Chapter 11 น้องสาวที่ไม่เคยรู้จัก

Chapter 11

น้องสาวที่ไม่เคยรู้จัก

ตอนนี้พ่อและแม่ของไข่หวานเก็บกระเป๋าเดินทางไปต่างประเทศ และกำลังทำการติดต่อคุยกับขนมไข่ น้องสาวที่เธอไม่เคยรับรู้ถึงการมีตัวตนไปหาภูติณ นิติบูรการ ซึ่งตอนนี้เขายังอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้าน

ไข่หวานเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางสีชมพูอ่อนแล้วลากไปยังคฤหาสน์นฤบรินทราช รวมทั้งถุงกระดาษใบใหญ่หลายถุงที่ใส่กระเป๋าแบรนด์เนมเอาไว้

หญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปสีขาวพร้อมกับส้นสูงแหลมปี๊ดเดินมาที่หน้าคฤหาสน์ก่อนที่จะกดออดเรียกคุณแม่บ้านมาเปิดประตู

"เอ่อ คุณ มาอีกทำไมคะเนี่ย?"

แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยถาม เขาเคยเห็นเธออยู่กับโลกันต์ แต่ปกติแล้วเจ้านายจะไม่เอาผู้หญิงซ้ำหน้าเข้าบ้าน

"ถามแปลกๆนะคะคุณแม่บ้าน หนูก็จะย้ายมาอยู่กับพี่กันต์น่ะสิคะ"

ไข่หวานยิ้มโชว์ฟันขาวสวยอย่างมั่นอกมั่นใจ การแต่งตัวของเธอในการที่จะออกไปไหนแต่ละทีขอบอกเลยว่าเปรี้ยวเยี่ยวราด

"แหม หนูจ๋า ปกติท่านไม่คบคนซ้ำหน้าหรอก หนูกลับไปเถอะเดี๋ยวจะเสียใจซะเปล่า"

แม่บ้านเอ่ยปากไล่ เธอเป็นแม่บ้านใหม่ซึ่งไม่ได้รู้ว่าไข่หวานนั้นเป็นเพื่อนบ้าน และเป็นคุณหนูจากตระกูลผู้ดีเก่า ถึงแม้ว่าตอนนี้จะตกอับก็ตาม

แม่บ้านเซ็ตเก่าตั้งแต่สมัยที่เธอยังเด็กนั้นถูกโล๊ะทิ้งออกหมด อาจจะเพราะว่าธุรกิจที่เบนมาทางสายดำจึงจะคัดเลือกเฉพาะคนที่ไว้ใจได้เข้ามาทำงาน เพราะฉะนั้นแม่บ้านจึงไม่มีใครรู้ว่าเธอนั้นมีฐานะพิเศษกว่าผู้หญิงคนไหนๆ

"ยังไงก็เถอะ ขอเข้าไปรอพี่กันต์ในบ้านหน่อยเถอะนะคะตรงนี้อากาศร้อนมากเลยอะ"

เธอหยิบพัดลมตัวเล็กขึ้นมาถือจ่อที่หน้า พวงแก้มสวยทั้งสองข้างแดงมากๆ ไม่ใช่เพราะเมคอัพแต่เป็นเพราะแดดประเทศไทยที่แผดเผา

"เฮ้อ ถ้าท่านมาเจอแล้วโดนไล่ขึ้นมาฉันไม่ช่วยนะคะ"

แม่บ้านวัยกลางคนถอนหายใจเบาๆแล้วยอมเปิดประตูให้เข้ามา

สาวสวยร่างบางในชุดเดรสรัดรูปสีขาวสายเดี่ยวเดินเชิดเข้ามาในคฤหาสน์นฤบรินทราช

"ใคร!"

เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นแล้วมองมาที่ไข่หวาน เขาเดินนำฝูงชายชุดดำอีกประมาณหกเจ็ดคนเดินมาทางเธอ

"อ้าว นั่นคุณผู้ช่วยพี่กันต์นี่ ไข่จำคุณได้นะคะ"

ไข่หวานยิ้มยิงฟันอย่างเฟรนด์ลี่ ป้อง มือขวาของมาเฟียหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วมุ่น เขาจำเธอได้ดี ผู้หญิงที่พิเศษกว่าใครๆของเจ้านาย

"คุณมาทำไม? นายไม่อยู่หรอกนะวันนี้"

"ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันรอได้"

"แล้วนั่นอะไรครับ หอบกระเป๋าอะไรมาเยอะแยะครับ"

