ตอนที่ : 08 นัดเจอ NC20+

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่ฉันใส่ไว้ในกระเป๋าดังขึ้น มันเป็นเบอร์แปลกที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ปกติฉันก็ไม่ค่อยจะบันทึกเบอร์โทรของใครเวลาเขาติดต่อมาซะด้วยสิ โทรศัพท์ฉันมีแต่เบอร์พี่พายุเท่านั้นแหละ

“ฮัลโหลสวัสดีค่ะ”

( ทำไรอยู่ครับ ไม่อ่านข้อความเลย )

“พี่ลี...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากตัวเอง เพราะเกือบจะหลุดพูดออกไปแล้วว่าคนปลายสายเป็นใคร ฉันไม่คิดว่าพี่ลีวายจะโทรมาแบบนี้ คงเพราะฉันไม่ได้อ่านข้อความจริงๆ นั่นแหละ ก็โทรศัพท์มันอยู่ในกระเป๋าตอนนี้ก็กำลังจะกลับบ้านแล้วด้วยฉันก็เลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์มือถือสักเท่าไร

( เลิกเรียนแล้วหรือยัง )

"เลิกแล้วค่ะกำลังจะกลับบ้านแล้ว"

( ให้พี่ไปรับไหม )

"ไม่เป็นอะไรค่ะแพรกลับเองได้ พี่โทรหาแพรมีอะไรหรือเปล่าคะ"

( พี่คิดถึงน่ะออกมาเจอหน่อยได้ไหม )

"อืม...เอาไว้แพรจะส่งข้อความไปบอกนะคะแค่นี้ก่อน"

( ครับ )

ฉันกดวางสายแล้วรีบขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านทันที จากนั้นก็ทำกับข้าวเอาไว้ให้พี่พายุเหมือนอย่างที่เคยทำทุกวันนั่นแหละ จนกระทั่งพี่พายุกลับมา

"พี่ยุแพรจะออกไปข้างนอกสักพักนะ"

"ไปไหน?"

"นัดเพื่อนเอาไว้น่ะค่ะเดี๋ยวแพรให้เพื่อนมาส่งพี่ไม่ต้องห่วง"

"อย่าดื่มให้เยอะนักล่ะพี่เป็นห่วง เราเป็นผู้หญิงด้วย"

"ค่ะ รักพี่นะจุ๊บ"

พี่พายุไม่ว่าอะไรฉันหรอกถ้าหากฉันออกไปดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆ พี่พายุเป็นคนหัวโบราณหน่อยแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหาสักเท่าไรเพราะพี่พายุเข้าใจ

ฉันเดินออกมาขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าบ้านจากนั้นก็นั่งรถไปลงที่คอนโดของพี่ลีวายทันทีเรานัดเจอกันที่นี่

แพรวา: แพรมาถึงแล้วนะคะรออยู่ข้างล่าง

พี่ลีวาย: เดี๋ยวพี่ลงไปรับครับ

ฉันยืนรอพี่ลีวายอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าคอนโดเพราะไม่มีคีย์การ์ดเข้าไป คอนโดพี่ลีวายเป็นคอนโดระดับ 10 ล้านขึ้น ก็ไม่แปลกหรอกที่คนนอกจะไม่สามารถเข้าไปได้

ไม่ถึง 10 นาทีพี่ลีวายก็ลงมารับฉันและเราก็ขึ้นไปข้างบนพร้อมกัน

ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกและเราสองคนก้าวขาเข้าไปในห้อง พี่ลีวายก็จู่โจมฉันทันทีจมูกของเขาซุกไซ้ตามร่างกายของฉันหนักมาก มือของเขาก็ซุกซนไม่หยุดจนฉันรู้ตัวอีกทีก็ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนร่างกายแล้ว

"อืม..."

"พะ พี่ลีวาย อ๊ะ! ใจเย็นก่อนค่ะ"

ในขณะที่ฉันร้องห้ามตัวฉันก็ถูกพี่ลีวายผลักลงบนเตียงไปแล้ว ก่อนที่พี่ลีวายจะขึ้นมาคร่อมบนตัวของฉันและถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างเร่งรีบจากนั้นก็โน้มตัวลงมาฟัดฉันอย่างกับฉันเป็นตุ๊กตา

"พี่คิดถึงแพรที่สุดเลย"

"จะ ใจเย็นก่อนค่ะ"

"อืม..."

ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรพี่ลีวายก็ไม่มีทางหยุดเลย ฉันถูกเขาเล้าโลมอย่างหนักหน่วง จนร่างกายมันอ่อนระทวยไร้แรงที่จะฮึดสู้

"อืม...แฮ่กพี่ลีวาย..."

"....." เขาเหลือบตาขึ้นมามองฉัน ในขณะที่ปากของเขากำลังละเลงเล่นอยู่กับหน้าอกของฉันอยู่ ทั้งดูดทั้งเลีย จนปลายยอดนั้นมันแข็งเป่งขึ้นมาและก็ถูกลิ้นของเขาขยี้เล่นอีก

มันเสียวจนบอกไม่ถูกจริงๆ เขาทำไมถึงได้เก่งเรื่องบนเตียงขนาดนี้นะ

ฉันถูกเล้าโลมไปได้อีกสักพักพี่ลีวายก็ผละตัวออกไปก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงรูดซิปกางเกง แก่นกายใหญ่ถูกเอาออกมาจากกางเกง ก่อนที่พี่ลีวายจะโน้มตัวลงมาเอามือเอื้อมไปตรงลิ้นชักหัวเตียงพร้อมกับเปิดออกและหยิบกล่องถุงยางออกมา ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาพกของแบบนี้เอาไว้ในห้องนอนของตัวเองด้วย

"อ้าขา" เขาออกคำสั่งกับฉัน ก่อนที่ปากของเขาจะกัดขอบซองถุงยางและดึงฉีกออกต่อหน้าต่อตาฉัน และใส่ถุงยางเข้าไปในท่อนเอ็นใหญ่นั้น

สวบ!

