ตอนที่ : 08

@ที่ทำงานของมาย

"คุณมายเอาเอกสารการเงินเข้ามาให้ผมหน่อย"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ"

เป็นเลขานี่ก็เหนื่อยใช้ได้เหมือนกันเลยนะต้องคอยวิ่งเอาเอกสารจากด้านล่างขึ้นมาให้เจ้านายด้านบน ถ้าวันไหนลิฟท์เสียนี่ฉันคงเดินขาลาก

@5นาทีต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตค่ะคุณคิน เอกสารการเงินได้แล้วค่ะ"

"ขอบคุณ แล้วนี่งานที่ผมให้คุณทำใกล้เสร็จหรือยัง เราต้องเอาไปประชุมในช่วงบ่ายวันนี้นะ"

"ใกล้เสร็จแล้วค่ะไม่เกิน 15 นาที"

"เร่งมือหน่อยนะ จะได้เวลาเข้าห้องประชุมแล้ว"

"ค่ะ"

ฉันพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับมานั่งทำงานของตัวเองต่อ เจ้านายคนใหม่ดูเคร่งเครียดกับงานมากๆ เลย ตอนแรกที่ฉันรู้จักกับคุณคินฉันคิดว่าเขาจะดูผ่อนคลายมากกว่านี้ แต่นี่ทั้งเร่งงานนั่นนี่จนแต่ละวันฉันหัวหมุนไปหมด

@เวลาผ่านไป

พอถึงเวลาประชุมฉันกับคุณคินก็เข้าห้องประชุมทันที อยากจะบอกว่าคุณคินเป็นคนที่ตรงต่อเวลามากถึงมากๆ เลยแหละ พนักงานคนไหนมาสายแค่นาทีเดียวก็โดนตำหนิแล้ว

"เอาล่ะทุกคนมากันครบแล้วใช่มั้ย"

"ครับ//ค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มการประชุมได้เลย"

ฉันนั่งฟังและจดตามสิ่งที่ประชุมในวันนี้เพราะฉันต้องเอาไปสรุปรายงานส่งให้คุณคินอีก แล้วอีกไม่กี่วันก็ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด นี่ฉันยังไม่มีเวลาเตรียมตัวอะไรเลยเพราะมัวแต่ยุ่งกับงานที่บริษัททั้งวัน กลับบ้านไปฉันก็เหนื่อยล้าจนแทบจะไม่อยากทำอะไรแล้ว

"คุณมายเดี๋ยวเข้าไปพบผมในห้องทำงานด้วยนะ"

"ค่ะ"

หลังจากแยกการประชุมฉันก็เดินตามคุณคินเข้าไปในห้องทำงานอีก ไม่รู้ว่าเขาจะสั่งงานอะไรกับฉันอีก

"คุณคินมีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ผมจะพูดเรื่องที่เราจะต้องไปต่างจังหวัดน่ะ"

"ค่ะ"

"คือทางนั้นเพิ่มเวลาให้เราดูงานเป็นอาทิตย์นึง คุณจะยังสะดวกไปอีกหรือเปล่า"

"มาขนาดนี้แล้วก็ต้องสะดวกแหละค่ะ" มาบอกเอากระทันหันแบบนี้ใครจะไปตั้งรับได้ทันล่ะ ตอนฉันก็ต้องตกกระไดพลอยโจนไปกับเขาด้วย

แต่ที่บอกกับครอบครัวเอาไว้แค่ 3 วันเอง ไปนานแบบนี้ไม่รู้ว่าสองแฝดจะว่ายังไง

"ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้นะ ก่อนวันเดินทางผมให้คุณหยุดเตรียมตัวที่บ้าน ไม่ต้องมาทำงาน ตอนเช้าวันเดินทางก็มาเจอกันที่หน้าบริษัท"

"ค่ะ"

เฮ้อ...ดีไปอีกอย่างที่คุณคินยังใจดีให้เวลาพักกับฉันวันนึงก่อนที่จะเดินทางไปทำงานต่อ

"ออกไปทำงานต่อเถอะ ผมเรียกคุณมาคุยแค่นี้แหละ"

"ค่ะ"

ฉันออกมานั่งทำงานต่อให้เสร็จเพราะอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องมีงานค้างคาไปถึงพรุ่งนี้ ไหนจะต้องรีบกลับไปทำกับข้าวรอสามคนเขากลับมาอีก

"คุณน้า คุณน้าแม่ของสกายนี่นา"

"....." ฉันผละสายตาจากงานตรงหน้าก่อนจะปรายตาไปมองตามเสียงที่ดังมา เด็กคนนั้นที่เป็นเพื่อนกับน้องสกายที่มีเรื่องกันคราวก่อนนี่นา มากับผู้ชายอีกคนนึงฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร

"สวัสดีครับคุณน้า คุณน้าทำงานอยู่ที่นี่เหรอครับ"

"ครับผม"

"น้องอัศวินรู้จักกับคุณน้าคนนี้ด้วยเหรอครับ?" ผู้ชายที่มากับแกถามขึ้น

"ใช่ครับ คุณน้าเป็นแม่ของสกายไงครับ"

"อ๋อ...ขอโทษแทนลูกของผมอีกครั้งด้วยนะครับ"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะเรื่องมันผ่านมาแล้ว ตอนนี้เด็กๆ ก็เล่นช่วยกันดีแล้ว"

"น้องอัศวินจะเข้าไปหาคุณอากับพ่อหรือเปล่า?"