ป้องมองกระเป๋าเดินทางสีชมพูใบใหญ่และถุงผ้าในมือที่หอบหิ้วเข้ามาภายในคฤหาสน์

"อ๋อ ก็กระเป๋าเดินทางน่ะสิ แล้วก็นี่ อ่ะ! ช่วยถือหน่อยนะคะหนุ่มๆ ถือดีๆล่ะ ถุงกระดาษนี่มีแต่ของแบรนเนมด์ทั้งนั้นเลย"

ไข่หวานยื่นถุงกระดาษให้กับหนุ่มๆชุดดำทั้งเจ็ดคน แต่ละคนรับถุงมาอย่างงงๆ

"ถือตามฉันมา อ้อ แล้วก็ช่วยบอกคุณแม่บ้านด้วยนะคะว่าให้จัดห้องนอนให้ฉันหนึ่งห้อง"

พูดจบไข่หวานก็เดินเชิดหน้านำเข้าคฤหาสน์หลังโต ทั้งเจ็ดคนมองหน้ากันงงๆสลับกับมองหัวหน้าทีมขวาอย่างป้อง

"เอาไงครับพี่ป้อง"

"กูขอคุยกับนายก่อน"

ป้องหลีกออกมาเพื่อต่อสายหาโลกันต์ วันนี้โลกันต์มีนัดคุยดีลเรื่องการขยายคาสิโนไปยังประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องขัดขากับภูติณ นิติบูรการ

"นายครับ คุณไข่หวานหอบกระเป๋าเสื้อผ้ามาอยู่ที่นี่ บอกให้แม่บ้านทำห้องให้ด้วย นายจะว่าไงครับ"

'ไข่หวานเนี่ยนะ?'

โลกันต์ทวนคำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความงุนงง ปกติแทบจะต้องแอบพ่อแม่มา แต่นี่จู่ๆย้ายมาอยู่เลยทันแปลกๆยังไงชอบกล

"ครับนาย มาพร้อมกับข้าวของเยอะแยะเหมือนย้ายบ้านเลยครับ"

'มึงให้แม่บ้านจัดห้องให้ไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกูทำงานเสร็จจะกลับไปเคลียร์เอง'

"ครับนาย"

ป้องรับคำแม้จะงงๆที่จู่ๆสาวน้อยจากตระกูลผู้ดีลากกระเป๋าเข้ามาอยู่แบบนี้

ทางด้านของโลกันต์

"ไอ้ดิน"

"ครับนาย?"

ดินขับรถให้กับโลกันต์ในวันนี้ เขาเดินทางไปคุยธุรกิจที่ตึกลับแห่งหนึ่งในใจกลางกรุง

"สืบเรื่องบ้านภิรมฤกษ์ให้ทีว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น"

"บ้านภิรมฤกษ์ ตระกูลผู้ดีเก่าที่คฤหาสน์อยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ของนายใช่มั้ยครับ"

"อืม นั่นแหละ"

โลกันต์ตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้นพิงเบาะแล้วนั่งแผ่หลับตาลง

เขาเหนื่อยเหลืือเกินกับภาระหน้าที่อันหนักอึ้ง ทั้งยังต้องคุมลูกน้อยกว่าร้อยคน เรียกได้ว่าแทบไม่ได้พัก...

ณ ประเทศเพื่อนบ้าน

"แม่คะ...หนูกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่ใช่มั้ย"

ขนมไข่นั่งอยู่บนเครื่องบินพร้อมกับบ่นพึมพำ เธอเสียแม่ไปเมื่อปีที่แล้วนี้ ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่บ้านทาวน์โฮมเล็กๆที่พ่อซื้อเอาไว้ให้ และอภิวัฒน์ผู้เป็นพ่อก็ส่งเงินให้ใช้ตลอด

เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรเพราะรู้ตัวดีว่าเป็นลูกเมียน้อย

'จำไว้นะขนม พ่อรักลูก รักไม่น้อยไปกว่าพี่ไข่หวานพี่สาวลูกเลยสักนิด ฮึก พ่อขอโทษลูก..พ่อขอโทษ'

อภิวัฒน์สวมกอดลูกสาวคนเล็กที่เกิดจากภรรยาน้อยอย่างเต็มรัก

เด็กสาวขนมไข่ ภิรมฤกษ์ถึงกับร้องไห้น้ำตาซึม เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง โชคดีที่เรียนจบพอดีและอยู่ในช่วงรอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

เธอสอบติดมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังที่เดียวกับไข่หวาน แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้คงจะไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนในเทอมหน้าที่จะถึงนี้แน่ๆ

"ขนมจะทนเพื่อพ่อนะคะ..."

