Chapter 12 ตกเป็นของภูติณ

Chapter 12

ตกเป็นของภูติณ

ขนมไข่ถูกสาวใช้จัดแต่งให้อยู่ในชุดนอนสุดแสนเซ็กซี่ซีทรูสีดำ พร้อมกับฉีดน้ำหอมเคาท์เตอร์แบรนด์ราคาแพง ใบหน้าใสของสาวน้อยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแบรนด์เนม ส่วนผมที่ถักเปียก็ถูกแกะออกแล้วไดร์ตรง

ภายใต้ชุดนอนซีทรูสายเดี่ยวสีดำ ภายในไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด

"มันรู้สึกโล่งยังไงแปลกๆไม่รู้ ขอใส่ชุดชั้นในไม่ได้เหรอคะ"

ขนมไข่ที่นั่งอยู่บนเตียงเอ่ยบอกกับสาวใช้ที่กำลังจัดการทำความสะอาดห้องน้ำให้เรียบร้อยและแห้งสนิท

"ไม่ได้หรอกค่ะ ท่านชอบแบบนี้ คุณควรจะรู้เอาไว้นะคะ"

สาวใช้แจ้งบอกก่อนจะพากันออกจากห้องนี้ไป

ขนมไข่ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ถึงแม้จะอดน้อยใจไม่ได้ที่พ่อส่งเธอมาแทนลูกเมียหลวงอย่างพี่ไข่หวาน แต่คนตัวเล็กก็ยอมจำนนในโชคชะตา ที่จริงเธอก็มีส่วนปิด เพราะเธอเกิดมาจึงเป็นเสมือนเสี้ยนหนามตำใจคุณนายบ้านใหญ่ ขนมไข่คิดแบบนี้จึงยอมรับที่จะมาที่นี่แทนไข่หวานอย่างไร้ข้อโต้แย้ง

หวังว่าสิ่งที่หนูทำในวันนี้ จะลดความเกลียดชังของคุณนายบ้านใหญ่ที่มีต่อคุณแม่ได้บ้างนะคะ

ขนมไข่คิดในใจ เธออยากให้แม่ไปดีไม่มีบ่วงเวรบ่วงกรรมกับใครอีก ไม่อยากให้คุณนายจงเกลียดจงชัง เธอจึงยอมมาเป็นนางบำเรอของมาเฟียเจ้าของบ่อนแทนลูกสาวของคุณนาย

แกร๊กก

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ขนมไข่ที่นั่งอยู่บนเตียงห้อยขาลงมาแนบพื้นถึงกับหลับตาปี๋ มือเรียวเล็กกำผ้าปูที่นอนสีขาวเอาไว้แน่น

เขาจะไม่ทำร้ายเราใช่มั้ยนะ...

"ไงสาวน้อย"

ภูติณเดินยิ้มเข้ามา เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำที่ถูกพับขึ้นมาพร้อมกับปลดกระดุมสามเม็ด กางเกงแสล็คสีดำช่วยเพิ่มความภูมิฐาน

ใบหน้าหล่อของหนุ่มลูกครึ่งไทยตุรกีนั้นทำเอาขนมไข่ที่จ้องอยู่ถึงตะลึงเผลอปล่อยมือเรียวเล็กที่กำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นให้คลายลง

หล่อแบบนี้ คงจะใจดีอยู่แหละมั้ง

หน้าตาอันหล่อเหลาช่วยอำพรางความโหดร้ายที่ซ่อนอยู่ภายในตัวของมาเฟียหนุ่ม ขนมไข่อดเคลิบเคลิ้มไปกับใบหน้าหล่อนั้นไม่ได้

"สวัสดีค่ะ"

น้ำเสียงเล็กเอ่ยตอบไปแบบสั่นๆ แม้ความหวาดกลัวจะลดลงแต่ความประหม่านั้นกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อได้อยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้แล้ว

"เธอสินะไข่หวาน ผู้หญิงของไอ้นรกนั่น"

ภูติณเหยียดยิ้มเมื่อเห็นดวงหน้าสวยของขนมไข่ นรกที่ภูติณหมายถึงคือโลกันต์

"เอ่อ ค่ะ"

ขนมไข่ตามน้ำไปก่อน เธอพอจะรู้จากคำบอกเล่าของพ่อมาบ้างว่าเหตุใดเธอจึงต้องมาแทน และไข่หวานผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่สาวของเธอในตอนนี้กำลังคบหาอยู่กับ โลกันต์ นฤบรินทราช คู่แข่งทางธุรกิจของภูติณ

"แล้วนี่ยอมมาแบบง่ายๆเลยเหรอ ไอ้โลกันต์รู้รึเปล่าว่าเธอมาอยู่ที่นี่กับฉัน"

ภูติณเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงบนเตียงข้างๆขนมไข่ มือหนายกขึ้นไล้ไปทั่วดวงหน้าสวย ชุดซีทรูสีดำเผยให้เห็นด้านในที่เปลือยเปล่า

เรือนร่างสวยของเด็กสาววัยสิบแปดอยู่ในสายตาของภูติณ บอกตามตรงว่าเขาค่อนข้างพอใจมากกับราคาที่ต้องจ่ายไป

"ไม่หรอกค่ะ...ไม่มีใครรู้อะไรทั้งนั้น"

ขนมไข่จำใจต้องโกหกออกไปทั้งแบบนั้น

"หึ แปลกดีนี่"

ภูติณเลิกคิ้วขึ้นนิดนึงแล้วเอ่ยออกมาอย่างแปลกใจ อย่างไอ้โลกันต์มีเหรอจะไม่รู้ว่าผู้หญิงของมันกำลังถูกส่งตัวมาให้่เขา

แม่จะคิดในใจแต่ก็ไม่พูดออกมา เขาเลือกที่จะมองเรือนร่างสวยเปลือยเปล่าภายใต้ชุดนอนเซ็กซี่ซีทรูสีดำ

มือหนายกขึ้นแล้วเกี่ยวสายเดี่ยวตัวจิ๋วออก ดวงหน้าสวยขึ้นรอยริ้ยแดงด้วยความเขินอาย

"แต่ข่างมันเถอะ ไม่ว่าจะยังไง ตอนนี้ตรงหน้าฉันก็มีสาวสวยอยู่ตรงหน้าแล้วนี่"

ภูติณผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนเตียง เธอนอนแน่นิ่งทำตัวไม่ถูก

เขากระโดดขึ้นมาคร่อมเรือนร่างบาง เนื้อตัวหอมไปด้วยกลิ่นน้ำหอมชั้นดีและสบู่เหลวอาบน้ำราคาแพง

"อื้ม...นี่สิกลิ่นหอมที่ฉันชอบ สาวใช้ที่นี่รู้ใจฉันดีจริงๆ"

สาวใช้พวกนี้รับใช้เขามานาน รู้ดีที่ว่าเขาชอบตรงไหน ไม่ชอบตรงไหน

ร่างใหญ่ซุกไซ้ซอกคอขาวนวลด้วยตัณหา ร่างกายของหญิงสาวตัวเล็กที่ดูจะเด็กกว่าอายุยี่สิบปียิ่งทำให้ภูติณรู้สึกคลั่งไคล้

"อ๊ะ"

ขนมไข่ตกใจเป็นอย่างที่สุดเมื่อเขาเลื่อนตัวลงมาแล้วถลกชุดนอนซีทรูแสนเซ็กซี่นั้นขึ้นไปไว้เหนือเต้า ปากหนางับเข้าที่ยอดปทุมถันสีหวาน

"อื้ม"

มาเฟียหนุ่มวัยยี่สิบหกปีพึงพอใจกับรสสัมผัสความหวานของนวลนม

"อ๊า"

ขนมไข่แดดิ้นเล็กน้อยเมื่อเขาทำแบบนั้น หน้าของเธอแดงแจ๋อย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้รับสัมผัสสวาทจากปลายลิ้นร้อนๆ

เขาไล้ตัวลงมาเลื่อนๆแล้วหยุดเข้าที่จุดสงวนใจกลางสาว มือหนายกขึ้นมาแหวกกลีบสวาทสีสวยเพื่อดูให้เต็มตา

"อ๊า ทะ ท่านจะทำอะไรคะ"

ไข่หวานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเล็กแหบพร่า แม้จะรู้สถานะว่ามาในฐานะนางบำเรอ แต่นี่มันเร็วเกินกว่าจะรับไหว เธอกำลังเปลือยกายให้เขาได้เชยชม

"ก็เช็คสภาพของไง ฉันอยากจะรู้ว่าคุ้มราคาที่ต้องจ่ายรึเปล่า"

นิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างแหวกกลีบสวาทเพื่อดูภายในให้เห็นชัดเจน น้ำสีใสไหลซึมออกมาน้อยๆ รูที่ปิดสนิทบ่งบอกถึงความบริสุทธิ์นั่นก็ยิ่งทำให้ภูติณพอใจมกายิ่งขึ้นไปอีก

"เป็นผู้หญิงของไอ้โลกันต์ ทำไมจิ๋มยังปิดสนิทอยู่แบบนี้ล่ะ?'

เขาอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ ขนมไข่ถึงกับหน้าถอดสี

"เอ่อ สะ สงสัยมันจะยังแน่นอยู่ล่ะมั้งคะ อาจจะเพราะว่าฉันตัวเล็ก"

เธอแถออกไป เขาไม่สนใจฟังคำตอบแต่กลับก้มหัวลงไปแล้วกรีดลิ้นร้อนๆแหวกกลีบสวาทสีหวานฉ่ำ

"อ๊าาาา"

เสียงเล็กครางสั่นๆออกมาเมื่อเขาโลมเลียเข้าที่จุดสงวนส่วนนั้น

"อื้ม แผล่บ"

ภูติณชื่นชมความหวานของกลีบกุหลาบนั้น เขาไล้ลิ้นร้อนขึ้นลงอยู่ไม่ขาด ทั้งยังแทรกสอดลิ้นเข้าไปในรูสีหวานนั้นอีกด้วยบ ส่งผลให้ร่างเล็กของขนมไข่ถึงกับแดดิ้นไปมา

"อ๊า ทะ ท่านขาา"

ขนมไข่รู้สึกจะอดรนทนไม่ไหว เขาจึงหยุดการโลมเลียนั้นลงแล้วเงยหน้าขึ้นมามองดวงหน้าสวยที่เงยขึ้นแถมยังแดงแจ๋อีกต่างหาก

"อะไรกัน ไม่อึดไม่ทนเลยนะไข่หวาน"

ภูติณยิ้มพอใจเมื่อเห็นเธอแทบทนไม่ไหวกับสัมผัสที่เขาได้มอบให้

"อื้อ ท่านขาา...ฉัน ฉันรู้สึกแปลกๆตรงนั้น"

ขนมไข่หุบขาเข้าหากันแล้วบิดไปมา ภูติณมองความทรมานนั้นอย่างพอใจแล้วใช้มือหนาแหวกขาทั้งสองข้างอ้าออกจนสุด

"เธอจะไม่ต้องทรมานอีกต่อไป แค่ได้ตรงนี้ของฉันเข้าไปช่วย"

เขาถอดเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีดำโยนทิ้งลงไปที่ข้างเตียง ก่อนจะถอดกางเกงแสล็คสีดำตาม

แท่งลำร้อนใหญ่ชูผงาดค้ำออกมาปรากฏแก่สายตา

"..."

ขนมไข่ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นความใหญ่โตของมัน เกินกว่าคำว่ามาตรฐานไปไกลจริงๆ

"ชอบมั้ย ใหญ่ๆแบบนี้ รับรองว่าถึงใจเธอมากกว่าของไอ้โลกันต์แน่ๆ"

ภูติณจับหัวเห็ดสีแดงก่ำแทงเข้าไปในรูสวาทสีหวาน

"อีาาา"

ขนมไข่ถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อเขากระแทกกระทั้นเข้ามาแบบนั้น มันทั้งเจ็บทั้งจุก แถมยังคาค้างเติ่งอยู่แค่ตรงรูอีก

"อ่า...แน่นจนแทงเข้าไม่หมด มันแน่นเกินไป!"

ภูติณถึงกับอุทานออกมาอย่างหัวเสีย แต่ก็ไม่วายกระทุ้งสวนเข้าไปอีก

"อ๊าา"

มือเล็กยกขึ้นมาดันหน้าท้องแกร่งให้ถอยออกไป เธอรู้สึกเจ็บและจุกแต่ก็ผสมผสานไปด้วยความเสียว

"อย่าผลักฉันออก! ไม่ชอบ!"

ภูติณใช้มือหนาเพียงมือเดียวรวบข้อมือเล็กของขนมไข่เอาไว้แล้วกระทุ้งเข้าไปอย่างแรงอีกครั้ง

"อ๋าาา"

และรอบนี้เขาทำมันได้สำเร็จ แท่งลำร้อนใหญ่ในตอนนี้แช่อยู่ในร่องสวาทสีแดงก่ำของขนมไข่

เธอร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บ

รูเล็กๆแบบนี้จะไปรับของที่ใหญ่ขนาดนั้นได้ยังไงกัน ขนมไข่คิดในใจ

"ซี้ด อ่า ทั้งแน่นทั้งลื่น รูเด็กๆสาวๆนี่มันดีจริงๆ"

ภูติณยิ้มอย่างพอใจแล้วเริ่มกระแทกกระทั้นสะโพกเข้าออกรูเล็กนั้นอย่างยากลำบากเพราะทั้งหนีบ ทั้งตอด เรียกได้ว่าทำเอาเขาแทบแตก

"อ๊าา ท่าน..ซี้ด อ่าา"

เสียงหวานครางระงมออกมาไม่หยุดเมื่อสะโพกแกร่งกระแทกกระทั้นเข้าออกอยู่ไม่หยุด ลีลาท่วงท่าเต็มไปด้วยความเนิบนาบเนื่องจากการตอดรัดที่แน่นเขาจึงไม่ได้ขยับแรงนัก

"ซี้ดด ทำไมแน่นขนาดนี้ อ่า เธอทำฉันแทบคลั่ง!"

