาวคนสนิทก็ขาดการติดต่อกันไป

"แต่ไข่ตอนนี้ไม่มีเงินติดตัวสักบาท ที่จะซุกหัวนอนยังไม่มี พี่กันต์จะยอมให้ไข่อยู่ด้วยจริงๆใช่มั้ยคะ"

ไข่หวานต้องการฟังจากปากเขาว่าคิดเห็นอย่างไร

"เธอเป็นเมียพี่แล้วนี่ จะอยู่นานแค่ไหนก็อยู่ตราบเท่าที่พี่อยากให้อยู่ ขออย่างเดียวอย่าทำให้พี่รำคาญ ไม่ชอบคนจุกจิกจู้จี้"

เขาย้ำให้ฟัง ลำพังแต่แรกตัวเขาเองก็เอ็นดูไข่หวานมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่แรกเริ่มเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาในอนาคต

"ค่ะพี่กันต์ ไข่จะอยู่ในที่ของไข่ ทำตัวให้ดีให้น่ารัก"

ไข่หวานพูดพร้อมกับซบดวงหน้าสวยเข้ากับแผงอกกำยำของมาเฟียหนุ่มหน้าฝรั่ง

"เรื่องค่าเทอมพี่จะให้ลูกน้องจัดการให้ ค่าขนมรายเดือนอีก อยากได้อะไรเพิ่มเติมรึไปช็อปปิ้งเสาร์อาทิตย์ก็เอาบัตรพี่ไปรูด ชวนสาวใช้ไปช่วยถือของก็ได้"

ไข่หวานค่อนข้างทึ่งกับสิ่งที่โลกันต์มอบให้ ไม่คิดส่าเขาจะเปย์หนักขนาดนี้

"ขอบคุณมากๆเลยนะคะพี่กันต์"

เธอเอ่ยขอบคุณออกมาอย่างสุดซึ้งจากใจจริง

"พี่ให้ข้อเสนอที่ดีขนาดนี้ไปแล้ว หวังว่าน้องไข่ก็คงจะตอบแทนพี่ให้คุ้มนะ"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อของหนุ่มหน้าฝรั่ง เขาผลักตัวเธอให้ล้มนอนลงบนเตียง

ไข่หวานเขยิบตัวขึ้นไปหนุนหมอนแล้วนอนแผ่ขาอ้าซ่าให้เขาได้เชยชม

จากสถานะลูกคุณหนูตระกูลผู้ดี ในตอนนี้กลับตกมาเป็นเมียบำเรอกามของมาเฟียหนุ่มธุรกิจมืด

หากใครรู้เข้าคงมองเธอไม่ดีแน่ๆ

แล้วไงใครแคร์? ฉันก็รักของฉัน รักมาตั้งหลายปีแล้ว

ไข่หวานคิดในใจ เธอไม่แคร์คำพูดของคนอื่น

โลกันต์มองเรือนร่างสวยในชุดเดรสรัดรูปสีขาว อกเป็นอก เอวเป็นเอว นมเป็นนม เรียกได้ว่าถูกใจไปทุกสัดส่วน

"ขอชิมน้ำหอยของน้องนักศึกษาหน่อยละกันว่ามันจะอร่อยแค่ไหน"

น้ำเสียงหื่นขอมาเฟียหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์เอ่ยขึ้นมา สร้างความเขินอายให้กับเด็กสาวอยู่ไม่น้อย

ไข่หวานนอนแน่นิ่งเพื่อให้เขาได้สำรวจกลีบสวาทสีหวานของเธอ

"อ๊า.."