ขนมไข่รักพ่อและแม่มาก แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ผู้เป็นพ่ออย่างอภิวัฒน์ทั้งรักและห่วงเธอมากจริงๆ

เธอออกมาจากสนามบินและยืนรอคนมารับ อภิวัฒน์ได้ส่งรูปของขนมไข่ให้กับลูกน้องของภูติณ และแน่นอนว่าขนมไข่สวมรอยเป็นลูกสาวคนโตแทนไข่หวาน

คนทั่วไปไม่มีทางรู้เรื่องที่เขามีลูกสาวคนเล็ก

"คุณไข่หวานใช่มั้ยครับ?"

มังกรเดินเข้ามาหาเด็กสาวคนสวย เธออยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนยาวกรอมเข่าแขนตุ๊กตาพร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางสีขาวมาด้วย ผมสีดำยาวตรงถักเปียสองข้าง

ทำไมดูเด็กกว่าอายุนักนะ มังกรคิดในใจ

"ใช่ค่ะ"

ขนมไข่ก้มหน้าก้มตา กลัวว่าเขาจะจับพิรุธได้

"ดูเด็กกว่าอายุจริงเยอะเลยนะครับ"

มังกรหรี่ตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า

"สะ สงสัยว่าจะมาส์กหน้าบ่อยล่ะมั้งคะหน้าเลยเด็ก"

ขนมไข่เลิ่กลั่ก

"งั้นเหรอครับ"

"...."

"ช่างเถอะ ผมว่าเรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวนายจะรอนาน"

มังกรเลิกใส่ใจและพาหญิงสาวตัวเล็กน่ารักขึ้นรถเก๋งคันหรูแล้วขับพาไปยังโรงแรมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากคาสิโนของภูติณ

ขนมไข่ที่นั่งอยู่เบาะหลังลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ โชคดีที่ไม่มีใครจับได้เรื่องที่เธอไม่ใช่ลูกสาวคนโตของภิรมฤกษ์

รถคันหรูเลี้ยวเข้าตึกที่เต็มไปด้วยแสงสีที่บ่งบอกถึงความเป็นคาสิโน ขนมไข่มองอย่างทึ่งๆ เกิดมาสิบแปดปีก็พึ่งจะเคยเห็น

"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง"

คุณป้าแม่บ้านเดินมารับขนมไข่ซึ่งเปิดประตูลงมาจากรถ

"พาเธอไปพบนายทีนะป้าแมว"

มังกรเอ่ยขึ้นก่อนจะขับรถคันหรูออกไปจากลานจอดรถ

ขนมไข่จำใจเดินตามหลังแม่บ้านวัยกลางคนไปด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น

"นี่คือห้องนอนที่คุณจะต้องร่วมหลับนอนกับท่านภูติณในวันนี้ เชิญอาบน้ำและแช่ตัวให้สบาย อีกสักพักสาวใช้จะเข้าไปนวดตัวและแต่งตัวให้นะคะ"

แม่บ้านนามว่าป้าแมวโค้งให้หนึ่งทีก่อนจะเดินจากไป ขนมไข่จำใจเดินเข้ามาภายในห้องนอนที่หนูหราใหญ่โต มีห้องน้ำส่วนตัว

เธอเดินเข้าไปก็พบกับอ่างจากุชชี่ระบบน้ำวนทำสปาขนาดใหญ่ถูกเปิดเอาไว้ ภายในห้องมีกลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆ ในอ่างมีฟองฟูฟ่องลอยขึ้นมา

"เชิญถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำนะคะคุณหนู"

สาวใช้สองคนเดินตามเข้ามาแล้วเอ่ยพูดกับเธอ

"อะ เอ่อ ค่ะ"

ขนมไข่แม้จะไม่อยากทำแต่ก็ยอมเปลือยเรือนร่างนวลเนียนเพื่อลงแช่ในอ่าง

"ขออนุญาตนวดตัวนะคะคุณหนู"

สาวใช้เดินเข้ามาใกล้ขนมไข่

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ"

"ไม่ได้นะคะ การจะร่วมนอนกับท่านเนื้อตัวคุณจะต้องเนียนนุ่ม หอมละมุนอย่างเป็นที่สุด"

พูดจบสาวใช้ก็เดินมาพร้อมกับออยสำหรับนวดผิว

ขนมไข่จำใจต้องให้พวกเธอทำ

นี่แค่เริ่มต้นยังขนาดนี้ คืนนี้เราจะโดนหนักขนาดไหนกันนะ? ขนมไข่คิดในใจ....