"อ๊ะอ๊า!!"

"อ่าาา~"

ฉันสะดุ้งจนแทบจะขยับตัวหนีแต่เพราะถูกพี่ลีวายจับขาเอาไว้เลยทำให้ฉันต้องอยู่นิ่งแบบนั้น เขาใส่น้องชายของตัวเองเข้ามาในตัวของฉันแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว มันทั้งจุกทั้งแสบจนน้ำตาของฉันมันปริ่มออกมา

"จะ จุก แพรจุก!"

"อืม..."

พี่ลีวายไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลยเขาดูเหมือนเป็นคนละคนต่างจากคนก่อนหน้านี้ และบทรักแสนเร่าร้อนของเราสองคนดำเนินไปอย่างหนักหน่วง จนกระทั่งพี่ลีวายเสร็จไปสองรอบ

"แล้วนี่จะกลับยังไงให้พี่ไปส่งไหม"

"ถ้าพี่ไปส่งแล้วพี่พายุเห็นขึ้นมาจะทำยังไง แพรบอกกับพี่พายุว่าแพรไปกับเพื่อน แพรนั่งรถแท็กซี่กลับดีกว่าค่ะ"

"แพร..."

"คะ?"

"นี่คีย์การ์ดคอนโดของพี่ ถ้าอยากมาหาพี่ก็มาได้เลยนะ"

"นี่พี่ให้คีย์การ์ดกับผู้หญิงแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าคะเนี่ย" ฉันพูดหยอก พร้อมกับรับคีย์การ์ดจากมือของพี่ลีวายมา

"พี่จะเอาไปให้คนอื่นได้ยังไง ในเมื่อคีย์การ์ดมันมีแค่สองอันพี่ก็ให้เราอันนึงแล้วไงอีกอันนึงพี่ก็ต้องถือไว้"

"แล้ว...แพรถามได้หรือเปล่าคะ"

"ถามมาสิ"

"ทำไมพี่ถึงมีถุงยางพกเอาไว้อยู่ในห้องนอนล่ะ ถ้าพี่ไม่ได้พาผู้หญิงมาที่นี่"

"พี่ซื้อมาติดไว้เฉยๆ น่ะ พี่เป็นผู้ชายนะแพรพี่ต้องป้องกันสิ"

"....."

"พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่คอนโด"

"แพรเชื่อก็ได้ค่ะ"

พี่ลีวายนั่งลงบนเตียงก่อนจะดึงฉันไปกอด พี่ลีวายตัวสูงจริงๆ นะ ขนาดเขานั่งเทียบกับฉันที่ยืนอยู่ตัวเกือบจะเท่ากันเลย

"พี่ไม่ได้รังเกียจอะไรเราเลยนะ แต่พี่อยากให้เราเข้าใจ เรื่องเซ็กซ์มันก็เป็นเรื่องปกติของผู้ชายกับผู้หญิงแหละ แต่ตอนนี้เรายังเรียนอยู่เลย พี่ก็เลยต้องป้องกันก่อน"

"แพรเข้าใจค่ะ"

พี่ลีวายมองหน้าฉัน ก่อนที่เขาจะเอื้อมไปหยิบอะไรบางอย่างและมายื่นให้กับฉัน มันเป็นบัตรเครดิตใบสีดำเมี่ยมเลย ดูก็รู้ว่าบัตรแบบนี้ต้องคนระดับไหนถึงจะถือได้

"พี่ให้ เผื่อเราอยากซื้ออะไรอยากได้อะไร วงเงินไม่จำกัดนะรูดใช้ได้ตามสบาย"

"แพร...แพรก็ไม่ได้อยากได้อะไรนี่คะ พี่พายุให้เงินเดือนแพรทุกเดือนแค่นี้ก็พอใช้แล้ว"

"แล้วเราไม่อยากซื้อของอะไรให้กับตัวเองบ้างเหรอ กระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้าเครื่องสำอางเครื่องประดับ ของที่ผู้หญิงเขาอยากได้กันไง"

"ไม่เอาหรอกค่ะ ถ้าแพรซื้อมานะมีหวังพี่พายุได้เฉือนคอแน่ อีกอย่างแพรก็จะถูกพี่พายุถามว่าไปเอาเงินมาจากไหนทำไมซื้อของแพงๆ แบบนี้ได้"

"ก็จริง แต่เอาเก็บไว้เถอะอย่างน้อยถ้ามันฉุกเฉินจริงๆ ก็จะได้เอาใช้ได้เลย"

"ขอบคุณค่ะ"

"เราจะกลับแล้วใช่ไหม?"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ลงไปส่งไปเอาเสื้อแป๊บ" พี่ลีวายรีบลุกออกไปก่อนที่เขาจะหยิบเสื้อมาใส่และเดินไปส่งฉันที่ด้านล่าง

"ถึงแล้วส่งข้อความบอกพี่ด้วยนะ"

"ค่ะ"