"ไม่ครับ ผมอยากอยู่คุยกับคุณน้า"

"โอเค งั้นพ่อเข้าไปคุยงานกับคุณอาแป๊บนึงนะ"

"ครับ"

"คุณน้าครับคุณน้า" แกเดินเข้ามาหาฉัน ดูๆ ไปแกก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

"ครับผม"

"วันนี้ผมได้เล่นกับสกายด้วยครับ สกายพาผมไปวิ่งเล่นกัน แต่วันนี้สโนว์วิ่งล้มด้วยนะครับคุณน้า"

"อ้าวเหรอ"

"ครับ แต่ผมเป่าให้สโนว์แล้ว อีกไม่นานสโนว์ก็คงหาย"

"เก่งจริงๆ เลยตัวแค่นี้"

"ผมอยากไปเล่นกับสกายสโนว์ที่บ้านจังเลยครับ ผมขอให้พ่อพาไปแล้วพ่อไม่ว่างเลย"

"อืม...เอาไว้ว่างๆ เราค่อยมาเล่นกันก็ได้นะครับ ได้เล่นอยู่ที่โรงเรียนกันทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"

"ครับ"

ฉันนั่งคุยกับแกจนกระทั่งเลิกงานแต่พ่อของแกก็ยังไม่ออกมาจากห้องทำงานของคุณคิน ฉันจะปล่อยให้แกอยู่คนเดียวแล้วกลับบ้านไปเลยก็ดูไม่ดีเท่าไร

แกร้ก!

"เฮ้ย เลิกงานแล้วนี่นา ผมขอโทษนะครับพอดีว่าผมมัวแต่คุยงานเพลินไปหน่อย ขอโทษจริงๆ นะครับ" พ่อของน้องอัศวินรีบขอโทษฉันยกใหญ่เพราะปล่อยให้ฉันอยู่กับน้องอัศวินจนกระทั่งเลยเวลางานไปแล้ว

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"

"พ่อครับ ผมชอบสโนว์ครับ พ่อไปขอสโนว์กับคุณน้าให้ผมหน่อยสิ"

"ยังเด็กอยู่เลยนะเราเลอะเทอะใหญ่แล้ว"

"....." เด็กสมัยนี้เนี่ยแก่แดดกันจริงๆ เลยนะ ไม่ใช่แค่น้องอัศวินหรอกที่เป็นแบบนี้ ลูกทั้งสองคนของฉันก็แก่แดดไม่แพ้กัน คำพูดคำจาดูไม่เหมือนเด็ก 5-6 ขวบเลย ดูเหมือนเด็กโตแล้วมากกว่า

"แต่ผมชอบจริงๆ นะครับ"

"เอาไว้โตแล้วค่อยว่ากันอีกที"

"พ่อสัญญาแล้วนะครับ"

"ครับ กลับบ้านกันเถอะคุณน้าจะได้กลับบ้าน"

"ครับผม สวัสดีครับคุณน้า บ๊ายบาย"

"สวัสดีครับคนเก่ง"

ฉันยิ้มให้กับน้องอัศวินก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วเดินออกมาขึ้นลิฟท์ แต่ในลิฟท์ก็มีคุณคินขึ้นมาด้วย

"เธอมีลูกสองคนแล้วเหรอ?"

"ค่ะ แกเป็นฝาแฝดกัน"

"อ๋อ"

"....."

"ให้ผมไปส่งมั้ย"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ"

"โทษฐานที่ผมปล่อยให้คุณดูแลหลานของผมจนเกินเวลางาน"

"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ ฉันนั่งรถแท็กซี่กลับเองจะสะดวกกว่า เพราะต้องแวะซื้อของด้วย"

"....."

ฉันต้องซื้อของสดกลับไปติดบ้านไว้แทบจะวันต่อวันเลย เพราะสองแฝดกินเก่งกันมาก และฉันก็ไม่ค่อยซื้อของสดมาติดตู้ไว้นานๆ เพราะมันจะไม่ค่อยสด อีกอย่างทางกลับบ้านก็ผ่านตลาดนัดด้วย

ครืด ครืด ครืด

สายเรียกเข้า >>> พี่หมอก

"ค่ะพี่หมอก"

( ทำ OT เหรอถึงยังไม่ถึงบ้าน )

"มายมาแวะซื้อของที่ตลาดตรงปากทางค่ะ เดี๋ยวซื้อกับข้าวสำเร็จไปเลยจะดีกว่าจะได้ไม่ต้องเสียเวลาทำ"

( ตามใจ )

"แค่นี้ก่อนนะคะมายรีบซื้อของก่อน"

( โอเค ให้พี่ขับรถออกไปรับมั้ย )

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวมายนั่งวินไปดีกว่า"

( โอเค )