มันรู้สึกดีซะยิ่งกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่เขาเคยเอามา มันทั้งแน่น ทั้งหนึบ แถมดวงหน้าสวยของเด็กสาวนี่ก็ช่างติดใจเขาซะเหลือเกิน

เรียกได้ว่าในใจของภูติณตอนนี้ยกให้ขนมไข่เป็นผู้หญิงคนโปรดเลยก็ว่าได้

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

สะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้าออกไม่หยุด นวลเนื้อนมเด้งไปมาตามจังหวะรักที่ขยับเข้าออกของภูติณ

"อู้ย ท่านขา ซ๊้ด จะ ไม่ไหว แล้วค่ะ"

เสียงเล็กเอ่ยบอกขาดๆหายๆเพราะจังหวะการกระแทกที่ทำเธอทั้งจุกทั้งเสียว ครั้งแรกของเด็กสาวก็เจอขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานไปขนาดนี้ เรียกได้ว่าเช้ามาคงต้องเดินขาถ่าง

"อ่าา ซี้ดด โอ้ว จะแตกแล้ว อ่าาา"

ภูติณกระแทกเน้นย้ำรัวเร็วอยู่สามสี่ครั้งก่อนจะชักแท่งลำร้อนออกมาแล้วชักขึ้นลงสักสองสามทีก่อนจะแตกใส่หน้าท้องแบนราบของเธอ

"อ๊าา"

น้ำสีใสไหลซึมออกมาจากกลีบสวาทสีสวย

"อ่า...เธอทำฉันเสร็จเร็ว แถมยังทำให้ฉันแทบคลั่งอีก"

ภูติณไล่สายตามองเนื้อตัวของเด็กสาววัยใส

"อะ อื้อ.."

ขนมไข่นอนแผ่ตัวอย่างหมดแรง เธอไม่มีเรี่ยวแรงจะไปทำอะไรต่อได้

"อย่าพึ่งหมดแรงสิ ต่อรอบสองกันดีกว่า:)"

ใบหน้าหล่อร้ายของภูติณเหยียดยิ้มขึ้นแล้วจับตัวของขนมไข่ให้พลิกขึ้นแล้วหันสะโพกมาหาเขา

"ฮ้า!?"

ขนมไข่อุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เขายังจะต่อรอบสองอีกเหรอ?

เห็นทีน้องสาวเราคงอ้าบานจนดูไม่ได้แน่ๆถ้าหากเขายังทำแบบนี้กับเราอยู่เรื่อยๆ ขนมไข่คิดในใจแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

ทางด้านของโลกันต์

เขาเดินทางกลับเข้ามาที่คฤหาสน์นฤบรินทราชหลังจากคุยงานเรื่องการขยายบ่อนคาสิโนเสร็จ

เมื่อเดินเข้ามาก็พบกับสาวสวยอย่างไข่หวานนั่งไขว่ห้างดูซีรี่ส์ในทีวีที่ห้องรับแขกบนโซฟาหลุยส์สุดหรู

"สบายใจจริงเชียวนะ"

เขาอดที่จะพูดขึ้นไม่ได้เมื่อเห็นน้องสาวข้างบ้านกำลังทำตัวสบายใจ แถมยังทำตามอำเภอใจในบ้านของเขาแบบนี้อีก

"อะไรกันคะพี่กันต์ นี่คำทักทายของแฟนที่มีต่อกันรึไง?"

ไข่หวานลุกขึ้นจากโซฟารับแขกสุดหรูแล้วเดินมาหาเขาพร้อมกับโน้มแขนขึ้นไปคล้องคอแล้วจุ๊บเข้าที่แก้มสากของมาเฟียหนุ่ม

"แฟน?"

โลกันต์ขมวดคิ้วมุ่นนักเข้าไปใหญ่ ยัยเด็กนี่นับวันยิ่งขี้ตู่ หาว่าเขาเป็นแฟนเธอเฉยเลย

"เอาเถอะค่ะ ไข่ไม่ถือสาอะไรหรอก แต่นับจากนี้ไปพี่ต้องใส่ใจไข่ให้มากกว่านี้นะคะ อ้อ! ให้คนไปรับส่งที่มหาวิทยาลัยด้วยนะ"

"หมายความว่าไง?"

มาเฟียหนุ่มอย่างโลกันต์มองดวงหน้าสวยของสาวนักศึกษาวัยยี่สิบปีอย่างงงๆ เจอเรื่องงานก็หนักแล้ว มาเจอระบบหลังบ้านขี้มโนแบบนี้ยิ่งหนักกว่า

"ต่อไปนี้ไข่จะย้ายเข้ามาอยู่กับพี่กันต์ไงคะ^^"