เสียงเล็กผุดครางออกมาเมื่อเขาใช้นิ่วเรียวเกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยสีดำออกผ่านเรียวขาสวยแล้วโยนมันทิ้งลงข้างเตียง พร้อมกับถอดชุดเดรสสีขาวของเธอออกไปจากเรือนกาย

หนุ่มฝรั่งหน้าหล่อก้มหน้าลงโลมเลียจุดสงวนที่เชื่อมปิดสนิทสีสวยของหญิงสาว

ใบหน้าสวยยู่ยี่เมื่อได้รับสัมผัสเสียวจากลิ้นร้อนๆของมาเฟียหนุ่ม

"ซี้ดด พะ พี่กันต์ขาา"

เธออดครางออกมาไม่ได้เมื่อเขาสอดแทรกลิ้นเข้ามาในรูสีหวาน

"อ่า..อื้ม"

เขายังคงโลมเลียจุดนั้นของเธออย่างหื่นกระหาย เขากลืนกินน้ำหวานสีใสลงคออย่างไม่นึกรังเกียจ เรียกได้ว่าซดจนหมดตัวยังไหว

"ซี้ด อ๊าา"

ไข่หวานครวญคราง มือเรียวเล็กเลื่อนลงมากดหัวของเขาเอาไว้ให้แนบชิดมากขึ้นกว่าเดิม เธอต้องการมากกว่านี้ ต้องการให้เขาสัมผัสมากกว่านี้

ดวงตาคมเหลือบมองหญิงสาวตรงหน้าที่เนื้อตัวแดดิ้นไปมาด้วยความเสียว

"อื้มม บอกมาสิว่าต้องการมากกว่านี้"

น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยพูดออกมา

"ขะ ไข่ต้องการพี่มากกว่านี้ ต้องการให้พี่ใส่เข้ามาค่ะ อ๊าา"

เมื่อเธอเอ่ยแบบนั้นออกมาลิ้นร้อนๆก็ยิ่งรัวเร็วมากกว่าเดิมแล้วสอดแทรกเข้าไปในรูร่องสวาท

"อ๊าา"

โลกันต์ละหน้าออกมาแล้วเขยิบตัวขึ้น เขาถอดกางเกงสแล็คและเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวของตัวเองออก

มือหนาจับเข้าที่แท่งลำร้อนใหญ่หัวแดงแจ๋

ใหญ่จริงๆของพี่กันต์เนี่ย ไข่หวานคิดในใจแล้วลอบกลืนน้ำลายลงลำคอ ใหญ่ขนาดนี้ไม่รู้ว่าเธอรับไหวได้ยังไงกัน

"อ๊าาา"

"โอ้ว ซี้ดด"

แท่งลำร้อนถูกกดลงเข้าสู่ร่องสวาทสีหวานฉ่ำแฉะ ความไหลลื่นของน้ำหวานยิ่งทำให้เข้าไปได้ง่ายมากยิ่งขึ้น

"อ๊าา พะ พี่กันต์ขาา"

เสียงหวานร้องระงมเมื่อแท่งลำร้อนกระแทกกระทั้นเข้ามา

"อ่า ซี้ดด แน่นฉิบ"

ใบหน้าคมคร้ามถึงกับต้องหลับตาลงแล้วยู่หน้าเล็กน้อยเมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบงำ

เข้าประคองสะโพกกลมมนเอาไว้ด้วยแขนแกร่งแล้วค่อยๆอุ้มเธอให้ลุกขึ้นยืนที่ข้างเตียง

"พะ พี่กันต์จะทำอะไรคะ!?"

เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเขาอุ้มประคองเธอเอาไว้ด้วยแขนแกร่ง มือหนาจับเข้าที่สะโพกกลมมน แขนเรียวเล็กคล้องคอเขาเอาไว้แน่นเพราะกลัวตก

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

ไม่ตอบเป็นคำพูดแต่เขาใช้การกระทำในการบอกแทน

สะโพกแกร่งรัวกระแทกลำเอ็นตอกเข้าร่องสวาทสีหวานสวยไม่ยั้ง

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"

เสียงหวานถึงกับครางระงมออกมาไม่หยุดเมื่อมันทั้งแน่นทั้งจุก ลำเอ็นร้อนกระแทกเข้าออกมาอย่างเป็นจังหวะรัวเร็วจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตั้บๆ

สะโพกกลมมนใหญ่โตถูกมือหนาขยำจับประคองไว้แล้วรังกระแทกเข้ามา

ลำเอ็นใหญ่ร้อนแทรกสอดผ่านรูเล็กสีหวานอยู่ไม่หยุด น้ำหวานสีใสไหลซึมออกมาเปรอะจนเปื้อนพื้น

เรือนกายของทั้งคู่สัมผัสแนบชิดกัน นมนวลใหญ่โตกระทบคลอเคลียเข้ากับแผงอกกว้างกำยำ

"โอ้วว ซี้ดด"

"อู้ยย อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา"

ใบหน้าสวยเหยเกไปด้วยความเสียว มันทั้งจุกทั้งเสียวในคราวเดียวกัน

"เสียวมั้ย หืม? โอ้ว ซี้ดด ทั้งดูดทั้งตอด มีเมียเด็กในคราบนักศึกษานี่มันดีจริงๆ ซี้ดด"

โลกันต์ครางออกมาไม่หยุดปากเมื่อสัมผัสที่ได้รับนั้นแสนจะน่าพอใจ

ร่องสวาทสีหวานทั้งดูดทั้งตอดหนึบจนลำเอ็นร้อนรู้สึกแทบจะขาด

"อ๊ะ อ๊ะ อู้ย พี่กันต์ขาา ไข่จะไม่ไหวอยู่แล้ว ซี้ดด"

"อ่า พี่ก็จะไม่ไหวแล้วไข่จ๋า มันตอดเหลือเกิน โอ้ว ซี้ด"

เสียงครางของทั้งคู่ประสานออกมาพร้อมกัน ลำเอ็นใหญ่รัวกระแทกให้เร็วมากกว่าเดิม

"อ๊าาาาา"

"อ่าซี้ดดดด"

น้ำคาวสีขาวขุ่นถูกพ่นเข้าในร่องสวาทสีหวานเต็มๆจนไหลหยดย้อยลงมาที่พื้น

น้ำหวานสีใสไหลซึมออกมาไม่ต่างกัน

ในตอนนี้เรียกได้ว่าทั้งคู่ช่างอ่อนโรยแรงเหลือเกิน

โลกันต์ค่อยๆพาเรือนร่างเล็กไปที่เตียงแล้ววางเธอให้ลงนอนแผ่บนนั้น ส่วนเขาเองก็ล้มตัวลงแผ่ข้างๆเธอ

"อ่า...สุดๆไปเลยไข่หวาน ทำไมดีขนาดนี้นะ"

ตั้งแต่รู้จักกับไข่หวานมาเขาแทบไม่ต้องไปหากินข้างนอกอีกเลย เรียกได้ว่าติดหนึบหนับ

"ก็ถ้าชอบแบบนี้ ก็ต้องดูแลไข่ดีๆรักไข่ไปนานๆนะคะ"

เธอนอนตะแคงไปทางเขาแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา มือเรียวเล็กลูบวนแผงอกเบาๆ

"หึ ก็ทำให้พี่พอใจ อย่าให้พี่เบื่อก็แล้วกัน"

โลกันต์แสยะยิ้มขึ้นมา หากทำให้เขาอิ่มมากพอเขาก็คงไม่ทิ้งและไปหากินข้างนอก:)

ณ ประเทศเพื่อนบ้าน

ภายในโรงแรมหรูที่ภูติณได้เหมาชั้นเอาไว้ มีทั้งสาวใช้และบอร์ดี้การ์ดจากเมืองไทยเดินว่อนกันไปมา

ขนมไข่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย เขาจัดการเธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

ร่องสวาทของเด็กสาววัยสิบแปดต้องมาเจอกับมรสุมลำเอ็นใหญ่โตของมาเฟียหนุ่มวัยยี่สิบหกปี เรียกได้ว่าแทบเยิน

ภูติณที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ เขาเหลือบมองร่างเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องจากศึกหนักที่ได้รับ

และสิ่งที่เขารู้ในตอนนี้คือ

ยัยนี้ไม่ใช่เมียไอ้โลกันต์ ไอ้ตระกูลภิรมฤกษ์ มึงคิดว่าจะตบตากูได้อีกนานแค่ไหน ก็ดี! กูจะทำให้ดูว่าผู้หญิงคนนี้ที่มึงส่งมาจะต้องเจออะไรบ้าง โทษฐานที่มาหลอกคนอย่างกู

เขาคิดในใจอย่างโกรธแค้น....